by 
Η Άλωση της Βαστίλης είναι ένα από τα σημαντικότερα επεισόδια στην πορεία επικράτησης της Γαλλικής Επανάστασης, αν και συμβολικού χαρακτήρα. Συνέβη στις 14 Ιουλίου του 1789 στο Παρίσι και τιμάται ως Εθνική Εορτή της Γαλλίας.
Στα μέσα του 1789 η Γαλλία δονείται από επαναστατικό ενθουσιασμό. Το αριστοκρατικό και φεουδαρχικό καθεστώς της χώρας βρίσκεται υπό κατάρρευση και η λεγόμενη Τρίτη Τάξη (αστοί, αγρότες και λαϊκές τάξεις των πόλεων) διεκδικεί μερίδιο στην εξουσία.
Στις 9 Ιουλίου η Εθνοσυνέλευση, στην οποία πλειοψηφούν οι αστοί και οι φιλελεύθεροι ευγενείς, μετατρέπεται σε Συντακτική Συνέλευση και απαιτεί Σύνταγμα από τον βασιλιά. Η απόλυτη μοναρχία του Λουδοβίκου ΙΣΤ’ έχει καταργηθεί. Ο μονάρχης αντιδρά και συγκεντρώνει στρατό στο Παρίσι για να χτυπήσει τους επαναστάτες και παράλληλα απολύει τον δημοφιλή υπουργό οικονομικών Ζακ Νεκέρ, που έχαιρε της εμπιστοσύνης της εθνοσυνέλευσης (11 Ιουλίου).
Οι βουλευτές δεν έχουν τη δύναμη να αντιπαρατεθούν με τη στρατιωτική δύναμη του μονάρχη. Η αντεπανάσταση καραδοκεί. Την κρίσιμη στιγμή αναλαμβάνει δράση ο λαός του Παρισιού, που εισέρχεται για πρώτη φορά στο προσκήνιο της επανάστασης. Καθοδηγούμενος από φλογερούς δημοκρατικούς ρήτορες, όπως ο Καμίλ Ντεμουλέν, καταλαμβάνει το Δημαρχείο και οργανώνει πολιτοφυλακή.
Για τον εξοπλισμό της πολιτοφυλακής, οι εξεγερμένοι Παριζιάνοι αρπάζουν χιλιάδες τουφέκια από το Μέγαρο των Απομάχων το πρωί της 14ης Ιουλίου. Την ίδια ημέρα πολιορκούν τη Βαστίλη, το φρούριο στην ανατολική πλευρά του Παρισιού, που χρησίμευε ως φυλακή των αντιφρονούντων του παλαιού καθεστώτος.
Το εξεγερμένο πλήθος ζητάει από τον διοικητή της Βαστίλης μαρκήσιο Ντε Λονέ να παραδώσει το φρούριο. Αυτός αρνείται και διατάσσει τους λιγοστούς άνδρες του να ανοίξουν πυρ εναντίον τους. Αυτοί δεν διστάζουν και πραγματοποιήσουν έφοδο κατά του φρουρίου, με βαρύ φόρο αίματος και άνευ αποτελέσματος. Όταν, όμως, οι πολιτοφύλακες, με επικεφαλής τον λοχαγό Ελί, μεταφέρουν κανόνια για να παραβιάσουν τις πύλες της Βαστίλης, ο Ντε Λονέ παραδίδεται, αλλά εκτελείται επί τόπου, μαζί με τρεις αξιωματικούς του.
Στα κελιά του φρουρίου δεν βρίσκουν παρά μόνο επτά ποινικούς κρατούμενους, όμως η κατάληψη της Βαστίλης γιορτάζεται ξέφρενα από τους Παριζιάνους, καθώς συμβολίζει τη μοναρχική καταπίεση αιώνων. Μπροστά στη διογκούμενη λαϊκή πίεση, ο Λουδοβίκος υποχωρεί. Επαναφέρει τον δημοφιλή Νέκερ στο Υπουργείο Οικονομικών και διατάσσει την αποχώρηση των στρατευμάτων του από το Παρίσι. Ο λαός βρίσκεται για πρώτη φορά στο προσκήνιο της ιστορίας και η Γαλλική Επανάσταση, με το σύνθημα «Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφότητα», μάχεται για την επικράτησή της και εμπνέει τους καταπιεσμένους λαούς του κόσμου.
