Δημήτρη γεια σου και πάλι. Εδώ, νομίζω, τα πράγματα είναι πιο σαφή.
Στην περίπτωση που δίσκος περιστρέφεται και τμήμα του βρίσκεται σε ανομοιογενές Μ.Π. δημιουργούνται ρεύματα Eddy στο σώμα του δίσκου που αφενός τον φρενάρουν αφετέρου μετατρέπουν ενέργεια τελικά σε θερμότητα, εικόνα (b).
Το φαινόμενο δε έχει εφαρμογή στα φρένα αυτοκινήτων, αποφεύγοντας τις σιαγόνες, εικόνα (a). Είναι σαφές τι γίνεται εκεί, παύεις να περιστρέφεις τον άξονα του τροχού (να γκαζώνεις) και πατώντας το φρένο διοχετεύεις ρεύμα στον ηλεκτρομαγνήτη, ώστε τα ρεύματα Eddy να αναλάβουν το φρενάρισμα.
Στη περίπτωση του συγκεκριμένου παραδείγματός σου περιστρέφοντας τον άξονα του δίσκου και προσπαθώντας π.χ. να πετύχουμε την συνθήκη v>R/kl αναγκαστικά αυξάνεις και το ω του δίσκου αλλά και το ρεύμα από το πηνίο, άρα τα ρεύματα Eddy, άρα το φρενάρισμα. Δηλαδή κατά την άποψή μου αναγκαστικά είναι σαν να πατάμε γκάζι και φρένο μαζί. Γρήγορα θα απαιτείται να προσφέρω «άπειρη» ενέργεια μέσω του άξονα.
Σε θεωρητικό επίπεδο νομίζω πρέπει να σκεφτούμε μέσω δυνάμεων και ροπών μεταξύ πυκνοτήτων ρευμάτων, οπότε εδώ πρέπει να πάρουμε υπόψη και τις αντίστοιχες πυκνότητες των ρευμάτων Eddy.
Γεια σου Άρη, και σ ευχαριστώ ιδιαίτερα για την προσοχή σου.
Πράγματι ο δίσκος του Faraday είναι κάτι πιο πρακτικό.
Τα δινορεύματα είναι σημαντικά αν το πεδίο είναι, όπως λες, ανομοιογενές, όπως στα παραδείγματα που αναφέρεις. Αν το πεδίο καταλαμβάνει συμμετρικά την επιφάνεια του δίσκου τα δινορεύματα ελαχιστοποιούνται.Π.χ στο δεύτερο σχήμα που παραθέτεις, όταν το μαγνητικό πεδίο καταλαμβάνει συμμετρικά όλο το δίσκο δεν μπορεί – αν δεν κάνω λάθος – να σχηματιστούν τα κόκκινα ρεύματα.
Το “πείραμα” που αναπτύσσω ίσως έχει δόση αλήθειας αφού οι γεννήτριες DC ενισχύουν το μαγνητικό τους πεδίο από το ρεύμα που παράγουν.Απ την άλλη μεριά το ρεύμα δεν μπορεί να απειρίζεται. Το γιατί είναι μια απορία και η απάντησή της ίσως σχετίζεται με τη μικροσκοπική αλληλεπίδραση των ηλεκτρονίων με τα ιόντα σε πολύ ισχυρό μαγνητικό πεδίο ή /και με μεγάλα ρεύματα.
Προφανώς το πείραμά σου έχει δόση αλήθειας. Οι προσπάθειες μας είναι να ξεπεράσουμε ποιοτικά τουλάχιστον τον “απειρισμό”. Τουλάχιστον προσπαθήσαμε και εγώ χρειάστηκα να ψάξω ξανά διάφορα πράγματα. Αυτό είναι ένα όφελος. Ίσως κάποια στιγμή μπορέσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα με ποιο συγκεκριμένα επιχειρήματα.
by 
Παρουσιάζεται ένα “πείραμα στο χαρτί” στην επαγωγή.
