Να, ένα κείμενο που θα έπρεπε να προβληματίσει όσους παίρνουν τις αποφάσεις και καθορίζουν στο πώς εξετάζονται τα παιδιά.
Θα διαβαστεί, θα ληφθεί υπόψη; Φοβάμαι πώς όχι… Οι ειδικοί τα ξέρουν όλα, ενώ οι σύμβουλοι του υπουργού (του όποιου υπουργού…) που θα δώσουν το οk, έχουν άλλα κριτήρια (τα ονομάζουν πολιτικά…) με βάση τα οποία θα αποφασίσουν.
Έτσι για παράδειγμα, αν υπάρχει ένα 30% των μαθητών που δεν μπορεί να γράψει ΤΙΠΟΤΑ και θα φέρει 0, τότε υπάρχουν δύο εναλλακτικές λύσεις.
1) Παρεμβαίνεις, τροποποιείς τη διδασκαλία, βοηθάς, ψάχνεις τρόπους, δοκιμάζεις… ώστε τα παιδιά “κάτι να μαθαίνουν”.
2) Αφήνεις το Α΄θέμα ως έχει για να αντιγράφουν τα παιδιά και να πιάνουν τουλάχιστον 20-25 (συνήθως φτάνουν τα 32-33 μόρια).
“Πολιτικά” ευκολότερο είναι το 2ο. Το πρώτο είναι δύσκολο, μπορεί να μην βρεθεί και ο τρόπος ή τα αποτελέσματα να θέλουν χρόνο και ποιος ενδιαφέρεται τι θα γίνει μετά από 4 χρόνια;;;
Επί της ουσίας τώρα.
Συμφωνώ απόλυτα ότι αυτό που εφαρμόζεται με τα 4 θέματα, σχεδιάστηκε άλλη εποχή με άλλους στόχους, σε άλλο κλίμα. Ήδη είμαστε αλλού…
Συμφωνώ να σπάσουν τα θέματα, και να πάμε σε μεγαλύτερο αριθμό, όπου θα “αναμιγνύονται” θεωρία και άσκηση. Όπως το είδαμε στην Κύπρο, το α) ερώτημα να είναι θεωρία και το β) μια εφαρμογή της (μια άσκηση).
Αλλά και κάτι βασικό. Να επιστρέψουν τα προβλήματα, με ένα το πολύ δύο ερωτήματα ουσίας, χωρίς άσχετα παραγεμίσματα.
Εχεις δίκιο για τη δομή των θεμάτων και τον σημερινό εκφυλισμό τους.
Πρώτιστα ομως πρέπει να υπάρξει σχολικό βιβλίο που θα στηριζει τη νέα ύλη και όχι συρραφες όπως γίνεται εδώ και πολλά χρόνια σε όλες τις τάξεις του λυκείου.
Είναι απαράδεκτο να γίνεται αναφορά σε ορισμένες ασκήσεις κεφαλαιων που διδάσκονται έως τώρα και ήταν στη παλιά ύλη, και όχι στο σύνολο των ασκήσεων από τα παλιά βιβλία στη νέα ύλη…
Τα παιδιά και πολλοί καθηγητές, εχουν ξεκινήσει και πρέπει να ξέρουν, και κάποιοι δίνουν με προχειρότητα οδηγίες..
Δεν φταιει απαραίτητα το κεφάλι, αφού ο ηλεκτρομαγνητισμος ισορροπει με τη μηχανική τη νέα ύλη,ούτε ο σχεδιασμός για τη νέα τρίτη λυκείου, αλλά αυτοί που επέλεξαν τι θα διδαχθεί και με ποιες..μισές ασκήσεις,σαν να θέλουν να στηρίξουν την ημιμάθεια και την αποτυχια του εγχειρήματος.
Κρίμα,θα μπορουσαν τα παιδιά να μάθουν πολλά με τόσες ώρες μαθήματος..
Να χαιρετίσω την συζήτηση και όσους παίρνουν μέρος.
