Εκδήλωση της Β΄ ΕΛΜΕ Κορινθίας που πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Θέατρο Κιάτου στις 8/11/2017, για τις επερχόμενες αλλαγές στο Λύκειο. Ομιλητές ο πρόεδρος του ΙΕΠ κ. Γεράσιμος Κουζέλης και το μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ κ. Ελένη Ζωγραφάκη.
Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής μίλησε αναλυτικά για το νέο Λύκειο και το νέο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ.
Στην εκδήλωση έκανε παρέμβαση και ο δικός μας Μήτσος Γκενές. Δείτε την, από το 2.02 ….
Άργησε λίγο η παρουσίαση, αφού ο Μήτσος έχει πρόβλημα με το τηλέφωνο!!! (2017 και δεν μπορεί να συνδεθεί…
), ενώ εγώ άργησα να την πάρω …χαμπάρι.
Αξίζει όμως να δείτε την παρέμβασή του. Είναι πράγματι ριζοσπαστική!
ΥΓ
Όσον αφορά τις θέσεις του ΙΕΠ…οι γνωστές….
Καλημέρα Διονύση.
Θα ήθελα να παραθέσω την ανακοίνωση των Επιστημονικών Ενώσεων σχετικά με τις δηλώσεις του Προέδρου του ΙΕΠ.
Οι Επιστημονικές Ενώσεις των Φυσικών Επιστημών (Βιοεπιστημόνων – Γεωεπιστημόνων – Φυσικών – Χημικών), με μεγάλη απογοήτευση και αυξανόμενο σκεπτικισμό για το μέλλον της εκπαίδευσης στην Ελλάδα, ενημερώθηκαν για τις νέες δηλώσεις του Προέδρου του οργάνου που σχεδιάζει την εκπαιδευτική πολιτική της χώρας (https://www.youtube.com/watch?v=zQyx9GiG8Oo).
Ο Πρόεδρος του ΙΕΠ, παρότι υποστήριξε ότι «η φήμη ότι υποβαθμίζονται οι Φυσικές Επιστήμες δεν είναι αληθής», δεν παρείχε στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτή την θέση, αλλά αντίθετα προκάλεσε βαθύτατο προβληματισμό με διάφορες αποστροφές του λόγου του, αφού – ούτε λίγο ούτε πολύ – είπε ότι «αν θεωρούν τα Πανεπιστήμια ότι οι πρωτοετείς φοιτητές δεν έχουν βασικές γνώσεις σε κάποιο αντικείμενο ας τους το διδάξουν» και ότι «έχει παραγίνει το θέμα με την επιστημοσύνη στο Λύκειο».
Οι Επιστημονικές Ενώσεις Βιοεπιστημόνων, Φυσικών και Χημικών απαντούν στον Πρόεδρο του ΙΕΠ ότι:
Ο Πρόεδρος του ΙΕΠ ως μοναδικό επιχείρημα για να πείσει ότι οι Φυσικές Επιστήμες δεν μπαίνουν στο περιθώριο του εκπαιδευτικού συστήματος, είπε «δεν είναι έτσι». Εμείς από τη πλευρά μας παραθέτουμε:
Ομολογώ ότι όταν, την άνοιξη του 2015, έγραφα εδώ:
«φοβάμαι ότι την ταφόπλακα στη φυσική θα την βάλει η αριστερά»,
δεν είχα φανταστεί ότι θα φτάναμε ως το σημείο να λέγονται τέτοια πράγματα.
Μετά την πρώτη έκπληξη, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω τη λύπη αλλά και την οργή μου,
για την παρακάτω τοποθέτηση καθηγητή φυσικής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης:
«Το μεγάλο λάθος μας είναι
ότι αφήσαμε να κάνουμε περισσότερη φυσική στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση
και βγάλαμε – για αυτό το λόγο – απέξω τη λογοτεχνία.
Γενική παιδεία κάνουν τα παιδιά…
μόρφωση…
να ξέρουν το Επιχείρημα…
όχι να ξέρουν αν (η οβίδα) θα πέσει στο 3,52 ή στο 3,53.
Και αν χρειάζονται οι φυσικές επιστήμες,
χρειάζονται επειδή είναι πειραματικές
και εξασκούν το παιδί στο Επιχείρημα.
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ.»
Φιλε Γιωργο.
