στην θεωρητική σύλληψη, αυτήν δηλαδή που εισηγείται ο Γιάννης, δεν τίθεται καμία απ’ τις προϋποθέσεις που προκύπτουν απ’ τις ερωτήσεις μου.
Οι προϋποθέσεις ενδέχεται να προκύψουν όταν η αξιολόγηση αυτού του τύπου θα επιχειρηθεί να κωδικοποιηθεί σε διδακτικές ρουτίνες.
Τότε (υποθέτω ότι) θα υπάρξουν αντιπαραθέσεις για το αν οι αναλυτικές και οι αφαιρετικές προσεγγίσεις της Φυσικής είναι ισότιμες. Π.χ. οι διαπραγματεύσεις των Γιάνγκ & Φάινμαν είναι εννοιολογικά, χρηστικά και αξιολογικά ισοδύναμες;
Σχετικά με το αισθητικό τους αποτύπωμα, το οποίο θέτει στη συζήτηση ο Γιάννης, η επιτροπή καλλιστείων των φυσικών θεωρεί ως “κλασσική ομορφιά” την προσέγγιση Φάινμαν.
Αντίθετα, οι πρωτοετείς στους οποίους απευθύνθηκαν οι «Διαλέξεις» του, αραίωναν το αμφιθέατρο και την θέση τους καταλάμβαναν μεταπτυχιακοί, όπως καταγράφει ο ίδιος ο Φ. στην εισαγωγή του 1ου τόμου.
Επειδή δεν επιθυμώ οι αντιρρήσεις μου να σκιαγραφήσουν τις “7 υπέροχες” ως ουτοπικές, θα επιδίωκα να ζυγίσω το μέτρο με το οποίο θα μπορούσαν να μπολιάσουν την διδασκαλία και την αξιολόγηση ώστε να ξεπεραστεί ο τωρινός φαύλος – κύκλος.
Καλημέρα Γιάννη,
ο Διονύσης ήδη ξεκίνησε να περιγράφει το πλαίσιο που μπορούν να ανθίσουν παρόμοια αξιολογικά περιβάλλοντα.
Μια συζήτηση που θα έπρεπε να ξεκινήσει σε ένα επίσημο φορέα, όπως το υπουργείο.
Το "μοτίβο" που προσωπικά παρατηρώ είναι: αλλάζει η κυβέρνηση -> νέος υπουργός στο τομέα της παιδείας -> αλλαγές στην εκπαίδευση -> αντιδράσεις των εκπαιδευτικών -> εφαρμόζεται στην πράξη ότι βρίσκει σύμφωνους τους εκπαιδευτικούς.
Κάθε αλλαγή υπουργού στην ίδια κυβέρνηση δίνει ξανά την παραπάνω σειρά γεγονότων.
Αν η συζήτηση ξεκινούσε και κατέληγε (σε ένα σεβαστό χρονικό διάστημα) σε κάποια τουλάχιστον κοινά σημεία και είχε διάθεση να ακολουθήσει το υπουργείο θα μπορούσαμε να έχουμε μια νέα σειρά γεγονότων, όπου οι εκπαιδευτικοί θα εφάρμοζαν συνολικά τις αλλαγές.
Δεν είναι πρόθυμοι οι εκπαιδευτικοί (η πλειοψηφία τους) να δώσουν δημόσια τις απόψεις τους.
Όποιος εκπαιδευτικός παρακολουθεί την συζήτηση και δεν εκφράζει την άποψη του, να ξέρει ότι είναι σημαντική η κάθε γνώμη. Το feedback είναι απαραίτητο για να βελτιωθεί ο κάθε εκπαιδευτικός αλλά και η εκπαίδευση γενικότερα.
