Στην άδεια πόλη, τον 15αύγουστο, χωρίς περισπασμούς από οχήματα και αγχωμένους συμπολίτες, διευκολύνεται η βόλτα στο κέντρο και η παρατήρηση γίνεται με άλλο μάτι.
Ιπποκράτους, δίπλα στο Χημείο της Σόλωνος
Από τα πιο παλιά βιβλιοπωλεία που εστιάζουν σε βιβλία θετικών επιστημών
Πάρκινγκ εκεί κοντά, στην Ζαλόγγου, παράλληλη της Σόλωνος
Φαρμακείο στην Νίκης, στο Σύνταγμα.
Στην Ηλιουπόλεως, απέναντι από το Πρώτο Νεκροταφείο.
Και η ταυτότητα της αναπαράστασης.
Καλό Δεκαπενταύγουστο σε όλους!
Χρόνια πολλά Παναγιώτη!
Χρόνια πολλά Μαρία!
(Visited 13,044 times, 1 visits today)
με τα βιβλία δε μιλάνε μόνον οι συγγραφείς τους
φυλλομέτρησα το βιβλίο Φυσικής της Καίτης, που πρέπει να γεννήθηκε το 1947
το βρήκα κάνοντας τα πρώτα βήματα κάποιας επόμενης διαδρομής
ενδιαφερόμουν για το περιεχόμενο αλλά κόλλησα σ’ αυτά που έλεγαν οι σημειώσεις της άγνωστης αναγνώστριας, όχι μόνο στα περιθώρια των σελίδων
«στοιχεία ταυτότητας» και κάτι λίγα για τα νεανικά γούστα στις αρχές του 60
περισσότερα «για την αγωνία του τερματοφύλακα πριν απ’ το πέναλτι» των εξετάσεων του Α’ Εξαμήνου του σχολικού έτους 1963 – 64
Καίτη,
οι σημειώσεις σου έγιναν μια αναπάντεχη αναδρομική μικρή βολτίτσα στο κοριτσίστικο 60
δεν είχαν πάντα δίκιο οι φυσικοί, ιδιαίτερα εκείνοι οι “αυστηροί” της εποχής σου, που αξίωναν:
«δεν γράφουμε ποτέ πάνω στα βιβλία!»
με τα βιβλία δε μιλάνε μόνον οι συγγραφείς
στην αρχή του δρόμου της Καίτης
το κτήριο στέγασε το παράρτημα του Γαλλικού Ινστιτούτου της περιοχής, από τις αρχές του 1980 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990
Νομίζω θα άρεσε του Κυριακόπουλου, αφού είδα στην ύλη πολλά κοίλα κάτοπτρα…
Η Καίτη μάλλον θα ήταν μαθήτρια του 2ου Γυμνασίου Αθηνών στην Πλατεία Βικτωρίας….
Τελειώνει την Στ Γυμνασίου και όχι την …ογδόη που συχνά μου αναφέρει η μητέρα μου
τελειόφοιτος το 1958-59 του 1ου Γυμνασίου Θηλέων Αθηνών στην Πλάκα…..Καίτη και εκείνη…
Κρατώ το τριψήφιο ΤΚ , το εξαψήφιο τηλέφωνο, το Watt 69 και προσκυνώ
"εις εν είδος διαστολής του χώρου, ο οποίος εξογκώνεται όπως μία πομφόλυξ σάπωνος"
Ευχαριστούμε Γιώργο
Θόδωρε,
η Καίτη γράφει ότι φοιτά στην ΣΤ2, ΙΕ’
με αυτή την πληροφορία δεν έβγαλα άκρη
απ’ τα λίγα που έμαθα,
τα κορίτσια της Πλατείας Αμερικής, δεν κατέβαιναν στο 2ο επί της Αχαρνών
Καλημέρα Γιώργο.
