by 
Στην άδεια πόλη, τον 15αύγουστο, χωρίς περισπασμούς από οχήματα και αγχωμένους συμπολίτες, διευκολύνεται η βόλτα στο κέντρο και η παρατήρηση γίνεται με άλλο μάτι.
Ιπποκράτους, δίπλα στο Χημείο της Σόλωνος
Από τα πιο παλιά βιβλιοπωλεία που εστιάζουν σε βιβλία θετικών επιστημών
Πάρκινγκ εκεί κοντά, στην Ζαλόγγου, παράλληλη της Σόλωνος
Φαρμακείο στην Νίκης, στο Σύνταγμα.
Στην Ηλιουπόλεως, απέναντι από το Πρώτο Νεκροταφείο.
Και η ταυτότητα της αναπαράστασης.
Καλό Δεκαπενταύγουστο σε όλους!
Χρόνια πολλά Παναγιώτη!
Χρόνια πολλά Μαρία!
(Visited 23.622 times, 12 visits today)
προτομές των εξ Άνδρου «ορμωμένων περί την επιστήμην» – 2
στην αντίθετη απ’ το «Παραπόρτι» πλευρά της χερσονήσου που οικοδομήθηκε η Χώρα της Άνδρου, στο «Νειμποριό», αντικρίζεις την προτομή του Μιχάλη Δερτούζου (1936 – 2001) με φόντο τον φάρο Τουρλίτη
αντιγράφω απ’ το αφιέρωμα των doodle της Google, του 2018
γεννήθηκε στην Αθήνα, ήταν γιος του Λεωνίδα Δερτούζου, αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού, αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και στη συνέχεια σπούδασε και έκανε καριέρα στις ΗΠΑ. Μεταξύ άλλων, υπήρξε σύμβουλος της αμερικανικής και της ελληνικής κυβέρνησης σε θέματα τεχνολογίας, ενώ αγωνίσθηκε για ένα διαδίκτυο στην υπηρεσία του ανθρώπου
υπήρξε διακεκριμένος καθηγητής και διευθυντής του Εργαστηρίου Επιστήμης Υπολογιστών του Πανεπιστημίου MIT των ΗΠΑ
ήταν πρωτοπόρος σε πολλούς τομείς της νέας τεχνολογίας, μεταξύ των οποίων στην ανάπτυξη του Παγκόσμιου Ιστού (Web), κάτι που έχει αναγνωρίσει και ο «πατέρας» του Ιστού, ο Βρετανός Τιμ Μπέρνερς Λι
η καταγωγή της πατρικής οικογένειας απ’ την Άνδρο ήταν η αφορμή που φιλοτεχνήθηκε η προτομή και μετονομάστηκε η πλατεία Μονοπωλείου μπρος απ’ την προτομή, σε πλατεία «Μιχάλη Δερτούζου»
παραθέτω, χωρίς να έχω κατορθώσει να το διασταυρώσω, ένα απόσπασμα απ’ το πορτραίτο του Δερτούζου που συνέθεσε ο δημοσιογράφος Τάσος Οικονόμου στην «Καθημερινή» της 27.08.2011
το ρισκάρω γιατί παραπέμπει υπαινικτικά σε μια εξαιρέσιμη αλλά ιδιαίτερα αισιόδοξη εκδοχή της ζωής
… σε ένα βρεφοκομείο της πρωτεύουσας, ο Μιχάλης Δερτούζος παίρνει την πρώτη του ανάσα. Η βιρτουόζος πιανίστρια και ο ναύαρχος σύζυγός της θα αγκαλιάσουν την τρυφερή ύπαρξή του, έχοντας τη συγκίνηση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Για αυτούς τους δύο ανθρώπους, πολλά χρόνια αργότερα, ο Μιχάλης έκανε 200 ταξίδια στην Ελλάδα, από τη μόνιμη κατοικία του στις ΗΠΑ …
προτομές των εξ Άνδρου «ορμωμένων περί την επιστήμην» – 3
μπρος απ’ το Εμπειρίκειο Γηροκομείο και Νοσοκομείο εκτείνεται η μεγάλη πλατεία της Άνδρου
