τι δείχνει το δάχτυλο; το φεγγάρι ή το είδωλο στη λίμνη;
στις 5 Οκτώβρη 2022, δημοσιοποιήθηκε η έκθεση World University Rankings 2023, του οργανισμού Times Higher Education
αναμένοντας απ τους κήνσορες και τους θεράποντες της εγχώριας επαρχιώτικης αριστείας να πάρουν το λόγο,
επιχείρησα ένα βλέμμα στα κριτήρια της κατάταξης και πως αυτά εξειδικεύονται στα εγχώρια ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα
αλλά κι σ αυτά της ευρύτερης γειτονιάς
μέθοδος
οι παράμετροι που χρησιμοποιούνται είναι
η διδασκαλία (το μαθησιακό περιβάλλον), που αποδίδει το 30% της συνολικής αξιολόγησης
μια δευτερεύουσα παράμετρος αυτής της κατηγορίας αφορά την έρευνα σχετικά με τη φήμη των διδακτικών δραστηριοτήτων που διεξάγει ο οργανισμός. Γι αυτήν δεν γίνεται σαφής η διαδικασία, παρότι η συγκεκριμένη παράμετρος συνεισφέρει στο μισό αξιολογικό βάρος (15%)
οι υπόλοιπες δευτερεύουσες παράμετροι της κατηγορίας αφορούν μετρήσιμα χαρακτηριστικά, όπως ο λόγος διδασκόντων – διδασκομένων, ο λόγος υποψηφίων διδακτόρων – προπτυχιακών, ο λόγος ανακηρυχθέντων διδακτόρων – πλήθος πανεπιστημιακού προσωπικού, τα έσοδα απ τα δίδακτρα
η κατηγορία, ποιότητα έρευνας, συνεισφέρει επίσης στο 30% της συνολικής αξιολόγησης
και πάλι για την αποτίμηση της ρευστής έννοιας “φήμη”, εδώ της ερευνητικής φήμης, που αποδίδει το 18% της βαθμολογίας, δεν υπάρχει σαφής – αναλυτική περιγραφή
οι υπόλοιπες συνεισφορές αποτιμούν τα ποσά που απορροφούν οι ερευνητές από εξωτερικούς χρηματοδότες και την παραγωγικότητα των μελών των ερευνητικών ομάδων, κατανέμοντας τις ερευνητικές εργασίες αν ερευνητή του ιδρύματος
η κατηγορία, ετεροαναφορές, προκύπτει απ τον αριθμό των ερευνητών που σχολιάζουν ή και συγκρίνουν σε δικές τους εργασίες τις έρευνες του αξιολογούμενου πανεπιστήμιου. Και αυτή η κατηγορία αποδίδει άλλο ένα 30% στη συνολική αξιολόγηση
οι άλλες δυο κατηγορίες που συνεισφέρουν το υπόλοιπο 10% στη συνολική αξιολόγηση είναι
η διεθνής εικόνα του ιδρύματος, που αποδίδει το 7,5% και αποτιμάται με το ποσοστό των αλλοδαπών σπουδαστών και του αλλοδαπού προσωπικού του πανεπιστήμιου, όπως και οι διεθνείς συνεργασίες του
και τέλος, με το ελάχιστο 2,5%, αποτιμάται η γνώση που παράγεται στο πανεπιστήμιο και μεταφέρεται στη βιομηχανία
η αξιολόγηση
στις 10 πρώτες θέσεις κατατάσσονται στη σειρά η Οξφόρδη, το Χάρβαρντ, το Κέιμπριτζ, το Στάφορντ, το ΜΙΤ, το Καλτέκ, το Πρίνστον, το Μπέρκλεϋ, το Γέηλ και το Ιμπέριαλ
σ αυτή την αγγλοσαξονική υπόθεση επισημαίνεται η άνοδος στην κατάταξη των κινέζικων ιδρυμάτων
απ τα εγχώρια προηγούνται το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το ΕΚΠΑ (θέσεις μεταξύ 401 – 500),
και ακολουθούν το Χαροκόπειο (501 – 600),
το Αιγαίο, το ΑΠΘ, το Οικονομικό Αθήνας, τα Γιάννενα, το ΕΜΠ, η Θεσσαλία στην ομάδα (801 – 1000),