Σχόλια:
Τι άραγε είναι καλύτερο ένα θέμα να "διδάσκεται επί πληρωμή" ή να παρέχετε "δωρεάν" και να μην έχει διδαχθεί; μιλάω για το σύνολο των σχέσεων που παραθέτουν καθηγητές στον πίνακα, ενώ εξηγούν γρήγορα την λύση. Στα φροντιστήρια τις περιληπτικές αυτές λύσεις τις αναφέραμε "λύσεις στο σχολείο" και όχι "λύσεις των καθηγητών του σχολείου" δεδομένου ότι όσοι από τους καθηγητές αυτούς έκαναν "μαθήματα επί πληρωμή" στο σπίτι τους παρουσίαζαν μόνο αναλυτικές "φροντιστηριακές" λύσεις. Σχόλιο ο ίδιος καθηγητής έχει δύο τρόπους διδασκαλίας την δωρεάν που είναι περιληπτική και εισαγωγική και την "επί πληρωμή" που είναι αναλυτική. Μοντέλο που παραπέμπει στο μαρκετινγκ των εταιριών που δημιουργούν εφαρμογές android στα κινητά τηλέφώνα, όπου μπορείς να κάνεις λίγα με την δωρεάν έκδοση, αλλά αν πληρώσεις θα πάρεις την πλήρη έκδοση με πολλές επιπλέον δυνατότητες.
Μου σχολιάζει φίλος ότι η δημόσια εκπαίδευση δεν είναι "δωρεάν", αντίθετα έχει ένα κόστος για το κράτος το οποίο μεταφέρεται σε εμάς και στα παιδιά μας κ.τ.λ.
Η άποψη πως στο Α θέμα τα πολλαπλής επιλογής αντιγράφονται, είναι αλήθεια, αλλά οι μαθητές μπορούν να αντιγράψουν και πολλά άλλα. Δεν θεωρώ ότι τα πολλαπλής επιλογής έγιναν ποτέ αποδεκτά από τους καθηγητές των σχολείων της χώρας μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι χρήσιμα θέματα. Θεωρώ πως η ντόπια νοοτροπία: "ότι εφαρμόζεται αλλού δεν σημαίνει ότι είναι εξίσου καλό σε εμάς" δεν "χώνεψε" ποτέ τα πολλαπλής επιλογής, άσε που διορθώνονται ακόμα και από ένα υπολογιστή με την βοήθεια ενός σκάνερ.
Το ότι τα Β θέμα είναι ασκήσεις χωρίς νούμερα, είναι μια κατάσταση που διαμορφώθηκε σιγά – σιγά τα τελευταία χρόνια και υπεύθυνοι είμαστε οι περισσότεροι. Εμείς καταργήσαμε το πνεύμα του νόμου (που ανέφερε ρητά τι πρέπει να έχει το Α, Β, Γ και Δ θέμα) στη πράξη με τα θέματα που προτείναμε και σιγά – σιγά καθιερώθηκε.
Προσωπικά θεωρώ ότι στα θέματα Φυσικής θα έπρεπε να δίνεται τυπολόγιο έτσι ώστε ο μαθητής να μην αναγκάζεται να απομνημονεύσει τίποτα, αντίθετα να μάθει να σκέφτεται με ένα φυσικό τρόπο σκέψης.
Δεν κάνω διαχωρισμό μεταξύ Φυσικών που δουλεύουν σε Φροντιστήρια, Φυσικών που δουλεύουν σε ιδιωτικά σχολεία, Φυσικών που κάνουν ιδιαίτερα, Φυσικών των δημοσίων σχολείων. Όλοι προσφέρουν. Ουδείς παρασιτεί.
Ούτε ασχολήθηκα με το αν ένας κάνει ποιοτική δουλειά στο ιδιαίτερο και όχι στο σχολείο. Δεν ήθελα ο λόγος μου να είναι "πολιτικοσυνδικαλιστικός".
