Το σώμα Μ του παραπάνω σχήματος που τυγχάνει να είναι μαγνήτης παλινδρομεί μεταξύ δυο ακραίων θέσεων του λείου οριζόντιου δαπέδου και η μόνη οριζόντια δύναμη που δέχεται είναι του ελατηρίου. Η κίνηση του σώματος Μ περιγράφεται από την εξισωση χ=Ασυνωt.
Στη συνέχεια κόβουμε το μαγνήτη στη μέση και δημιουργούνται δυο ίδιοι μαγνήτες που τους φέρνουμε σε επαφή και ‘κολλάνε’ μεταξύ τους λόγω μαγνητικής δύναμης και επαναλαμβάνουμε τα παραπάνω. Το σύστημα των δυο μαγνητών τίθεται σε παλινδρομική κίνηση με εξίσωση χ=Ασυνωt….
(Visited 714 times, 1 visits today)
Καλημέρα Μανόλη και καλή Κυριακή.
Μια γενική τοποθέτηση πάνω στα ερωτήματα που θέτεις, εδώ, σε δύο συνεχόμενα σχόλιά μου.
Καλημέρα Μανόλη και Διονύση.
Στην συζήτηση που παραπέμπει ο Διονύσης είχαμε συζητήσει ανάλογο θέμα. Ελατήριο-υποκείμενο σώμα-υπερκείμενο σώμα.
Μοιάζουν οι δύο περιπτώσεις και οι υπολογισμοί.
Σήμερα νομίζω πως μπορώ να απαντήσω καλύτερα.
Υπάρχουν άπειρα σημεία που εκτελούν γραμμικές αρμονικές ταλαντώσεις (γ.α.τ).
Κάθε σημείο του δεξιού μαγνήτη.
Κάθε σημείο του αριστερού μαγνήτη.
Το κέντρο μάζας του συστήματος των δύο μαγνητών, που στο κάτω-κάτω είναι σημείο κάποιου μαγνήτη.
Σημεία του ελατηρίου.
Οι κινήσεις τους δεν διαφέρουν.
Ο απλός αρμονικός ταλαντωτής είναι ένα σύστημα. Εν προκειμένω ένα ελατήριο και ένα σώμα συνδεδεμένο με αυτό.
Το σύστημα:
Ελατήριο-συσσωμάτωμα αποτελεί έναν απλό αρμονικό ταλαντωτή.
Ο δεξιός μαγνήτης αποτελεί σύστημα ώστε να ονομαστεί "απλός αρμονικός ταλαντωτής";
Η βαφή κάποιου των μαγνητών αποτελεί σύστημα το οποίο θα ονομαστεί "απλός αρμονικός ταλαντωτής";
Διονύση, Γιάννη
δεν διαφωνούμε επί της ουσίας
δεν θα αποδώσουμε δυναμικές ενέργειες σε μη συντηρητικές δυνάμεις
όμως θα χρησιμοποιήσουμε το μοντέλο για να μελετήσουμε αρμονικές κινήσεις σωμάτων που στην πραγματικότητα
δεν εκτελουν αατ
πάντως αυτο που με απασχολεί είναι ο μαγνήτης 2
γιατί μεταβάλλεται η δύναμη που δέχεται κατά την αρμονική του κίνηση; το σκέφτομαι
Καλησπέρα παιδιά.
Μανώλη θα συμφωνήσω με την παραπάνω τοποθέτηση του Γιάννη, όπως επίσης με τη θέση σου, όπως την διατύπωσες δίπλα.
Όσον αφορά το ερώτημά σου για το μαγνήτη 2, η δύναμη που δέχεται από τον μαγνήτη 1, είναι μια "επιβαλλόμενη" δύναμη μεταβλητού μέτρου. Τι σημαίνει επιβαλλόμενη; Σημαίνει ότι οι συνθήκες (και όχι η θέση του μαγνήτη) θα καθορίσουν το μέτρο της.
Για να χρησιμοποιήσω το έτοιμο σχήμα (από δίπλα):
Το μέτρο της ασκούμενης στατικής τριβής που επιταχύνει το πάνω σώμα μάζας m, εξαρτάται από την επιτάχυνση του συστήματος. Αν εμείς μεταβάλλουμε την ασκούμενη δύναμη F ή το επίπεδο παρουσιάζει τριβή μεταβαλλόμενου συντελεστή τριβής ολίσθησης, αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να μεταβάλλεται το μέτρο της στατικής τριβής, αφού πρέπει να εξασφαλίσει την μη ολίσθηση του πάνω σώματος και την από κοινού επιτάχυνσή του με το κάτω.
Το ίδιο συμβαίνει και με την ελκτική δύναμη μεταξύ των δύο μαγνητών. Το μέτρο της είναι κάθε στιγμή τόσο, ώστε να εξασφαλίζεται η κοινή επιτάχυνση του συστήματος των δύο μαγνητών.
Διονύση , εκ του αποτελέσματος της αρμονικής κίνησης του μαγνήτη 2 φαίνεται ότι η μαγνητική δύναμη λειτουργεί
ως μια επιβαλλόμενη δύναμη και μάλιστα όπως και με τη στατική τριβή που έχει πάνω όριο την Τορ , όπως με την τάση νήματος , όπως με μια τσιχλα που συνδέει τα σώματα κτλ
Μάλιστα από κάποιο πλάτος και μετά οι μαγνήτες θα αποχωρίζονται κιόλας.
Ομως η μαγνητική δύναμη είναι μια αυθύπαρκτη δύναμη δηλαδή δεν έχει ανάγκη την υπαρξη άλλων δυνάμεων για
να εκδηλωθεί . Πως λοιπόν επηρρεάζεται από την επιτάχυνση ; είναι τέτοια η φύση της , αυξομειώνεται η ένταση του μαγνητικού πεδίου;;
Δεν αυξομειώνεται Μανόλη. Είναι σταθερή και μεγάλη. Το κατάλαβα όταν μου έπιασαν το δάχτυλο δύο μαγνήτες νεοδυμίου.
Όταν έρχονται σε επαφή οι δύο μαγνήτες υπάρχει εκτός της έλξης τους και η μεταξύ τους Ν. Αυτή αυξομειώνεται.
α μπράβο Γιάννη και εγω σε αυτο κατέληξα
ελπίζω να ήταν μικροί διοτι οι συγκεκριμένου έχου απίστευτες ιδιότητες
Σωστοί!!!
Υπάρχει και η Ν…
Διονύση με παρέσυρε με απορροφησε η εξωτική μαγνητική δύναμη 🙂