Πενήντα ολόκληρα χρόνια συνειδητής περισυλλογής δεν με έφεραν πιο κοντά στην απάντηση του ερωτήματος:
Τι είναι τα κβάντα φωτός; Φυσικά σήμερα κάθε κατεργάρης νομίζει ότι γνωρίζει την απάντηση, αλλά παραπλανά τον εαυτό του.
A. Einstein 1951 (από γράμμα στον Besso)
Έτσι όπως τα λες είναι Δημήτρη. Συγχαρητήρια για τη θαυμάσια δουλειά.
Καλησπέρα Δημήτρη.
Χαίρομαι που σε βλέπω ξανά στην παρέα μας, με ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο!
Σε ευχαριστούμε.
Πριν το διαβάσω ας πω πως χαίρομαι για την επανεμφάνιση.
Έχεις γράψει μόνο εντυπωσιακά κείμενα.
Είμαι σίγουρος πως θα πω το ίδιο όταν διαβάσω το παρόν.
Δημήτρη, εσύ έσβησες το άρθρο;
Μήπως για να αντικαταστήσεις το αρχείο;
Διορθώθηκε, χωρίς να σβηστεί η αρχική δημοσίευση.
Καλησπέρα.Στην προσπάθεια να διορθώσω κάποια λάθη στο κείμενο τα έσβησα όλα. Διονύση σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα και την επιμέλεια της ανάρτησης. Νίκο και Γιάννη σας ευχαριστώ.
Δημήτρη μακάρι να γνώριζα όσα γράφεις.
Αυτά είναι τα καλά του υλικονέτ. Διαρκής επιμόρφωση.
Αν επιμείνω απλοϊκά, είναι κάποια οντότητα ή αποτελεί επινόηση που ερμηνεύει αλληλεπιδράσεις;
Γιάννη το ερώτημα που βάζεις είναι σοβαρό αλλά δεν μπορώ να το απαντήσω. Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως υπάρχει κάτι που έχει ενέργεια και ορμή και δεν μπορεί να διαχωριστεί και να ανιχνευτεί ταυτόχρονα από δυο διαφορετικούς ανιχνευτές (πείραμα των Grangier , Roger και Aspect). Από την άλλη μεριά για αυτήν την οντότητα δεν υπάρχει τελεστής θέσης οπότε μάλλον δεν υπάρχει κυματοσυνάρτηση (δηλαδή πυκνότητα πιθανότητας παρουσίας στο χώρο). Συνεπώς δεν μπορεί να είναι σωματίδιο με την έννοια που είναι ένα ηλεκτρόνιο.
άγνωστη χώρα
η ανάρτηση με περιόδευσε με καλογραμμένο κείμενο, χωρίς άλματα και γρίφους, στον εσωτερικό υπονομευτικό διάλογο στα πλαίσια των ειδικών για μια έννοια της Φυσικής που θεωρούσα και χειριζόμουν διδακτικά ως δεδομένη,
σχετικά με την ψευδώνυμη απόδοση της πατρότητα του φωτονίου στον Plank, τα πράγματα είναι σαφή,
αποδεκτό θα μπορούσε να είναι – Δημήτρη, εννοώ ότι ζητώ χρόνο για έλεγχο και αφομοίωση – και ότι το φωτοηλεκτρικό και το φαινόμενο Compton δεν αποτελούν ολοκληρωτικές επιβεβαιώσεις της ύπαρξης των φωτονίων
επίσης, τα επιχειρήματα της ανάρτησης ενισχύουν την διατυπωμένη άποψη ότι είναι περιττή η αναφορά της φωτονιακής δομής της ακτινοβολίας στο εγχειρίδιο της Β Γυμνασίου (Θερμότητα, ακτινοβολία και μικρόκοσμος) αλλά και στο αντίστοιχο της Γ Γυμνασίου (φως και ενέργεια)
από την άλλη πλευρά, η εμπειρία της διδακτικής διαχείρισης του μοντέλου του Μπορ, φαίνεται να επιβιώνει στις αίθουσες διδασκαλίας, εφόσον υπάρχει επίγνωση των ορίων του
Δημήτρη,
ποια όρια υπερβαίνονται με τη διαχείριση μέσω φωτονίων των τυπικών φαινομένων της λυκειακής Φυσικής;
Καλημέρα. Γιώργο σε ευχαριστώ για την προσεκτική ανάγνωση του κειμένου (και την επισήμανση λαθών) Για το ερώτημα που θέτεις. Οι μαθητές ακούγοντας για τα φωτόνια το πιθανότερο είναι πως σχηματίζουν την εντύπωση ότι είναι κάτι σαν μικροσκοπικά ασαφή σφαιρίδια. Όταν λοιπόν κάποια στιγμή ξαναμπούν τα κύματα ένας έξυπνος μαθητής θα μπορούσε να ρωτήσει τι γίνεται όταν δυο φωτεινές δέσμες συμβάλουν; Στις περιοχές απόσβεσης τα φωτόνια αλληλοκαταστρέφονται και στις περιοχές ενίσχυσης γεννιούνται καινούργια; Αλλά και οι συγγραφείς του σχολικού βιβλίου έχουν πιθανόν πέσει θύματα αυτής της σωματιδιακής εικόνας γράφοντας το εξωφρενικό ότι ο Νεύτων διατύπωσε τον νόμο της ανάκλασης με βάση τις αρχές διατήρησης της ενέργειας και της ορμής (σελ.147)
Καλημέρα παιδιά.
