ΠΡΟΤΑΣΗ:
Ο λόγος των βαθμών ιοντισμού τους α1/α2 εξαρτάται(πρακτικά) μόνο από την θερμοκρασία.(για δεδομένα οξέα)
ΑΠΟΔΕΙΞΗ:
Κ1=χ1[Η3Ο+]ολ/c1=α1[Η3Ο+] όμοια Κ2=α2[Η3Ο+] ολ
άρα : α1/α2=κ1/κ2=σταθ. (αν θ=σταθ)
Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει ζεύγος οξέων όπου οι κ1-κ2 θα μεταβάλλονται με την θερμοκρασία ώστε Κ1/Κ2=Κ΄1/Κ΄2=σταθ. τότε το ζεύγος προσδιορίζει και τον λόγο α1/α2. (Το θέμα βέβαια δεν τι υποθέτουμε…..)
Το ” πρακτικά” παραπέμπει στην αποδοχή ότι c1-x1=c1 και c2-x2=c2.
ΤΟΥΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ.( Για δεδομένα οξέα) Δεχόμαστε τις προσεγγίσεις C-x=C
Aπόδειξη:
ΗΑ +Η2Ο ↔Α- +Η3Ο+ και ΗΒ+Η2Ο↔ Β- + Η3Ο+
Κ1=Χ1[Η3Ο+]ολ/C1=α1[Η3Ο+] όμοια Κ2=α2[Η3Ο+] άρα α1/α2=κ1/κ2=σταθ. αν θ=σταθ.
Βλέπουμε ότι (πρακτικά) ο λόγος δεν εξαρτάται από τις c1-c2. Aν υποθέσουμε ότι υπάρχει ζεύγος ασθ. οξέων όπου οι Κ1-Κ2 μεταβάλλονται ομότροπα με την θερμοκρασία, ώστε Κ1/Κ2=Κ΄1/Κ΄2, τότε ο λόγος α1/α2 θα είναι δεδομένος για δεδομένο ζεύγος οξέων και για κάποια όρια θερμοκρασιας
Καλημέρα Παναγιώτη και Χρόνια Πολλά.
Τι εννοείς βγήκε δύο φορές; Μπορείς να πατήσεις “επεξεργασία” και να διορθώσεις το κείμενο.
Εξάλλου μπορείς να γράψεις σχόλιο, όπως αυτό εδώ (αν θέλεις να πεις κάτι επιπλέον) και όχι νέα ανάρτηση!
Καλημέρα κ. Μάργαρη και Χρόνια Πολλά. Η αλήθεια είναι ότι η σχέση μου με όλα αυτά είναι προβληματική.(τουλάχιστον) Ευχαριστώ πολύ για τις οδηγίες. Ας είναι καλά και η τηλεκπαίδευση! Η ανάγκη βλέπετε!
Κάτι Σχετικό: Ο (α) ασθενούς ηλεκτρολύτη (π.χ. HF) εντός διαλύματος που περιέχει και ισχυρό ηλεκτρολύτη (π.χ. HCL), με τον οποίο παρουσιάζει Ε.Κ.Ι. είναι (πρακτικά) ανεξάρτητος της ( C) του ασθενούς ηλεκ/τη. ΑΠΟΔΕΙΞΗ(ΣΥΝΤΟΜΗ): Κ=χ (Cισχ. + χ) /C – x ή Κ=χ.Cισχ./C =α . Cισχ. ή α=Κ/Cισχ.