Και έτσι μέσω Ασημάκη Γιαλαμά, μάθαμε και τι έγραφαν οι “σοβαρές” εφημερίδες τις εποχής, όπως η Καθημερινή, αλλά και δημοσιογράφοι, όπως η Ελένη Βλάχου…
Επειδή είναι 60 χρόνια μετά και μπορούμε να μιλάμε με την ασφάλεια των όσων έχουν μεσολαβήσει, νομίζω ότι αυτό το ποιηματάκι του Γιαλαμά περιγράφει πολύ καλά το κλίμα της εποχής και για τις ΗΠΑ ("Ένα… σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ' αφήνει") και για την Ελλάδα μέσω … Ελένης Βλάχου ("πως άδικα πιστεύει κόσμος τόσος, πως είναι αυτός ο άθλιος ο δορυφόρος … Ρώσος"). Το γεγονός ότι το δίκτυο CBS χρειάστηκε 2 ημέρες για να μεταδώσει την είδηση στο ευρύ αμερικανικό κοινό, νομίζω ότι λέει πολλά.
«Σε όλη τη χώρα άνθρωποι σκαρφάλωναν στις στέγες (…) για να δουν τη λάμψη της δυσοίωνης σφαίρας, το σήμα της οποίας είχε ήδη κατηγορηθεί ότι ευθυνόταν για ένα κύμα μυστηριώδους ανοίγματος πορτών γκαράζ».
Επίσης:
Οχι ότι τα αντανακλαστικά της αμερικανικής κυβέρνησης αποδείχθηκαν καλύτερα: ο Σπούτνικ ήταν «ένα ανόητο μπιχλιμπίδι» κατά τον Κλάρενς Ράνταλ, σύμβουλο του προέδρου Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, και η Αμερική δεν ενδιαφερόταν «για έναν αγώνα μπάσκετ στο εξώτερο Διάστημα», σύμφωνα με τον προσωπάρχη του Λευκού Οίκου Σέρμαν Ανταμς.
Φαίνεται πως οι φόβοι ήταν "στρατιωτικής φύσης". Ως επόμενο βήμα θεωρήθηκε η ανάπτυξη διηπειρωτικών πυραύλων.
by 
Ένα ποιηματάκι της εποχής από το βιβλίο “Η εποχή μας”.
Το έγραψε ο Ασημάκης Γιαλαμάς και το σκίτσο είναι του Μίνωος Αργυράκη:
Γεια σου Γιάννη.
Και έτσι μέσω Ασημάκη Γιαλαμά, μάθαμε και τι έγραφαν οι “σοβαρές” εφημερίδες τις εποχής, όπως η Καθημερινή, αλλά και δημοσιογράφοι, όπως η Ελένη Βλάχου…
Επειδή είναι 60 χρόνια μετά και μπορούμε να μιλάμε με την ασφάλεια των όσων έχουν μεσολαβήσει, νομίζω ότι αυτό το ποιηματάκι του Γιαλαμά περιγράφει πολύ καλά το κλίμα της εποχής και για τις ΗΠΑ ("Ένα… σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ' αφήνει") και για την Ελλάδα μέσω … Ελένης Βλάχου ("πως άδικα πιστεύει κόσμος τόσος, πως είναι αυτός ο άθλιος ο δορυφόρος … Ρώσος"). Το γεγονός ότι το δίκτυο CBS χρειάστηκε 2 ημέρες για να μεταδώσει την είδηση στο ευρύ αμερικανικό κοινό, νομίζω ότι λέει πολλά.
Διαβάζουμε στο ΒΗΜΑgazino:
«Σε όλη τη χώρα άνθρωποι σκαρφάλωναν στις στέγες (…) για να δουν τη λάμψη της δυσοίωνης σφαίρας, το σήμα της οποίας είχε ήδη κατηγορηθεί ότι ευθυνόταν για ένα κύμα μυστηριώδους ανοίγματος πορτών γκαράζ».
Επίσης:
Οχι ότι τα αντανακλαστικά της αμερικανικής κυβέρνησης αποδείχθηκαν καλύτερα: ο Σπούτνικ ήταν «ένα ανόητο μπιχλιμπίδι» κατά τον Κλάρενς Ράνταλ, σύμβουλο του προέδρου Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, και η Αμερική δεν ενδιαφερόταν «για έναν αγώνα μπάσκετ στο εξώτερο Διάστημα», σύμφωνα με τον προσωπάρχη του Λευκού Οίκου Σέρμαν Ανταμς.
Φαίνεται πως οι φόβοι ήταν "στρατιωτικής φύσης". Ως επόμενο βήμα θεωρήθηκε η ανάπτυξη διηπειρωτικών πυραύλων.