Δεν ηταν στις προθεσεις μου να σου προξενησω λυπη και οργη… Ισως φταιει η ελλειπης εκπαιδευση μου στις φυσικες επιστημες η η κιβδιλη αριστεροσυνη μου. Συγνωμη
Απο την αλλη ομως κερδισμενοι ειμαστε , οπως καθε φορα που η οργη σου απο τα λογια και τα εργα καποιου σε φερνουν εδω…
Να σαι καλα … να κρατας τα …"ισα"
( απο κινητο . ατονα, σοβαρα και ηρεμα … )
Μήτσο, μετά τον Π.Β. είσαι ο δεύτερος «αδογμάτιστος»
που ειρωνεύεται το «δογματισμό» του προφανούς,
δίνοντας την εντύπωση εκείνου που καυχιέται
για την καπατσοσύνη του να καβαντζώσει διάφορα οφέλη.
Στην εκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση που συντελείται,
καταλαβαίνω ότι δεν έχεις πρόβλημα να είσαι ένας από εκείνους
που – ενεργά – στράφηκαν εναντίον των Φυσικών Επιστημών
και υπερασπίστηκαν το Μεσαίωνα.
Δεν λέω, είναι κι αυτό μια διάκριση…
Δεν αποκλείω να σκέφτεσαι ως εξής:
Αφού οι αλλαγές είναι αναπότρεπτες, θα είναι και καλές.
Χωρίς να σε ταυτίζω με εκείνους που δήλωναν
«αφού η Κατοχή είναι αναπότρεπτη, καλύτερα να βρίσκονται και Έλληνες στην κυβέρνηση»,
δεν θα συμφωνήσω.
Όπως – αυτοκριτικά – έγραφε κάποιος:
«το κυνικό υποκείμενο έχει σαφή επίγνωση της απόστασης ανάμεσα στο ιδεολογικό προσωπείο και την κοινωνική πραγματικότητα, εξακολουθεί μολαταύτα να επιμένει στο προσωπείο. Ο κυνικός λόγος δεν είναι πλέον αφελής, αλλά ένα παράδοξο πεφωτισμένης ψευδούς συνείδησης».
Όχι πως σε ενδιαφέρει Μήτσο, αλλά, δεν ψιχαλίζει…
Μαλιστα κυριε Γεωργαντα.
Ο καθενας μπορει να ακουσει την παρεμβαση μου , να διαβασει τα κειμενα σου και να βγαλει τα συμπερασματα του …
Εσυ αν το εχεις αναγκη μπορεις να συνεχισεις …
Γιώργο παρά το ότι το μεγαφωνάκι μου φαίνεται πως λογοκρίνει τον Μήτσο (δεν ακούγεται καν τι λέει), ας ρισκάρω λέγοντας πως οιαδήποτε θέση είναι αποδεκτή.
Αν δηλαδή ο Μήτσος είπε αυτά που διάβασα στο σχόλιό σου, έχει δικαίωμα να τα εκφράσει εφ' όσον τα πιστεύει.
Αν ακούσω (ή διαβάσω) και καταλάβω τι εννοούσε, θα διατυπώσω θέση και για τη Γενική παιδεία και για την λογοτεχνία και για τις φυσικές επιστήμες. Θέση που μπορεί να διαφωνήσει με αυτήν του Μήτσου εν μέρει ή ολοσχερώς ή και να συμφωνήσει.
Μην καυγαδίζουμε όμως για τις θέσεις εκάστου. Καλύτερα ας συζητάμε το οτιδήποτε.
Γιώργο ποιός τα έγραψε αυτά , μήπως κάποιος φιλόλογος;;;
Αναμένοντας το μεγαφωνάκι μου να πάψει να φιμώνει τον Μήτσο, ας στείλω παλιό κείμενο που είχα γράψει για ανάγκες συζήτησης:
Γιατί πρέπει να διδάσκουμε Φυσική;
Η συζήτηση ήταν η:
Γιατί να διδάσκουμε Φυσική;
Όχι Δημήτρη, δεν έχω διάθεση να συνεχίσω τίποτα.
Μόνο να δηλώσω πως, όσο λυπάμαι για τις θέσεις που άκουσα να διατυπώνονται,
άλλο τόσο λυπάμαι που (ή -μάλλον – "αν") σε βάρυνα…
Να είσαι καλά…
Φυσικά ο καθένας (πρέπει να) έχει δικαίωμα να λέει αυτό που πιστεύει,
ακόμα και αν διατείνεται ότι συνομιλεί με αρειανούς.