Δημήτρη εννοείς ότι ο αείμνηστος δεν μπορούσε (ιστορικά) να χρησιμοποιεί την έννοια ενέργεια;
Βέβαια η θεωρία του Νεύτωνα για το φως ήταν σωματιδιακή αλλά η αρχή διατήρησης της ενέργειας εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα
Καλημέρα Γιάννη
ας γίνει σαφές σε όσους παρακολουθούν, ότι τα περί διόρθωσης λαθών αφορούσαν ένα κόμμα και δυο τελείες
σχετικά με την πιο κατηγορηματική πρόταση της ανάρτησης, παρά την συντηρητική διατύπωσή της,
«ίσως πρέπει να εξεταστεί η παράλειψη των φωτονίων απ’ τα σχολικά Α.Π. φυσικών επιστημών, διατηρώντας όμως το ότι τα άτομα έχουν διακριτές ενεργειακές στάθμες, και ότι η ακτινοβολία που εκπέμπεται ή απορροφάται κατά τη μετάβαση μεταξύ δυο καταστάσεων είναι μονοχρωματική»
Δημήτρη, εκφράζω επιφυλάξεις αναφορικά με τη γενικευμένη χρήση της
δεν σκοπεύω να ανακαλέσω νεανικούς ενθουσιασμούς για να αντιπαρατεθώ με μια εκπαιδευτική παράδοση που υπερβαίνει μισό αιώνα, αφού φαντάζει εξίσου δύσκολο όσο και ο «διδακτικός μετασχηματισμός της έννοιας του φωτονίου για μαθητές λυκείου», όπως επισημαίνεις
εκτιμώ ότι η αξία της ανάρτησης αφορά την σχηματοποίηση με εύληπτο τρόπο του προβλήματος σε όσους διαισθητικά προκαλούσε απορίες, και οπωσδήποτε, για την ενημέρωση όσων δεν έτυχε να προβληματιστούν σχετικά
ως διδαχή που άμεσα μπορεί να μπει στην τάξη, θα μπορούσε να είναι
η εκούσια παράληψη των εδαφίων που επισημαίνεις απ’ το σχολικό εγχειρίδιο
ή ο κριτικός σχολιασμός τους που αν δεν λειτουργήσει ως επίδειξη δασκαλίστικης εξυπνάδας αλλά ακολουθήσει το ύφος της ανάρτησης
χωρίς να έχει καλύψει τα έλλειμμα σχετικά με τη φύση του φωτονίου, θα έχει περιχαρακώσει αυτά που μπορεί να περιγράψει το φωτόνιο απ’ εκείνα “που δεν …”
Καλησπέρα συνάδελφοι.
Δημήτρη διάβασα το πολύ ενδιαφέρον άρθρο σου. Να προσπαθήσω και εγώ, όπως το καταλαβαίνω και πολύ σύντομα, να περιγράψω το φωτόνιο (με όλους τους κινδύνους που εξκυμονούν εκεί έξω…). Σε πολλά συμφωνούμε. Θα ξεκινήσω όμως από τα …φωνόνια, τα οποία μου είναι πιο "οικεία".
Τα φωνόνια περιγράφουν τις διεγέρσεις (κανονικές ταλαντώσεις) του κρυσταλλικού πλέγματος σε έναν ημιαγωγό, λόγω της απορρόφησης ενέργειας από τον κρύσταλλο. Συγκεκριμένα προκύπτουν από την κβάντωση του πεδίου των ταλαντώσεων (κάθε ιόν στο πλέγμα περιγράφεται από μία χρονική εξίσωση απομάκρυνσης από την θέση ισορροπίας του και το σύνολο των απομακρύνσεων σε κάθε σημείο του πλέγματος δημιουργούν ένα πεδίο ή «κύμα»). Η ενέργεια των διεγέρσεων αυτών προκύπτει ανάλογη της συχνότητας των κανονικών ταλαντώσεων του κρυστάλλου και περιγράφεται οιονεί κβαντικού σωματιδίου, από το φωνόνιο. Τα φωνόνια δεν έχουν μάζα, δεν αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους και ικανοποιούν την στατιστική Bose.
