by 
Δημοσιεύτηκε από το χρήστη Κυριακόπουλος Γιάννης στις 22 Μάιος 2015 στις 21:53 στην ομάδα Θέματα Εξετάσεων
Ουκ εν τω πολλώ το ευ.
Προς θεματοδότας πρώτης (και τελευταίας) επιστολής το ανάγνωσμα.
Πρόσχωμεν.
Είναι κατανοητό το ότι τα θέματα αποτυγχάνουν αν ελάχιστοι απαντήσουν (όπως το 1993 μ.Χ) ή αν τεράστιο πλήθος απαντήσει σε όλα τα θέματα και το γραπτό του άριστου ταυτιστεί με αυτό του μέσου μαθητή.
(Αποφεύγω να γράφω “μαθητή/τριας” αντιπαθώντας τους χισχερισμούς όσο ο διάολος το λιβάνι).
Ο καλός θεματοδότης γνωρίζει τα παραπάνω καλά. Όπως στα μίκυ μάους πάνω από το κεφάλι του εμφανίζονται δύο μικρογραφίες του εαυτού του. Ένα αγγελάκι και ένα διαολάκι (δεν λείπει το μεταφυσικόν από γραπτό μου όπως βλέπετε).
Το αγγελάκι του προτείνει να βάλει έξυπνο ερώτημα που θα βοηθήσει στην διάκριση του παιδιού που έχει καταλάβει δυο πράγματα από το άλλο που ακολουθεί συνταγές. Όμως οι λύσεις να έχουν μικρή έκταση. Ο λύτης που νυχτιάτικα αριβάρει στην ΚΕΕ να τα καθαρίσει σε μισή ώρα περίπου.
Το διαολάκι όμως του λέει να αποφύγει τα “ανώμαλα ρήματα”.
-Μεγάλε μη μπλέκεις. Τα έξυπνα κυκλοφορούν σε πολλά βιβλία. Κάποιος Κλουζώ θα ανακαλύψει το ερώτημα σε κάποιο βιβλίο ή στο υλικονέτ και θα ακούσεις τα εξ’ αμάξης.
Σκέφτεται ο θεματοδότης μας ότι μάταια θα προσπαθεί να αποδείξει ότι την κινητή τροχαλία δεν την είδε στο βιβλίο του Ταδάκη, εκδόσεις Ταδόπουλου αλλά την γνώριζε ανέκαθεν διότι είχε δει βαρούλκο πιτσιρικόθεν. Τι να κάνει;
Ο διαολάκος έχει πάντα λύση στο τσεπάκι.
-Μεγάλη έκταση μεγάλε. Κακό γούστο. Σήριαλ. Αυτό που ονομάζουν συνδυαστικές ασκήσεις. Αρχικά Στατική με ράβδο νήματα και ελατήρια.
Θα κόβονται νήματα, κάποιος κερατάς θα κάνει ταλάντωση, η ράβδος θα συγκρούεται με κάτι, το κάτι θα έχει μεγάφωνο και όλοι θα είναι χαρούμενοι. Ο διδάσκων θα πει στο μπαμπά:
-Κύριε Μήτσο όλα τα είχα κάνει στον Γιωργάκη. Απλά τα συνέραψαν.
Ο Γιωργάκης θα πει στον κύριο Μήτσο:
-Μπαμπά όλα τα ήξερα απλά δεν πρόλαβα.
Ο Κλουζώ δεν θα βρει ούτε στο υλικονέτ, ούτε σε βιβλίο την αηδία σου διότι και η νοσηρή φαντασία έχει όρια.
Τελικά οι βάσεις θα πέσουν διότι τα θέματα αν και εύκολα γράφονται δύσκολα. Όλοι σας ξέρετε να κάνετε διαίρεση. Αν σας δώσω να κάνετε 1557 διαιρέσεις σε 3 ώρες πόσες θα πετύχετε;
Αν εμείς στα βαθμολογικά κάνουμε 50 λεπτά να λύσουμε τα θέματα πόσοι μαθητές θα αριστεύσουν σ’ αυτά;
Και συνεχίζει ο διαολάκος:
-Ακολούθα την πεπατημένη και όλοι θα είναι χαρούμενοι.