Το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης , βέβαια, έχει ως περιεχόμενο
την υπεράσπιση του καθημερινού ανθρώπου από την επιβουλή της εξουσίας – όχι το αντίστροφο.
Γιάννη, έχω τη γνώμη ότι οι συζητήσεις "περί αξίας της φυσικής" μεταξύ φυσικών, είναι εκ του πονηρού.
Παρόλα αυτά, θα δω αργότερα το κείμενό σου.
Γιώργο το κείμενο διαβάζεται από οιονδήποτε.
Κυρίως σε έναν μη Φυσικό ή έχοντα θετικές σπουδές, θέλω να υπογραμμίσω την αξία της, σε περίπτωση που την θεωρεί "εκζήτηση" ή "μη χρήσιμη" ή "μη προσφέρουσα καλλιέργεια" ή "…..".
Η πρόθεσή μου δεν είναι "εκ του πονηρού" ούτε πιστεύω το περιεχόμενο του κειμένου είναι συντεχνιακό ή εκ του πονηρού.
Δεν άκουσα ακόμα τον Μήτσο αλλά πιστεύω πως δεν θα διαφωνήσει με όσα γράφω.
Γιώργο,
Περιμένω να περάσει η οργή και το δέος από τους 23 της Μάνδρας και παράλληλα μελετώ τα τεκμήρια που παρέθεσες με στόχο να καταδείξεις τον ταξικό χαρακτήρα της τραγωδίας. Προσδοκώ στην υπομονή σου μέχρι να μπορέσω να τοποθετηθώ ακριβοδίκαια.
Μπαίνω σ’ αυτή τη συζήτηση με μικρές φιλοδοξίες, αφού δεν διεκδίκησα ποτέ να υπερασπιστώ τον καθημερινό άνθρωπο από την εξουσία, γενικώς.
Σε σταυροφορίες μετέχω ελάχιστες φορές.
Θυμάμαι μια ασήμαντη που έσπευσα να συμμετάσχω με καλή παρέα ομολογώ, όταν ο επιστημονικός μας φορέας και αυτοί που ρητά διεκδικούν ελευθερία έκφρασης για να προστατεύουν τον καθημερινό πολίτη από την εξουσία, όπως η «Ζούγκλα» και ο Ριζοσπάστης, έδειξαν το «υλικονέτ» ως το άντρο “των φροντιστών των νοτίων προαστίων”.
Παράλληλα δεν διανοούμαι να τρομοκρατήσω τον «καθημερινό άνθρωπο» με τους “γερμανοτσολιάδες που ζουν ανάμεσά μας”.
Προκρίνω να μελετήσω τους «εκπαιδευτικούς μεσαίωνες» που έχω ζήσει μέχρι τώρα.
Οι δάσκαλοί μας (1967-1973) αξιολογώντας την αδιαφορία μας για την αρχαιομάθεια (6 ώρες την εβδομάδα Αρχαία) και την δεικτική αποχή μας από τα κατηχητικά, προδιέγραφαν και τότε έναν γνωσιακό και ηθικό μεσαίωνα. Αυτή την περίοδο είχε συντελεστεί επιτυχώς η εκπαιδευτική επιλογή της πολιτισμικής ενοποίησης της χώρας με άξονες δυο παραδόσεις, την αρχαιοελληνική και την ορθόδοξη, ενώ η σφιχτή πρόσδεση αυτού του μοντέλου με την δικτατορία το εξασθενούσε και τα κοινωνικά ρεύματα μετά το 1968, έδειχναν στην αντίθετη κατεύθυνση.
Εκτιμώ ότι με τις περί μεσαίωνος προβλέψεις τους, εξέφραζαν την αδυναμία τους να προσαρμόσουν το εκπαιδευτικό μοντέλο που γνώριζαν και θεράπευαν, στην οικονομική και πολιτιστική πραγματικότητα της εποχής που απαιτούσε μάλλον μηχανικούς παρά αρχαιοελληνιστές ή θεολόγους, άσε που υπόγεια το σύστημα που τους έτρεφε ενίσχυε τις θετικές σπουδές τις οποίες συμβολικά χαρακτήριζε «Πρακτικό». Έκτοτε, όσοι συναντούν αυτήν, την ηττημένη στα σχολεία, παράδοση στις αυθεντικές πνευματικές τους αναζητήσεις, ανακτούν τον χαμένο μίτο και τις ανασυγκρότησαν με τον τρόπο που ο καθείς είναι άξιός τους.