Οι φυσικοί θέλουμε να "λύνουμε" υπαρκτά "προβλήματα", δεν βρίσκουμε τα προβλήματα της εκπαίδευσης "γοητευτικά"; θεωρώ πως ναι, τότε προς τι η σιωπή;
Έχεις δίκιο για τα βιβλία. Αν θέλεις το βιβλίο της Β' έχει άλλο πνεύμα. Πνεύμα Γενικής Παιδείας.
Συρραφές θεμάτων μπορούν να γίνουν. Στο παρόν παράδειγμα θεμάτων έχω μία συρραφή. Δύναμη Λαπλάς-Ροπές.
Μου έρχεται όμως "φυσιολογικά" και όχι εκβιαστικά.
Τα βιβλία κάποια στιγμή θα τροποποιηθούν. Η ύλη θα συμπληρωθεί και θα εξελιχθεί. Όμως η διδασκαλία καθορίζεται εκτός από την ύλη και από τα θέματα των εξετάσεων.
Δεν είναι συρραφή ασκήσεων το δικό σου,όπου η ερώτηση είναι εύλογη και όχι εκβιαστικη
Συρραφή είναι το περυσινό Δ θεμα και παρολίγον το φετινό που αναφερόταν στην ανεμποδιστη κίνηση της μαζας μετά τη κοπη του νήματος..Ίσως κατακόρυφο ελατήριο παραμονευε και να ακολουθούσε ταλάντωση με κρουση..Ίσως το έκοψαν ατυχώς αφού το εξέτασαν στο Γ θεμα
Αυτού του είδους η συρραφή,είναι υπερπαραγωγή και…είναι ωραίο για θέμα επαναληψης της ύλης αλλά όχι για εξετάσεις…Να βάλεις 20 ερωτήματα και να ζητάς τα πάντα για να δεις τι θυμούνται τα παιδια, αλλά για προπόνηση όχι για αγώνα!
Ο αγώνας σήμερα έχει 4 ερωτήματα αντε 5 το πολύ, και το πλήθος τους έχει σκοπό τη βοήθεια στο τρόπο και τη σκέψη επίλυσης. Το ίδιο θέμα με ένα ή δύο ερωτήματα θα ήταν σίγουρα δυσκολοτερο..
Εγώ όμως πιστεύω ότι τα νέα βιβλία πρέπει να έχουν και τη φιλοσοφία των θεμάτων που επιλεγουμε..
Τότε ο αγώνας γίνεται δίκαιος για τους μαθητές, ανεξάρτητα από τον τόπο καταγωγής και την οικονομική δυνατότητα της οικογένειας του..
Καλημέρα Γιάννη. Στις εισαγωγικές του 1980 ως μαθητής της Β΄Λυκείου έδωσα σε ΑΥΤΑ τα θέματα. Αντίστοιχα ήταν και τα ΘΕΜΑΤΑ της επόμενης χρονιάς Σήμερα φαίνονται γελοία… Τότε όμως δεν φαίνονταν έτσι, γιατί απλούστατα είχαμε πολύ μεγαλύτερη ύλη. Υπήρχαν ερωτήματα που μπορούσε να απαντήσει οποιοσδήποτε μαθητής, σε όποιο μέρος και με οποιεσδήποτε συνθήκες κι αν ζούσε. Δεν χρειαζόταν να πάει υποχρεωτικά φροντιστήριο. Αρκούσε να διάβαζε το σχολικό του βιβλίο της Β΄ Λυκείου και της Γ΄ Λυκείου.
Σήμερα το επίπεδο και το ύφος των θεμάτων καθορίζεται από τα Φροντιστήρια, όπου διδάσκονται τα κόλπα – συνταγές επίλυσης προβλημάτων. "Βλέπεις ράβδο; Βάλε το βάρος, τη δύναμη του άξονα και πάρε ΘΜΚΕ". Τι κι αν λέει οριζόντιο επίπεδο η εκφώνηση… Ο κακός θεματοδότης φταίει, που δεν έκανε το σχέδιο 3D ή και 4D…
Η δομή που προτείνεις είναι μια λύση του αδιεξόδου που βρισκόμαστε. Καλό είναι να καταργηθούν και τα Σ-Λ και η επιλογή της σωστής απάντησης, αφού αντιγράφονται και να προστεθούν ερωτήματα ανάπτυξης, όπως ορισμοί φυσικών μεγεθών και μονάδων μέτρησης, που δε χρειάζονται συνταγές αλλά προσωπικό διάβασμα.
