by 
αναμένοντας έναν φτωχό ενεργειακά χειμώνα, λόγω του γεωπολιτικού χάους στον πλανήτη, ένας φυσικός που μελετά το Χάος
ο ιταλός Τζόρτζιο Παρίσι, βραβείο Νόμπελ 2021, προτείνει με ανάρτησή του στο φέις
μια ενεργειακά οικονομική μέθοδο για την παρασκευή του τυπικού πιάτου της πατρίδας του, της μακαρονάδας, που παράλληλα είναι πλέον διεθνής διατροφική συνήθεια, «αφού όλοι είμαστε μακαρονάδες, πώς να το κάνουμε»
η συνταγή με το «μικρό ενεργειακό αποτύπωμα»
ξεκινάμε τη διαδικασία για το βράσιμο των ζυμαρικών με τον συνήθη τρόπο δηλαδή βάζουμε νερό σε μια κατσαρόλα και ανοίγουμε τη φωτιά στη μεγαλύτερη ένδειξη για να φτάσει σε σημείο βρασμού. Τότε ρίχνουμε τα ζυμαρικά, τα αφήνουμε για δύο λεπτά να βράσουν στους 100 βαθμούς και στη συνέχεια τα καπακώνουμε και κλείνουμε τη φωτιά ή την ρυμίζουμε στη χαμηλότερη ένδειξη
μετά από δοκιμές ο Παρίζι διαπίστωσε ότι τα ζυμαρικά μαγειρεύονται το ίδιο καλά όπως και με τη θερμοκρασία στην υψηλή ένδειξη, αρκεί να τα αφήσουμε στο νερό για περίπου ένα λεπτό περισσότερο από όσο τα βράζουμε με την συμβατική μέθοδο
«κάθε κατεργάρης στον πάγκο του»
έτσι είπαν οι άρχοντες της κουζίνας
ο “διακεκριμένος σεφ”, Αντονέλο Κολόνα, που διεκδικεί τον τίτλο «ο αναρχικός της κουζίνας» – για φαντάσου, ισχυρίζεται ότι
«δε νομίζω ότι ο Παρίζι είναι διάνοια στην κουζίνα. Η λύση που προτείνει δεν θα χρησιμοποιηθεί στα κορυφαία εστιατόρια» αφού αυτή η συνταγή αφήνει στα ζυμαρικά μια κολλώδη υφή
συνηγορεί με την ακόλουθη αποστροφή ο σεφ Λουίτζι Πομάτα
«θα είναι μια καταστροφή. Ας αφήσουμε τη μαγειρική στους σεφ και οι φυσικοί να συνεχίσουν τα πειράματα τους στα εργαστήρια»
και οι ομότεχνοι του Παρίζι
«μια από τις βασικές διεργασίες στο βράσιμο των ζυμαρικών είναι η απορρόφηση του άμυλου από το νερό και η στερεοποίηση τη γλουτένης που γίνονται σε θερμοκρασία 80 βαθμών Κελσίου. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται το νερό να βρίσκεται μόνιμα σε θερμοκρασία βρασμού. Από την στιγμή που μπαίνει καπάκι στην κατσαρόλα ακόμη και αν κλείσει κάποιος τη φωτιά η θερμοκρασία του νερού θα εξακολουθεί για τουλάχιστον 15 λεπτά να βρίσκεται πάνω από τους 85 βαθμούς Κελσίου. Τα ζυμαρικά θα βράσουν σωστά αν είναι καλής ποιότητας και αν η περιεκτικότητα σε γλουτένη είναι της τάξης του 13%»
υποστηρίζει ο χημικός Ντάριο Μπρεσανίνι, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Insubria στο Κόμο
που παρεμβαίνει συστηματικά για ζητήματα διατροφής με βιβλία και ως γιουτιούμπερ
η Unione Italiana Food, η ένωση που εκπροσωπεί τους δημιουργούς ζυμαρικών στην Ιταλία, υπολόγισε ότι όσοι καταναλώνουν κατά μέσο όρο 23,5 κιλά ζυμαρικά ετησίως θα καταναλώνουν 47% λιγότερη ενέργεια χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του Παρίζι σε σχέση με την ενέργεια που θα κατανάλωναν με το συμβατικό βράσιμο
αν η μέθοδος αυτή χρησιμοποιούνταν σε όλη την χώρα από όσους μαγειρεύουν ζυμαρικά για χρονικό διάστημα ενός έτους, η εξοικονόμηση ενέργειας θα αντιστοιχούσε με τη φωταγώγηση των ποδοσφαιρικών γηπέδων όλης της Ευρώπης για 24 έτη, ότι κι αν σημαίνει αυτό
η ανάρτηση αντέγραψε το σχετικό δημοσίευμα της Ναυτεμπορικής, τα εικαστικά δάνεια απ το διαδίκτυο, γενικώς
με την ευκαιρία, εδώ το ενδιαφέρον του Παρίζι για την Ελλάδα,
αλλά και εκεί
Ας αφήσουμε τη μαγειρική στους σεφ και οι φυσικοί να συνεχίσουν τα πειράματα τους στα εργαστήρια!!!