Όσοι συνεχίζουν να διεκτραγωδούν με ιδεολογικά εφαλτήρια τον “γλωσσικό μεσαίωνα” που διάγουμε, ξεπερνούν το ότι τελούν σε μειοψηφία στα σχολεία οι αυθεντικοί διεκπεραιωτές της αρχαιομάθειας, αφού πλειοψηφούν οι νεοελληνιστές, οι ψυχολόγοι – φιλόσοφοι –παιδαγωγοί και οι ιστορικοί – αρχαιολόγοι και παρακάμπτουν ότι τα επιστημολογικά παραδείγματα παρακμάζουν παράλληλα με την φυσική απίσχναση των εκφραστών τους. Όχι αιτιακά αλλά συγχρονισμένα.
Μια ενδιαφέρουσα γεννήτρια επικείμενων “μεσαιωνικών προβλέψεων” που έζησα την περίοδο 1969-1973 ήταν η εκπόνηση Α.Π. και βιβλίων για την Άλγεβρα, Γεωμετρία και Τριγωνομετρία, που η ποιότητα και το επίπεδό τους ήταν εφάμιλλο των καλύτερων εξωσχολικών. Όταν τα μαθηματικά από τρία χωριστά αντικείμενα ενοποιήθηκαν στο πλαίσιο των πανελλαδικών εξετάσεων σε ένα, υποβαθμίστηκε κυρίως η Γεωμετρία και για τη δυσκολία της να διδαχθεί και διότι η Άλγεβρα ήταν πιο κοντά στις απαιτήσεις της επόμενης πανεπιστημιακής βαθμίδας. Και εδώ προέκυψε ένας νέος “μεσαίωνας” που διανθίζεται ακόμα και σήμερα και με ταξικά επιχειρήματα (ηθελημένη αποκοπή από τον πλέον ορθολογικό τρόπο σκέψης, ώστε οι αγεωμέτρητοι να αποτελέσουν φτηνό εργατικό δυναμικό) και με αρχαιοελληνικά “ψεκασμένα” ιδεολογήματα (μηδενισμός της αρχαίας κληρονομιάς στις θετικές επιστήμες).
Η σημερινή παρακμή της διδασκαλίας των Φ.Ε. στα σχολεία, όπως εμπειρικά περιγράφεται από δασκάλους με εμπειρογνωμοσύνη και επαγγελματικό πάθος/ αφήνω έξω τις σχετικές μελέτες, σχετίζεται με κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές;
Υποθέτω πώς σχετίζεται την αυτοματοποίηση της παραγωγής όπου αρκούν για το χειρισμό των μέσων παραγωγής μη εξειδικευμένοι χειριστές έξυπνου λογισμικού και τα νέα προϊόντα να δεν “πατάνε” σε μεγάλες θεωρίες, γι’ αυτό χαρακτηρίζονται ως “καινοτομίες”, όπως και στην πρώτη περίοδο των θερμικών μηχανών που εξελίχθηκαν από μάστορες χωρίς θεωρητική υποστήριξη. Η πρακτική εμπειρία των θερμικών μηχανών γέννησε τη Θερμοδυναμική και όχι το ανάποδο. Δηλαδή η πρώτη εκδοχή των ατμομηχανών εξελίχθηκε χωρίς μεγάλη θεωρία, όπως και θρυλικές καινοτομίες των ΤΠΕ που προέκυψαν από ανθρώπους χωρίς πτυχία.
Αυτός ο τύπος ανάπτυξης δεν ευνοεί γνώσεις όπως η Φυσική στην εκδοχή που μας αρέσει να διδάσκουμε και η πλειοψηφία των οι μαθητών μας δεν δείχνει να την εκτιμά, αφού με βιωματικό τρόπο αντιλαμβάνεται ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα που προέκυπταν από τις θετικές σπουδές αυτόματα με τη λήψη του πανεπιστημιακού πτυχίου έχουν δραματικά υποβαθμιστεί.
