by 
Κατά καιρούς βρίσκω στο fb αναρτήσεις, στις οποίες οι Λαρισαίοι -και ίσως γενικά οι Θεσσαλοί- γινόμαστε αντικείμενο πειράγματος για τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε κόβοντας τις λέξεις.
Να πω ότι δεν το κάνουμε …ενίοτε; Ψέματα θα πω…
Σήμερα, μια φίλη μού έστειλε την παρακάτω φωτογραφία:
Γέλασα και σκέφτηκα «όχι πάλι…», αλλά με τη δεύτερη ματιά, είδα πως έχει ένα …λάθος…
Όταν όμως προσπάθησα να το εξηγήσω στη φίλη μου, δεν τα κατάφερα! Δεν έβλεπε κανένα λάθος…
Τελικά, βλέπετε κάποιο λάθος στη φωτογραφία και, αν ναι, πώς θα πείσετε κάποιον να το δει και εκείνος;
(Visited 1.109 times, 1 visits today)
Αρκεί να προσδιοριστούν μόνο οι κατευθύνσεις “σιαπάν” και “σιαδώθι”.
Οι υπόλοιπες τρεις “σιακάτ”, “σιακίθι” και “στμες” ετεροκαθορίζονται από τις δύο πρώτες, άρα είναι περιττή η αναφορά τους.
Πιο αναλυτικά,
αν κάποιος βρεθεί με το σιμπιζάκι του στο σταυροδρόμι, δηλαδή “στμες”, με κατεύθυνση “σιακάτ” ή “σιακίθι”, με τα λίγα λαρισαϊκά που θα έχει μάθει στο δρόμο, δε θα χαθεί.
Αλλά και πάλι,
δύσκολα μπορείς να κατηγορήσεις εκείνους τους Λαρισαίους που αγαπούν να αυτοσαρκάζονται, με τόσα φωνηέντα που καταπίνουν καθημερινά, ως φλύαρους.
για όσους ομιλούν αποκλειστικά την καθαρή αττική ή τη δωρική εκδοχή της γλώσσας, το σιμπιζάκι, εδώ.
Γιώργο το…τερμάτισες με τις παραπομπές σου
Περιμένοντας την επίσημη απάντηση…
Μάλλον το τοπίο απέναντι και σε βάθος χιλιομέτρων δεν παραπέμπει σε βουνό αλλά σε πεδιάδα ή και ( σε μεγαλύτερη απόσταση ) σε θάλασσα …
Άρα… ίσως λέει η Ελευθερία …
άρα ευθεία μπρός δεν είναι προς τα πάνω αλλά προς τα κάτω …
υποθέτοντας μάλλον πως η θέα στην αντίθετη κατεύθυνση ( εκεί όπου ο φωτογράφος γύρισε πλάτη ) θα έχει κάποια βουνά … ας πούμε τον Όλυμπο … (αν το Πεδίον που απεικονίζεται είναι το Λαρισαϊκόν βεβαίως -βεβαίως)
Ypothesis figo
Εδώ το προς τα κάτω λοιπόν δεν χρησιμοποιείται ούτε όπως στον Χάρτη ( Νότος ) ούτε όπως στην έκφραση κατέβηκε στη πόλη…κατέβηκε στο κέντρο ( κι ας είναι δηλαδή ευθεία ή και ανηφόρα ως την πλατεία )
Καλησπέρα και από μένα!
Τώρα για τον προσανατολισμό για μένα είναι θέμα πως κοιτάς την εικόνα.
Αν είσαι κάτω δεξιά στην εικόνα (σιακάτ) η συνέχεια του δρόμου είναι (σιαπάν) και αυτό σχετικό είναι γιατί άλλος θεωρεί το σιαπάν και το σιακάτ ανάποδα (θα το εξηγήσω παρακάτω).
Τώρα το σιακείθι και σιαδώθε πάλι σχετικό είναι και δεν μεταφράζεται αριστερά – δεξιά, συνήθως το σιαδώ είναι κάτι κοντινό και σιακεί κάτι μακρινό!!!
Τώρα για το κέντρο ακούγεται και ένα σύντομο "ι" δηλαδή στ(η)μές και το "σ" παχύ τραβηχτό, όπως π.χ. shave και όχι save.
(Προφανώς σιακείθε = σιακί και σιαδώθε = σιαδώ).
Στο χωρίο μου (Στεφανοβίκειο Μαγνησίας) μικροί όταν είμασταν μικροί είχαμε το εξής πρόβλημα συνεννόησης:
Το κέντρο του κόσμουτο κέντρου του χωριού ήταν η πλατεία και όλοι ανηφόριζαν προς την πλατεία σε τελείως flat μέρος!!!Έτσι στον άξονα Π.Ε.Ο. (Βόλος – Λάρισα) – πλατεία – ελικοδρόμιο, αυτοί που μένανε μεταξύ πλατείας και Π.Ε.Ο. εννοούσαν διαφορετικά το πάμε σιαπαν από αυτούς που μένανε μεταξύ ελικοπτέρων – πλατείας!!!