Αυτοί που δεν θέλουν άνοδο βάσεων.
Τα παιδιά που θα το παλέψουν.
Οι γονείς.
Οι διδάσκοντες που δεν θα εκτεθούν ως μη διδάξαντες παρόμοια θέματα.
Εξ΄ άλλου τι σημασία έχει η ποιότητα. Ακούστε περιγραφές φίλων σας που όταν τους ρωτάς πως πέρασαν στην νήσο …… σου μιλάνε για την ταβέρνα στην οποία έσκασαν τρώγοντες τεράστιες ποσότητες με λίγα χρήματα.
Ούτε για τις καλλονές της νήσου ομιλούν, ούτε για την ποιότητα του φαγητού.
Τελικά μήπως εν τω πολλώ το ευ;
συμφωνώ και θα βάλω link από την συζήτηση που άνοιξα να δουν και την δική σου
(απολαυστική όπως πάντα) τοποθέτηση .
Όλοι αυτοί που χρόνια τώρα, τέτοια εποχή, τέλη Μαίου αρχές Ιουνίου, κλείνονται στο χωρίς ηλιακή ακτινοβολία δωμάτιο, μέσα στη νύχτα χωρίς παράθυρο προς τον Κόσμο, άνθρωποι που συνήθως εναλλάσσονται – αν και ορισμένοι βρέθηκαν πολύ περισσότερες από μία φορές – είναι άνθρωποι με αδυναμίες, συνήθως πλάσματα μεταξύ τους διαφορετικά, με ποικίλες τιμές προσωπικής φιλοδοξίας από αρκετή ως ελάχιστη, αλλά και με μια αίσθηση, ή έστω αυταπάτη, ότι «παίζουν κάποιο ρόλο στο κοινωνικό γίγνεσθαι», άνθρωποι φυσικοί, κατά κανόνα καταρτισμένοι – οι κανόνες έχουν και εξαιρέσεις- με το λάθος να παραμονεύει ενίοτε και από έλλειψη βαθύτερης γνώσης στο αντικείμενο, άνθρωποι που πρέπει να κρύβουν το «μυστικό» από τους υπόλοιπους, συνάδελφοι που πρέπει ν«συνθέσουν» στα δεδομένα πλαίσια ενός ανάπηρου -και χωρίς καμία βελτίωση εδώ και πολλά χρόνια Αναλυτικού Προγράμματος- πάντως είναι άνθρωποι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, χωρίς να είναι καθόλου λίγοι εκείνοι που άξιζαν και δεν προτάθηκαν ποτέ , όπως και εκείνοι που αρνήθηκαν τη σχετική πρόταση.
Διετέλεσα κατά καιρούς πολύ έως πάρα πολύ αυστηρός με όλους αυτούς τους «άγνωστους» θεματοδότες που προτείνουν και τελικά διαμορφώνουν τα θέματα της φυσικής μέχρι που πριν δύο χρόνια χρειάστηκε να αντιδράσω δημοσίως σε μια απίστευτη «καταγγελία» και να σταθώ στο πλάι τους. Και μια ομολογία: Συμβαίνει να γνωρίζω προσωπικά πολλούς από αυτούς τους “θεματοδοτες” και ομολογώ ότι δεν έχω καθόλου κακή γνώμη, τουλάχιστον για τη συγκρότησή τους. Σε λίγες μέρες έρχονται τα φετινά θέματα για τη Φυσική κατεύθυνσης, και ελπίζω να είμαστε τουλάχιστον φειδωλοί σε χαρακτηρισμούς για ενδεχόμενες ασάφειες ή και λάθη. Δεν αποκλείεται ωστόσο να είναι και πάλι ένας από τους αυστηρούς παρόλο ότι εδώ και χρόνια υποστηρίζω ότι “το λάθος το παίρνουμε αγκαλιά”.