Μια από τις καλύτερες "γωνιές" της παρούσας ανάρτησης, αφού:
"με τα βιβλία δε μιλάνε μόνον οι συγγραφείς τους"
Μετά από μια δεκαετία περίπου σε ένα άλλο Γυμνάσιο Αρρένων και σε ένα άλλο τμήμα Στ2…
είναι πρόσφατο, γι αυτό ανέπαφο ακόμα από βανδαλισμούς
το πέτυχε ο Παύλος, στην αρχή της Σπετσών, στην Κυψέλη, αμέσως μετά την ολοκλήρωσή του, μέσα στις "ήσυχες μέρες του Αυγούστου"
Marie Curie, Radioactive
οι κριτικές:
“είναι εντυπωσιακό πώς μια σκηνοθέτιδα με αποδεδειγμένο ταλέντο και ξεχωριστή φαντασία όπως η Μαριάν Σατραπί («Persepolis) παραδίδει μια τόσο άνοστη ταινία για τη ζωή και το έργο μιας πρωτοπόρου όπως η Μαρί Κιουρί”
η ακαδημαϊκή αφήγηση, όταν μάλιστα συνδυάζεται με flash forward στο μέλλον τις ραδιενέργειας (θεραπείες, βόμβα, οι πυρηνικές δοκιμές σαν θέαμα, Τσερνομπίλ), συντελούν στην συγκίνηση και την ενημέρωση, ακόμα κι αν δεν αποτελούν κινηματογραφικό δοκίμιο, που θα συγκινούσε τους «ειδικούς»
ένα σημείο απ τα ενδιαφέροντα των Curie που δεν έχει προβληθεί – η παρέα που είδαμε το φιλμ, σίγουρα το αγνοούσε, όπως προέκυψε απ τη συζήτηση που ακολούθησε “στα σουβλάκια”
η χορεύτρια Loïe Fuller που καινοτόμησε με χορογραφίες που χρησιμοποιούσαν ευφυείς φωτισμούς, ζήτησε από τον Πιέρ Κιουρί συνεργασία στις παραστάσεις της και αυτός συναίνεσε προμηθεύοντάς της φωσφορίζον ράδιο. Η Μαρί φέρεται να ενοχλείται από το πνευματιστικό περιεχόμενό τους, αλλά και αυτή προσφεύγει στην Fuller, σε φάση που βρίσκεται σε πνευματικό blackout
η σκηνοθέτης εντάσσει το αφήγημα, ακολουθώντας το βιβλίο της L. Redniss “Radioactive: a Tale of Love and Fallout” που πάτησε το έργο
για το Radioactive, ξέχνα τους κριτικούς,
αξίζει να το δεις
είναι ο Νεύτωνας «ο τελευταίος Αλχημιστής»;
τον αποκαλούν έτσι επειδή ο περισσότερος ερευνητικός χρόνος του αφιερώθηκε στις μεταφυσικές ανησυχίες του
αυτό που λέμε «σύγχρονη φυσική» συνδυάζεται με αόρατες αλληλεπιδράσεις που με τον ηλεκτρομαγνητισμό, τις ακτίνες Χ και την ραδιενέργεια μπαίνουν επίσημα στην καθημερινότητα
αν αυτές οι ακτινοβολίες μπορούν να διαπεράσουν το ανθρώπινο σώμα, αποκτά νόημα ο έλεγχος μαρτυριών για φαινόμενα όπως ο μετεωρισμός και η επικοινωνία με τους νεκρούς
ένα δημοφιλές βιβλίο μεταξύ των φοιτητών του Χημείου το 1970 που ιστόρησε αυτή την διερεύνηση, ήταν το «οι ρίζες της σύμπτωσης» με προσέγγιση φιλική προς τη μεταφυσική εκδοχή
ο Pierre Curie υπήρξε δεκτικός στο να μετρήσει τις μεταφυσικές ικανότητες της ιταλίδας πνευματίστριας Eusapia Palladino, όπως έκανε και ο νομπελίστας φυσιολόγος Charles Richet αλλά και οι δημοφιλείς αυτή την εποχή αστρονόμοι Eugene Antoniadi (καταγωγής;) και Camille Flammarion
ο Curie έλεγξε τη θερμοκρασία και τη μεταβολή μάζας της Palladino κατά τη διάρκεια κάποιων πνευματιστικών επιδείξεων της, όπως και τον ιονισμό του αέρα χωρίς να καταλήξει σε κατηγορηματικά συμπεράσματα
η Marie κράτησε απόσταση απ’ αυτές τις δραστηριότητες του άνδρα της. Στο φιλμ φέρεται να διερωτάται ποια σχέση μπορούν να έχουν αυτές οι διερευνήσεις με την επιστήμη
Καλημέρα Γιώργο.
