Γειά σου Διονύση. Δεν θα μας δώσεις και κάτι ακόμα; Ζουμάροντας στη φωτό δεν διακρίνω το όνομα του σχολείου. Στη δεύτερη διάβασα «Rooms» ψηλά και «1700» από κάτω. Η κλειστή ομπρέλα στα δεξιά χαλάει λίγο την αισθητική…
Καλησπέρα Αποστόλη.
Μιλάμε για το Γυμνάσιο και Λύκειο Αρεόπολης, στη Μάνη…
Όσο για την ομπρέλα, φταίω εγώ που την συμπεριέλαβα, αλλά “δεν την είδα”, αφού ο σκοπός μου ήταν να “χωρέσει” το καμπαναριό…
Αντιγράφω από τον ιστότοπο του σχολείου: «Οπως το θωρείς νομίζεις οτι άνοιγει διάπλατα τα μεγάλα παράθυρα του στον ήλιο, τον αέρα, τη γαλάζια θάλασσα και τον ουρανό. Στις ευρύχωρες αίθουσες του προσέφερε το φως της γνώσης, τη δύναμη της λογικής , τη καλλιέργεια του πνεύματος και με τα εφόδια του νου σηματοδοτούσε μια νέα εποχή προόδου και πολιτισμού παραμερίζοντας τα πολεμικά όπλα και τις προλήψεις. Σε ολους τους χωρους και το περίβολο του, οι φωνές και τα παιχνίδια των μαθητών μαζί με τα όνειρα και τις ελπίδες τους χάραζαν έναν άλλο σκοπό στη ζωή των ανθρώπων, εκείνον της αναζήτησης της ελπίδας, της χαράς , της ευτυχίας και της ευδαιμονίας αντιπαλεύοντας τον αυστηρό, κλειστό και απαρασάλευτο για αιώνες τρόπο ζωής των Μανιατών.» Και από εδώγια τον ναό των Ταξιαρχών:
«Εμβληματικό μνημείο όχι μόνο για την Αρεόπολη αλλά για όλη τη Μάνη είναι ο μητροπολιτικός ναός των Ταξιαρχών, κτίσμα της οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων, που δεσπόζει στο κέντρο της πόλης, στην ιστορική πλατεία της 17ης Μαρτίου 1821. Εδώ την ημέρα αυτή οι πρόκριτοι της Μάνης υπό την ηγεσία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη κήρυξαν την επανάσταση μετά τη δοξολογία, υψώνοντας το λάβαρο του αγώνα εναντίον των Οθωμανών κατακτητών.
Ο ναός κτίστηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίαςστα τέλη του 18ου αιώνα. Είναι μεγάλος, μονόχωρος, θολοσκεπής, με σταυροειδώς διατεταγμένες καμάρες. Είναι κτισμένος με καλά κατεργασμένους λίθους και ξεχωρίζει για το εντυπωσιακό αλλά και κομψό, πενταώροφο κωδωνοστάσιό του, που είναι ορατό από μακριά, και, όπως μας πληροφορεί η εντοιχισμένη επιγραφή, προστέθηκε το 1836. Ο δεκάπλευρος τρούλος του ναού και η πεντάπλευρη αψίδα του ιερού διακοσμούνται εξωτερικά με μικρούς μαρμάρινους κίονες και μαρμάρινα τόξα με ανάγλυφα στοιχεία, ενώ ανάγλυφα είναι και τα θυρώματα και τα πλαίσια των παραθύρων.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα λιθανάγλυφα που διακοσμούν την πύλη του ναού και την αψίδα του ιερού, αντιπροσωπευτικά έργα λαϊκής τεχνοτροπίας του τέλους του 18ου αιώνα. Οι ανάγλυφες παραστάσεις επάνω από την είσοδο χρονολογούνται στο έτος 1798 και απεικονίζουν τους Ταξιάρχες Γαβριήλ και Μιχαήλ, και έφιππους τους αγίους Γεώργιο και Θεόδωρο, μορφές που σχετίζονται σαφώς με τον πολεμικό χαρακτήρα των κτητόρων.»
Να σαι καλά Διονύση να τριγυρνάς και όσο για τις ομπρέλες, ας προσέχουν πού τις τοποθετούν 🙂
Καλημέρα και από εδώ Θοδωρή.
Και αυτό το κτίριο σπουδαίο, αλλά θα μπορούσε να ήταν και “ενοικιαζόμενα δωμάτια” και όχι σχολείο 🙂
Ενώ της Αρεόπολης, φωνάζει, δεν είναι ανάγκη να διαβάσεις την ταμπέλα!
Γειά σου Διονύση. Δεν θα μας δώσεις και κάτι ακόμα; Ζουμάροντας στη φωτό δεν διακρίνω το όνομα του σχολείου. Στη δεύτερη διάβασα «Rooms» ψηλά και «1700» από κάτω. Η κλειστή ομπρέλα στα δεξιά χαλάει λίγο την αισθητική…
Καλησπέρα Αποστόλη.