Μεταγενέστερα, η Άλωση της Βαστίλης χαιρετίστηκε ως θρίαμβος των λαϊκών δυνάμεων κατά της τυραννίας και της μοναρχίας. Γι’ αυτό και η 14η Ιουλίου είχε παγκόσμια απήχηση και καθιερώθηκε το 1880 ως εθνική εορτή της Γαλλίας. Οι εορταστικές εκδηλώσεις της ημέρας κορυφώνονται με τη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στα Ηλύσια Πεδία, ενώπιον του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Μια Συμπλήρωση. Η Βαστίλλη δεν ήταν παρά ένα σύμβολο καθώς άρχισαν μετά οι Αριστokράτες άρχισαν να μεταναστεύουν από τη Γαλλία αλλά όχι εξαιτίας την άλωσης της. Αυτό που δεν γράφεται στα Ελληνικά βιβλία Ιστορίας είναι ότι το πλήθος δεν πήγε για να γκρεμίσει τη βασιλεία στην Βαστίλλη. Αυτό έγινε μετά και έδρασε μόνο ως σύμβολο. Πήγε γιατί πίστευαν ότι ήταν το μόνο μέρος κοντά στο Παρίσι που μπορούσε να βρει κανείς όπλα και πυρομαχικά. ¨Οντως εκεί είχαν μεταφερθεί 250 βαρέλια πυρίτιδα από τη φρουρά του Παρισιού. Από και και μετά απλά αντιγραφω με μικρές τροπροποιήσεις την wikipedia
Η τακτική φρούρα αποτελούνταν από 82 στρατιώτες εκτός μάχης ή ανάπηρους και από 32 Ελβετούς γρεναδιέρους που πήγαν τελευταία στιγμή. Οι κρατούμενοι ήταν τέσσερις πλαστογραφοι, Ο Whyte, ένας Ιρλανδός γεννημένος «τρελός» ύποπτος για κατασκοπεία και φυλακίστηκε κατόπιν αιτήματος της οικογένειας του, ο Auguste-Claude Tavernier, ο οποίος είχε προσπαθήσει να δολοφονήσει τον Λουδοβίκο και ένας «παρεκκλίνων» αριστοκράτης που είναι ύποπτος για φόνο, ο Κόμης ντε Σολάζ, φυλακισμένος από τον πατέρα του. Ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ είχε αποφυλακιστεί πριν δέκα ημέρες.
Ένας Άγγλος ταξιδιώτης, ο γιατρός Έντουαρντ Ρίγκμπι, ανέφερε αυτό που είδε, «[Εμείς] αντιληφθήκαμε δύο ματωμένα κεφάλια υψωμένα πάνω σε δοκάρια, τα οποία λέγεται ότι ήταν τα κεφάλια του Μαρκήσιου ντε Λονέ, Κυβερνήτη της Βαστίλης, και του Κυβερνήτη Φλεσσών, και του Κυβερίου Φλεσσούς, Μάρτσαντς. Ήταν ένα ανατριχιαστικό και φρικτό θέαμα!… Σοκαρισμένοι και αηδιασμένοι από αυτή τη σκηνή, [αποσυρθήκαμε αμέσως από τους δρόμους». Οι τρεις αξιωματικοί της μόνιμης φρουράς της Βαστίλης σκοτώθηκαν επίσης από το πλήθος.
Ο “Μαρκήσιος Ντε Σαντ” ; Δηλαδή, γλύτωσε τον αποκεφαλισμό για δέκα μέρες..
Καταλαβαίνω τον συμβολισμό, με ενδιαφέρει όμως το αν η συμβολική αυτή επανάσταση (που επηρέασε σίγουρα την εποχή της) άλλαξε την ζωή που τώρα ζούμε.
Ας μιλήσω για τον τόπο μας.
Έχουμε δημοκρατία, ο βασιλιάς έχει αποχωρήσει εδώ και χρόνια.
Παρόλα αυτά από την μία βασιλική οικογένεια, έχουμε πολλαπλασιάσει τον αριθμό των ισχυρών πολιτικών οικογενειών, οι οποίες “βυζαίνουν” το κράτος. Αναρωτιέμαι για το αν έχουμε βελτιώσει την κατάσταση ουσιαστικά και οικονομικά.
Πάντως για όλα αυτά αποφασίζει (με την ψήφο της) η πλειοψηφία, η οποία πρέπει να ωριμάσει.