by Ερωτήσεις περί χημείας
1. Γιατί το NaF έχει μεγαλύτερο σημείο τήξεως από το NaCl, ενώ το CF4, έχει μικρότερο από το CCl4
Απαντ. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε δύναμη ιοντος, ιόντος οπότε η μεγάλη διαφορά ηλεκτραρνητικοτητας F με Na δημιουργεί σταθερά και μεγάλα φορτία που έλκονται έντονα μεταξύ τους, οπότε χρειάζεται μεγάλη Ενέργεια για την υπερνίκηση αυτών των δυνάμεων.
Στη 2η περίπτωση έχουμε ομοιοπολικες ενώσεις συμμετρικές όπου οι διπολικές ροπές εξουδετερώνονται, οπότε οι μόνες δυνάμεις που συγκρατούν τα μόρια είναι οι δυνάμεις London, που ξέρουμε ότι όσο μεγαλύτερο είναι το Mr λόγω της μεγαλύτερης πιθανότητας ασσυμετρης κατανομής φορτιου τόσο μεγαλύτερες κι οι δυνάμεις άρα για αυτό το CCl4 έχει μεγαλύτερο σημείο τήξεως.
2.Ο αμφιβληστροειδής του οφθαλμού μπορεί να ανιχνεύει ενέργεια μέχρι και4*10-17 J. Αν προσπεσει ακτινοβολία μήκους κύματος 500nm μέγιστης ενέργειας ανίχνευσης πόσα φωτόνια έχουν αυτή την ενέργεια; Αν το μήκος κύματος αυξηθεί ή μειωθεί τι συμβαίνει αντίστοιχα στον αριθμό των φωτονίων;
Απαντ. Εφ=h*c/λ=6.63*10-³⁴*3*10^8/500*10-9=4*10-¹9 J
Eολ=Ν*Εφ, άρα Ν =100 φωτόνια. Παρατηρούμε ότι όσο αυξάνεται το μήκος κύματος η ενέργεια του φωτονίου μειώνεται ,οπότε η συνολική ενέργεια που ανιχνεύεται θα εμπεριείχε περισσότερα φωτόνια και το αντίστροφο.
3. Η φωτοχημική αντίδραση διάσπασης του όζοντος
Ο3>Ο2+Ο έχει ΔΗ =105.2kj/mol
Ποιο το max μήκος κύματος μιας ακτινοβολίας για την παραπάνω διάσπαση και σε ποια περιοχή ανήκει;
Εφ=105200/6.02*10²³=
1.75*10-¹9 J.
Eφ= h*c/λ, 1,75*10-19=6.63*10-³⁴*3*10^8/ λ, άρα λ= 1.135*10-6m άρα υπέρυθρο.
3. Η υπεριώδης ακτινοβολία που προκαλεί μαύρισμα, αλλά και καρκίνο και μεταλλάξεις χωρίζεται σε UVA και UVB με μήκη κύματος λ=320-380nm και λ= 290-320 nm. Ποια θεωρείται πιο επικίνδυνη;
Απαντ. Ε1=h*c/λ=
6.63*10-³⁴*3*10^8/380*10^-9=0.05*10-¹7J, E2=6.63*10-³⁴/290*10-9=0.069*10-17J
Παρατηρούμε ότι στη 2η περίπτωση με μικρότερο μήκος κύματος η ενέργεια της ακτινοβολίας είναι μεγαλύτερη, άρα και οι αρνητικές επιπτώσεις της.
4. Γιατί τα γλυκά κουταλιού δεν θέλουν συντηρητικό;
Λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας τους σε ζάχαρη αν ένας μικροοργανισμός θελήσει να αναπτυχθεί λόγω ώσμωσης θα ρέει διαλύτης από το κυτταρόπλασμα του μικρόβιου προς το πυκνό ζαχαρουχο διάλυμα με αποτέλεσμα την συρρίκνωση του μικρόβιου και τον θάνατο του.