η Πάτρα, το Πολυτεχνείο Κρήτης, η Θράκη, το Διεθνές, το Δυτικής Μακεδονίας, (1001 – 1200)
το Ανοιχτό και το Δυτικής Αττικής (1501 +)
αντίστοιχα, το Πανεπιστήμιο Κύπρου εντάσσεται στην ομάδα (401 – 500), το University of Nicosia στην ομάδα (501 – 600) και το Τεχνολογικό της Λεμεσού στην ομάδα (601 – 800)
απ τα τουρκικά πανεπιστήμια, τρία βρίσκονται στην ομάδα (401 – 500), ένα στην ομάδα (501 – 600) και τρία στην ομάδα (601 – 800)
απ την τουρκοκρατούμενη Κύπρο ένα κατατάσσεται στην ομάδα (501 – 600) κι ένα στην ομάδα (601 – 800)
το Πανεπιστήμιο της Σόφιας βρίσκεται στην ομάδα (1201 – 1500), ένα της Σερβίας στην ομάδα (801 – 1000) κι ένα ακόμα στην ομάδα (1501+), ενώ τα πανεπιστήμια της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας βρίσκονται εκτός κατάταξης
Μεγάλοι – μικροί δείκτες ανά παράμετρο για τα Ελληνικά Πανεπιστήμια
Κρήτη (Μ: ετεροαναφορές, μ: διδασκαλία)
ΕΚΠΑ (Μ: ετεροαναφορές, μ: διδασκαλία)
Χαροκόπειο (Μ: ετεροαναφορές, μ: διδασκαλία)
αυτή η εικόνα επιβεβαιώνεται και απ τα υπόλοιπα ελληνικά πανεπιστήμια,
δηλαδή μεγάλος αριθμός ετεροαναφορών, χωρίς παράλληλα να συνοδεύονται με εξίσου υψηλές επιδόσεις στην παράμετρο «ποιότητα έρευνας», ενώ στα αγγλοσαξωνικά πανεπιστήμια της πρώτης δεκάδας υπάρχει ισχυρή συσχέτιση ποιότητας & ετεροαναφορών
με εξαίρεση το ΕΜΠ, όπου η καταγράφεται αξιολόγηση που υπερβαίνει την αντίστοιχη των ΜΙΤ και Καλτέκ, στην γνώση που παράγεται στο πανεπιστήμιο και μεταφέρεται στη βιομηχανία
αυτά τα στοιχεία διαγράφουν εστίαση στα προσωπικά βιογραφικά των ελλήνων μελών ΔΕΠ, έναντι του διδακτικού τους έργου το οποίο ουδόλως συνεισφέρει σ αυτές τις περιλάλητες λίστες επαγγελματικής ευδοκίμησης
κάποιες ακόμα πρωτιές, ίσως μη αναμενόμενες
στη παράμετρο «ετεροαναφορές» πρωτεύουν η Ιατρικές Σχολές του Αράκ και του Γκουόμ και οι δυο στο Ιράν, το τούρκικο Πανεπιστήμιο Κάνκαγια, το βιετναμέζικο Πανεπιστήμιο Ντούι Ταν, όλα στην ομάδα (401 – 500) αλλά και η Ιατρική Σχολή Γκολεστάν πάλι του Ιράν (351 – 400),
αυτές οι επιδόσεις επίσης συνοδεύονται από χαμηλά σκορ στην ποιότητα των ερευνών που ετεροαναφέρθηκαν σε υψηλότατες συχνότητες
μια πρώτη ερμηνεία του παράδοξου θα μπορούσε να είναι ότι οι ετεροαναφορές στοχεύουν στην κριτική αυτών των ερευνών, εξίσου και στην άντληση δυσπρόσιτων πληροφοριών που αφορούν ιδιαίτερες τοπικές συνθήκες
στην παράμετρο που αφορά τη διασπορά της γνώσης στη βιομηχανία προηγούνται δυο τουρκικά πανεπιστήμια με χαμηλή συνολική αξιολόγηση αλλά ακολουθούν ισόβαθμα, πανεπιστήμια της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Γερμανίας με υψηλή συνολική βαθμολογία
γεωπολιτική
η ποινή που επιφύλαξε ο αξιολογικός οργανισμός στα ρώσικα πανεπιστήμια, λόγω των πέναλτι του Δυτικού Κόσμου στην Ρωσική Ομοσπονδία