Γιάννη
Για το κείμενό σου, σου αφιερώνω κάτι που συνάντησα στο Διδίκτυο και υποψιάζομαι πώς θα σου αρέσει. Σχετίζεται με συγκεκριμένο αυγό . Θα μπορούσε να έχει τίτλο «δυνατότητα να μεταβιβάσει ενέργεια από το σώμα του ενέργεια για να σπάσει το τσόφλι και να βγει μόνο του στη βιόσφαιρα αλλά και ενέργεια δική του, ενέργεια κινητική». https://www.youtube.com/watch?v=6JCSNvoQl20
ο Ανδρέας
Τα λάθη και οι ασάφειες είναι και ανθρώπινα και αναμενόμενα.
Θα ήθελα να αποφευχθούν συρράψεις ετερόκλητων ερωτημάτων με μεγάλο όγκο που δυσκολεύει υποψηφίους με τις πολλές πράξεις. Η διακριτότητα των θεμάτων ας στηριχθεί αλλού.
Γνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο. Άλλο το να βγάλεις θέματα μόνος σου και άλλο με παρέα.
Ένας προτείνει κάτι και ο άλλος τροποποιεί, συρράπτει, αντιπροτείνει….
Για παράδειγμα ποιους μαθητές έχει κανείς στο μυαλό του όταν βάζει θέματα;
Τους μαθητές των «καλών σχολείων» της Αθήνας ή και τους μαθητές της Δραπετσώνας και του Καστελόριζου;
Ποια βιβλία έχει κατά νου;
Τα σχολικά βιβλία ή αυτά που κυκλοφορούν στο εμπόριο;
Κλπ, κλπ, …
Ελπίζω να γίνει κάποτε μια σοβαρή έρευνα για τα ποσοστά αποτυχίας στις πανελλήνιες σε σχέση με τον τόπο διαμονής και την κοινωνική διαστρωμάτωση , και να βρεθεί ένας υπουργός παιδείας που να τη διαβάσει και να τη λάβει σοβαρά υπ’ όψη.
Όνειρο θερινής νυκτός , λίγο πριν το θέρος…
Την υγειά μας να έχουμε, να τα επισημαίνουμε και μάλλον πρέπει να το πάρουμε απόφαση, ότι μόνοι μας θα τα λέμε, μόνοι μας θα τα ακούμε…
Στα μέσα της δεκαετίας του 90 κυκλοφόρησε μια ταινία όπου η αγαπημένη Michelle Pfeiffer
πηγαίνει ως καθηγήτρια σε σχολείο στο Μπρονξ…..(οτιδήποτε σας θυμίζει είναι απλή σύμπτωση)
Το soundtrack της ταινίας παίζεται ακόμα 20+ χρόνια μετά….. και είναι από τα αγαπημένα μου
στο συγκεκριμένο είδος μουσικής
Γράφω όμως το σχόλιο, για να δείτε αυτό , διασκευή του sountrack της ταινίας, ελπίζοντας
να μην χρειαστεί να το τραγουδήσουν οι μαθητές που ένα χρόνο κόπιασαν πραγματικά
και πρέπει σε ένα τρίωρο να το αποδείξουν…..
Είχα πάντα την εξής απορία:
Γιατί τα ονόματα όσων συμμετέχουν στην ΚΕΕ πρέπει να μένουν “κρυφά”;
Οι μαθητές του θα πάψουν να αρρωσταίνουν τις τελευταίες μέρες.
Θα σημειώνουν σαν τρελλοί ότι λέει.
Οι φίλοι τους και οι φροντιστές τους θα τους ζητούν σημειώσεις.
Αν πέσει θέμα σχετικό με τα διδαχθέντα όλοι θα μιλάνε για αδικία και άνισες ευκαιρίες.
Αν δεν πέσει:
-Και όλο τον χρόνο έκανες τρίχες, άτιμε άντρα, και έβαλες άσχετα;
-Δεν το έβαλα εγώ.