Έχω την αίσθηση ότι ήταν καλύτερα τα σουβλάκια… από την ταινία
Με αποτέλεσμα ο μέσος όρος, να σε οδηγεί στο συμπέρασμα ότι
"για το Radioactive, ξέχνα τους κριτικούς,
αξίζει να το δεις"
Υπακούοντας στη λογική του Μ.Ο., που δεν σχολιάστηκε, εδώ.
καλημέρα Διονύση,
κάτι σχετικό για τον λογισμό του Μ.Ο. που εσύ αναπτύσσεις χαλαρά με πεδίο ορισμού τα σουβλάκια και την ταινία
ο Η. Μόσιαλος, με αφορμή την covid-19 προτείνει έναν χιουμοριστικό διάλογο μεταξύ “καταραμένων αριθμών”, που διαγκωνίζονται για το ποιος είναι ο πιο κολασμένος
στα πλαίσια της πολιτικής ορθότητος
δεν υιοθετούμε το «Bitches»,
αποφεύγουμε να προσεγγίσουμε το πρόβλημα με αρνητικά στερεότυπα,
οπότε καταφεύγουμε στη σολομώντεια λύση:
είναι ο 900!
που αποτελεί στρογγυλοποίηση του 899,6666667, [(13+666+2020):3]
άντε και τίτλος horror ταινίας
περισσότερα για την ουσία στους «ειδικούς»
Σε πολύ καλό Μ.Ο. καταλήγει η στρογγυλοποίηση!!!
Καλημέρα.
Marie Curie, Radioactive, μέχρι τώρα, όσα δεν ήξερα
σήμερα, τα γνωστά και κάτι παραπάνω, όχι ποιητικά όπως στην ταινία, αλλά με αριθμούς (αποφεύγοντας τους Μ.Ο.)
Marie, Pierre & Iren Curie
τροπαιοφόρα εργαστηριακή φυσική
η γαλλική έρευνα της ραδιενέργειας απ την οικογένεια Curie, απέσπασε πέντε Νόμπελ
Marie Curie, Νόμπελ Φυσικής (1903), Νόμπελ Χημείας (1911)
Pierre Curie, Νόμπελ Φυσικής (1903),
Iren Joliot-Curie, Νόμπελ Φυσικής (1935),
Frederic Joliot-Curie, Νόμπελ Φυσικής (1935),
ένα ακόμα Νόμπελ, Ειρήνης αυτή τη φορά, στον αμερικάνο διπλωμάτη Henry Richardson Labouisse, σύζυγο της δεύτερης κόρης του ζεύγους Curie, Eve, ως υπευθύνου της UNISEF όταν τιμήθηκε ο οργανισμός (1965). Υπήρξε ο διαχειριστής της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής Θεσσαλονίκης από το 1965 έως το 1985
μέχρι σήμερα στην ευρύτερη οικογένεια, νύφες, γαμπροί, εγγόνια και δισέγγονα εμπνέονται από την πρωτοποριακή έρευνα των προγόνων
έτσι, 11 απόγονοι έγιναν ερευνητές φυσικοί, 2 βιολόγοι, ένας νευροεπιστήμονας και η Eve δημοσιογράφος και συγγραφέας της δημοφιλέστερης βιογραφίας της μητέρας της Marie
επικίνδυνη εργαστηριακή φυσική
τα πρώιμα βήματα της έρευνας της ραδιενέργειας φλέρταραν με τον καρκίνο
ο Pierre πέθανε 47 ετών, η Maria 67, η κόρη τους Iren, 59 και ο γαμπρός τους Frederic Joliot επίσης στα 59
