(Λόγω τεχνικών διεργασιών στο blogχάθηκαν τα τελευταία σχόλια και απαντώ με βάση αυτά που θυμάμαι )
Εγώ και ο εαυτός:
–Καλά τόσα χρόνια πέρασαν ,τώρα τι τα θες κι ανακατώνεις τα κατασταλαγμένα;
= Κατασταλαγμένα ; Μπα, λίγο κουνάς την κεφαλή της μνήμης και να σου αιωρούμενες
εικόνες, μορφές , συνθήματα…
–Τώρα να πω τι ήταν αυτό που νομίζω πως με ώθησε να εκθέσω…
Νομίζω πρώτα η αναφορά μου στις περιπτώσεις συμπαράστασης και κατανόησης.
Δηλαδή…
οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ από τις απέναντι πολυκατοικίες στη Σόλωνος…ενδιάμεσοι τηλεφωνητές.
Tο ‘’πηλήκιο’’που μας άνοιξε τη σιδερόπορτα της Ιατροδικαστικής…ποιος ήταν άραγε;
Αστυνομικός ή φύλακας; Όποιος και να ‘ταν φέρθηκε σαν ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Μετά…
οι άγνωστοί μου 4-5 στο ημιυπόγειο της Ιατροδικαστικής ,σκεπτόμενος πως ίδιας ηλικίας πάνω κάτω είμαστε και ωραίο για μένα θα ήταν οι συμπτώσεις να φέρουν …απρόσμενη συνάντηση και επαλήθευση του γεγονότος.
Μήτσο… συγκινήσεις στο μέσα σύμπαν …αποφόρτιση ψάχνω χρόνια και ‘’τύψεις’’ να σβήσω …για ότι δεν έκανα.
Θοδωρή … φόβος στης νιότης το αίμα δεν χωρούσε μόνο το ‘’πηλήκιο’’ στο σούρουπο με ‘’πάγωσε’’… μέχρι την αλυσίδα. Έχεις δίκιο για την ‘’ασύγκριτη σύγκριση’’…
Βαγγέλη … ξύλο και βία αφ’ υψηλού τα μάτια μας έβλεπαν από κάτω. Τατουάζ ανεξίτηλα
στη μνήμη ορισμένες μορφές και ονόματα . Από Μ το επίθετο …
Καλημέρα Παντελή.
Μνήμες…. Ταξίδι στο χρόνο, σε στιγμές που έμειναν στην Ιστορία.
Και όμως τα πράγματα γίνονταν έτσι απλά, όπως τα λες…
Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας, αυτές τις στιγμές.
Καλημέρα Παντελή.
Μνήμες ολόφρεσκες σαν να ήταν χθες.
Η προφορική ιστορία πάντα με γοήτευε!
Καλημέρα στους φίλους.
(Λόγω τεχνικών διεργασιών στο blog χάθηκαν τα τελευταία σχόλια και απαντώ με βάση αυτά που θυμάμαι )
Εγώ και ο εαυτός:
–Καλά τόσα χρόνια πέρασαν ,τώρα τι τα θες κι ανακατώνεις τα κατασταλαγμένα;
= Κατασταλαγμένα ; Μπα, λίγο κουνάς την κεφαλή της μνήμης και να σου αιωρούμενες
εικόνες, μορφές , συνθήματα…
–Τώρα να πω τι ήταν αυτό που νομίζω πως με ώθησε να εκθέσω…
Νομίζω πρώτα η αναφορά μου στις περιπτώσεις συμπαράστασης και κατανόησης.
Δηλαδή…
οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ από τις απέναντι πολυκατοικίες στη Σόλωνος…ενδιάμεσοι τηλεφωνητές.
Tο ‘’πηλήκιο’’που μας άνοιξε τη σιδερόπορτα της Ιατροδικαστικής…ποιος ήταν άραγε;
Αστυνομικός ή φύλακας; Όποιος και να ‘ταν φέρθηκε σαν ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Μετά…
οι άγνωστοί μου 4-5 στο ημιυπόγειο της Ιατροδικαστικής ,σκεπτόμενος πως ίδιας ηλικίας πάνω κάτω είμαστε και ωραίο για μένα θα ήταν οι συμπτώσεις να φέρουν …απρόσμενη συνάντηση και επαλήθευση του γεγονότος.
Διονύση …μνήμες ανεξίτηλες, συνείδησης απόσταγμα .
Αποστόλη… ναι, σαν να ήταν χθες
Μήτσο… συγκινήσεις στο μέσα σύμπαν …αποφόρτιση ψάχνω χρόνια και ‘’τύψεις’’ να σβήσω …για ότι δεν έκανα.
Θοδωρή … φόβος στης νιότης το αίμα δεν χωρούσε μόνο το ‘’πηλήκιο’’ στο σούρουπο με ‘’πάγωσε’’… μέχρι την αλυσίδα. Έχεις δίκιο για την ‘’ασύγκριτη σύγκριση’’…
Βαγγέλη … ξύλο και βία αφ’ υψηλού τα μάτια μας έβλεπαν από κάτω. Τατουάζ ανεξίτηλα
στη μνήμη ορισμένες μορφές και ονόματα . Από Μ το επίθετο …
Σας ευχαριστώ όλους ,να'στε πάντα καλά.
Α, μωρέ συ Παντελή
αυθόρμητα μου βγήκαν αυτά που χαθήκανε
και τώρα δε μου βγαίνει πράμα…
(δοκίμασα τότε κατακόρυφη προς τα άνω βολή με τρόφιμα μα δεν…)
λίγοι γνωρίζουν για τη Νομική
νομίζουνε πως το Πολυτεχνείο ήτανε αρχή και τέλος,
Λάθος βρε!
(Στέφανος Μαϊλης, αν θυμάμαι καλά…)
Τα 'χω Βαγγέλη τα αυθόρμητα .
Προλίγου τα πήρα χαμπάρι στο mail …το 'γραψα και του Θοδωρή.
Οι απόξω δύναμη δίνανε ''εξωτερική'' όπως τι λέμε εμείς οι φυσικοί
και η ορμή δεν ήταν σταθερή μα αυξανόταν.
Δε μου λέει το επίθετο άλλο έχω στη μνήμη ,άστο όμως και όταν βρεθούμε)