by 
Ιστορίες «ανάμεσα στην ήττα και τη νίκη» που αφηγείται ο πολίτης Τάσος Μπουλμέτης, με αφορμή την μπασκετική ΑΕΚ του 1968. Τη σύνδεση των ιστοριών κάνει στο φιλμ, ο αειθαλής σπίκερ του αγώνα Βασίλης Γεωργίου, που μετάδωσε τον παλμό του Καλλιμάρμαρου σε όλους εμάς που παρακολουθούσαμε με το αυτί κολλημένο στο Grundig, αυτό με τις λυχνίες. Από το ίδιο ραδιόφωνο που λίγους μήνες πριν ακούγαμε τις ανακοινώσεις για την απόδραση του Άνακτα “από χωρίου εις χωρίον” και τα εκκωφαντικά δημοτικά να εξορίζουν τη δημιουργική μουσική παραγωγή των αρχών του 1960.
Τα ντοκουμέντα χορεύουν με τις κατασκευασμένες ιστορίες, ανασυγκροτώντας μια αθλητική νίκη που υπέμνησε την κοινή καταγωγή, όταν τα παραδοσιακά σύμβολα θόλωσαν και οι Έλληνες διαχωρίστηκαν σε “εθνικόφρονες” και “εαμοβούλγαρους”.
Το επίκαιρο μήνυμά της το αντιληφθήκαμε αφού την παρακολουθήσαμε στο γειτονικό Φάληρο, επειδή οι «Οι Panthers δεν γουστάρουν το “1968”» και ο κινηματογράφος της Νέας Σμύρνης ανέστειλε την προγραμματισμένη προβολή της.
Ίσως η πιο ευθύβολη ταινία Τάσου Μπουλμέτη, συμφοιτητή του Κυρ-Γιάννη, του Πάνου και του Βασίλη Παππά στο Φυσικό της Αθήνας.
Πριν την δεις, παρακολούθησε το πολύ καλό «90 Χρόνια ΠΑΟΚ – Νοσταλγώντας το Μέλλον», του εκλιπόντα Νίκου Τριανταφυλλίδη για τον βορειοελλαδίτη δικέφαλο, όπου και εκεί αναζητείται η συγκρότηση της πολιτιστικής μας ταυτότητας, πάλι μέσα από τον αθλητισμό, σε εποχές που η κοινωνία ψάχνει αιτίες για να διχαστεί.
wpDiscuz