Ένα αέριο περιγράφεται από ένα καταστατικό μέγεθος, που ονομάζεται πίεση. Έτσι αν σε ένα δοχείο υπάρχει ένα αέριο σε κατάσταση ισορροπίας, η πίεση έχει κάποια τιμή (pV=nRΤ), με αποτέλεσμα αν στο εσωτερικό του πάρουμε μια επιφάνεια εμβαδού Α, θα δεχτεί κάθετη δύναμη, μέτρου F=p∙Α.
Η ίδια δύναμη θα ασκηθεί στην επιφάνεια, είτε το δοχείο βρίσκεται στην επιφάνεια της Γης, είτε στο διάστημα, έξω από το πεδίο βαρύτητας.
Ισχύει το ίδιο και στα υγρά;
ή
Μερικές εισαγωγικές ερωτήσεις στα ρευστά.
Μερικές εισαγωγικές ερωτήσεις στα ρευστά.
Ξεκινώ μια σειρά αναρτήσεων πάνω στα ρευστά, με στόχο να συμπληρωθεί και η αντίστοιχη σελίδα του υλικού για τους υποψηφίους.
Ελπίζω να φανούν χρήσιμες σε συναδέλφους και μαθητές.
Πολύ καλή η εισαγωγή σου στα ρευστά, αν και ξεκίνησες από ισορροπία. Οψόμεθα τα παρακάτω, να δούμε τι παράγεται στο Άστρος!
Διονύση διεξοδική η παρουσίαση σου όπως πάντα για την υδροστατική πίεση και την αρχή Pascal.
Θα ήθελα τη γνώμη σου στο εξής
Γράφεις για τα αέρια
“Η ίδια δύναμη θα ασκηθεί στην επιφάνεια, είτε το δοχείο βρίσκεται στην επιφάνεια της Γης, είτε στο διάστημα, έξω από το πεδίο βαρύτητας.”
Τρέχουμε την προσομοίωση του Phet-Colorado στη διεύθυνση
http://phet.colorado.edu/el/simulation/legacy/gas-properties,
εισάγοντας στο δοχείο ας πούμε 200 “βαριά” μόρια
Παρατηρούμε ότι αυξάνοντας τη βαρύτητα τα μόρια ασκούν στο κάτω μέρος του δοχείου διαφορετική (αυξημένη) πίεση! Αν η προσομοίωση είναι σωστή, η βαρύτητα επηρέασε την πίεση και επομένως συμβαίνει κάτι αντίστοιχο με τα υγρά.
Τώρα που το ξανάκανα η πίεση βλέπω ότι μειώνεται στη συγκεκριμένη θέση που είναι το μανόμετρο.
Καλή αρχή .
Οι ερωτήσεις είναι απαραίτητες , με την γνωστή ποιότητα
που χαρακτηρίζει τον δημιουργό τους .
Πρόδρομε, Ανδρέα και Κώστα καλό μεσημέρι και σας ευχαριστώ για το σχολιασμό.
Ανδρέα, έχεις κάποιο δίκιο σε αυτό που λες. Ας το ξεκαθαρίσουμε.
Αν το δοχείο αυτό μεταφερθεί στην επιφάνεια της Γης, όπου υπάρχει βαρύτητα, τότε οι παραπάνω κρούσεις συμβαίνουν με τον ίδιο τρόπο, συνεπώς η πίεση εξαιτίας της άτακτης κίνησης των μορίων στο σημείο Α θα είναι ξανά pΑ=100.000pa.
Στο σημείο Β;
Εξαιτίας βαρύτητας θα ισχύει pΒ=pΑ+ρgh, όπου ρ η πυκνότητα του αερίου. Αυτό σημαίνει ότι για πυκνότητα 1,3kg/m3 και h=1m, θα έχουμε:
pΒ=100.000pα+1,3∙10∙1pα=100.013pa.
Πράγμα που σημαίνει, ότι στην πράξη όταν μιλάμε για αέριο σε ένα δοχείο δεν λαμβάνουμε υπόψη μας την «υδροστατική πίεση» δηλαδή την πίεση που οφείλεται στο βάρος του αερίου. Πράγμα όμως, που κάνουμε όταν μιλάμε για ατμοσφαιρική πίεση! Εκεί λέμε ότι αυτή οφείλεται στο βάρος της ατμόσφαιρας!!!
Με την ίδια συλλογιστική και τα μόρια του υγρού κινούνται και συγκρούονται με τα τοιχώματα. Αλλά επειδή οι ταχύτητες των μορίων είναι πολύ μικρότερες από αυτές των αερίων η πίεση που οφείλεται στη θερμική τους κίνηση, παραλείπεται, οπότε λέμε ότι εκτός πεδίου βαρύτητας και χωρίς την επίδραση εξωτερικής δύναμης, η πίεση στα υγρά είναι μηδενική.
Διονύση
Καλή αρχή. Εντόπισες ήδη μερικά από τα προβληματικά σημεία του βιβλίου (μερικά είχα εντοπίσει κι εγώ σε κάποιες συζητήσεις ) .