Αυτό είναι…
όμως Διονύση,
άμα αφήσουμε στους σεφ να μας καθοδηγήσουν στα μυστικά της κουζίνας
θα διατρεφόμαστε αποκλειστικά με … αλοιφές
χορταίνει κανείς με … «γκουρμέ»;
επί πλέον,
πρόσεξες ότι οι σεφ στις φωτογραφίες που κοινοποίησα
είναι ντυμένοι όπως οι εργαστηριακοί ερευνητές
ενώ οι επιστήμονες, όπως οι καθημερινοί άνθρωποι;
εσύ βέβαια κολάζεις με την παρέμβασή σου την πολυπραγμοσύνη του Παρίζι
και αμφισβητείς την λύση της προβλεπόμενης/επικείμενης ενεργειακής κρίσης με αναδιατάξεις στις κουζίνες των ευρωπαϊκών νοικοκυριών
εγώ όμως που έχω εμπειρία απ την μαγειρική αριστεία του Πρόδρομου
που στην κουζίνα συμπεριφέρεται με την τόλμη και την έμπνευση των εργαστηριακών του Cern
είμαι πιο ανεκτικός με έναν ΠΕ04 στην κουζίνα
Γιώργο μου φέρε τους “γκουρμέ” για ένα κατσικάκι γάστρας στους 100 C για 5-6 ώρες και μετά τα λέμε…
Βασίλη, η πρόταση εκτός από λαχταριστή έχει και το μισό οικολογικό αποτύπωμα σε σχέση με το μοσχάρι και κοντά στο γαλακτοφόρο είδος του μόσχου,
υποθέτοντας ότι το κατσίκι θα είναι πάνω-κάτω όπως και το πρόβατο
ο πίνακας περιγράφει τα Kg εκπομπής σε ισοδύναμη ποσότητα αέριου Διοξειδίου του Άνθρακα, ανά κιλό προϊόντος
βέβαια, το χοιρινό, τα πουλερικά και τα ψάρια εκτροφείου έχουν πολύ χαμηλό περιβαλλοντικό αποτύπωμα,
αλλά …
περί ορέξεως ο λόγος
δυσκολοχώνευτο ότι κάθε κιλό μοσχαρίσιου έχει 100 φορές μεγαλύτερη εκπομπή σε κιλά, Διοξειδίου!
Καλημέρα Γιώργο.
Εσύ έχεις την εμπειρία του Πρόδρομου αλλά έχεις μετατραπεί και σε πειραματιστή μάγειρα, οπότε μπορείς να είσαι ανεκτικός.
Εγώ στην κουζίνα μπαίνω μόνο για… φαγητό 🙂
Αφήνω τα υπόλοιπα στην …σεφ!
με τέτοια σεφ, που έχει αποσπάσει αστέρια Michelin στην αξιολόγηση των φιλοξενουμένων της
μην αγγίξεις τίποτα κατά την παρασκευή των γευμάτων
μόνο κουταλοπήρουνο!