Κώστα μια αίσθηση δικαιοσύνης που έχω με ωθεί στο να θέλω την επιλογή του ικανότερου. Δεν θεωρώ ικανότερο έναν που εκπαιδεύτηκε στην διεκπεραίωση διαδικασιών επίλυσης τυποποιημένων ασκήσεων. Αν όλα αυτά τα έγραφα γενικά θα προκαλούσα σύγχυση. Έτσι επικαλέστηκα παραδείγματα. Κάποια από τα θέματα αυτά επιλύονται από έναν που έχει κατανοήσει κάτι και δεν επιλύονται από έναν που απλά (παυλωφικά) έχει μάθει να ενεργεί σε τυποποιημένα κελεύσματα.
Τέτοια θέματα θα ήθελα να βλέπω σε Εξετάσεις. Όχι θέματα που έχει λύσει κατ' επανάληψιν και τα αναπαράγει με ταχύτητα μεγαλύτερη από τον άλλον που τα βλέπει πρώτη φορά. Όχι δηλαδή να δει το Δ2 και να το αναγνωρίσει, να πολλαπλασιάσει την εξίσωση με το 2, να προσθέσει και να τελειώσει πριν από τον φουκαρά μαθητή απομακρυσμένης περιοχής που δεν το έχει ίσως ξαναδεί. Ο καθηγητής της απομακρυσμένης περιοχής δεν έχει ώρες από το πρόγραμμα να ασχοληθεί με υπερπαραγωγές. Έτσι λέει περιληπτικά, ή δεν λέει κάτι για το πως επιλύονται τα συστήματα υπερπαραγωγών.
Το "ντόπια νοοτροπία" μου ακούστηκε ως υποτιμητικό. Ως εάν επαρχιώτης τα βάζει με τους πρωτευουσιάνους.
Από το πρωί, προσπάθησα να βρω μια παλιά μου ανάρτηση.
Περιείχε τη λύση μιας άσκησης επαγωγής που είχα βάλει διαγώνισμα στη Β΄τάξη.
Έγραφα τη λύση που γράψανε τα παιδιά και από κάτω έγραφα τη σωστή εκδοχή της, όπου”γέμισαν τα κενά” μεταξύ των μαθηματικών εξισώσεων. Δεν την βρήκα.
Έτσι ας το πω αλλιώς. Η φράση σου για “λύσεις στο σχολείο” νομίζω ότι δίνει λάθος ερμηνεία και αδικεί τους διδάσκοντες στα σχολεία.
Αυτό που βλέπεις και διαβάζεις Κώστα στο τετράδιο ενός μαθητή, δεν είναι η λύση του καθηγητή. Είναι αυτό που ο μαθητής έγραψε στο τετράδιό του.
Είναι αυτό που βλέπει να γράφεται στον πίνακα. Και προφανώς στον πίνακα δεν κάθεσαι να γράψεις όλα τα λόγια και όλες τις δικαιολογήσεις (εκτός και αποφασίσεις να λύσεις μία άσκηση για… να περάσει η ώρα).
Όλα αυτά λέγονται προφορικά, αλλά για το μαθητή δεν υπάρχουν. Αντιγράφει σκέτες εξισώσεις και τις εμφανίζει ως λύση…
Νομίζω ότι η βάση σε μια τέτοια συζήτηση, είναι η εξής ερώτηση: Τί χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένας μαθητής για να γράφει 10 στη Φυσική, ένας μαθητής να γράφει 15, ένας 18 κι ένας 20.