Και δίνεις κατά την γνώμη μου σαφείς και σοφές απαντήσεις
Ευχαριστούμε
Πολύ φοβάμαι ωστόσο ότι δεν είναι όλα αυτά τόσο προφανή για όλους και θα χρειαστεί μια ολόκληρη χρονιά τουλάχιστον έτσι για …προθέρμανση
(Θα μπορούσα να το διατυπώσω και πιο άγαρμπα :Περιμένω να δω όλοι αυτοί που πληρώνονται ως Σύμβουλοι , και στα ΙΕΠ , και στα Υπουργεία “τους μέσα”… τι θα κάνουν για να βοηθήσουν τους διδάσκοντες … Είμαι σίγουρος ότι θα κινητοποιηθούν αμέσως μετά τους εκδοτικούς οίκους και ενώ οι μάχιμοι θα μαθαίνουν στου ……. το κεφάλι)
Καλησπέρα
Καλό μεσημέρι Δημήτρη.
Λες να περιμένουμε το ΙΕΠ, τους συμβούλους και όλους τους “εντός” για να βοηθήσουν;
Εγώ λέω, να κάνει ο καθένας μας, ό,τι μπορεί, αφού άλλη ελπίδα (από εκείνη τη μεριά…) δεν υπάρχει…
Ερώτηση:
Σε ανοιχτό από πάνω δοχείο, μισογεμάτο με νερό, ο αέρας έχει πίεση 1atm. Αν το κλείσω, πάλι 1 atm δεν θα έχει στην επιφάνεια του νερού; Ο ίδιος αέρας δεν θα είναι;
Όμως, αν ανοίξω και τον πάτο του δοχείου (ας πούμε ότι είναι καλαμάκι) τότε νερό δεν θα τρέξει, λόγω ατμοσφαιρικής πίεσης λέει. Μα στον ανοιχτό πάτο του δοχείου η πίεση είναι λίγο μεγαλύτερη από 1atm, είναι 1atm+την υδροστατική. Άρα γιατί δεν τρέχει το νερό;
Αν πεις ότι είναι οι… τριβές, αν οι τριβές αρκούν να αντισταθμίσουν την υδροστατική, τότε δεν θα έπρεπε να τρέχει νερό κι όταν ανοίξω και την πάνω πλευρά του δοχείου, αφού το βάρος του υγρού θα είναι το ίδιο, όπως και οι τριβές.
Τώρα πήγαμε αλλού;
Το νερό θα τρέξει για λίγο, μέχρι να κατέβει η επιφάνεια του νερού και η πίεση του εγκλωβισμένου αέρα να μειωθεί… με αποτέλεσμα η πίεση κοντά στο άνοιγμα pαερ+ρgh να γίνει ίση με την εξωτερική, δηλαδή ίση με 1αtm
Α μπράβο! Γιατί είχα δει μια εξήγηση με τριβές και μια άλλη που έλεγε ότι ο αέρας έχει μικρότερη πίεση χωρίς να το εξηγεί. Το ίδιο ισχύει και το αναποδογυρισμένο ποτήρι με το χαρτί λοιπόν (που δεν είναι ανάγκη να μην έχει αέρα).
Καλημέρα Vas.
Στο αναποδογυρισμένο ποτήρι με το χαρτί, εξωτερικά η πίεση είναι ίση με την ατμοσφαιρική με αποτέλεσμα να ασκεί μια δύναμη Fατ όπως στο σχήμα.

Το υγρό τώρα ασκεί μια κατακόρυφη δύναμη Fυ=pεσ∙Α. Αν το χαρτί (αμελητέου βάρους) ισορροπεί τότε Fεξ=Fυ ή pΒ=pατ.
Αλλά τότε η πίεση στην πάνω βάση, σημείο Α, είναι pΑ=pατ-ρgh.
Αν pΑ>0, πράγμα που σημαίνει ότι με ποτήρι με νερό, αν h<10m!!!, το νερό δεν θα χυθεί.
Αν ρgh>pατμ τότε το υγρό χύνεται…
ΥΓ.
Υποθέτουμε βέβαια, ότι δεν υπάρχουν «τοπικές ανωμαλίες» που θα οδηγήσουν σε τοπικές τάσεις ροής και εισαγωγή αέρα στο ποτήρι.
Θα ήθελα να διευκρινήσω το εξής. Ο τύπος της υδροστατικής πίεσης pΒ=pΑ+ρgh ισχύει ΜΟΝΟ για ασυμπίεστα ρευστά. Επομένως δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στα αέρια. Στα ιδανικά αέρια η καταστατική εξίσωση γράφεται με τη μορφή p=nkT, όπου n η συγκεντρωση των μορίων, k η σταθερά του Boltzmann και Τ η απόλυτη θερμοκρασία. Όταν υπάρχει η δύναμη της βαρύτητας τότε ισχύει ο τύπος του Boltzmann (βαρομετρικός τύπος) που μας δίνει ότι σε ύψος h (αν θεωρήσουμε το Τ και το g σταθερά) η συγκέντρωση δίνεται από τον τύπο n=n0exp(-mgh/kT), όπου m η μάζα του ενός μορίου του αερίου και n0 η συγκέντρωση σε μηδενικό ύψος. Από εδώ προκύπτει η μεταβολή της πίεσης καθ' ύψος στα αέρια. Το αξιοθαύμαστο είναι ότι παρ' όλη τη διαφοιρά η πίεση αποδεικνύεται ίση με το βάρος της στήλης του αέρα, ενώ η άνωση δίνεται και εδώ από το νόμο του Αρχιμήδη!
Εξαιρετική παρατήρηση!
Όντως είναι εμπειρικά γνωστό, αλλά όχι αυτονόητο όπως σε ασυμπίεστο υγρό.