αντιθέτως, ο αδελφός του Pierre, Jacques Curie, επίσης σπουδαίος φυσικός, πρωτοπόρος μαζί με τον αδελφό του στην ανάδειξη του θερμοηλεκτρικού και του πιεζοηλεκτρικού φαινόμενου, έζησε 89 έτη
όσο για την Eve που δεν πάτησε στο εργαστήριο των γονέων της, αυτή έφτασε τα 103 έτη
έρωτες στα εργαστήρια
εκεί γνωρίστηκαν ο Pierre και η Marie, αλλά και η Iren με τον Frederic Joliot
εκεί εργαζόταν στον πιεζοηλεκτρισμό, πριν να ενταχθεί η Marie στο εργαστήριο, o μαθητής του Pierre, σπουδαίος φυσικός Paul Langevin, που μετά τον θάνατο του Pierre έζησε μαζί της μια θυελλώδη και σκανδαλιστική για τα ήθη της εποχής σχέση,
τις φουρτούνες αυτής της σχέσης φορτωμένες με πολύ εθνικισμό και ρατσισμό, αντιμετώπισε μόνη της η Marie
αυτή η άτυχη σχέση μοιάζει να παίρνει ρεβάνς απ’ τα δισέγγονα τους, επίσης φυσικούς, Gabriele Helene Joliot Curie και Michel Lagervin, που ερωτεύονται,
παντρεύονται και αποκτούν μια κόρη, κι ένα γιό που είναι γνωστός αστροφυσικός
οι εικόνες είναι δάνεια απ το βιβλίο που ενέπνευσε την ταινία και τα φιλοτέχνησε η ίδια η συγγραφέας, L. Redniss, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερες τεχνικές, η φωτογραφία του ζεύγους Lagervin – Joliot είναι σύνθεση απ το διαδίκτυο
δυο σχετικές διδακτικές προτάσεις εδώ
Καλησπέρα Γιώργο.
Πολύ ενδιαφέροντας όσα μας μεταφέρεις…
Θα σταθώ σε δύο σημεία:
1) Πόσους επιστήμονες έβγαλε το οικογενειακό δένδρο και το τίμημα που πλήρωσαν οι πρωτοπόροι, με την ζωή τους.
2) Ο έρωτας των δισέγγονων της Μαρίας Κιουρί και του Paul Langevin. Τι εκδίκηση και αυτή του χρόνου!!!
ΥΓ
Ο Pierre Curie δεν σκοτώθηκε από άμαξα; Όπως το γράφεις φαίνεται σαν να πέθανε και αυτός από καρκίνο.
καλησπέρα Διονύση,
τουλάχιστον τέσσερα χρόνια πριν το μοιραίο ατύχημα με την άμαξα ένοιωθε καταβεβλημένος και είχε συνείδηση της ασθένειας
εδώ αφαιρετική αναπαράσταση του γεγονότος που ανέφερες απ την L. Redniss
και μια ρεαλιστικότερη αναπαράσταση απ τους Chantal Montellier and Renaud Huynh
γενικότερα υπήρξε περισσότερο απερίσκεπτος απ' την Marie
είχε τοποθετήσει στο χέρι του για 11 ώρες φιαλίδιο με ράδιο για να διαπιστώσει τις βιωματικά την επίδραση της ραδιενέργειας στο δέρμα …
Φισκάρδο, Κεφαλονιά
προβολή απ το φέις του ανακαινιστή
μπορεί να ενταχθεί αυτή η δίγλωσση επιγραφή στις «εικόνες της επιστήμης στους δρόμους»;
ίσως, με καλή θέληση,
είναι βλέπεις αρκετά αυτοαναφορική