Μιλάμε για το Γυμνάσιο και Λύκειο Αρεόπολης, στη Μάνη…
Όσο για την ομπρέλα, φταίω εγώ που την συμπεριέλαβα, αλλά “δεν την είδα”, αφού ο σκοπός μου ήταν να “χωρέσει” το καμπαναριό…
Αντιγράφω από τον ιστότοπο του σχολείου: «Οπως το θωρείς νομίζεις οτι άνοιγει διάπλατα τα μεγάλα παράθυρα του στον ήλιο, τον αέρα, τη γαλάζια θάλασσα και τον ουρανό. Στις ευρύχωρες αίθουσες του προσέφερε το φως της γνώσης, τη δύναμη της λογικής , τη καλλιέργεια του πνεύματος και με τα εφόδια του νου σηματοδοτούσε μια νέα εποχή προόδου και πολιτισμού παραμερίζοντας τα πολεμικά όπλα και τις προλήψεις. Σε ολους τους χωρους και το περίβολο του, οι φωνές και τα παιχνίδια των μαθητών μαζί με τα όνειρα και τις ελπίδες τους χάραζαν έναν άλλο σκοπό στη ζωή των ανθρώπων, εκείνον της αναζήτησης της ελπίδας, της χαράς , της ευτυχίας και της ευδαιμονίας αντιπαλεύοντας τον αυστηρό, κλειστό και απαρασάλευτο για αιώνες τρόπο ζωής των Μανιατών.»
Και από εδώ για τον ναό των Ταξιαρχών:
«Εμβληματικό μνημείο όχι μόνο για την Αρεόπολη αλλά για όλη τη Μάνη είναι ο μητροπολιτικός ναός των Ταξιαρχών, κτίσμα της οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων, που δεσπόζει στο κέντρο της πόλης, στην ιστορική πλατεία της 17ης Μαρτίου 1821. Εδώ την ημέρα αυτή οι πρόκριτοι της Μάνης υπό την ηγεσία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη κήρυξαν την επανάσταση μετά τη δοξολογία, υψώνοντας το λάβαρο του αγώνα εναντίον των Οθωμανών κατακτητών.
Ο ναός κτίστηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας στα τέλη του 18ου αιώνα. Είναι μεγάλος, μονόχωρος, θολοσκεπής, με σταυροειδώς διατεταγμένες καμάρες. Είναι κτισμένος με καλά κατεργασμένους λίθους και ξεχωρίζει για το εντυπωσιακό αλλά και κομψό, πενταώροφο κωδωνοστάσιό του, που είναι ορατό από μακριά, και, όπως μας πληροφορεί η εντοιχισμένη επιγραφή, προστέθηκε το 1836. Ο δεκάπλευρος τρούλος του ναού και η πεντάπλευρη αψίδα του ιερού διακοσμούνται εξωτερικά με μικρούς μαρμάρινους κίονες και μαρμάρινα τόξα με ανάγλυφα στοιχεία, ενώ ανάγλυφα είναι και τα θυρώματα και τα πλαίσια των παραθύρων.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα λιθανάγλυφα που διακοσμούν την πύλη του ναού και την αψίδα του ιερού, αντιπροσωπευτικά έργα λαϊκής τεχνοτροπίας του τέλους του 18ου αιώνα. Οι ανάγλυφες παραστάσεις επάνω από την είσοδο χρονολογούνται στο έτος 1798 και απεικονίζουν τους Ταξιάρχες Γαβριήλ και Μιχαήλ, και έφιππους τους αγίους Γεώργιο και Θεόδωρο, μορφές που σχετίζονται σαφώς με τον πολεμικό χαρακτήρα των κτητόρων.»
Να σαι καλά Διονύση να τριγυρνάς και όσο για τις ομπρέλες, ας προσέχουν πού τις τοποθετούν 🙂
Ευχαριστώ για τον εμπλουτισμό της δημοσίευσης με πρόσθετες πληροφορίες…
Καλημέρα Διονύση, κάνω ρελάνς με αντιπρόταση
2004-2006
Όμορφα χρόνια, με όμορφες διαδρομές μέσα στο Μαίναλο….
Μόνο που τότε δεν το καταλάβαινα και βιαζόμουνα να γυρίσω Αθήνα
μην τη χάσω….
Διάλεξες όμορφη εποχή να επισκεφτείς την Αρεόπολη….
Νομίζω ένα μήνα μετά, τίποτα δεν θα φαίνεται ίδιο….
τα πάντα θυσία στον τουρισμό και το χρήμα
Καλημέρα και από εδώ Θοδωρή.
Και αυτό το κτίριο σπουδαίο, αλλά θα μπορούσε να ήταν και “ενοικιαζόμενα δωμάτια” και όχι σχολείο 🙂
Ενώ της Αρεόπολης, φωνάζει, δεν είναι ανάγκη να διαβάσεις την ταμπέλα!
Διονύση, είναι το πέτρινο σχολείο που γυρίστηκε το 1981 η ιστορική
ταινία “Μάθε παιδί μου γράμματα” προφανώς ανακαινισμένο…