είναι η θολή αναγραφή των σκορ που κατέκτησαν. Στην παράθεση, το πιο υψηλά αξιολογημένο πανεπιστήμιο αυτής της χώρας είναι το Λεμονόσωφ
λοιπόν;
η καταγραφή αναδεικνύει ότι υπάρχουν τεχνικές στη σύνταξη επιστημονικών εργασιών που πετυχαίνουν να προκαλούν ενδιαφέρον, γι αυτό αποσπούν μεγάλο αριθμό ετεροαναφορών, χωρίς παράλληλα να αναγνωρίζονται για την ποιότητά τους
αυτές οι τεχνικές επιλέγονται από ερευνητές που στελεχώνουν μάλλον χαμηλής αξιολόγησης πανεπιστήμια
οι έλληνες πανεπιστημιακοί ερευνητές φαίνεται να εντάσσονται στην προηγούμενη περιγραφή, ενώ ενδιαφέρονται λιγότερο για την διδασκαλία στα αμφιθέατρα, τα σπουδαστήρια και τα διδακτικά εργαστήρια
η συρρίκνωση του αριθμού των μελών ΔΕΠ στα δικά μας ιδρύματα αποτελεί έναν απ τους παράγοντες της καταγραφήσας διδακτικής υποβάθμισης
παρά το ότι το ΕΜΠ υπολείπεται στην αξιολόγηση που συζητάμε, π.χ. του Χαροκόπειου, συνεχίζει να αποτελεί ένα ίδρυμα που διεκδικούν οι υψηλόβαθμοι μαθητές της χώρα, μαζί με τις εγχώριες Ιατρικές. Ίσως η καλή φήμη του να σχετίζεται με την πρόσβαση των αποφοίτων του στην αγορά εργασίας, όπου η παράμετρος «μεταφορά γνώσης στην βιομηχανία» αποτελεί ένα σχετικό θετικό τεκμήριο
γενικότερα, αυτές οι αξιολογήσεις με τις παραμέτρους που επιλέγουν και την βαρύτητα που αποδίδουν σε κάθε μια τους, επιδιώκουν με την καλή φήμη που θα εξασφαλίσουν ως πρωταθλητές, να την επενδύουν στην προσέλκυση πλούσιων προπτυχιακών φοιτητών και ικανών μεταπτυχιακών
οι πρώτοι αποτελούν έναν απ τους πόρους αυτών των ιδρυμάτων, ως επιχειρήσεων και οι δεύτεροι τις επενδύσεις για την συνέχεια του επιστημονικού πρωταθλητισμού που διεξάγουν
Καλησπέρα Γιώργο.
Αν και δεν κατάλαβα πώς ακριβώς γίνεται η μέτρηση της “ποιότητας διδασκαλίας” (έρευνα σχετικά με τη φήμη των διδακτικών δραστηριοτήτων;;; δηλαδή;) τα δυο συμπεράσματα που καταλήγεις:
“οι έλληνες πανεπιστημιακοί ερευνητές φαίνεται να εντάσσονται στην προηγούμενη περιγραφή, ενώ ενδιαφέρονται λιγότερο για την διδασκαλία στα αμφιθέατρα, τα σπουδαστήρια και τα διδακτικά εργαστήρια
η συρρίκνωση του αριθμού των μελών ΔΕΠ στα δικά μας ιδρύματα αποτελεί έναν απ τους παράγοντες της καταγραφήσας διδακτικής υποβάθμισης”
νομίζω ότι περιγράφουν την κατάσταση με πολύ καλή εμπειρική προσέγγιση!
σχετικά με το ζήτημα που διερωτάσαι και αποτελεί και δικιά μου απορία δηλωμένη στην ανάρτηση
προκύπτει επειδή δεν μπόρεσα να αντλήσω διευκρινήσεις απ την έκθεση που μελέτησα και κοινοποιώ
To γεγονός ότι υπάρχουν Ελληνικά Πανεπιστήμια, που την εποχή των μνημονίων και της κρίσης, καταφέρνουν να βρίσκονται σε όλες τις διεθνείς κατατάξεις τόσο ψηλά είναι ένα σπουδαίο νέο για την χώρα μας. Η σύγκριση με τα Ivy League Πανεπιστήμια μας αδικεί, όπως φυσικά αδικεί και τις άλλες χώρες που αναφέρεις Γιωργο, γιατί τα οικονομικά μεγέθη είναι πολύ διαφορετικά.
