Μου επιτρέπεις να μεταφέρω κάποιες ρήσεις του Μάνου Χατζηδάκη…
“Αδιαφορώ για τη δόξα καθώς με φυλακίζει μες στο πλαίσιο που καθορίζει εκείνη και όχι εγώ.”
“Πιστεύω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ’αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας.”
“Περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα επώνυμους πολιτικούς και καλλιτέχνες,τους εφησυχασμένους συνομίληκους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.”
“Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη – από την παιδική μου ηλικία – προσωπικότητα, καταλήγοντας να πουλώ “λαχεία στον ουρανό” και προκαλώντας τον σεβασμό των νεωτέρων μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός. “
“Η εξουσία είναι μια εγωπαθής και ανεγκέφαλη κυρία που αγαπάει τους εραστές της και καταδιώκει όσους την αντιπαθούν και την εχθρεύονται.”
“ Η ιδέα του θανάτου οδηγεί τον αληθινά ελεύθερο άνθρωπο στο να αντιληφθεί βαθιά μέσα του, πως η ύπαρξή Του έχει ημερομηνία λήξεως. Ο Άνθρωπος οφείλει να συμφιλιωθεί με την ιδέα αυτή κι όχι να αγκιστρώνεται από τη ζωή σε σημείο που να μη θέλει να φύγει- πράγμα που όλες οι θρησκείες εκμεταλλεύονται υποσχόμενες μελλοντική κι ατέλειωτη ζωή. Κι όμως είναι τόσο απλό, γι’αυτό και τόσο δύσκολο.”
“Αν ξαναρχόμουνα στον κόσμο θα ήταν για να κάνω έρωτα και για το μόνο που θα λυπηθώ όταν θα φύγω, θα’ναι για τον έρωτα που θα χάσω.”
“Είσαι η πιο ερωτική κωφάλαλη που πέρασε ποτέ απ’το ελληνικό θέατρο – από κάθε ίσως θέατρο.” (προς την ‘Ελλη Λαμπέτη, για το ρόλο της στο θεατρικό έργο “Σάρα, τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού.”)
“Πιστεύω ότι θα ζήσουμε άλλη μια Τουρκοκρατία. Η ΕΟΚ είναι μια Τουρκοκρατία άλλης μορφής. Θα υπάρξουν βέβαια οι εξαιρέσεις, όπως πάντα υπήρξαν. Και τότε άνθρωποι δεν έφυγαν έξω; Αλλά ο λαός θα ζει όπως πάντα στην Τουρκοκρατία. Κατά βάθος χαίρομαι που δεν θα ζω για να τα βλέπω αυτά.” (επτά μήνες πριν το θάνατό του στη φίλη του Λ. Μπέη, “Εικόνες”)
“Βιώνουμε μέρα με την ημέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας που ή φοβάται ή δε σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος “αρχηγός” που θα ηγηθεί αυτού του κατάπτυστου περιεχομένου μας. Και τότε θα’ναι αργά για ν’αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Pirandello. Είμαστε εμείς, εσείς και τα παιδιά σας. (απόσπασμα από το πρόγραμμα της τελευταίας συναυλίας με την Ορχήστρα των Χρωμάτων – 22/02/1993-στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τίτλο “Διαμαρτυρία κατά του Νεοναζισμού.”
by 
Άλλο ένα:
Καλημέρα Μήτσο.
Μου επιτρέπεις να μεταφέρω κάποιες ρήσεις του Μάνου Χατζηδάκη…
“Αδιαφορώ για τη δόξα καθώς με φυλακίζει μες στο πλαίσιο που καθορίζει εκείνη και όχι εγώ.”
“Πιστεύω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ’αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας.”
“Περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα επώνυμους πολιτικούς και καλλιτέχνες,τους εφησυχασμένους συνομίληκους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.”
“Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη – από την παιδική μου ηλικία – προσωπικότητα, καταλήγοντας να πουλώ “λαχεία στον ουρανό” και προκαλώντας τον σεβασμό των νεωτέρων μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός. “
“Η εξουσία είναι μια εγωπαθής και ανεγκέφαλη κυρία που αγαπάει τους εραστές της και καταδιώκει όσους την αντιπαθούν και την εχθρεύονται.”
“ Η ιδέα του θανάτου οδηγεί τον αληθινά ελεύθερο άνθρωπο στο να αντιληφθεί βαθιά μέσα του, πως η ύπαρξή Του έχει ημερομηνία λήξεως. Ο Άνθρωπος οφείλει να συμφιλιωθεί με την ιδέα αυτή κι όχι να αγκιστρώνεται από τη ζωή σε σημείο που να μη θέλει να φύγει- πράγμα που όλες οι θρησκείες εκμεταλλεύονται υποσχόμενες μελλοντική κι ατέλειωτη ζωή. Κι όμως είναι τόσο απλό, γι’αυτό και τόσο δύσκολο.”
“Αν ξαναρχόμουνα στον κόσμο θα ήταν για να κάνω έρωτα και για το μόνο που θα λυπηθώ όταν θα φύγω, θα’ναι για τον έρωτα που θα χάσω.”
“Είσαι η πιο ερωτική κωφάλαλη που πέρασε ποτέ απ’το ελληνικό θέατρο – από κάθε ίσως θέατρο.” (προς την ‘Ελλη Λαμπέτη, για το ρόλο της στο θεατρικό έργο “Σάρα, τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού.”)
Αλλά και δυο, άκρως επίκαιρες και ..προφητικές:
“Πιστεύω ότι θα ζήσουμε άλλη μια Τουρκοκρατία. Η ΕΟΚ είναι μια Τουρκοκρατία άλλης μορφής. Θα υπάρξουν βέβαια οι εξαιρέσεις, όπως πάντα υπήρξαν. Και τότε άνθρωποι δεν έφυγαν έξω; Αλλά ο λαός θα ζει όπως πάντα στην Τουρκοκρατία. Κατά βάθος χαίρομαι που δεν θα ζω για να τα βλέπω αυτά.” (επτά μήνες πριν το θάνατό του στη φίλη του Λ. Μπέη, “Εικόνες”)
“Βιώνουμε μέρα με την ημέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας που ή φοβάται ή δε σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος “αρχηγός” που θα ηγηθεί αυτού του κατάπτυστου περιεχομένου μας. Και τότε θα’ναι αργά για ν’αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Pirandello. Είμαστε εμείς, εσείς και τα παιδιά σας. (απόσπασμα από το πρόγραμμα της τελευταίας συναυλίας με την Ορχήστρα των Χρωμάτων – 22/02/1993-στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τίτλο “Διαμαρτυρία κατά του Νεοναζισμού.”
Χαίρετε φίλοι.
Ευχαριστώ για το αντιπρωσοπευτικό μουσικό κομμάτι
και για τα σχόλια
Να 'στε καλά.