εκεί ατενίζεις την προτομή του φιλόλογου στη Μέση Εκπαίδευση, Βασίλειου Τατάκη (1897 – 1986) που τα τελευταία χρόνια της εκπαιδευτικής του καριέρας υπηρέτησε ως καθηγητής Βυζαντινής Φιλοσοφίας στο ΑΠΘ. Γεννήθηκε σ’ ένα απ’ τα χωριά του Κορθίου, το Συνετί
εκεί επίσης και η προτομή ενός ιδιαίτερου απόγονου της οικογένειας που υπήρξε η εμβληματική εκπρόσωπος του ανδριώτικου εφοπλισμού, παρότι ο ίδιος από μικρή ηλικία επέλεξε, για οικογενειακούς λόγους αλλά και λόγω των πολιτικών του επιλογών, να αποκοπεί απ’ τις οικογενειακές επιχειρήσεις
η προτομή τιμά τον ποιητή Ανδρέα Λεωνίδα Εμπειρίκο (1901 – 1975)
στη μαρμάρινη βάση της προτομής αναφέρεται στη σχέση του με την Άνδρο, όπως την προσδιόρισε ο ίδιος
εμείς θα σταθούμε στην προτομή του καθηγητή Μετεωρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Λεωνίδα Καραπιπέρη (1908 – 1988)
ο Λινάρδος σύμφωνα με τους ντόπιους, γεννήθηκε στο χωριό των καπεταναίων, τις καταπράσινες Στενιές, τέλειωσε το Σχολαρχείο Άνδρου και το Γυμνάσιο Σύρου, αφού στην εποχή του δεν υπήρχε Γυμνάσιο στον τόπο του
μετά το Μαθηματικό Αθηνών συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ηνωμένο Βασίλειο
όταν διδαχτήκαμε Μετεωρολογία ο Καραπιπέρης είχε συνταξιοδοτηθεί αλλά η εξεταστέα ύλη καθοριζόταν απ’ τα διδακτικά του εγχειρίδια
οι παλαιότεροι έσπευσαν να μας συμβουλεύσουν ότι στις εξετάσεις “στανταράκι” ήταν μια βελτίωση του τυπικού βροχομέτρου στην οποία είχε ο ίδιος συμβάλει. Το αποκαλούσαν σκωπτικά “καραπιπερόμετρο”
αλλά όχι! οι συνεργάτες του που εξυπηρέτησαν το μάθημα μέχρι την εκλογή του επόμενου τακτικού καθηγητή, του Δημητρίου Λάλα, έσπασαν την παράδοση και δεν το περιέλαβαν στα θέματα των εξετάσεων
«τέλος, εκτός των άλλων προσόντων του θα πρέπει να αναφέρω και την εξαιρετική και από όλους τους σύγχρονους του παραδεκτή, ικανότητα στο παιχνίδι της πρέφας», μαρτυρεί ο συμπατριώτης του, Ν. Εξαδάκτυλος
πρόκειται για δημοφιλές παίγνιο και μεταξύ των φοιτητών που σπούδασαν Φυσική στο Χημείο της Σόλωνος, με τα τουρνουά να διεξάγονταν στο καφενείο των κυρ-Παναγιώτη και κυρ-Ηλία (Γεωργακόπουλων), ακριβώς απέναντι απ’ το Χημείο, πάντα επί της Σόλωνος
κάτι ακόμα, σχετικό με την επίδραση του Καΐρη, με τον οποίο ξεκινήσαμε, στην ανδριώτικη κοινωνία
το όνομα “Λεωνίδας” προήλθε από αλλαγή του λατινογενούς “Λεονάρδος” – “Λινάρδος” …., ενώ ανάδοχος της μετονομασίας υπήρξε ο Θεόφιλος Καΐρης καταθέτει ο ιστορικός Λεωνίδας Ανδρέα Εμπειρίκος, γιος του ποιητή
αυτή η αλλαγή φαίνεται ότι έγινε αποδεκτή και απ’ τους «άρχοντες» όπως οι Εμπειρίκοι και απ’ τους «λαϊκότερους», όπως ο Καραπιπέρης
καλό μεσημέρι σε όλους