Μερικά εξειδικευμένα ερωτήματα, με βάση και το κείμενο του Γιάννη, για τα χαρακτηριστικά αυτά:
-Ποιό θέμα είναι αρκετά δίκαιο ώστε να ξεχωρίσει το μαθητή του 18 απ’αυτόν του 19;
-Χρειάζεται από μεριάς του μαθητή αποστήθιση; Ή απομνημόνευση; Πρέπει να δίνεται τυπολόγιο;
-Οι ερωτήσεις θεωρίας πρέπει να είναι της μορφής πολλαπλών επιλογών; Χρειάζονται ερωτήσεις ανάπτυξης θεωρίας; Ή μήπως εκεί θα μπλέξουμε με την …Έκθεση ιδεών; Είναι χρήσιμο να ζητούνται οι αποδείξεις τύπων;
-Πρέπει να ξέρουν να κάνουν πράξεις ή να δίνουμε στους μαθητές κομπιουτεράκι;
-Παίζει ρόλο η ψυχραιμία, η υπομονή, η επιμονή, η ψυχολογία του μαθητή;Σε ποιό ποσοστό αποτυπώνονται αυτά σ’ένα γραπτό;
-Τί ακριβώς εννοεί ο καθένας μας, όταν λεέι για έναν μαθητή ότι «κόβει το μυαλό του» στη Φυσική;
-Έχουν θέση τα «μεθοδολογικά» θέματα σε πανελλήνιες εξετάσεις Φυσικής; Είναι μόνο για «μυημένους» ή « παπαγάλους»; Βοηθούν ή όχι τέτοια θέματα έναν μαθητή απομακρυσμένης περιοχής με μηδαμινή πρόσβαση σε φροντιστήρια;
Υποθέτω ότι δύσκολα θα βρεθούν 2 Φυσικοί που να συμφωνούν 100% πάνω στα χαρακτηριστικά αυτά.Και πρέπει μόνο οι Φυσικοί να πάρουν θέση; Παίρνω ως δεδομένο ότι η πλειοψηφία των μαθητών που αριστεύει στις πανελλήνιες, διαλέγει την Ιατρική ή τα Πολυτεχνεία και όχι το Φυσικό τμήμα (όπου μπαίνεις πλέον και με 13.000 μόρια!). Την Ιατρική τη ρώτησε κανένας τί φοιτητές θέλει;
by 
Καλησπέρα Γιάννη.
Να, ένα κείμενο που θα έπρεπε να προβληματίσει όσους παίρνουν τις αποφάσεις και καθορίζουν στο πώς εξετάζονται τα παιδιά.
Θα διαβαστεί, θα ληφθεί υπόψη; Φοβάμαι πώς όχι… Οι ειδικοί τα ξέρουν όλα, ενώ οι σύμβουλοι του υπουργού (του όποιου υπουργού…) που θα δώσουν το οk, έχουν άλλα κριτήρια (τα ονομάζουν πολιτικά…) με βάση τα οποία θα αποφασίσουν.
Έτσι για παράδειγμα, αν υπάρχει ένα 30% των μαθητών που δεν μπορεί να γράψει ΤΙΠΟΤΑ και θα φέρει 0, τότε υπάρχουν δύο εναλλακτικές λύσεις.
1) Παρεμβαίνεις, τροποποιείς τη διδασκαλία, βοηθάς, ψάχνεις τρόπους, δοκιμάζεις… ώστε τα παιδιά “κάτι να μαθαίνουν”.
2) Αφήνεις το Α΄θέμα ως έχει για να αντιγράφουν τα παιδιά και να πιάνουν τουλάχιστον 20-25 (συνήθως φτάνουν τα 32-33 μόρια).
“Πολιτικά” ευκολότερο είναι το 2ο. Το πρώτο είναι δύσκολο, μπορεί να μην βρεθεί και ο τρόπος ή τα αποτελέσματα να θέλουν χρόνο και ποιος ενδιαφέρεται τι θα γίνει μετά από 4 χρόνια;;;
Επί της ουσίας τώρα.
Συμφωνώ απόλυτα ότι αυτό που εφαρμόζεται με τα 4 θέματα, σχεδιάστηκε άλλη εποχή με άλλους στόχους, σε άλλο κλίμα. Ήδη είμαστε αλλού…
Συμφωνώ να σπάσουν τα θέματα, και να πάμε σε μεγαλύτερο αριθμό, όπου θα “αναμιγνύονται” θεωρία και άσκηση. Όπως το είδαμε στην Κύπρο, το α) ερώτημα να είναι θεωρία και το β) μια εφαρμογή της (μια άσκηση).
Αλλά και κάτι βασικό. Να επιστρέψουν τα προβλήματα, με ένα το πολύ δύο ερωτήματα ουσίας, χωρίς άσχετα παραγεμίσματα.
Διονύση ας ελπίσουμε και ότι θα υπάρξει άλλο αναλυτικό πρόγραμμα. Κάτι τέτοιο θα έφερνε και άλλα θέματα.