Με σημείο αναφοράς τον άνθρωπο ίσως μια στροφή 90 μοιρών λύσει το πρόβλημα; δηλαδή η λέξη σιαπαν έρθει να πέσει στη λέξη σιακειθι; λέω τώρα εγώ.
Καποια αντικείμενα δεν έχουν σκιά και είναι παράξενο αυτό
Να λοιπόν τι ήθελε να πει ο …"λαρισαίος ποιητής" και αυτοσαρκάστηκε μεσημεριάτικα:
Κοιτώντας την εικόνα, που μου έστειλε η φίλη μου η Βάσω, (μου θύμισε και μένα το Ναυαγό, Μήτσο…), είδα μια επίπεδη διασταύρωση και τις κατευθύνσεις "σιαπάν" και "σιακάτ" (οι άλλες δυο δε με απασχόλησαν καθόλου, μου ήταν προφανές ότι το «εκεί» και το «εδώ» προσδιορίζονταν με βάση αυτόν που έγραψε τις λέξεις, που είχε τα μάτια του στο φωτογραφικό φακό).
Μεταφράζοντας προφανώς το "παν" ως "πάνω", όπως έγραψα και πριν στο Μήτσο, μεταφέρω τη συζήτηση που ακολούθησε στο fb με τη φίλη μου (η πρώτη ερώτηση δική μου):
-Δε θα έπρεπε το σιαπάν να δείχνει προς τον …ουρανό;;;!
-Όχι βέβαια! Προς τα επάνω, δηλαδή ανηφορικά.
-Αυτό λέω και γω! Ότι το σιαπάν θέλει ανηφόρα! Βλέπεις πουθενά ανηφόρα; Η διασταύρωση είναι επίπεδη…
-Βλέπω! Το αυτοκίνητο κατεβαίνει. Η εκκλησία είναι ψηλά στον ανήφορο.. πού είναι το επίπεδο;
-Η εκκλησία δεν είναι ψηλά, είναι στο βάθος…. το αυτοκίνητο δεν κατεβαίνει, έρχεται προς τα εμάς…. πρόκειται για ένα σταυροδρόμι μέσα σε ένα απέραντο λιβάδι…
– Συνεχίζω να βλέπω ανήφορο…..
-Δες τον ορίζοντα… είναι οριζόντιος…. αν η εκκλησία ήταν σε λόφο, τόσο κοντά που είναι, θα φαίνονταν οριζόντιος ο ορίζοντας πίσω της;;;
-….»
Δεν την έπεισα! Απόδειξη ότι έβαλε το ερώτημα σε γκάλοπ στο fb!!! Υπάρχει ή όχι ανηφόρα;;;
Το πρόβλημά μου λοιπόν δεν ήταν στη μετάφραση….
Αν μου μετέφραζε το «παν» με το «βόρεια», όπως έκανε ο Μήτσος πριν, δε θα είχα πρόβλημα, θα διαφωνούσα βέβαια, αλλά θα το δεχόμουν….
Όμως, όταν κάποιος έχει πρόβλημα στο να αντιληφθεί το βάθος μιας εικόνας και αντί να τη βαθαίνει την ψηλώνει, τότε τι μπορούμε να επικαλεστούμε για να τον πείσουμε;
Δεν μπόρεσα να σκεφτώ κάτι άλλο, πέρα από τον ορίζοντα. Προσπάθησα να σκεφτώ κάτι για τις σκιές του ανθρώπου και του αυτοκινήτου, αλλά δεν……
Έχετε άλλη ιδέα;
Βασίλη και Νίκο, τώρα είδα τα σχόλιά σας…
Το "σιαπάν" για μένα έπρεπε να δείχνει κάτι πιο ψηλά από το επίπεδο του τοπίου της εικόνας και εδώ δεν υπάρχει κάτι πιο ψηλά, παρά μόνο ο …ουρανός!
Από κει και πέρα, δεκτός και ο βορράς.
Αλλά το ερώτημα παραμένει: Πώς θα την πείσω ότι δεν υπάρχει …ανήφουρος στην εικόνα;
Και να παραδεχτώ, Μήτσο, ότι και γω …"κατεβαίνω στην Αθήνα"!
Άρα, η Αθήνα είναι σιακάτ…
Ίσως μετρώντας το ύψος του ανθρώπου και το μήκος της σκιάς του, σε σχέση με τα μήκη των άλλων αντικειμένων με τις αντίστοιχες σκιές. Αν το επίπεδο της εικόνας είναι οριζόντιο τότε με τη μέθοδο των τριών μπορείς να προβλέψεις το μήκος της σκιάς. Αν υπάρχει κλίση δε μπορεί να γίνει αυτή η εκτίμηση υπολογιστικά μόνο απ την εικόνα