by 
Δημοσιεύτηκε από το χρήστη Θρασύβουλος Μαχαίρας στις 25 Σεπτέμβριος 2011 στις 19:17 στην ομάδα ΘΕΜΑΤΑ ΦΥΣΙΚΗΣ (παρανοήσεις και προτάσεις υπερβασής τους
Κύκλοι αναφοράς και περιστρεφόμενα διανύσματα δε χρησιμοποιήθηκαν στο βιβλίο μου «Θέματα Φυσικής-Παρανοήσεις και προτάσεις υπέρβασής τους».
Γνωρίζοντας όμως ότι αρκετοί συνάδελφοι τα χρησιμοποιούν και τα διδάσκουν, θεώρησα αναγκαίο να δικαιολογήσω την επιλογή μου με κάποια επιχειρήματα που είναι καταγεγραμμένα στις σελίδες από 381 έως 390, μέρος των οποίων επισυνάπτω.
Στις πάρα πολύ καλές δουλειές
“Υπολογισμός της περιόδου αρμονικού ταλαντωτή”
“Τέσσερις ερωτήσεις με αιτιολόγηση”
που μας έδωσαν ο Ξενοφών και ο Γιάννης αντίστοιχα (τους οποίους ευχαριστώ όχι μόνο για την τωρινή δουλειά τους, αλλά για όλη την αξία τους), φίλοι του δικτύου, φίλοι δικοί μου, αξιόλογοι φυσικοί και έμπειροι Δάσκαλοι, υπέρμαχοι της χρήσης των περιστρεφόμενων διανυσμάτων εξέφρασαν απόψεις τελείως διαφορετικές από τις δικές μου.
Αναρτώ λοιπόν αυτή τη συζήτηση μόνο και μόνο γιατί σκέφτηκα ότι ίσως είναι μια καλή ευκαιρία στο χώρο αυτό που φιλοξενείται το βιβλίο «Θέματα Φυσικής» να είναι καταγεγραμμένη αυτή η διαφορετική άποψη.
Είμαι τελείως αντίθετος με τη διδασκαλία των περιστρεφόμενων διανυσμάτων στη Φυσική Κατεύθυνσης Γ΄ Λυκείου και ως εκ τούτου ποτέ δε τα δίδαξα όταν δε με υποχρέωνε το σχολικό.
Ο κύριος λόγος είναι ότι, όπως και ο Βαγγέλης ο Κορφιάτης, δε μπόρεσα ποτέ να διακρίνω μέσα τους ούτε φυσική, ούτε καμιά μαθηματική δομή. Δε τα είδα ποτέ ικανά να τεκμηριώσουν επιστημονικά όχι μόνο καμιά λύση άσκησης, αλλά ούτε τον εαυτό τους.
Μάλλον το αντίθετο έβλεπα. Ότι δημιουργούσαν σύγχυση και μπερδέματα.
Αυτό όμως είναι η άποψή μου, την οποία υποστηρίζω, χωρίς να σημαίνει ότι μονοπωλώ το δίκαιο. Έτσι οι απόψεις των συναδέλφων αν και τελείως αντίθετες από τις δικές μου, είναι απόλυτα σεβαστές, γεγονός που δικαιολογεί ότι πρέπει να υπάρχουν και σε αυτό το χώρο και σε αυτή τη συζήτηση.
Πέρα όμως από τις δικές μας συζητήσεις, απόψεις και τρόπους επίλυσης προβλημάτων φυσικής, υπάρχει κάτι άλλο που αποτελεί έναν ακόμη σημαντικότατο λόγο της σημερινής μου ανάρτησης:
Η βαθμολογία των μαθητών στις πανελλαδικές.
Κανείς μα κανείς δεν εγγυάται ότι η χρήση περιστρεφόμενων διανυσμάτων θα γίνει αποδεκτή από όλους τους βαθμολογητές σε όλα τα βαθμολογικά.
Καμιά «ενδεικτική λύση» και καμιά οδηγία δεν είναι ικανή να κάνει όλους τους βαθμολογητές να λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο σε αυτό το θέμα.
Συμφωνώ λοιπόν με την άποψη του Θοδωρή και κατά συνέπεια και του Βαγγέλη του Μαρούση:
«…σε κάθε βαθμολογικό, την τελική απόφαση την έχει, και κατά τη γνώμη μου πρέπει να την έχει, ο κάθε βαθμολογητής με τις προσωπικές του απόψεις.
….κάποιοι θα “κλωτσήσουν” στο περιστρεφόμενο…»
Αν η «ενδεικτική λύση» δεν έχει περιστρεφόμενα και αν δεν σταλεί καμιά οδηγία από την Κ.Ε.Ε., τη στιγμή που το σχολικό βιβλίο δεν προβλέπει τη διδασκαλία τους, νομίζω ότι είναι αρκετά παρακινδυνευμένο να ελπίζουμε ότι εκείνος ο βαθμολογητής που δε τα έχει σε καμιά μαθηματική και φυσική αξία και άρα δεν εμπίπτουν στο «…κάθε λύση επιστημονικά τεκμηριωμένη …» δε θα αφαιρέσει κάποια μόρια από το γραπτό.
Το χειρότερο όμως είναι ότι η κίνηση αυτή του βαθμολογητή πιθανώς ποτέ να μη γίνει φανερή μιας και δεν είναι απαραίτητο το γραπτό να πάει σε αναβαθμολόγηση.
Η λύση με περιστρεφόμενα στη σημερινή κατάσταση των πραγμάτων έχει ρίσκο.
Μετά από όλα αυτά νομίζω ότι η καλύτερη στάση για ένα Δάσκαλο που επιθυμεί να διδάξει περιστρεφόμενα είναι αυτή που προσδιόρισε ο Διονύσης (Μα) μπροστά στους μαθητές του:
«…Παιδιά, μάθετε να δουλεύετε με περιστρεφόμενα, βρείτε τη λύση και … δώστε την με τριγωνομετρία. Γιατί;
Νομίζω ότι με βάση το σχήμα ο μαθητής μπορεί να έχει εύκολες και σωστές λύσεις, ενώ με ένα τυχαίο λάθος τριγωνομετρικό θα χαθεί, χωρίς ποτέ να καταλάβει ότι έκανε λάθος.
Αναπόφευκτα λοιπόν στο ερώτημα του Γιάννη
“παίζουν με τέτοια θέματα;”
θα απαντούσα κατηγορηματικά όχι.
Τα σχόλια…