Γιάννη καλό μεσημέρι,
Εχεις δίκιο για τη δομή των θεμάτων και τον σημερινό εκφυλισμό τους.
Πρώτιστα ομως πρέπει να υπάρξει σχολικό βιβλίο που θα στηριζει τη νέα ύλη και όχι συρραφες όπως γίνεται εδώ και πολλά χρόνια σε όλες τις τάξεις του λυκείου.
Είναι απαράδεκτο να γίνεται αναφορά σε ορισμένες ασκήσεις κεφαλαιων που διδάσκονται έως τώρα και ήταν στη παλιά ύλη, και όχι στο σύνολο των ασκήσεων από τα παλιά βιβλία στη νέα ύλη…
Τα παιδιά και πολλοί καθηγητές, εχουν ξεκινήσει και πρέπει να ξέρουν, και κάποιοι δίνουν με προχειρότητα οδηγίες..
Δεν φταιει απαραίτητα το κεφάλι, αφού ο ηλεκτρομαγνητισμος ισορροπει με τη μηχανική τη νέα ύλη,ούτε ο σχεδιασμός για τη νέα τρίτη λυκείου, αλλά αυτοί που επέλεξαν τι θα διδαχθεί και με ποιες..μισές ασκήσεις,σαν να θέλουν να στηρίξουν την ημιμάθεια και την αποτυχια του εγχειρήματος.
Κρίμα,θα μπορουσαν τα παιδιά να μάθουν πολλά με τόσες ώρες μαθήματος..
Έχεις δίκιο Δημήτρη.
Γιάννη,
διάβασα την παρέμβασή σου για τα θέματα των εξετάσεων.
Γιατί δεν κατασκευάζεις ένα πλήρες υπόδειγμα που θα εξειδικεύει την άποψή σου;
Έτσι θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε αλλά και να εγείρουμε αντιρρήσεις επί του συγκεκριμένου.
Γιατί όχι;
Να χαιρετίσω την συζήτηση και όσους παίρνουν μέρος.
Σχόλια:
Τι άραγε είναι καλύτερο ένα θέμα να "διδάσκεται επί πληρωμή" ή να παρέχετε "δωρεάν" και να μην έχει διδαχθεί; μιλάω για το σύνολο των σχέσεων που παραθέτουν καθηγητές στον πίνακα, ενώ εξηγούν γρήγορα την λύση. Στα φροντιστήρια τις περιληπτικές αυτές λύσεις τις αναφέραμε "λύσεις στο σχολείο" και όχι "λύσεις των καθηγητών του σχολείου" δεδομένου ότι όσοι από τους καθηγητές αυτούς έκαναν "μαθήματα επί πληρωμή" στο σπίτι τους παρουσίαζαν μόνο αναλυτικές "φροντιστηριακές" λύσεις. Σχόλιο ο ίδιος καθηγητής έχει δύο τρόπους διδασκαλίας την δωρεάν που είναι περιληπτική και εισαγωγική και την "επί πληρωμή" που είναι αναλυτική. Μοντέλο που παραπέμπει στο μαρκετινγκ των εταιριών που δημιουργούν εφαρμογές android στα κινητά τηλέφώνα, όπου μπορείς να κάνεις λίγα με την δωρεάν έκδοση, αλλά αν πληρώσεις θα πάρεις την πλήρη έκδοση με πολλές επιπλέον δυνατότητες.
Μου σχολιάζει φίλος ότι η δημόσια εκπαίδευση δεν είναι "δωρεάν", αντίθετα έχει ένα κόστος για το κράτος το οποίο μεταφέρεται σε εμάς και στα παιδιά μας κ.τ.λ.
Η άποψη πως στο Α θέμα τα πολλαπλής επιλογής αντιγράφονται, είναι αλήθεια, αλλά οι μαθητές μπορούν να αντιγράψουν και πολλά άλλα. Δεν θεωρώ ότι τα πολλαπλής επιλογής έγιναν ποτέ αποδεκτά από τους καθηγητές των σχολείων της χώρας μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι χρήσιμα θέματα. Θεωρώ πως η ντόπια νοοτροπία: "ότι εφαρμόζεται αλλού δεν σημαίνει ότι είναι εξίσου καλό σε εμάς" δεν "χώνεψε" ποτέ τα πολλαπλής επιλογής, άσε που διορθώνονται ακόμα και από ένα υπολογιστή με την βοήθεια ενός σκάνερ.