γενικότερα,
ας μην μείνει ασχολίαστη η εισαγωγή της παρασκευής γευμάτων απ τους μαθητές σε πολλά εκπαιδευτικά συστήματα
όχι για να γνωρίσουν οι μαθητές το επάγγελμα του σεφ
αλλά για λειτουργήσουν αυτόνομα στην ενήλικη ζωή τους, ξεπερνώντας παρηκμασμένους φυλετικούς προσδιορισμούς, όπως “η γυναίκα στην κουζίνα”
για να αμφισβητήσουν έμπρακτα την επιβλαβή συνήθεια της κατανάλωσης που προτείνει το φαστφουντ και τα κατεψυγμένα γεύματα
για να συμφιλιωθούν μέσα απ τις διατροφικές συνήθειες άλλων πολιτισμών που εκπροσωπούν συμμαθητές τους στα πολυεθνικά κράτη της Δύσης, με τους ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο θρανίο
ίσως, και για να εξοικειωθούν μέσα από τρόπους εμπειρικούς και ευχάριστους με την επιστήμη που περιγράφει τον μετασχηματισμό της πρώτης ύλης σε θρεπτικά και νόστιμα γεύματα
από μια πρόχειρη και χωρίς ιδιαίτερη αξιολόγηση περιήγηση στο διαδίκτυο προκύπτει ότι ο Παρίζι δεν είναι μόνος του
πως οι μέθοδοι & οι πρακτικές της μαγειρικής προκαλούν ενεργειακή κατανάλωση, απ το τμήμα περιβάλλοντος του Γέηλ
από το δημοσίευμα: «η παρασκευή τροφής συνεισφέρει στο 8 έως 16% της συνολικής εθνικής κατανάλωσης ενέργειας στις ΗΠΑ»
περιβαλλοντική βιωσιμότητα των καυσίμων μαγειρικής σε απομακρυσμένες κοινότητες: Κύκλος ζωής και τοπικές επιπτώσεις, από χημικούς μηχανικούς, συνεργάτες των Πανεπιστημίων Μάντσεστερ και Φιλιππίνων
μαγειρεύοντας με ελάχιστη ενέργεια στα πλαίσια της περιβαλλοντικής προστασίας και της υγείας, από συνεργάτες Φυσικών Τμημάτων, δυο πανεπιστημίων της Νιγηρίας
η συνεισφορά ερευνητών από χώρες του Τρίτου Κόσμου στο θέμα, δεν θα πρέπει να εκληφθεί πως το ζήτημα δεν αγγίζει το λεγόμενο Πρώτο Κόσμο,
μάλλον το αντίθετο …
Όταν μόνο το όνομα και η συμπαθητική φατσούλα πουλάνε τα συναντάς παντού. Του έχουν φορτώσει περισσότερα αποφθέγματα και από τον Βούδα, έχουν τυπώσει την αναμαλιασμενη κεφαλή του σε μπλουζάκια και σε κούπες του τσαγιού και φυσικά οι διατροφικές του συνήθειες. Αυγά τηγανιτά, ομελέτα, μανιτάρια, φράουλες, όχι ωμό κρέας, όχι Αγγλική κουζίνα και τέλος πάντων ότι βολεύει τον καθένα. Μπορούμε να πούμε ότι ο Αϊνστάιν ερχόταν τακτικά στην Ελλάδα γιατί τρελαινοταν με τη φασολάδα. Όλα είναι ΣΧΕΤΙΚΆ. Το συγκεκριμένο βιβλίο πάντως το έχει γράψει χημικός και από την περιγραφή πρέπει να είναι πολύ καλό για όποιον ασχολείται με το σπορ της μαγειρικής.Ώρα για τα τηγανητά αυγά μου. Δύο. Όσα ο Αϊνστάιν.
ΥΓ. Γιώργο οι αναρτήσεις σου όπως πάντα απολαυστικές.
καλησπέρα Άρη
το εργαστήριο του αστικού σπιτιού είναι πρωτίστως η κουζίνα
για τα αγροτόσπιτα τα πράγματα είναι αλλιώς – παλαιότερα ήταν ο στάβλος
ένας απ τους πρωταγωνιστές της ανάρτησης,
ο χημικός Ντάριο Μπρεσανίνι
φαίνεται στο διαδίκτυο να έχει εκδώσει τουλάχιστον δύο βιβλία για την Χημεία της κουζίνας
την επιστήμη του κρέατος και την αντίστοιχη των λαχανικών
… και οι φυσικοί να συνεχίσουν τα πειράματα στα εργαστήρια.
Συντασσόμενος με την πρόταση αυτή ρωτώ τους σ. (συναδέλφους για να μην παρεξηγηθώ) αν γνωρίζουν πείραμα (απλό) με φωτοδιόδους που να παράγεται ικανή τάση για ένα λεντάκι. Στο σχολείο υλοποιούμε project με φωτοβολταϊκά πάνελ αλλά ας τους δείξουμε και λίγη “χειροπιαστή” φυσική. ΄Εχουμε τρελαθεί με τη ρομποτική κλπ…