by 
Ένας -πολυετής- κύκλος δουλειάς κλείνει σήμερα!
Ο τίτλος του βιβλίου είναι “Μια φαρέτρα για τον φυσικό”. Ευτυχώς έχει υπότιτλο που δεν αφήνει αμφιβολίες για το περιεχόμενό του (“33 φύλλα εργασίας για τη διδασκαλία της φυσικής στο γυμνάσιο“).
Είναι
Θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα αν βοηθούσατε στη διάδοσή του!
Μπράβο Γιώργο, καλοτάξιδο φίλε. Τα φιλιά μου από Σητεία.
“Όλα αυτά
δεν έχουν τιμή
δεν τα εξαργυρώνουμε
«θέλουμε» και τα προσφέρουμε
είναι ο γεμάτος με ουσία πυρήνας της λειτουργίας μας
είναι τα ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ.”
Καλό απόγευμα Γιώργο και συγχαρητήρια… Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
Καλημέρα Γιώργο.
Αρχικά σε ευχαριστούμε και μετά δίνω συγχαρητήρια.
Η χρήση του θα είναι εκτεταμένη.
Να είσαι καλά!!!
Θα ήθελα να ρωτήσω τους συναδέλφους, με αφορμή και την εξαιρετική δουλειά του Γιώργου, για τα “μαθηματικά τρίγωνα”. Δεν έχω πειστεί για την παιδαγωγική αξία τους. Προσωπικά στον τύπο της μέσης ταχύτητας κάνω την πρώτη σοβαρή μου προσπάθεια ώστε οι μαθητές να ξεκινήσουν να κάνουν επίλυση τύπου. Αφιερώνω αρκετό χρόνο ξεκινώντας από την ισότητα κλασμάτων, με τελική κατάληξη οι μαθητές να “ακουμπούν” στον τύπο της ταχύτητας τα δεδομένα, και να επιλύουν ως προς τον εκάστοτε άγνωστο. Θα ήθελα την γνώμη σας ως πιο έμπειρων, και ειδικά συναδέλφων που ασχολούνται με το Γυμνάσιο. Ευχαριστώ.
καλό μεσημέρι σε όλους
απολογούμαι, Γιώργο, διότι και άργησα να σχολιάσω, αλλά και είδα μία, μόνο, δουλειά σου στην τύχη, τον νόμο του Ohm
διότι ου γαρ το γήρας…
είναι πολύ καλή, αναλυτική και διδακτική για τους συναδέλφους, τους νέους ιδιαίτερα, αλλά και εφαρμόσιμη στην τάξη
επειδή, όμως, ο Πειραματικός δεν “σκοτώνεται”, μέχρι να βγει η ψυχή του λέμε…
προτείνω ο διδάσκων “να κόψει το λαιμό του” μεταφορικά, να βρει τρόπο, να “παρανομήσει”, εν ανάγκη, διδάσκοντας λιγότερη ύλη, και να πραγματοποιήσει το συγκεκριμένο πείραμα μετωπικά, τέσσερις-πέντε ομάδες μαθητών ανά πέντε, όργανα υπάρχουν σε όλα τα Γυμνάσια, ήμουν εκεί 28 συνεχόμενα χρόνια, και βέβαια το πραγματοποιούσα, αλλά και το “δίδαξα” στο τοπικό ΕΚΦΕ στο τέλος
πρόκειται για ένα πείραμα από τα “η χαρά του πειράματος και του πειραματιστή”, ακίνδυνο, επιτυχημένο, φτηνό, διδακτικό για αργότερα
και όποιος θέλει ρίχνει και μια ματιά εδώ
αν θες Γρηγόρη κάνε πιο σαφή και συγκεκριμένη την ερώτηση
είμαι “εκτός”, αλλά υπηρέτησα σε Γυμνάσιο 28 συνεχόμενα χρόνια
η θέση μου, από παλιά διατυπωμένη
άλλο ο τύπος ορισμού, άλλος του νόμου, άλλος ένας τύπου υπολογισμού
τεράστια η ποιοτική διαφορά τους…
Γεια και χαρά σε όλους
Καταρχάς Γρηγόρη, Διονύση, Βασίλη, Βαγγέλη ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια! Κι εγώ εύχομαι να είναι “καλοτάξιδο” το βιβλιαράκι, να βοηθήσει όσο γίνεται περισσότερο κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα, με όποιο τρόπο επιλέξουν.