Λίγο αργότερα από την περίοδο των θερμικών μηχανών, ο εξηλεκτρισμός των εργοστασίων έβγαλε στο περιθώριο τους εξειδικευμένους τεχνίτες των ατμοκίνητων εργαλειομηχανών και αυτοί επιτέθηκαν στο σαμάρι, δηλαδή στις μηχανές που τους στέρησαν την εργασία. Αυτό το περιστατικό του εργατικού κινήματος, ο λουδιτισμός, έχει καταγραφεί ως παραδειγματικά αυτοκαταστροφική επιλογή.
Που εκτιμώ ότι βρισκόμαστε σήμερα;
Το νέο μάθημα «Ερευνητικά Προβλήματα Φυσικών Επιστημών», ως αχαρτογράφητο, θα έχει την τύχη της «Φυσικής Γενικής Παιδείας Γ Λυκείου» και το ενδιαφέρον των μαθητών δεν θα διαφέρει απ’ αυτό που ήδη αποδίδουν στις Διαθεματικές Εργασίες και τα Πρότζεκτ.
Η επιλογή κατευθύνσεων δεν θα ευνοήσει την θετική ως πλέον απαιτητική ούτε η αγορά εργασίας θα την ενισχύσει. Ενδεχομένως να κερδίζει στις νέες συνθήκες ποιοτικά.
Υποθέτω ότι, στην καλύτερη περίπτωση, να αποδοθεί σχετική έμφαση στην Τεχνική Εκπαίδευση.
Επειδή εκτός από την ανάδειξη πιο ζοφερών μεσαιώνων υπάρχει και η προτροπή “καινούργιες συνθήκες – καινούργια καθήκοντα”,
και επειδή η Φυσική υπήρχε και θα υπάρχει και εκτός των θεσμικών πανελλαδικών εξετάσεων, ως βάση για την εκπαίδευση τεχνικών και ως διαδικασία που μπορεί να θέτει και να ελέγχει ερωτήματα και ως πολιτιστικό προϊόν,
ξέρουμε να κάνουμε τίποτα απ’ τα προηγούμενα ή τεχνογνωσία μας προκύπτει, απευθύνεται και δικαιώνεται από μια εξέταση το χρόνο;
Όσο για τους «10 μικρούς Μήτσους», αυτοί ακόμα και στη σύνταξη φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν.
Γι’ αυτούς δεν υπάρχουν “καβάτζες”, με καμία κυβέρνηση.
Καλησπέρα Γιώργο.
Περιμένοντας να δουλέψουν τα ηχεία του Γιάννη ξεχάστηκα και το θέμα μπαγιάτεψε J
Η αλήθεια είναι ότι είχα και άλλους (προφανείς νομίζω) λόγους για να μην θέλω να απαντήσω στο παραπάνω κείμενο. Καθώς όμως βρήκα λίγο ραχάτι και το βροχόκρυο μας έκλεισε μέσα, αλλά και επειδή δεν μου αρέσει να αφήνω εκκρεμότητες, υποκύπτω στον πειρασμό για λίγα λόγια.
Κατά τη γνώμη σου λοιπόν, Γιώργο:
Ενώ:
Ταυτόχρονα:
Επί πλέον, η παρουσία εδώ του κειμένου σου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η άποψη:
«Το μεγάλο λάθος μας είναι
ότι αφήσαμε να κάνουμε περισσότερη φυσική στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση
και βγάλαμε – για αυτό το λόγο – απέξω τη λογοτεχνία.
Γενική παιδεία κάνουν τα παιδιά…
μόρφωση…
να ξέρουν το Επιχείρημα…
όχι να ξέρουν αν (η οβίδα) θα πέσει στο 3,52 ή στο 3,53.
Και αν χρειάζονται οι φυσικές επιστήμες,
χρειάζονται επειδή είναι πειραματικές
και εξασκούν το παιδί στο Επιχείρημα.
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ.»
σε βρίσκει σύμφωνο…
Γιώργο, αν θεωρείς ότι κάθε αύριο είναι καλύτερο από το χθες,
δεν θα σου πω ότι (και) στην Ιστορία υπάρχει άμπωτις και πλημμυρίδα.
Δεν θα σου θυμίσω τον πρόσφατο ευρωπαϊκό μεσαίωνα της δεκαετίας του ’30 και το χάος στο οποίο οδήγησε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Δεν θα σου πω για τα δεινά που φέρνουν στους ανθρώπους αυτής της χώρας όσα αισθάνεσαι την ανάγκη να προστατεύσεις.