Αλλά σε μια τόσο μικρή ύλη, ακόμα και αυτά τα θέματα θα αρχίσουν να καίγονται και θα ξαναρχίσουν οι προσθήκες και άλλων ερωτημάτων…
Η ύλη είναι μικρή όντως. Τα θέματα θα καίγονται την ίδια στιγμή και θα αρχίσουν πάλι εκζητήσεις.
Περισσότερη ύλη θα ήταν μια λύση. Έκταση και ποικιλία όπως αυτή των Δεσμών. Εναλλασσόμενα όπως τότε και όχι όπως αυτά της Β' Λυκείου. Ελπίζω να γίνει αντιληπτό νωρίς πως η μικρή ύλη προκαλεί προβλήματα.
γεια σου Αποστόλη,
στην θεωρητική σύλληψη, αυτήν δηλαδή που εισηγείται ο Γιάννης, δεν τίθεται καμία απ’ τις προϋποθέσεις που προκύπτουν απ’ τις ερωτήσεις μου.
Οι προϋποθέσεις ενδέχεται να προκύψουν όταν η αξιολόγηση αυτού του τύπου θα επιχειρηθεί να κωδικοποιηθεί σε διδακτικές ρουτίνες.
Τότε (υποθέτω ότι) θα υπάρξουν αντιπαραθέσεις για το αν οι αναλυτικές και οι αφαιρετικές προσεγγίσεις της Φυσικής είναι ισότιμες. Π.χ. οι διαπραγματεύσεις των Γιάνγκ & Φάινμαν είναι εννοιολογικά, χρηστικά και αξιολογικά ισοδύναμες;
Σχετικά με το αισθητικό τους αποτύπωμα, το οποίο θέτει στη συζήτηση ο Γιάννης, η επιτροπή καλλιστείων των φυσικών θεωρεί ως “κλασσική ομορφιά” την προσέγγιση Φάινμαν.
Αντίθετα, οι πρωτοετείς στους οποίους απευθύνθηκαν οι «Διαλέξεις» του, αραίωναν το αμφιθέατρο και την θέση τους καταλάμβαναν μεταπτυχιακοί, όπως καταγράφει ο ίδιος ο Φ. στην εισαγωγή του 1ου τόμου.
Επειδή δεν επιθυμώ οι αντιρρήσεις μου να σκιαγραφήσουν τις “7 υπέροχες” ως ουτοπικές, θα επιδίωκα να ζυγίσω το μέτρο με το οποίο θα μπορούσαν να μπολιάσουν την διδασκαλία και την αξιολόγηση ώστε να ξεπεραστεί ο τωρινός φαύλος – κύκλος.
Καλημέρα Γιάννη,
ο Διονύσης ήδη ξεκίνησε να περιγράφει το πλαίσιο που μπορούν να ανθίσουν παρόμοια αξιολογικά περιβάλλοντα.
Η συζήτηση είναι σημαντική.
Μια συζήτηση που θα έπρεπε να ξεκινήσει σε ένα επίσημο φορέα, όπως το υπουργείο.
Το "μοτίβο" που προσωπικά παρατηρώ είναι: αλλάζει η κυβέρνηση -> νέος υπουργός στο τομέα της παιδείας -> αλλαγές στην εκπαίδευση -> αντιδράσεις των εκπαιδευτικών -> εφαρμόζεται στην πράξη ότι βρίσκει σύμφωνους τους εκπαιδευτικούς.