Ο γονέας του οποίου ο βλαστός έχασε το θέμα (και τώρα υποβάλλει μηνύσεις) πως θα αντιδρούσε βλέποντας “τον δράστη” στο δρόμο;
Και πολλά άλλα.
Και στην περιοχή σου Γιάννη και σε άλλες περιοχές.
Ο νόμος Τρικάλων εδώ και δέκα τουλάχιστον χρόνια είναι στην πρώτη πεντάδα ή και πρώτος σε επιτυχιες στις πανελλήνιες.
Πρόκληση. Τόλμησε να οργανώσεις το μάθημά σου πειραματικά σε καθημερινή (σχεδόν) βάση και τότε η Σχολική Σύμβουλος θα έχει αρκετή δουλειά να κάνει!
ας πούμε το Σεπτέμβρη μαζί με τις βάσεις……
Τι πάει να πει “όλο τον χρόνο έκανες τρίχες, άτιμε άντρα, και έβαλες άσχετα;”
Οφείλεις να διδάξεις ΟΛΗ τη θεωρία, να κάνεις όσες ασκήσεις σου επιτρέψει ο χρόνος
που διαθέτεις, 65-75 διδακτικές ώρες τη χρονιά στην καλύτερη….
Ξέρεις καλύτερα από εμένα, ότι οι ασκήσεις σε θεματολογία είναι τόσες πολλές που δεν
τις καλύπτεις ούτε σε 2 χρόνια….
Εξάλλου όπως βάζουμε επώνυμα θέματα στα σχολεία μας, έτσι πρέπει να είναι και στις
πανελλαδικές…..Να φέρουμε στο ακέραιο την ευθύνη αυτών που ζητάμε ΑΛΛΑ κυρίως
του ΠΩΣ τα ζητάμε….
Έχω διδάξει μεταξύ άλλων γιο-γιο που ανεβαίνει, σφαίρα σε κινούμενο υπόβαθρο, χαλαρή και σφιχτή άρθρωση κ.λ.π. Είναι σωστό να προτείνω κάτι από αυτά;
Ως εξεζητημένα θέματα, αν πέσουν, ευνοούν τους μαθητές μου διότι πολλοί δεν θα τα διδάξουν.
Αν πάλι προτείνω (και πέσει) θέμα άλλο που δεν έχω κάνει δεν θα μου πουν:
– Όλο τον χρόνο έκανες τρίχες, άτιμε άντρα, και έβαλες άσχετα;
Λέγοντας “τρίχες” εννοώ εξεζητημένα θέματα που δεν έπεσαν και όχι πλημελή παρουσίαση της θεωρίας.
Τι μένει λοιπόν;
Συρραφή άσχετων ασκήσεων (κατά προτίμησιν με ράβδους) με σηριαλική εξέλιξη.
Έτσι θα μπορούσα να πω:
-Όλα σας τα δίδαξα αλλά αποσυνδεδεμένα. Δεν δικαιούστε να έχετε παράπονα.
Από την άλλη ουδείς θα με κατηγορούσε που δίδαξα τα επεισόδια του σήριαλ αλλά όχι αυτούσιο το σήριαλ.
Επειδή σιχαίνομαι τα σήριαλ, όσο και το σουβλάκι με καυτερή σάλτσα και γρανίτα φράουλα, θα επέλεγα λιτή άσκηση και θα είχα πρόβλημα με την ανακοίνωση του ονόματος.
Ακόμα και σήμερα κάποιοι πιστεύουν ότι ο κύλινδρος με το λιπαντικό ήταν δική μου πρόταση.
-Όχι ρε παιδιά, ήταν μαζί μου το πρωί στο Αιγάλεω.
Αλλά φευ. Δεν το πιστεύουν.
το δίκτυο πρέπει να σε ανακυρήξει χρονογράφο της εκπαίδευσης!
αλλά οι σκέψεις που δίνει είναι πολύ σοβαρές .
Θοδωρή εγώ συμφωνώ , δεν ανήκει η επιτροπή σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων , ούτε σε κάποιο αντιτρομοκρατικό νόμο .