Το ότι τα Β θέμα είναι ασκήσεις χωρίς νούμερα, είναι μια κατάσταση που διαμορφώθηκε σιγά – σιγά τα τελευταία χρόνια και υπεύθυνοι είμαστε οι περισσότεροι. Εμείς καταργήσαμε το πνεύμα του νόμου (που ανέφερε ρητά τι πρέπει να έχει το Α, Β, Γ και Δ θέμα) στη πράξη με τα θέματα που προτείναμε και σιγά – σιγά καθιερώθηκε.
Προσωπικά θεωρώ ότι στα θέματα Φυσικής θα έπρεπε να δίνεται τυπολόγιο έτσι ώστε ο μαθητής να μην αναγκάζεται να απομνημονεύσει τίποτα, αντίθετα να μάθει να σκέφτεται με ένα φυσικό τρόπο σκέψης.
Γεια σου Κώστα.
Δεν κάνω διαχωρισμό μεταξύ Φυσικών που δουλεύουν σε Φροντιστήρια, Φυσικών που δουλεύουν σε ιδιωτικά σχολεία, Φυσικών που κάνουν ιδιαίτερα, Φυσικών των δημοσίων σχολείων. Όλοι προσφέρουν. Ουδείς παρασιτεί.
Ούτε ασχολήθηκα με το αν ένας κάνει ποιοτική δουλειά στο ιδιαίτερο και όχι στο σχολείο. Δεν ήθελα ο λόγος μου να είναι "πολιτικοσυνδικαλιστικός".
Κώστα μια αίσθηση δικαιοσύνης που έχω με ωθεί στο να θέλω την επιλογή του ικανότερου. Δεν θεωρώ ικανότερο έναν που εκπαιδεύτηκε στην διεκπεραίωση διαδικασιών επίλυσης τυποποιημένων ασκήσεων. Αν όλα αυτά τα έγραφα γενικά θα προκαλούσα σύγχυση. Έτσι επικαλέστηκα παραδείγματα. Κάποια από τα θέματα αυτά επιλύονται από έναν που έχει κατανοήσει κάτι και δεν επιλύονται από έναν που απλά (παυλωφικά) έχει μάθει να ενεργεί σε τυποποιημένα κελεύσματα.
Τέτοια θέματα θα ήθελα να βλέπω σε Εξετάσεις. Όχι θέματα που έχει λύσει κατ' επανάληψιν και τα αναπαράγει με ταχύτητα μεγαλύτερη από τον άλλον που τα βλέπει πρώτη φορά. Όχι δηλαδή να δει το Δ2 και να το αναγνωρίσει, να πολλαπλασιάσει την εξίσωση με το 2, να προσθέσει και να τελειώσει πριν από τον φουκαρά μαθητή απομακρυσμένης περιοχής που δεν το έχει ίσως ξαναδεί. Ο καθηγητής της απομακρυσμένης περιοχής δεν έχει ώρες από το πρόγραμμα να ασχοληθεί με υπερπαραγωγές. Έτσι λέει περιληπτικά, ή δεν λέει κάτι για το πως επιλύονται τα συστήματα υπερπαραγωγών.
Το "ντόπια νοοτροπία" μου ακούστηκε ως υποτιμητικό. Ως εάν επαρχιώτης τα βάζει με τους πρωτευουσιάνους.
Κώστα καλησπέρα.
Από το πρωί, προσπάθησα να βρω μια παλιά μου ανάρτηση.
Περιείχε τη λύση μιας άσκησης επαγωγής που είχα βάλει διαγώνισμα στη Β΄τάξη.
Έγραφα τη λύση που γράψανε τα παιδιά και από κάτω έγραφα τη σωστή εκδοχή της, όπου”γέμισαν τα κενά” μεταξύ των μαθηματικών εξισώσεων. Δεν την βρήκα.