επειδή πιο παλιός από τους νέους, που “κυκλοφορούν” εδώ,
είχα καθηγητή τον Λεωνίδα Καραπιπέρη και τον παρακολουθούσα κιόλας,
και έχω κρατήσει και τα δύο βιβλία του,
βέβαια και μου άρεσε περισσότερο η Πρακτική Μετεωρολογία,
πηγαίναμε συχνά και στο Αστεροσκοπείο, όπου και το Καραπιπερόμετρο
“δεκαπλασιαστικόν βροχόμετρον” το επίσημο όνομά του, ημετέρα κατασκευή κατά δήλωση του Δάσκαλου
επρόκειτο για διαφανές κυλινδρικό δοχείο με μεζούρα στο πλάϊ, με χωνί, όμως, συλλογής της βροχής, δεκαπλάσιου στομίου από τη διατομή του δοχείου, οπότε η ένδειξη του ύψους είχε δεκαπλάσια ακρίβεια, εκτιμώ πάρα πολύ καλή σκέψη και κατασκευή
προφανώς ήταν τοποθετημένο σε ανοιχτό χώρο
(στη Μετεωρολογία, έκανα αίτηση στο τελευταίο έτος για να κάνω την Πτυχιακή μου εργασία, το “θέμα”, το λέγαμε τότε, σκεπτόμουν να συνέχιζα και μετά, αλλά δυστυχώς, με άφησαν στα αδιάθετα και μόνο μου, παντού κάθε ομάδα είχε δύο φοιτητές, τελικά Θερμότητα, έχω αναρτήσει και εδώ την εργασία μου, 1,5 χρόνια καθυστέρηση…
ο βασικός λόγος ήταν ο “φάκελλος” που είχα, δικτατορία είχαμε τότε, ο τοπικός μπάτσος του χωριού μου δικαιωνόταν…)
καλησπέρα Βαγγέλη
με έβαλες να κάνω αυτό που απέφευγα
δηλαδή να ψάξω καταχωνιασμένα βιβλία παλιά, χωρίς τυπογραφικά στοιχεία
απ’ την “Πρακτική Μετεωρολογία” του Καραπιπέρη λοιπόν, (έκδοση 1966), διαπιστώνω ότι
το δεκαπλασιαστικό βροχόμετρο, δεν αποτελεί δική του επινόηση
τι είναι το “καραπιπερόμετρο”;
ποιά τα πλεονεκτήματά του, σύμφωνα με τον κατασκευαστή του Λεωνίδα Καραπιπέρη;
Δηλ, τζάμπα το λέγαμε”Καραπιπερόμετρο”;
Δημήτρη,
υποθέτω ότι όταν το αναφέραμε με χαμόγελο στην άκρη των χειλιών
κάτι θα έπρεπε να δηλώναμε
το “καραπιπερόμετρο”
δεν είναι μόνον ένας χαριτωμένος παλαιός πανεπιστημιακός μύθος του Χημείου
είναι και μια διαχρονική ιδέα
που αφορά τον υπερτονισμό του ασήμαντου
ένας φυσικός σε μουσείο τέχνης
το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, στην Άνδρο, φιλοξενεί την έκθεση του Γιώργου Ρόρρη, «η ευγένεια του απέριττου»
ο Ρόρρης, γεννημένος στον Κοσμά, ορεινό χωριό στα 1000 μέτρα, στον Πάρνωνα, το 1963, είναι μαζί με τον Χρήστο Μποκόρο (Αγρίνιο, 1956) εικαστικοί που υπηρετούν την απεικονιστική παράδοση όπως την αναγέννησε ο Τσαρούχης
ο πίνακας «γυναίκα μπροστά σε καθρέφτη» …
…. δε φάνηκε να προσελκύει την προσοχή των φιλότεχνων επισκεπτών
ούτε βεβαίως το δεύτερο είδωλο στο κυλινδρικό λάξευμα, στα όρια του καθρέπτη
δηλαδή, αυτό το μικρό ορθό είδωλο, δεξιά όπως βλέπει ο επισκέπτης, που προέρχεται απ’ την ίδια φωτεινή πηγή με το μεγαλύτερο είδωλο στο επίπεδο κέντρο του καθρέπτη