Επώνυμοι είμαστε όλοι .
Και τουλάχιστον ο υπεύθυνος της επιτροπής (σαν τον καπετάνιο στο πλοίο , τον πιλότο στο αεροπλάνο) έπρεπε να είναι επώνυμος .
Δημοσιεύματα εξάλλου χρόνια τώρα λένε , ότι καθηγητές που θέλουν να λάβουν μέρος στις επιτροπές :
α. είναι πολλοί και φυσικά δεν το κάνουν για τα χρήματα .
β. διαδίδουν οι ίδιοι , ότι θα πάρουν μέρος ή ότι πήραν μέρος στην επιτροπή των θεμάτων .
Από τις λίγες φορές που αναπαράγω , ότι κυκλοφορεί , για να τονίσω ότι αν δεν δίνονται τουλάχιστον κάποια ονόματα (των πανεπιστημιακών) θα συνεχίζουν να κυκλοφορούν ακόμα περισσότερα .
Η γνώμη μου είναι , ότι η επιτροπή όποια και αν ήταν θα μπορούσε μετά το τέλος της διαδικασίας να φωνάξει π.χ. τους :
Ανδρέα Κασσέτα , Βαγγέλη Κουντούρη , Διονύση Μάργαρη , Διονύση Μητρόπουλο να ρίξουν μια ματιά σε αυτό που θα έχουν φτιάξει .
Μια ματιά από τους δασκάλους θα ήταν αρκετή , για να προβλεφθούν πολλά και διαφορετικά …
Κανένας δεν είναι υπεράνω κριτικής , κανένας .
Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας μας είναι αυτό :
έλλειψη οργάνωσης και κυρίως αξιοποίησης του υπάρχοντος δυναμικού .
με σώζει το ότι έβαλα π.χ.
🙂 .
Έχω προτείνει και ιδιωτικά και δημόσια:
για κάθε εξεταζόμενο μάθημα να επιλέγονται είκοσι καθηγητές Μέσης (και δέκα Ανωτάτης) από τους οποίους να κληρώνονται 2 μέρες πριν τις αντίστοιχες εξετάσεις οι δύο (και ο ένας), οι υπόλοιποι δέκα οκτώ (και εννέα) να είναι αναπληρωματικοί για παν ενδεχόμενον
εκτός αιθούσης επιλογής των θεμάτων να υπάρχουν (με ίδια διαδικασία) δύο άλλοι καθηγητές Μέσης για να δουν, την τυχόν “πατάτα”, αλλά και να επιλύσουν σε ικανοποιητικό χρόνο τα θέματα
εκτός αιθούσης να υπάρχει ένα μέλος της συγγραφικής ομάδας του αντίστοιχου σχολικού βιβλίου για τον εντοπισμό τυχόν εκτός βιβλίου θέματος
(καλά, οι “ινστρούκτορες” που γνωρίζουν τα πάντα, και αποφασίζουν πάντα σωστά, δεν χρειάζονται τις απόψεις μας, αλλιώς τί “ινστρούκτορες” θα ήταν…)
Καλά αν ξέρουμε το τι πρέπει να γίνει και δεν το το κάνουμε τότε τι είμαστε ;
εκφραστείτε ελεύθερα ..
(ωραίο το all inclusive παράδειγμα Άρη)
(επίσης στους δασκάλους δεν έβαλα δέκα τουλάχιστον από το Ylikonet και πόσους ακόμα που δεν ξέρω , αλλά νομίζω βγαίνει νόημα ..)
Ποιο παράδειγμα;
Το πακέτο είναι τα εξεζητημένα που κάνουμε;
Το «πρακτορείο» και τα «καλά του ξενοδοχείου» αφορούν γενικά τις συνθήκες και τους θεσμούς που προσδιορίζουν τον τρόπο που παράγονται τα θέματα και οι οποίες δεν σου επιτρέπουν να ασχοληθείς ούτε με τις “καλλονές της νήσου” ούτε την “ποιότητα του φαγητού.”