Έτσι ας το πω αλλιώς. Η φράση σου για “λύσεις στο σχολείο” νομίζω ότι δίνει λάθος ερμηνεία και αδικεί τους διδάσκοντες στα σχολεία.
Αυτό που βλέπεις και διαβάζεις Κώστα στο τετράδιο ενός μαθητή, δεν είναι η λύση του καθηγητή. Είναι αυτό που ο μαθητής έγραψε στο τετράδιό του.
Είναι αυτό που βλέπει να γράφεται στον πίνακα. Και προφανώς στον πίνακα δεν κάθεσαι να γράψεις όλα τα λόγια και όλες τις δικαιολογήσεις (εκτός και αποφασίσεις να λύσεις μία άσκηση για… να περάσει η ώρα).
Όλα αυτά λέγονται προφορικά, αλλά για το μαθητή δεν υπάρχουν. Αντιγράφει σκέτες εξισώσεις και τις εμφανίζει ως λύση…
Η ανάρτηση που έψαχνες Διονύση είναι εδώ
Καλημέρα Γρηγόρη.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Η ανάρτηση που αναφέρω, κατέληγε με την …ρήση:
“ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω…”
Αφού την είχα φωτοτυπήσει και την είχα μοιράσει στους μαθητές την ημέρα της διόρθωσης και του σχολιασμού του διαγωνίσματος.
Νομίζω ότι η βάση σε μια τέτοια συζήτηση, είναι η εξής ερώτηση: Τί χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένας μαθητής για να γράφει 10 στη Φυσική, ένας μαθητής να γράφει 15, ένας 18 κι ένας 20.
Μερικά εξειδικευμένα ερωτήματα, με βάση και το κείμενο του Γιάννη, για τα χαρακτηριστικά αυτά:
-Ποιό θέμα είναι αρκετά δίκαιο ώστε να ξεχωρίσει το μαθητή του 18 απ’αυτόν του 19;
-Χρειάζεται από μεριάς του μαθητή αποστήθιση; Ή απομνημόνευση; Πρέπει να δίνεται τυπολόγιο;
-Οι ερωτήσεις θεωρίας πρέπει να είναι της μορφής πολλαπλών επιλογών; Χρειάζονται ερωτήσεις ανάπτυξης θεωρίας; Ή μήπως εκεί θα μπλέξουμε με την …Έκθεση ιδεών; Είναι χρήσιμο να ζητούνται οι αποδείξεις τύπων;
-Πρέπει να ξέρουν να κάνουν πράξεις ή να δίνουμε στους μαθητές κομπιουτεράκι;
-Παίζει ρόλο η ψυχραιμία, η υπομονή, η επιμονή, η ψυχολογία του μαθητή;Σε ποιό ποσοστό αποτυπώνονται αυτά σ’ένα γραπτό;
-Τί ακριβώς εννοεί ο καθένας μας, όταν λεέι για έναν μαθητή ότι «κόβει το μυαλό του» στη Φυσική;
-Έχουν θέση τα «μεθοδολογικά» θέματα σε πανελλήνιες εξετάσεις Φυσικής; Είναι μόνο για «μυημένους» ή « παπαγάλους»; Βοηθούν ή όχι τέτοια θέματα έναν μαθητή απομακρυσμένης περιοχής με μηδαμινή πρόσβαση σε φροντιστήρια;
Υποθέτω ότι δύσκολα θα βρεθούν 2 Φυσικοί που να συμφωνούν 100% πάνω στα χαρακτηριστικά αυτά.Και πρέπει μόνο οι Φυσικοί να πάρουν θέση; Παίρνω ως δεδομένο ότι η πλειοψηφία των μαθητών που αριστεύει στις πανελλήνιες, διαλέγει την Ιατρική ή τα Πολυτεχνεία και όχι το Φυσικό τμήμα (όπου μπαίνεις πλέον και με 13.000 μόρια!). Την Ιατρική τη ρώτησε κανένας τί φοιτητές θέλει;