επίσης, δεν θα πρέπει να έγινε η σύνδεση με τους κυρτούς καθρέπτες των αυτοκινήτων και αυτούς που τοποθετούνται σε κλειστές στροφές χωρίς ορατότητα ή για έλεγχο των “τυφλών” σημείων σε καταστήματα καταναλωτικών ειδών
αντίθετα, οι επισκέπτες της έκθεσης εστίασαν στον «Καισαρίωνα», τον νεαρό γιο της Κλεοπάτρας, που παιδί μικρό στέφτηκε σε λαμπρή τελετή βασιλιάς
βασιλιάς γυμνός, ανήμπορος να κυβερνήσει
ο Ρόρρης εμπνεύστηκε τον πίνακα απ’ το ποίημα του Καβάφη «Αλεξανδρινοί βασιλείς»
παραθέτω τα αποσπάσματα που αφορούν εκείνους τους θεατές, τους πρόθυμους συμμέτοχους σε παρόμοιες τελετές, που εξελίσσονται διαχρονικά
Οι Αλεξανδρινοί έννοιωθαν βέβαια
που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά
……………………….
Αλλά η μέρα ήταν ζεστή και ποιητική,
ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό,
………………………
κ’ ενθουσιάζονταν, κ’ επευφημούσαν
ελληνικά, κ’ αιγυπτιακά, και ποιοί εβραίικα,
γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα —
μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες
Συμπληρώνοντας την “αίσθηση” της έκθεσης από το Μουσείο που βλέπει στο Αιγαίο
.
.
ανέβηκε ψηλά το θερμόμετρο απ’ τον τελευταίο πίνακα του Ρόρρη που κρέμασες στο υλικονετ Θόδωρε
προτείνω να βγούμε έξω απ’ το μουσείο να μας φυσήξει το μελτεμάκι του Αιγαίου
ότι δε χωράει (ακόμα;) στα μουσεία
με ασβέστη, κάτω απ’ την Παναγιά τη Θαλασσινή, στη Χώρα
στα σκελετά μεγάλης κατασκευής δίπλα στο κύμα που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, στο Νειμποριό,
εκεί διάλεξε να στεγαστεί η «Θλίψη»
κι’ ένα «σαλόνι» σε σοκάκι στο Μπατσί
Steven Weinberg (03/05/1933 – 24/07/2021)
μαζί με τους Abdus Salam και Sheldon Glashow διατύπωσε την τρέχουσα θεωρία για τις μη βαρυτικές αλληλεπιδράσεις, το Standard Model
δύο εβραίοι, συμμαθητές στο σχολείο, ο Weinberg και ο Glashow, και οι δύο χωρίς θρησκευτικό συναίσθημα, μαζί με έναν πιστό μουσουλμάνο, τον Salam, βραβεύτηκαν για τη συνεισφορά τους στην ενοποίηση των ηλεκτρομαγνητικών με τις ασθενείς αλληλεπιδράσεις, με το Νόμπελ του 1979
ο Weinberg διακρίθηκε και ως εκλαϊκευτής, αλλά και ως ιστορικός της επιστήμης
το βιβλίο του «τα Τρία Πρώτα Λεπτά» δεν υπήρξε απλά δημοφιλές, αλλά ξεβόλεψε τους κοσμολόγους και τους οδήγησε να ολοκληρώσουν το μοντέλο του Big Bang
το «Πώς να Εξηγήσουμε τον Κόσμο, το Ταξίδι για την Ανακάλυψη της Σύγχρονης Επιστήμης» προέκυψε ως προϊόν διδασκαλίας ενώ είχε υπερβεί τα 80 έτη
διότι, σύμφωνα με τα λόγια του «ένας πανεπιστημιακός, όταν θέλει να μάθει ένα γνωστικό αντικείμενο, εν προκειμένω την ιστορία της επιστήμης του, αναλαμβάνει ένα σχετικό εξαμηνιαίο μάθημα στο Πανεπιστήμιό του»