Κάθε αλλαγή υπουργού στην ίδια κυβέρνηση δίνει ξανά την παραπάνω σειρά γεγονότων.
Αν η συζήτηση ξεκινούσε και κατέληγε (σε ένα σεβαστό χρονικό διάστημα) σε κάποια τουλάχιστον κοινά σημεία και είχε διάθεση να ακολουθήσει το υπουργείο θα μπορούσαμε να έχουμε μια νέα σειρά γεγονότων, όπου οι εκπαιδευτικοί θα εφάρμοζαν συνολικά τις αλλαγές.
Δεν είναι πρόθυμοι οι εκπαιδευτικοί (η πλειοψηφία τους) να δώσουν δημόσια τις απόψεις τους.
Όποιος εκπαιδευτικός παρακολουθεί την συζήτηση και δεν εκφράζει την άποψη του, να ξέρει ότι είναι σημαντική η κάθε γνώμη. Το feedback είναι απαραίτητο για να βελτιωθεί ο κάθε εκπαιδευτικός αλλά και η εκπαίδευση γενικότερα.
Οι φυσικοί θέλουμε να "λύνουμε" υπαρκτά "προβλήματα", δεν βρίσκουμε τα προβλήματα της εκπαίδευσης "γοητευτικά"; θεωρώ πως ναι, τότε προς τι η σιωπή;
Καλημέρα Κώστα.
Και εγώ θα ήθελα προτάσεις ή έστω αντιρρήσεις. Κάποιος μπορεί να βρίσκει σωστή την υπάρχουσα μορφή των θεμάτων.
Καλημέρα Γιάννη και σε όλους τους φίλους
Πολύ καλό το μοντέλο που μας έδωσες Γιάννη, όπου συνυπάρχει όλη η υλη,ίσως ένα εναλλασσομενο χρειάζεται ακόμα,χωρίς συρραφες ασκήσεων..
Επαναλαμβάνω όμως το βασικό ερώτημα!
Με συρραφες σχολικών βιβλίων γίνεται να μην βλέπουμε συρραφες θεμάτων στις εξετασεις;
Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουν οι αλλαγές και μετά να μιλήσουμε για τη δομή των θεμάτων.
Δυστυχώς στην Ελλάδα στέκομαστε στα αποτελέσματα και ξεχνάμε τα αίτια που τα προκαλούν..
Καλησπέρα Δημήτρη.
Έχεις δίκιο για τα βιβλία. Αν θέλεις το βιβλίο της Β' έχει άλλο πνεύμα. Πνεύμα Γενικής Παιδείας.
Συρραφές θεμάτων μπορούν να γίνουν. Στο παρόν παράδειγμα θεμάτων έχω μία συρραφή. Δύναμη Λαπλάς-Ροπές.
Μου έρχεται όμως "φυσιολογικά" και όχι εκβιαστικά.
Τα βιβλία κάποια στιγμή θα τροποποιηθούν. Η ύλη θα συμπληρωθεί και θα εξελιχθεί. Όμως η διδασκαλία καθορίζεται εκτός από την ύλη και από τα θέματα των εξετάσεων.
Συμφωνουμε Γιάννη.
Δεν είναι συρραφή ασκήσεων το δικό σου,όπου η ερώτηση είναι εύλογη και όχι εκβιαστικη
Συρραφή είναι το περυσινό Δ θεμα και παρολίγον το φετινό που αναφερόταν στην ανεμποδιστη κίνηση της μαζας μετά τη κοπη του νήματος..Ίσως κατακόρυφο ελατήριο παραμονευε και να ακολουθούσε ταλάντωση με κρουση..Ίσως το έκοψαν ατυχώς αφού το εξέτασαν στο Γ θεμα
Αυτού του είδους η συρραφή,είναι υπερπαραγωγή και…είναι ωραίο για θέμα επαναληψης της ύλης αλλά όχι για εξετάσεις…Να βάλεις 20 ερωτήματα και να ζητάς τα πάντα για να δεις τι θυμούνται τα παιδια, αλλά για προπόνηση όχι για αγώνα!