Σχετικά με τα “μαθηματικά τρίγωνα” που αναφέρει ο Γρηγόρης, για τη διευκόλυνση της συζήτησης επισυνάπτω σχετική φωτο από το βιβλίο (σελ 70-73). Η γνώμη μου είναι ότι έχουν περισσότερο λειτουργική παρά “παιδαγωγική” αξία. Βοηθούν δηλαδή τους μαθητές που δεν έχουν κατακτήσει τις μαθηματικές δεξιότητες διαχείρισης κλασματικών εξισώσεων τύπου Α/Β=Γ/Δ [οι οποίες είναι και οι περισσότερες στη (σχολική) φυσική] να τα καταφέρουν να ανταποκρίνονται σε σχετικές ερωτήσεις/προβλήματα επιπέδου γυμνασίου. Η λειτουργικότητα τους όμως δεν μπορεί να επεκταθεί σε πιο απαιτητικούς μαθηματικούς τύπους, όπως πχ τις εξισώσεις κίνησης στην ΕΟΚ που θα συναντήσουν στην πρώτη λυκείου. Η εικόνα που έχω εγώ είναι ότι στο γυμνάσιο αυτοί οι μαθητές είναι πολλοί.
Ομολογώ ότι έχω κι εγώ τα τελευταία χρόνια ξεκινήσει να προβληματίζομαι για τη χρήση των “μαθηματικών τριγώνων”. Προς το παρόν δεν τα έχω απορρίψει. Περισσότερο προσαρμόζομαι ανάλογα με το επίπεδο της τάξης. Συνήθως ξεκινώ από αυτά (για να υποστηρίξω τους μαθητές που προανέφερα) και μετά ακολουθώ την πιο τυπική μαθηματική διαχείριση που περιγράφει ο Γρηγόρης. Στην τελική, η διαχείριση εξισώσεων τύπου Α/Β=Γ/Δ (ουσιαστικά η διαχείριση της αναλογίας και της αντίστροφης αναλογίας) είναι, μαζί με την κατανόηση διαγραμμάτων, μέσα στα λίγα μαθηματικά με τα οποία πιστεύω πως πρέπει να είναι εξοικειωμένοι οι μαθητές στις φυσικές επιστήμες.
Αλλά μέχρι εκεί. Εμείς στο γυμνάσιο θα πρέπει να (συνεχίσουμε να) υπερασπιζόμαστε την αρχικά ποιοτική διαπραγμάτευση των φυσικών φαινομένων. Η πρόβλεψή μου είναι ότι τα επόμενα χρόνια αυτό θα δοκιμαστεί αρκετά. Με δεδομένη την πίεση της λυκειακής τράπεζας θεμάτων που αρχίζει να επηρεάζει και το γυμνάσιο προς περισσότερη “μαθηματικοποίηση”, το ματσάκι έχει ήδη αρχίσει…
ε, ναι, αυτό είναι το σωστό εδώ
(αυτή τη φορά δεν φταίει ο παλιοχαραχτήρας ο υπολογιστής μου, πώς του ΄γινε;)
Γιώργο και κ Κουντούρη καλό μεσημέρι. Κ Κουντούρη συμφωνώ για το νόμο του ωμ. Κάθε χρόνο τον παλεύω πειραματικά,αφιερώνω περίπου πέντε ώρες με συζήτηση γραφικών παραστάσεων κλπ. Παράλληλα έχω και κινητήρες ώστε να φανεί η βασική διαφορά των διπολων και η αναλογία. Γιώργο συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις. Και εγώ δεν τα απορρίπτω αλλά δεν τα διδάσκω (τι να διδάξεις;) Τα αποτελέσματα είναι πολύ μαθητές απομνημονευουν τα τρίγωνα και ανταποκρινονται όταν ολοκληρώνεται η ενότητα. Από την άλλη μετά από καιρό δεν θυμούνται,διαιρούν ανάποδα κλπ. Ούτε ο αγώνας που κάνω για 《ακουμπησμα 》των δεδομένων στην σχέση και επίλυση ως προς τον μοναδικό άγνωστο περπατάει καλά. Οι “καλοι” τα καταφέρνουν τα υπόλοιπα παιδιά δυσκολεύονται πολύ. Δεν ξέρω κάθε χρόνο σπάω το κεφάλι μου τι να κάνω. Είμαι της γνώμης ότι οι μαθηματικές δεξιότητες που αναφέρεις πρέπει να αρχίσουν να παιδευουν τους μαθητές από την Δευτέρα γυμνασίου, σε βασικό επίπεδο δυσκολίας. Τα “βλέπω τα μωρά στην πρώτη λυκείου με εξισώσεις ταχύτητας και απομάκρυνσης και σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Δεν ξέρω…
Όσο για το ματς, είναι χαμένο από τα αποδυτήρια φίλε. Καλό μεσημέρι σε όλους.