από 
Τα όσα φαίνονται στο βίντεο ζητούν εξήγηση.
Για όλους τους φίλους που τους αρέσει να “ψάχνονται”.
Τα ερωτήματα:
Γιατί σχηματίζονται δαχτυλίδια χρωματισμένου νερού;
Γιατί το ένα πάει στον πάτο ενώ το άλλο μένει στη μέση;
Γιατί αυτό που πάει στον πάτο μόλις φτάσει μεγαλώνει απότομα;
Υ.Γ. Σας αποκρύπτω μια πληροφορία που αφορά στο δεύτερο ερώτημα, αλλά δεν θέλω να στερήσω την ευχαρίστηση σε κάποιον που θα καταλάβει και θα το εξηγήσει.
(Visited 584 times, 1 visits today)
Αν το δεξί ποτήρι έχει θερμοκρασία 4ο Κελσίου, το νερό σε αυτή τη θερμοκρασία έχει τη μεγαλύτερη πυκνότητα.
Η σταγόνα έχει θερμοκρασία λίγο πιο μεγάλη, π.χ. 6ο Κελσίου. Επίσης, αφού περιέχει χρώμα ζαχαροπλαστικής, δηλαδή ζαχαρόνερο. Στη θερμοκρασία των 4ο Κελσίου, δεν έχουμε μεγάλη διαλυτότητα, οπότε παραμένει ''συμπαγής'', και μετέωρη σε κάποιο βάθος, χωρίς να αλλάζει ακτίνα.
Το γεγονός ότι δημιουργούνται δακτύλιοι, ενώ πέφτουν οι σταγόνες σε σχήμα οβάλ, πρέπει να οφείλεται σε στροβιλισμό λόγω ιξώδους, από την έξω μεριά προς το εσωτερικό του δακτυλίου. Η ροή αυτή δημιουργεί μεγαλύτερη πίεση από μέσα , από ότι έξω από το δακτύλιο, έτσι εμφανίζονται φυγόκεντρες δυνάμεις που αυξάνουν την ακτίνα των δακτυλίων, μέχρι να σταματήσουν οι στροβιλισμοί.
Το γεγονός ότι στο δεξί δοχείο, ο δακτύλιος σχεδόν ''ισορροπεί'' στο μέσο του δοχείου, μάλλον οφείλεται στον μηδενισμό της ταχύτητας καθόδου, στο μηδενισμό του στροβιλισμού και στο ότι αποκτά τη θερμοκρασία του νερού στην περιοχή, οπότε δεν έχει λόγο να ανοίξει ή να κατέβει.
Αυτή την εξήγηση δίνω. Ίσως αν έκανα το πείραμα, να έβλεπα και άλλες παραμέτρους που δεν φαίνονται στο βίντεο.
Μπράβο Σπύρο, μας έβαλες να ..σκεφτόμαστε!!!
Καλησπέρα σε όλους.
Αρκετά νομίζω σας ταλαιπώρησα.
Ο σχηματισμός των δαχτυλιδιών και η εξέλιξή τους είναι γνωστό φαινόμενο εδώ και δεκαετίες. Υπάρχει στο "πανηγύρι της φυσικής" προβλήματα 4.72 και 4.101 και η εξήγηση είναι περίπου αυτή που αναφέρει ο Πρόδρομος.
Βαγγέλη το πείραμα με το δακτύλιο να σταματά και να ισορροπεί σε κάποιο βάθος ούτε εγώ το έχω ξαναδεί. Πιθανόν να μην έχει ξαναγίνει. Και εμένα μου προέκυψε τυχαία πειραματιζόμενος για άλλο σκοπό.
Λοιπόν, το νερό στο αριστερό ποτήρι έχει θερμοκρασία περιβάλλοντος. Το νερό στο δεξιό ποτήρι ήταν νερό θερμοκρασίας πολύ κοντά στους 0 oC (συνυπήρχε με πάγο). Μετά από ένα – δύο λεπτά στο ποτήρι έχει διαμορφωθεί μια θερμοκρασιακή βαθμίδα από τον πάτο στην κορυφή με τη θερμοκρασία στον πάτο να είναι 4 οC και στην επιφάνεια περίπου 1 οC . Το χρωματισμένο νερό ήταν θερμοκρασίας λίγο πάνω από τους 4 οC με αποτέλεσμα η πυκνότητά του να είναι ίση με την πυκνότητα σε κάποιο ενδιάμεσο σημείο στο δεξιό ποτήρι. Έτσι στο αριστερό ποτήρι λόγω της σαφώς μεγαλύτερης πυκνότητας η κάθοδος είναι γρήγορη και ολοκληρωτική ενώ στο δεξιό φτάνει περίπου μέχρι το σημείο που το καθαρό νερό έχει την ίδια πυκνότητα, αν και διαφορετική θερμοκρασία. Είναι δηλαδή αποτέλεσμα της ανωμαλίας διαστολής του νερού.
Επανέλαβα πολλές φορές το πείραμα με διαφορετικές συνθήκες. Αν π.χ. το χρωματισμένο νερό έχει μεγάλη θερμοκρασία το δαχτυλίδι σχηματίζεται και σταματά σε βάθος μερικών χιλιοστών από την επιφάνεια όπου και διαλύεται.
Σας ευχαριστώ όλους που ασχοληθήκατε και ελπίζω να σας ήταν ευχάριστο.
Πάρα πολύ ωραίο Σπύρο … !!!!
Καλημέρα παιδιά.
Πολύ καλό!