Αναφερόμαστε σε «σωματίδιο» όχι υπό την έννοια του αυστηρού εντοπισμού των φωνονίων στο χώρο (εξ’ άλλου ακόμη και τα σωματίδια με μάζα όπως το ηλεκτρόνιο δεν εντοπίζονται αυστηρά σε ένα σημείο του χώρου, παρά μόνον όταν αλληλεπιδρούν), αλλά με το ότι οι διεγέρσεις του πλέγματος μπορούν να δημιουργηθούν και καταστραφούν σε διάφορα σημεία του πλέγματος μέσω της αλληλεπίδρασης των φωνονίων. Για παράδειγμα, με τα ελεύθερα ηλεκτρόνια στον κρύσταλλο. Μπορούμε για παράδειγμα να ορίσουμε τελεστές δημιουργίας και καταστροφής των φωνονίων, όπως στον κβαντικό αρμονικό ταλαντωτή για ένα ηλεκτρόνιο σε παραβολικό δυναμικό.
Η περιγραφή της αλληλεπίδρασης φωνονίων -ηλεκτρονίων προσομοιάζει σε πολλά και περιγράφεται με τα ίδια «εργαλεία» (για παράδειγμα τα διαγράμματα Feynman) με την αλληλεπίδραση φωτονίων -ηλεκτρονίων (ιστορικά βέβαια προηγήθηκε η δεύτερη). Σε αυτήν τα φωτόνια περιγράφονται ως οι κανονικές ταλαντώσεις (διεγέρσεις) του Η/Μ πεδίου, μέσω της απορρόφησης ή εκπομπής των οποίων για παράδειγμα, διεγείρονται ή αποδιεγείρονται τα ηλεκτρόνια στα τροχιακά ενός ατόμου.
Στο ερώτημα λοιπόν αν το φωτόνιο είναι σωματίδιο, θα απαντούσα ναι, έχοντας πάντα κατά νου ότι τα κβαντικά σωματίδια έχουν τελείως διαφορετικές ιδιότητες και χαρακτηριστικά από τα κλασσικά σωμστίδια (για παράδειγμα τα πρώτα υπακούουν στην αρχή της απροσδιοριστίας, τα δεύτερα όχι).
Είναι το ηλεκτρόνιο περισσότερο "σωματίδιο" από το φωτόνιο, επειδή έχει μάζα; Θα απαντούσα ότι το πρώτο είναι κβαντικό σωματίδιο με μάζα, το δέυτερο κβαντικό σωματίδιο χωρίς μάζα (το ένα αλληλεπιδρά με το πεδίο Higgs, το άλλο όχι, μετά το 2005).
Τα φαινόμενα Compton και το φωτοηλεκτρικό απέδειξαν την ύπαρξη των φωτόνιων πέραν κλαθε αμφιβολίας; Δεν ξέρω να απαντήσω, αλλά τι έχει αποδειχτεί στην επιστήμη πέραν κάθε αμφιβολίας; Σίγουρα αν δεν το απέδειξαν, απετέλεσαν ισχυρές ενδείξεις για την παρουσία του.
Φυσικά μπορεί ο Willis Lamb να μην μου έδινε ποτε την άδεια και ο Einstein να με θεωρούσε κατεργάρη
… (συμφωνώ περισσότερο με τον δεύτερο γιατί είναι περισσοτερο σαφής, δεν ξέρουμε τι ακριβώς είναι το φωτόνιο
).
Νά σαι καλά.
Καλησπέρα.
Γιώργο δεν έχω ψευδαισθήσεις για το ρεαλιστικόν της πρότασης μου. Περισσότερο στόχος αυτής της ανάρτησης ήταν η δημιουργία κάποιων αμφιβολιών σε σχέση με την εξοικείωση που έχουμε με τα φωτόνια. Πάντως η κλασική κυματική θεωρία για το φως μαζί με την γεωμετρική οπτική είναι τόσο πλούσια ώστε μην γίνει αισθητή η παράληψη των φωτονίων.
Στάθη σε ευχαριστώ για τον σχολιασμό με αφορμή το κείμενό μου. Να κάνω κάποιες επισημάνσεις. Τα φωνόνια τα χαρακτηρίζεις ως οιονεί σωματίδια οπότε αναλόγως δεν θα έπρεπε να χαρακτηριστούν και τα φωτόνια; Πως αξιολογείς το ότι για τα φωτόνια δεν υπάρχει τελεστής θέσης; Αναφέρεσαι και στην αρχή της απροσδιοριστίας για τα κβαντικά σωματίδια. Με ποια μορφή όμως ισχύει αυτή η αρχή για τα φωτόνια;