η θεώρησή του για την εξέλιξη της επιστήμης είναι μια «δαρβινικού τύπου επιλογή». Π.χ. η Νευτώνεια Σύνθεση, παρά τις ακραίες μεταφυσικές αντιλήψεις του δημιουργού της, δεν απάντησε στα μεταφυσικά “γιατί” που τον απασχολούσαν, αλλά επιδίωξε κανονιστικές αρχές για την ποσοτική διαχείριση φαινομένων, που παλιά θεωρούνταν μυστηριώδη
πέθανε σε εντατική νοσοκομείου, στο Ώστιν του Τέξας, όπου και το τελευταίο πανεπιστήμιο που εργάστηκε και έμενε, κάνοντας «Σκέψεις με Θέα στη Λίμνη», όπως είναι και ο τίτλος του τελευταίου βιβλίου του που μεταφράστηκε στα ελληνικά
γιατί εδώ οι αναφορές στο έργο του εκλιπόντος Weinberg;
διότι αυτός ο πολυσχιδής άνθρωπος είχε διατυπώσει άποψη μέχρι και για την εικόνα της επιστήμης στις ελληνικές πόλεις
στη σελίδα 122 του «Πώς να Εξηγήσουμε τον Κόσμο» γράφει
«όταν επισκέφτηκα τη Σάμο το 2005, ανακάλυψα πολλά μπαρ και εστιατόρια με το όνομα Πυθαγόρας, αλλά κανένα δεν είχε πάρει το όνομά του από τον Αρίσταρχο τον Σάμιο»
περισσότερα και ενδιαφέροντα στο “Σαν Σήμερα“, του Μερκούρη
γλυπτά σε κυματική κίνηση
ο Reuben Margolin, είναι γλύπτης και ζωγράφος
γεννήθηκε στο Μπέρκλευ της Καλιφόρνια το 1970
σπούδασε την τέχνη του στη Φλωρεντία, την Αγία Πετρούπολη και τη Γλασκώβη
ισχυρίζεται ότι η ανάμνηση της κίνησης μιας κάμπιας που είχε δει κάνοντας πεζοπορία στη δυτική Γιούτα, έμοιαζε με κύμα και αιχμαλώτισε τη φαντασία του. Με αυτή την αφορμή πέρασε μερικούς μήνες δουλεύοντας την εξίσωση που θα περιέγραφε την μετακίνησή της
το αποτέλεσμα: Caterpillar with Chariot – «άρμα ζεμένο σε κάμπια»
το άρμα σε κίνηση
αλλά και πιο αφηρημένες κυματικές αναπαραστάσεις
Murmuration Wave – «κύματα μουρμούρας»
σε κίνηση
και στα Contours – «περιγράμματα»
επίσης σε κίνηση
τα βίντεο αποδίδουν καλύτερα τις ιδέες του Margolin σε πλήρη οθόνη
οι κατασκευές του μου θυμίζουν τους ωρολογιακούς μηχανισμούς που κοσμούν κτήρια της Κεντρικής Ευρώπης
και διαφοροποιούνται απ’ αυτά με την εκτεταμένη χρήση του ξύλου ως βασικού υλικού
ένα ακόμα εξάλεπτο βίντεο του Margolin, παραγωγή του TEDx, με ελληνικούς υπότιτλους -ψάξ τους – με κάποιες ακόμα εκδοχές της εντυπωσιακής δουλειάς του
το αντιλήφθηκα μετά τη χθεσινή παρέμβαση
κινητικά γλυπτά & στοιχειώδη νευρωνικά δίκτυα
ο Theodorus Gerardus Jozef, γνωστότερος ως “Theo” Jansen (Ολλανδία, 1948) δημιουργεί γλυπτά που κινούνται σε αμμώδεις παραλίες με την αυτονομία που παρέχει ο Αίολος και αποφεύγουν τις κακοτοπιές, δηλαδή την εκτροπή προς το θαλασσινό νερό με αισθητήρες κατασκευασμένους από «απλά υλικά»
ως υλικό στις κατασκευές του επέλεξε τους πλαστικούς σωλήνες κάλυψης των αγωγών ηλεκτρικής ενέργειας για οικιακή χρήση, που είναι ελαφρότεροι κι απ’ το ξύλο που χρησιμοποιεί ο Reuben Margolin
