Ο 3ος νόμος του Kepler

«Οι ουράνιες κινήσει δεν είναι τίποτα άλλο από ένα συνεχόμενο τραγούδι
για πολλές φωνές, που συλλαμβάνεται όχι από το αυτί αλλά από το
πνεύμα, μια μορφοποιημένη μουσική που αφήνει τα χνάρια της στην
ασταμάτητη ροή του χρόνου» Johannes Kepler

Ο Johannes Kepler (1571 -1630) ήταν ένας ιδιοφυής Γερμανός που είχε πάθος για τα κάθε λογής μαθηματικά προβλήματα. Δεν ήταν παρατηρητής αλλά ένας εξαίρετος θεωρητικός αστρονόμος (και ενίοτε αστρολόγος για να μπορέσει να ζήσει) που έστρεψε την προσοχή του στη βελτίωση της ακρίβειας του Κοπερνίκειου Συστήματος, πεπεισμένος ότι υπήρχε κάποιος βασικός φυσικός νόμος ή μια ομάδα νόμων που καθόριζαν τις κινήσεις των πλανητών.

Ο 3ος νόμος διατυπώνεται ως “οι κύβοι των μεγάλων ημιαξόνων των τροχιών των πλανητών είναι ανάλογοι με τα τετράγωνα των χρόνων περιφοράς τους γύρω από τον ήλιο”. Ο νόμος ήταν εμπειρικός βασισμένος σε παρατηρήσεις του μεγάλου αστρονόμου της εποχής του Tycho Brahe. Το βασικό του συμπέρασμα ήταν ότι όσο πιο μακριά βρίσκεται ένας πλανήτης, τόσο μεγαλύτερη περίοδο περιφοράς έχει. Ο Νεύτωνας προσάρμοσε τον 3ο νόμο του Kepler στα πλαίσια της βαρυτικής του θεωρίας και συχνά έλεγε ” Το ότι προχώρησα τη φυσική ένα βήμα παραπέρα είναι γιατι στηρίχτηκα σε ώμους γιγάντων”.

 

 

.
Και σε αρχείο pdf.

Loading

Subscribe
Ειδοποίηση για
2 Σχόλια
Inline Feedbacks
Όλα τα σχόλια
Δημήτρης Σκλαβενίτης

Άρη πολύ καλή η “πραγματεία” σου για τον τρίτο νόμο του Κέπλερ. Υπέροχο βιβλίο που μιλά σχεδόν αποκλειστικά για τον Κέπλερ το ” Οι υπνοβάτες” του Καισλερ. Πάνω στην τελευταία σου παρατήρηση για την υπέρ μεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία, είχα αναφερθεί παλιότερα με μια προτεινόμενη δραστηριότητα. https://drive.google.com/file/d/1ZtMi4YffPXPOr4W05DvaiepwkCvAfnYB/view
Και πάλι συγχαρητήρια!