Αγαπητοί συνάδελφοι γεια σας και καλή σχολική χρονιά για όλους μας.
Προσωπικά θεωρώ την έννοια «Πίεση» μια από τις σχετικά παραμελημένες στη βιβλιογραφία και πολλές φορές λάθος παρουσιασμένες, όχι μόνο στα βιβλία της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό μας οδήγησε, σε συνεργασία με την νεότερη Φυσικό της οικογένειας, στην παρούσα ανάρτηση.
Η υδροστατική συνήθως συνδέεται με τον Pascal και, τις πιο πολλές φορές, αγνοείται ότι όλα ξεκίνησαν περίπου 60 χρόνια νωρίτερα, το 1586 από Stevin. Επίσης αγνοείται η συμβολή του Boyle στην Υδροστατική και τέλος το σχετικό έργο του Newton (1687). Ο Newton ολοκλήρωσε το έργο των Stevin, Pascal και Boyle, το οποίο πιθανότατα γνώριζε μέσω του “Hydrostatical paradoxes made out by new experiments” (1666) του Boyle, και αποδίδει στην έννοια πίεση χαρακτηριστικά παρόμοια με τα σύγχρονα. Ουσιαστικά μετά τον Newton, η ανάπτυξη της μηχανικής των ρευστών επικεντρώνεται στην υδροδυναμική.
Στην παρούσα εργασία παρουσιάζονται προτάσεις για τη σημερινή διδασκαλία της ενότητας υδροστατική πίεση που προκύπτουν από το έργο του Newton, δημοσιευμένο στα Principia, ο οποίος απέδειξε:
- την Αρχή του Pascal, χρησιμοποιώντας τον ορισμό που ο ίδιος έδωσε για το (ασυμπίεστο) ρευστό και τον 3ο Νόμο του.
- ότι η πίεση σε οποιοδήποτε σημείο μέσα σε ένα υγρό που ηρεμεί είναι ανάλογη μόνο με το βάθος στο οποίο αυτό βρίσκεται, χρησιμοποιώντας την αρχή του Pascal, και
- ουσιαστικά το υδροστατικό παράδοξο, χρησιμοποιώντας τον ορισμό που ο ίδιος έδωσε για το (ασυμπίεστο) ρευστό και τον 3ο Νόμο του.
Με αντίστοιχο τρόπο μπορούν τα παραπάνω να αποδειχτούν στους σημερινούς μαθητές μας. Τέλος, σημειώνουμε για τους συγγραφείς βιβλίων ότι η πίεση δεν έχει νόημα σε περιβάλλον στερεών, ο Pascal αναφέρει με σαφήνεια ότι αναγκαία προϋπόθεση για το υδροστατικό παράδοξο είναι η «ρευστότητα και η συνέχεια» του νερού (χωρίς περισσότερες διευκρινήσεις) κάτι που ο Newton προσδιόρισε επακριβώς με τον ορισμό που έδωσε, στην εισαγωγή της Υδροστατικής του, για το ρευστό.
ή
Καλησπέρα Παναγιώτη και καλή σχολική χρονιά.
Σε ευχαριστούμε για την παραπάνω μελέτη, η οποία αξίζει να αποτελέσει αιτία προβληματισμού…
Ευχαριστούμε όμως και την νεότερη Φυσικό της οικογένειας, για την δική της συνεισφορά!
Να είσαστε καλά!
Καλησπέρα και από εμένα. Καλή σχολική χρονιά να έχουμε!
Γεια σου Διονύση.
Σε ευχαριστώ και για την επιμέλεια.
Πολύ όμορφο Παναγιώτη και Άννα.
Δεν γνώριζα το παραμικρό με τα σχετικά.
Τα καρφιά και ο φακίρης είναι αποτυχημένο παράδειγμα για την εισαγωγή του ορισμού της πίεσης;
Γιάννη καλησπέρα
επέστρεψες και ζωντανέψαμε!
το μοντέλο του φακίρη είναι εξαιρετικό για την πραγμάτευση της κατανεμημένης δύναμης σε επιφάνεια
όμως η πίεση εισάγεται για να περιγράψει τη μετάδοση των αυξομειώσεων εξωτερικών επιδράσεων σε ρευστά
γι αυτή την πιο ουσιαστική απαίτηση δεν μπορώ να φανταστώ πως θα μπορούσε να λειτουργήσει η τάβλα με τα φυτεμένα καρφιά
Καλησπέρα Παναγιώτη.
Όπως πάντα ταράζεις τα νερά. Άλλωστε παραθέτεις συγκεκριμένα βιβλία πανεπιστημιακά που ενεργούν κατά το τρέχον «παράδειγμα» το οποίο αμφισβητείς και βέβαια αντιπροτείνεις συγκεκριμένο νέο μονοπάτι σκέψης και δρόμο διδασκαλίας.
Την συμβολή των Stevin, Pascal και Boyle δεν την γνώριζα καν, πολύ αχνά θυμόμουν ότι κάπου έχει ασχοληθεί ο Newton με υδροστατική, τίποτα συγκεκριμένο.
Έχω την αίσθηση ότι κάποιοι πρέπει να ξεκινήσουν από την τριτοβάθμια να θεμελιώνουν την υδροστατική κατά την πρόταση του Newton και αφού γίνει κτήμα κάποιου σημαντικού αριθμού δασκάλων, να κατέβει στην δευτεροβάθμια.
Ευχαριστούμε και εσένα προσωπικά και την νέα συνάδελφο κόρη σου για την αναλυτική σας παρουσίαση.
Εύληπτη η εξαίσια παρουσίασή σας Παναγιώτη και Άννα!!
Συγχαρητήρια!!!
Γιάννη, Άρη και Πρόδρομε σας ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια.
Άρη συμφωνούμε μαζί σου ότι η αρχή για τη λύση του προβλήματος πρέπει να γίνει από την Τριτοβάθμια.
Γιάννη, όπως γράφει ο Γιώργος (ασχολήθηκε άλλωστε σε επίπεδο Διδακτορικού και με την Πίεση πριν από 25 χρόνια) το παράδειγμα, γενικά με τα στερεά δείχνει την κατανομή δύναμης σε επιφάνεια, αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει τη μεταφορά δυνάμεων π.χ. από το ένα σκέλος του υδραυλικού πιεστηρίου στο άλλο. Πώς «στρίβουν» οι δυνάμεις στις γωνίες; Κάθε αναλογία μπορεί να βοηθάει κάπου αλλά δημιουργεί δυσκολίες αλλού. Θεωρούμε ότι η δυσκολία που υπάρχει με την κατανόηση του υδροστατικού παράδοξου οφείλεται στην επικέντρωση στην έννοια του βάρους. Αυτό έχει παρατηρηθεί και στην Ιστορία της Υδροστατικής.
Στην ταινία Κάντο όπως ο Μπέκαμ μια νεαρή Ινδή,που ζει στο Λονδίνο, προπονείται κρυφά από τους γονείς της προκειμένου να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, γεγονός ανεπίτρεπτο για τα ήθη της πατρίδας της.
Στην εργασία «Κάντο όπως ο Νεύτωνας» προτείνεται μια ενδιαφέρουσα διδακτική προσέγγιση κόντρα στον καθιερωμένο τρόπο διδασκαλίας της έννοιας πίεση.
Παναγιώτη και Άννα σας ευχαριστούμε!