by 
Σύμφωνα με την ετυμολογία της, η άνωση είναι «προς τα άνω ώση», δηλαδή η προς τα πάνω δύναμη που δέχεται ένα σώμα όταν περιβάλλεται από ρευστό, εξ αιτίας του πεδίου βαρύτητας.
Σχετίζεται δηλαδή με το πεδίο βαρύτητας.
Σύμφωνα με την αρχή του Αρχιμήδη, είναι ίση με το βάρος του εκτοπιζομένου ρευστού.
Πόσο ακριβή είναι τα ανωτέρω; Μπορεί η άνωση να είναι και … «κάτωση» ή «πλαγίωση»; Είναι πάντα ίση με το βάρος του εκτοπιζομένου ρευστού; Τι γίνεται όταν το σώμα ισορροπεί μεταξύ δύο ρευστών; Τι γίνεται όταν ακουμπάει στεγανά στα τοιχώματα του δοχείου;
Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε μία τάξη …
Καλημέρα σε όλους,
Με αφορμή την ανάρτηση του Ανδρέα Βαλαδάκη (ΕΔΩ) σχετικά με την άνωση, σκέφτηκα να συμβάλω κι εγώ στη συζήτηση …
Γράφτηκε λίγο βιαστικά, ελπίζω να μην βρείτε πολλά λάθη 🙂
Καλημέρα Διονύση.
Κάποιοι φίλοι ίσως ελεγαν “καλησπέρα” μια και μεσημέριασε.
Πολύ καλή!
Καλη…νύχτα για μένα Γιάννη 🙂
Τώρα αν πω εγώ καλό μεσημέρι, θα με πάρετε στον μεζέ; 🙂
Πολύ καλή διαπραγμάτευση Διονύση!
Καλημέρα Διονύση 🙂
Γειά σου Διονύση. Ωραία παρουσίαση. Έβαλες τα μυστήρια σε τάξη.
Καλημέρα Αποστόλη 🙂
Καλησπέρα (ή καλημέρα;) Διονύση.Πολύ καλό το ξεκαθάρισμα που κάνεις.
Κάποιες λίγιο πιο …αφηρημένες σκέψεις και από εμένα.
Θέλουμε να υπολογίσουμε την συνολική επιφανειακή δύναμη F που δέχεται ένας αφηρημένος αλλά σταθερός όγκος V από το περιβάλλον του, λόγω της πίεσης p(S) που επικρατεί στην συνοριακή του επιφάνεια S.
Αν αθροίσουμε τις επιμέρους δυνάμεις που ασκούνται σε κάθε στοιχείο dV του νερού στο εσωτερικό του όγκου, λόγω των μεταβολών του πεδίου της πίεσης στην στοιχειώδη συνοριακή επιφάνεια του κάθε στοιχείου, το αποτέλεσμα πρέπει να ταυτίζεται με την συνολική δύναμη λόγω του πεδίου της πίεσης p(S) που ασκείται στην περιβάλλουσα επιφάνεια S του όγκου V, εφ’ όσον λόγω της ισορροπίας στο εσωτερικό του όγκου V, οι εσωτερικές δυνάμεις αλληλοεξουδετερώνονται.
Στην παραπάνω ανάλυση, πουθενά δεν αναφέρθηκε το τι υπάρχει στο εσωτερικό του όγκου V. Το μόνο που είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε για την εύρεση της δύναμης F είναι το πεδίο της πίεσης στην περιβάλλουσα επιφάνεια S του όγκου V. Άρα αν υποθέσουμε ότι ο όγκος αυτός καταλαμβάνεται από ένα στερεό σώμα, ο προηγούμενος υπολογισμός για την δύναμη F είναι επίσης σωστός, αρκεί το στερεό να βρίσκεται σε ισορροπία με το περιβάλλον του.
Η δύναμη F που υπολογίζεται από το περιβάλλον πεδίο πίεσης δεν είναι πάντα η σχολική άνωση.
Κατά την γνώμη μου η δύναμη F ταυτίζεται με την σχολική άνωση όταν το στερεό περιβάλλεται μόνον από ένα υγρό, ή από υγρό και αέρα (ο οποίος προσεγγίζεται ως ρευστό μηδενικής άνωσης, όπως εύστοχα γράφεις).
Καλημέρα Στάθη 🙂
Σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο και τις επισημάνσεις σου!
Μπράβο Διονύση.
Όπως πάντα οι αναρτήσεις σου έχουν κάτι το διαφορετικό.
Καλημέρα Χρήστο 🙂
Καλημέρα Διονύση.
Αναλυτικός, συγκεκριμένος με ξεκάθαρους στόχους, όπως πάντα.
Καλημέρα Άρη! 🙂
Καλημέρα Διονύση. Έξοχη δουλειά!!!
Άνωση=άνω ώση
Εσύ έδωσες και την κάτωση και την πλαγίωση ,στον αέρα, εντός και εκτός πεδίου βαρύτητας και ό, τι άλλο μπορεί να συμβεί.
Ο Αρχιμήδης όταν βρήκε το νόμο της Άνωσης, προκειμένου να διαπιστώσει αν το στεφάνι ήταν καθαρός χρυσός ή είχε κάνει νοθεία ο τεχνίτης, μπήκε στην μπανιέρα του , είδε ότι η δύναμη του υγρού ήταν ίση με το βάρος του εκτοπιζομενου υγρού, και αναφώνησε το γνωστό “εύρηκα”!
Φυσικά δεν είχε βρει το .. σαπούνι, αλλά το νόμο της Άνωσης σε γήινες ατμοσφαιρικές συνθήκες!
Εσύ του έδωσες και κατάλαβε!
Πλήρης καθ’όλα η μελέτη σου, απογείωσε την αρχή του Αρχιμήδη στο διάστημα!
Να είσαι πάντα καλά και να μας δίνεις τέτοια πνευματική τροφή…κι ας το έκανες βιαστικά!
Καλημέρα Πρόδρομε, νά ‘σαι καλά! 🙂
Σ’ ευχαριστώ για το σχολιασμό!