Kαλή χρονιά στη νησίδα,
Μόλις δημοσίευσα ένα καινούριο άρθρο στο blog μου που αναφέρεται στο Φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από τη ματιά της Lucy Crehan συγγραφέα του βιβλίου “Φυτώρια Ευφυΐας” από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
Στο άρθρο εκτός από τις απόψεις της συγγραφέα χρησιμοποιούνται και άλλες πηγές για την πιο σφαιρική παρουσίαση των βασικών χαρακτηριστικών του Φινλανδικού Εκπαιδευτικού συστήματος.
Μέσα από τα διδάγματα που μπορεί να προσφέρει ο τρόπος λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος μιας άλλης χώρας, προτείνονται δύο πρακτικές (κοινής λογικής θα έλεγα) που μπορεί να υλοποιήσει το Ελληνικό Εκπαιδευτικό σύστημα για καλύτερα αποτελέσματα.
Είμαι πολύ επιφυλακτικός σε θέματα που αφορούν την αξιολόγηση εκπαιδευτικών συστημάτων. Επιφυλακτικός τόσο στα αποτελέσματα όσο και στα εργαλεία (PISA).
Το βασικό για μένα ερώτημα είναι το "Ποιά εκπαίδευση θέλουμε για τη χώρα μας;". Θεωρώ μία ρεαλιστική απάντηση θα πρέπει να περιλαμβάνει τις εξής συνιστώσες:
1. Η εκπαίδευση που παρέχουμε θα πρέπει να βρίσκεται ποιοτικά και ποσοτικά κοντά στο μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία ανήκουμε.
2. Να αποτελεί μία χρυσή τομή της ανάγκης παροχής μίας γενικότερης κουλτούρας και της παροχής δεξιοτήτων που συνάδουν με τις ανάγκες της αγοράς.
3. Να αποτελεί πρώτη ή από τις πρώτες προτεραιότητες του κράτους.
Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να στεκόμαστε με ευλάβεια στα αποτελέσματα ενός διαγωνισμού τύπου PISA που έχει ως πρότυπο το εκπαιδευτικό σύστημα της Σιγκαπούρης η οποία πρωτεύει εδώ και πολλά χρόνια σ' αυτό το διαγωνισμό. Ούτε ως πρότυπο το εκπαιδευτικό σύστημα της Αμερικής ( κοίτα STEM) που η μεγάλη μερίδα του κόσμου έχει ένα πολύ χαμηλό μορφωτικό επίπεδο το οποίο σημειωτέον απέχει παρασάγγες από τη στρατιωτική και οικονομική ισχύ της χώρας, αλλά συνάδει με το κοινωνικό της πρόσωπο.
Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Μουρούζη για το σχόλιο!
Συμφωνώ με τα λεγόμενά σας. Κάθε διαγωνισμός έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τα οποία πιθανώς να αποκλίνουν από συγκεκριμένες πρακτικές σε κάποια εκπαιδευτικά συστήματα. Αν μάλιστα ο προσανατολισμός ενός εκπαιδευτικού συστήματος (μέσα από το πρόγραμμα σπουδών) τυχαίνει να βρίσκεται κοντά στη λογική των ερωτήσεων του PISA τότε πιθανά να αριστεύει ή να πηγαίνει αρκετά καλά σε αυτόν.
Ωστόσο, ίσως να μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα ειδικά από τη στατιστική ανάλυση κάποιων δεδομένων τα οποία χαρακτηρίζουν το εκπαιδευτικό μας σύστημα (όχι μόνο την απόδοση των παιδιών στο διαγωνισμό αυτό καθαυτό).
Συμφωνώ με τις τρεις συνιστώσες που γενικά θίξατε και εξειδικεύοντας θα επιμείνω σε μία από τις δύο προτάσεις μου: Ένας σημαντικός παράγοντας βελτίωσης της εκπαίδευσης θα προέλθει από τη βελτίωση της ποιότητας των εκπαιδευτικών που ήδη εργάζονται στην εκπαίδευση με πολλαπλούς τρόπους!