οι κατασκευές του αποτελούν σύζευξη Τέχνης & Μηχανικής
επιχείρησε να σπουδάσει Φυσική στο Delft University of Technology, αλλά μετά από επτά χρόνια φοίτησης, εγκατέλειψε την προσπάθεια
διάσημος πλέον γλύπτης εξηγεί στο περιοδικό physics world πως αιτία επιλογής των σπουδών του υπήρξε ένας ικανός καθηγητής Φυσικής του σχολείου του, όμως τα μαθήματα των πρώτων ετών αλλά και η πανεπιστημιακή ζωή τον απογοήτευσαν
το ενδιαφέρον του για τη δημιουργία κινούμενων σκελετών που προσομοιάζοντας την Δαρβίνεια Εξέλιξη θα “μαθαίνουν” με τη βοήθεια των αισθητήρων, προέκυψε απ’ την ανάγνωση του «Τυφλού Ωρολογοποιού», του Richard Dawkins
το επόμενο δίλεπτο βίντεο μας ξεναγεί στον «ζωολογικό κήπο» τον κινούμενων «τεράτων» του
Theo Jansen’ s Wind-Powered Sculptures
στο δεκάλεπτο βίντεο που ακολουθεί μπορείς να πληροφορηθείς για την ενδεχομένως μεγαλόστομη αλλά ενδιαφέρουσα “ποιητική αδεία” φιλοσοφία του σχετικά με τις κατασκευές του
My creations, a new form of life
εκεί αναλύονται και οι ανατροφοδοτικοί μηχανισμοί που αποτρέπουν τα «τέρατα» απ’ τις ανεπιθύμητες βουτιές στα κρύα νερά της Βόρειας Θάλασσας
και όλα αυτά με ελληνικούς υπότιτλους
παίζει ρόλο η Φυσική στην τωρινή φάση της δουλειάς του;
τώρα δεν διαβάζω, προσπαθώ να τα βρίσκω όλα μόνος μου. Αυτό δημιουργεί προβλήματα. Για παράδειγμα, πολλοί μου υποδείκνυαν τη χρήση δακτυλίων στεγανοποίησης (o-rings), στην κατασκευή πιστονιών και τους αγνοούσα, ώσπου μια μέρα κάποιος ετοίμασε ένα πιστόνι για μένα κι’ έτσι πείστηκα
δυστυχώς έτσι έμαθα να δουλεύω
Καλημέρα Γιώργο και καλό μήνα.
Πρόκειται για “κινητικά γλυπτά” ή για “μηχανές” που μιμούνται κίνηση ζώου;
Διονύση χαιρετώ
“κινητικά γλυπτά” ή “μηχανές” που μιμούνται κίνηση ζώου;
γενικότερα,
Τέχνη ή αναπαράσταση φυσικών & βιολογικών φαινομένων μέσω της Τεχνολογίας;
τα όρια είναι ασαφή και συναρτώνται απ το πολιτιστικό κλίμα που εκφράζει τις διάφορες ιστορικές περιόδους
τα ηλιακά και υδραυλικά ρολόγια της αρχαιότητας διεκδικούσαν να είναι και χρηστικά, να λειτουργούν ως μνημεία δηλωτικά της τεχνογνωσίας της πόλης αλλά επιδίωκαν και αισθητικό αποτέλεσμα
το ίδιο και τα μηχανικά ρολόγια στους ναούς των μεσαιωνικών πόλεων
το ακόλουθο εκκρεμές, απ’ το καμπαναριό του Πανεπιστημίου του Vilnius, του 16ου αιώνα, κατασκευάστηκε για να έχει μόνο επιστημονική ή και αισθητική απήχηση;
το επισύναψε σε σημερινό προσωπικό μήνυμα ο Βασίλης (Παππάς) που βρίσκεται εκεί με Εράσμους, για να μαθαίνουμε και να ζηλεύουμε
στις αρχές του 20ο αιώνα, το αισθητικό κίνημα του Φουτουρισμού που επηρέασε δραστικά τον ρώσικο Κονστρουκτιβισμό, το Ντανταϊσμό και τον Υπερρεαλισμό ισχυρίζεται ότι:
οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τον τηλέγραφο, το τηλέφωνο, το φωνόγραφο, το ποδήλατο, τη μοτοσικλέτα, το αυτοκίνητο, το υπερωκεάνιο, το πηδαλιοχούμενο, το αεροπλάνο, τον κινηματογράφο, τη μεγάλη εφημερίδα δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη πως αυτά τα μέσα επικοινωνίας, μεταφοράς και πληροφόρησης ασκούν αποφασιστική επίδραση στην ψυχή τους
όλα τα προηγούμενα, με την πεποίθηση ότι δεν αποτελούν απόλυτες αλήθειες και κυρίως ότι η αποδοχή τους δεν μπορεί να εκβιαστεί
Theo Jansen – «the UFO project»
το 1980, ο τριανταδιάχρονος Jansen αναπτύσσει την καλλιτεχνική δραστηριότητα που τον έκανε γνωστό στο ευρύτερο κοινό, το «UFO project»
αυτή η δράση θυμίζει τη ραδιοφωνική εκπομπή του Orson Welles, το 1938, που διασκευάζοντας τον «Πόλεμο των Κόσμων», του George Wells, απέδωσε ρεαλιστικά μια υποθετική εισβολή εξωγήινων από τον Άρη και θορύβησε τους ακροατές του σε εθνική κλίμακα, στις ΗΠΑ
ο Jansen κατασκεύασε ένα μπαλόνι σε σχήμα δίσκου, το πλήρωσε με αέριο αραιότερο απ’ την ατμόσφαιρα και με τη συνδρομή φίλων ….
… το απογείωσε στον ουρανό του Delft
στη συνέχεια κατέγραψε τις αντιδράσεις πολιτών, τύπου, αρχών και επιστημόνων
είπε:
μετά την απήχηση του «UFO project» αποφάσισα να στραφώ σε έργα που βασίζονταν στην τεχνολογία, αφού το βαθύτερο ενδιαφέρον μου για τη Φυσική δεν με είχε εγκαταλείψει κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μου με την ζωγραφική
πως διαφοροποιείται η Τέχνη απ’ την Επιστήμη;
με κριτήριο το που κερδίζεις τα λεφτά σου. Θέλω να πω ότι οι μηχανικοί είναι περισσότεροι καλλιτέχνες από ότι νομίζουν. Επειδή εργάζονται στο πανεπιστήμιο ή σε ινστιτούτα αυτοπροσδιορίζονται ως επιστήμονες και καθόλου ως καλλιτέχνες. Και οι καλλιτέχνες κάνουν το ίδιο. Ο διαχωρισμός υπακούει κυρίως σε ψυχολογικούς λόγους
και ο ρόλος της εκπαίδευσης;
κυρίως παίζει ρόλο το εκπαιδευτικό περιβάλλον, η αλληλεπίδραση με τους συμμαθητές και τα συναισθηματικά κίνητρα που γεννά η συνεργασία
μεγάλωσα σε «hippy times» και αυτοί οι καιροί αποτέλεσαν την κύρια επίδραση σ’ αυτά που έκανα και συνεχίζω να κάνω
«The UFO project» (8 λεπτά, αγγλικοί υπότιτλοι)
καύσωνας, πριν 76 χρόνια
γελοιογραφίες απ’ την εφημερίδα «Ελευθερία», 12/ 8/ 1945
φωτιές, αλλά απ’ τις κάνες των όπλων
η Σαφράμπολη είναι συνοικία στο δήμο Νέας Ιωνίας. Πήρε το όνομά της από την ομώνυμη πόλη της Μικράς Ασίας απ’ όπου ήρθαν κάτοικοι μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Βρίσκεται στο κέντρο του δήμου και εκεί υπήρχε παλιά το αντλιοστάσιο από το οποίο υδρεύονταν όλα τα Βόρεια Προάστια της Αθήνας
είχε προηγηθεί πριν λίγες μέρες μια πελώρια πυρκαγιά