Δεν θα σου επισημάνω την (επιεικώς) αμετροέπεια, ανεξάρτητα από κομματική τοποθέτηση, να βάζει κανείς το Ριζοσπάστη δίπλα στη Ζούγκλα.
Δεν θα παραθέσω τα ιστορικά ντοκουμέντα με τα επιχειρήματα και τις δικαιολογίες των πραγματικών γερμανοτσολιάδων για να κάνεις τη σύγκριση.
Δεν θα σου πω για τον υποκειμενικό ιδεαλιστή που νομίζει ότι ο κόσμος γύρω του είναι αντανάκλαση των δικών του αισθημάτων.
Δεν θα σου πω για την ασυνέπεια εκείνων που απαξιώνουν ως «δόγμα» το αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης (που περιλαμβάνει και την εργασία και τη μόρφωση), τη στιγμή που ανακηρύσσουν ως απόλυτο δόγμα την «ανάγκη» για υποταγή στα συμφέροντα των ισχυρών της αγοράς…
Επειδή, ό, τι και αν πω,
είναι φανερό ότι κανένας πια δεν επιζητά τη συζήτηση
και ο μόνος στόχος των περισσότερων παρεμβάσεων
είναι η απολογητική, η παραπλάνηση και η κομματική προπαγάνδα.
Όσο με αφορά, δεν θα προσχωρήσω στο team των «ακομπλεξάριστων»
που «δεν κολλάνε» σε δικαιοσύνη, μισθούς, συντάξεις, μόρφωση, υγεία
και άλλους μπανάλ «δογματισμούς»
και θα εξακολουθήσω να θλίβομαι και να οργίζομαι
με το φαινόμενο των φυσικών που φτάνουν στο σημείο
να απαγγέλλουν «επιχειρήματα» υπέρ της κατάργησης της Φυσικής στα σχολεία…
Γιώργο,
Θα πρέπει να προσδοκώ το ψιλόβροχο, παρότι εγώ το εισέπραξα στην εθνική οδό επιστρέφοντας πολύ αργά πίσω, για να έχω την ευχαρίστηση να επικοινωνώ μαζί σου και να σκέπτομαι καθαρότερα με αφορμή τις δεικτικές σου επισημάνσεις.
για το πλαίσιο
Η αναφορά μου στην ομοιόστροφη επί του συγκεκριμένου τοποθέτηση «Ζούγκλας» και Ριζοσπάστη ήταν στοχευμένα προκλητική, για να καταδείξει ότι οι γενικές επικλήσεις «υπέρ αδυνάτου» ενίοτε καίνε τα χλωρά μαζί με τα ξερά. Επίσης, δεν έχω υπόψη μου κάποιες εκ των υστέρων διευκρινήσεις που θα καθιστούσαν ρητή την οπωσδήποτε αυτονόητη διαφοροποίησή των δυο περιπτώσεων. Αμετροεπής ούτε κατ’ ελάχιστον δεν υπήρξε αυτή η αναφορά μου, διότι την επί του συγκεκριμένου αναλογία δεν διανοήθηκα να την διαστείλω σε επαγωγή.
Φρεσκάρισα πρόσφατα, με την επέτειο των Δεκεμβριανών, την εικόνα των «γερμανοτσολιάδων» και δυσκολεύτηκα να βρω αναλογίες με αυτούς που εκφράζουν διαφορετική από τη δικιά μου ή τη δικιά σου άποψη, χωρίς παράλληλα να διεκδικούν το αλάθητο ή κομμάτια εξουσίας ή να εκφράζουν μισαλλόδοξες θέσεις. Εξ άλλου όταν σε μια συζήτηση τρυπώνουν οι “γερμανοτσολιάδες που ζουν ανάμεσά μας”, δεν αναμένω να αυξηθούν οι συνομιλητές μας.
Κατά τα άλλα, μέλη του «υλικονέτ», “ανεκτικοί” και “δυσανεκτικοί” με την τρέχουσα διακυβέρνηση εκφράζονται επί του συγκεκριμένου όποτε το κρίνουν πρόσφορο. Δεν διαπίστωσα όμως από κανένα τους να εκφράζεται με “κομματικό πατριωτισμό”. Και επαφίεται στις δικές μας προθέσεις και ικανότητες να συμμετάσχουν και στις μεταξύ μας ενδιαφέρουσες -για μένα- συζητήσεις.