Δημήτρη γεια σου και πάλι.
Εδώ, νομίζω, τα πράγματα είναι πιο σαφή.
Στην περίπτωση που δίσκος περιστρέφεται και τμήμα του βρίσκεται σε ανομοιογενές Μ.Π. δημιουργούνται ρεύματα Eddy στο σώμα του δίσκου που αφενός τον φρενάρουν αφετέρου μετατρέπουν ενέργεια τελικά σε θερμότητα, εικόνα (b).
Το φαινόμενο δε έχει εφαρμογή στα φρένα αυτοκινήτων, αποφεύγοντας τις σιαγόνες, εικόνα (a). Είναι σαφές τι γίνεται εκεί, παύεις να περιστρέφεις τον άξονα του τροχού (να γκαζώνεις) και πατώντας το φρένο διοχετεύεις ρεύμα στον ηλεκτρομαγνήτη, ώστε τα ρεύματα Eddy να αναλάβουν το φρενάρισμα.
Στη περίπτωση του συγκεκριμένου παραδείγματός σου περιστρέφοντας τον άξονα του δίσκου και προσπαθώντας π.χ. να πετύχουμε την συνθήκη v>R/kl αναγκαστικά αυξάνεις και το ω του δίσκου αλλά και το ρεύμα από το πηνίο, άρα τα ρεύματα Eddy, άρα το φρενάρισμα. Δηλαδή κατά την άποψή μου αναγκαστικά είναι σαν να πατάμε γκάζι και φρένο μαζί. Γρήγορα θα απαιτείται να προσφέρω «άπειρη» ενέργεια μέσω του άξονα.
Σε θεωρητικό επίπεδο νομίζω πρέπει να σκεφτούμε μέσω δυνάμεων και ροπών μεταξύ πυκνοτήτων ρευμάτων, οπότε εδώ πρέπει να πάρουμε υπόψη και τις αντίστοιχες πυκνότητες των ρευμάτων Eddy.
Γεια σου Άρη, και σ ευχαριστώ ιδιαίτερα για την προσοχή σου.
Πράγματι ο δίσκος του Faraday είναι κάτι πιο πρακτικό.
Τα δινορεύματα είναι σημαντικά αν το πεδίο είναι, όπως λες, ανομοιογενές, όπως στα παραδείγματα που αναφέρεις. Αν το πεδίο καταλαμβάνει συμμετρικά την επιφάνεια του δίσκου τα δινορεύματα ελαχιστοποιούνται.Π.χ στο δεύτερο σχήμα που παραθέτεις, όταν το μαγνητικό πεδίο καταλαμβάνει συμμετρικά όλο το δίσκο δεν μπορεί – αν δεν κάνω λάθος – να σχηματιστούν τα κόκκινα ρεύματα.
Το “πείραμα” που αναπτύσσω ίσως έχει δόση αλήθειας αφού οι γεννήτριες DC ενισχύουν το μαγνητικό τους πεδίο από το ρεύμα που παράγουν.Απ την άλλη μεριά το ρεύμα δεν μπορεί να απειρίζεται. Το γιατί είναι μια απορία και η απάντησή της ίσως σχετίζεται με τη μικροσκοπική αλληλεπίδραση των ηλεκτρονίων με τα ιόντα σε πολύ ισχυρό μαγνητικό πεδίο ή /και με μεγάλα ρεύματα.
Καλησπέρα Δημήτρη.
Προφανώς το πείραμά σου έχει δόση αλήθειας. Οι προσπάθειες μας είναι να ξεπεράσουμε ποιοτικά τουλάχιστον τον “απειρισμό”. Τουλάχιστον προσπαθήσαμε και εγώ χρειάστηκα να ψάξω ξανά διάφορα πράγματα. Αυτό είναι ένα όφελος.
Ίσως κάποια στιγμή μπορέσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα με ποιο συγκεκριμένα επιχειρήματα.