Εχει ενδιαφέρον να δει κανείς και τα γνωστικά αντικείμενα που ανεβάζουν τα Πανεπιστημια μας στις διεθνείς κατατάξεις.
Τίνα καλησπέρα
η οπτική που αντιμετωπίζω αυτές τις κατατάξεις αδιαφορεί για «αδικίες» ή για «εύνοιες»
επιλέγω να εστιάζω στα τεκμήρια, δείχνοντας εμπιστοσύνη στα πρωτογενή δεδομένα και την επεξεργασία τους και μ αυτά τα δεδομένα επιχειρώ να εξάγω συμπεράσματα
και αυτά τα συμπεράσματα δεν ενδιαφέρονται να ενισχύσουν την όποια επίπλαστη ντόπια αριστεία αλλά επιδιώκουν την αλλαγή στάσης του «κουρασμένου» μέσου πανεπιστημιακού αποφοίτου ώστε αυτός να καταστεί ο ζωντανός διαφημιστής του πανεπιστήμιου που σπούδασε – αν/ όποτε διαπιστώσουμε αυτή την μεταστροφή είναι αναπόφευκτη και η βελτίωση των αξιολογικών δεικτών
απ την συγκεκριμένη έκθεση προκύπτει το εύλογο συμπέρασμα για την υποβάθμιση της διδασκαλίας έναντι της αλίευσης ετεροαναφορών
και βεβαίως έχω, όπως και συ, υπόψη μου κατατάξεις και άλλων αξιολογικών οργανισμών που με εναλλακτικούς δείκτες και διαφορετικά βάρη στις παραμέτρους αποδίδουν στα ελληνικά πανεπιστήμια εντελώς διαφορετική κατάταξη
π.χ. η πρόσφατη (2022) ετήσια αξιολόγηση του World University Rankings της QS, δίνει τα ακόλουθα αποτελέσματα:
422: Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
473: Πανεπιστήμιο Κύπρου
591-600: Πανεπιστήμιο Κρήτης
601-650: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
651-700: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
801-1000: Πανεπιστήμιο Πατρών
αυτή όμως η σε αριθμούς «βελτίωση» κάποιων ιδρυμάτων έναντι άλλων με την όποια εναλλακτική αξιολόγηση, δεν βελτιώνει το επίπεδο διδασκαλίας στα ελληνικά πανεπιστήμια που αναδεικνύεται συγκριτικά ως η «αχίλλειος πτέρνα» του συστήματος
οι υψηλότεροι δείκτες των ελληνικών πανεπιστημίων προκύπτουν απ την κατηγορία “ετεροαναφορές” και προέρχονται από έρευνες των Ιατρικών μας Σχολών
όμως χωρίς να είναι αρνητική, η αναζήτηση βελτίωσης “βολικών δεικτών” δεν αντιμετωπίζει την ουσία του προβλήματος
Καμια επίπλαστη αριστεία δεν βλέπω Γιώργο. Πραγματική αριστεία βλέπω.Τα Πανεπιστήμιά μας αν και έχουν πολύ χαμηλή χρηματοδότηση καταφέρνουν να είναι στις διεθνείς κατατάξεις πολύ ψηλά και έχουν πολύ καλή φήμη στο εξωτερικό. Οι απόφοιτοι των Ελληνικών Πανεπιστημίων που φεύγουν στο εξωτερικό πράγματι είναι ζωντανή διαφήμιση των Ελληνικών Πανεπιστημίων. Δεν είναι τυχαίο, αν μιλήσουμε για την δικη μας επιστήμη την Φυσική, ότι στα δύο κορυφαία πειράματα/οργανισμούς διεθνώς το Fermilab και το EGO-VIRGO, διευθυντές/διευθύντριες είναι Έλληνες απόφοιτοι του Τμήματος Φυσικής ΕΚΠΑ!! (Μέρμηγκα – Κατσανέβας)
Οι διεθνείς κατατάξεις το αποδεικνύουν κάθε χρόνο ότι έχουμε εξαιρετικά Πανεπιστήμια και κορυφαίους ερευνητές σε πολλά επιστημονικά πεδία (Ιατρική, Οδοντιατρική, Φυσική κτλ). Μια απλή αναζήτηση στο Google Scholar και στο Scopus αρκεί
https://scholar.google.com/citations?view_op=view_org&hl=en&org=16546073266042578596
Αν δεν δοθούν,ομως, και χρήματα για τις υποδομές/προσωπικό και χρήματα στην επιστημονική έρευνα στηρίζοντας έμπρακτα τους ερευνητές που κάνουν τις επιστημονικές εργασίες, δεν θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Καλή η υπερηφάνεια αλλά χρειάζονται και λεφτά.