Ο αγώνας σήμερα έχει 4 ερωτήματα αντε 5 το πολύ, και το πλήθος τους έχει σκοπό τη βοήθεια στο τρόπο και τη σκέψη επίλυσης. Το ίδιο θέμα με ένα ή δύο ερωτήματα θα ήταν σίγουρα δυσκολοτερο..
Εγώ όμως πιστεύω ότι τα νέα βιβλία πρέπει να έχουν και τη φιλοσοφία των θεμάτων που επιλεγουμε..
Τότε ο αγώνας γίνεται δίκαιος για τους μαθητές, ανεξάρτητα από τον τόπο καταγωγής και την οικονομική δυνατότητα της οικογένειας του..
Δημήτρη θα ήθελα να μην υπάρχουν 4 ερωτήματα. Συνήθως τα 3 είναι "κομπάρσοι" και πρωταγωνιστεί ένα έξυπνο.
Το πρόβλημα πρέπει να έχει μια στρατηγική. Μια ελευθερία κίνησης.
Καλημέρα Γιάννη. Στις εισαγωγικές του 1980 ως μαθητής της Β΄Λυκείου έδωσα σε ΑΥΤΑ τα θέματα. Αντίστοιχα ήταν και τα ΘΕΜΑΤΑ της επόμενης χρονιάς Σήμερα φαίνονται γελοία… Τότε όμως δεν φαίνονταν έτσι, γιατί απλούστατα είχαμε πολύ μεγαλύτερη ύλη. Υπήρχαν ερωτήματα που μπορούσε να απαντήσει οποιοσδήποτε μαθητής, σε όποιο μέρος και με οποιεσδήποτε συνθήκες κι αν ζούσε. Δεν χρειαζόταν να πάει υποχρεωτικά φροντιστήριο. Αρκούσε να διάβαζε το σχολικό του βιβλίο της Β΄ Λυκείου και της Γ΄ Λυκείου.
Σήμερα το επίπεδο και το ύφος των θεμάτων καθορίζεται από τα Φροντιστήρια, όπου διδάσκονται τα κόλπα – συνταγές επίλυσης προβλημάτων. "Βλέπεις ράβδο; Βάλε το βάρος, τη δύναμη του άξονα και πάρε ΘΜΚΕ". Τι κι αν λέει οριζόντιο επίπεδο η εκφώνηση… Ο κακός θεματοδότης φταίει, που δεν έκανε το σχέδιο 3D ή και 4D…
Η δομή που προτείνεις είναι μια λύση του αδιεξόδου που βρισκόμαστε. Καλό είναι να καταργηθούν και τα Σ-Λ και η επιλογή της σωστής απάντησης, αφού αντιγράφονται και να προστεθούν ερωτήματα ανάπτυξης, όπως ορισμοί φυσικών μεγεθών και μονάδων μέτρησης, που δε χρειάζονται συνταγές αλλά προσωπικό διάβασμα.
Αλλά σε μια τόσο μικρή ύλη, ακόμα και αυτά τα θέματα θα αρχίσουν να καίγονται και θα ξαναρχίσουν οι προσθήκες και άλλων ερωτημάτων…
Καλημέρα Ανδρέα.
Η ύλη είναι μικρή όντως. Τα θέματα θα καίγονται την ίδια στιγμή και θα αρχίσουν πάλι εκζητήσεις.
Περισσότερη ύλη θα ήταν μια λύση. Έκταση και ποικιλία όπως αυτή των Δεσμών. Εναλλασσόμενα όπως τότε και όχι όπως αυτά της Β' Λυκείου. Ελπίζω να γίνει αντιληπτό νωρίς πως η μικρή ύλη προκαλεί προβλήματα.