Στο ψαχνό
Δεν εκτιμώ ότι ένα κομμάτι του πολιτισμού όπως η Φυσική κινδυνεύει να πεταχτεί από κανένα σχολείο και από καμία κυβέρνηση. Αυτό που διαπιστώνω σχετίζεται με τη δυσκολία να αποδεχτούμε εμείς οι δάσκαλοι της Φυσικής ότι οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες απαιτούν άλλου τύπου περιεχόμενο και άλλες μεθόδους διδασκαλίας. Την δυσκολία να επικοινωνήσουμε το περιεχόμενο που αγαπούμε, την αποδίδουμε στην ηθελημένη κοινωνική απαξίωση του σχολείου, στην ευρύτερη κοινωνική παρακμή, στην επιλογή για φτηνά εργατικά χέρια, ενώ όλα τα σωστά προηγούμενα αποτελούν συμπτώματα ανεπιθύμητων δομικών αλλαγών στον τρόπο της παραγωγής που ξεπερνά τα μικρά τουλάχιστον κράτη.
Ο “μορφωμένος” ή ο “αμόρφωτος” σε καμία εποχή δεν πιστοποιήθηκε με βάση τα τυπικά του προσόντα, αλλά με την καθημερινή του στάση στη δουλειά και την κοινωνία. Δεν υπάρχουν ενδείξεις, παρά τις περί του αντιθέτου δασκαλίστικες ρήσεις, ότι ο “μορφωμένος” έχει συνήθως καλύτερο κοινωνικό αποτύπωμα από τον “αμόρφωτο”. Έχουμε επανειλημμένως απογοητευτεί από μεγαλόσχημους διδάκτορες και έχουμε βρει απαντήσεις από δασκάλους της τάξης, ενίοτε με χαμηλό βαθμό πτυχίου. Είναι μορφωμένος στη Φυσική κάποιος απόφοιτος του Λυκείου, απλά επειδή μπόρεσε να ξεκλειδώσει με άριστα στο μάθημα π.χ. την Ιατρική ή αν με χαμηλότερο βαθμό στο μάθημα επέλεξε οικειοθελώς να σπουδάσει φυσικός ή βρήκε την περπατησιά του στο δρόμο; Οι περισσότεροι συμμετέχοντες στο «υλικονέτ» που “ξέρουν γράμματα” εντάσσονται στη δεύτερη περίπτωση.
Δεν υπάρχει παράδειγμα κοινωνίας που καθορίζει το πρόγραμμα των σπουδών ερήμην της κατανομής και του τρόπου εργασίας. Οι εναλλακτικές επιλογές είναι προνόμιο όσων είναι ανεξαρτητοποιημένοι από τον βιοπορισμό ή εκείνων που πέρνουν το ρίσκο να ακολουθήσουν τις εκτός κοινωνικού προγραμματισμού κλίσεις τους.
Αν υποθέσω ότι η συγκεκριμένη αλλαγή των τρόπων παραγωγής ενεργοποιήσει δυνάμεις που θα την αναστείλουν, δεν φαντάζομαι ότι το καινούργιο εκπαιδευτικό μοντέλο θα επιδιώξει μορφωμένους πολίτες που θα μοιάζουν με τα πρότυπα που προασπίζονται οι επιστημονικές μας ενώσεις και πολλοί από μας. Οι προτεραιότητες για την υπεράσπιση της υποθετικής “νέας εποχής” και πάλι θα καθορίσουν τις στοχεύσεις του σχολείου. Πάλι επίσης θα ακούσουμε για τους καινούργιους “αμόρφωτους”. Και δεν θα σιγάσουν αυτές οι φωνές μόνο επειδή θα τις αφορίσουμε ως “αντιδραστικές”.
Το ερώτημα που με απασχολεί Γιώργο είναι αν μπορούμε από το κάθε πόστο που διδάσκει ο καθένας μας να στηρίξουμε το μάθημα Φυσική, ερήμην των πανελλαδικών εξετάσεων. Μια πρακτική απάντηση θα αποτελέσει προϋπόθεση για ουσιαστική μόρφωση.
κουρασμένος απ’ το ταξίδι, αποχωρώ
με εκτίμηση
Καλημέρα!