τα επιχειρήματα που παραθέτεις Τίνα
μπορώ να τα εκλάβω ως ενισχυτικά και της δικής μου θέσης
αφού η ανάδειξη των πλούσιων αναφορών στις εργασίες των επιστημόνων που υπάρχουν στο λινκ που επισύναψες, ενισχύουν αυτόν που αναδείχθηκε ως ο ισχυρός δείκτης της ελληνικής κατάταξης που σχολιάζουμε και όχι εκείνον που φαίνεται να κουτσαίνει
όσο για την διακριτή διεθνή καριέρα ενός απ τους δυο διευθυντές των μεγάλων πειραμάτων που αναφέρεις
αυτή ξεκίνησε όταν μειοψήφησε στη διεκδίκηση της θέσης Αναπληρωτή Καθηγητή στο Φυσικό του ΕΚΠΑ, όπου υπηρετούσε ως Επίκουρος, από άλλον Επίκουρο του ίδιου Τμήματος
οπότε πήρε το ομματιών του για πιο γόνιμα επιστημονικά χωράφια
όσο για την υποχρηματοδότηση των ελληνικών πανεπιστημίων υπάρχει απόλυτη και εξ αρχής δηλωμένη συμφωνία
έγραψα στην ανάρτηση και υπογράμμισε ο Διονύσης
“η συρρίκνωση του αριθμού των μελών ΔΕΠ στα δικά μας ιδρύματα αποτελεί έναν απ τους παράγοντες της καταγραφήσας διδακτικής υποβάθμισης“,
για την ανάγκη πλήρους συναίνεσης γι αυτό το θέμα υπερθεματίζω: και όχι μόνον της διδακτικής υποβάθμισης
αν και συ εκτιμάς ότι κάτι πάσχει στην πανεπιστημιακή διδασκαλία στη χώρα, ας συνεχίσουμε σ αυτό το πρόβλημα
εγώ πάντως εκεί θα επιθυμούσα να εστιάσω
Γιώργο γνωρίζεις καλά ότι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει εύκολα. Θα πρέπει καταρχήν να αλλάξει η αναλογία διδασκόντων / διδασκομένων . Για να αλλαξει η αναλογία θα πρεπει ή να διοριστουν νεα μέλη ΔΕΠ ή θα πρεπει να μειωθεί ο αριθμός των φοιτητών ανα Τμήμα.
Το πολιτικό κόστος είναι τεράστιο. Τα Πανεπιστήμια στις μεγάλες πόλεις εδώ και χρόνια ζητούν να μειωθεί ο αριθμός των εισακτέων για να λειτουργήσουν καλύτερα.
Αν λοιπον δεν δοθεί γερή χρηματοδότηση, οι συγκεκριμένοι δείκτες που αναφέρεις δεν μπορούν να αλλάξουν δυστυχώς. Τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω εγώ από τα λίγα που γνωρίζω για το θεμα.
Πράγματι ο ισχυρός δείκτης που μας παει ψηλά στις διεθνείς κατατάξεις των Πανεπιστημίων είναι οι ετεροαναφορές στα paper των Ελλήνων ερευνητων. Αν σκεφτεί κανείς πόσο δύσκολα γίνεται η έρευνα στην χώρα μας (λόγω της υποχρηματοδότησης και όχι μόνον) είναι άθλος.
και κάτι σημερινό – ακραίο που αφορά τις υποδομές Τίνα
Αυτοί που τέλειωσαν ΕΚΠΑ και έχουν υψηλές θέσεις σε ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια είναι τέκνα του εκπαιδευτικό συστήματος που υπήρχε πριν το 1978-80 όταν σταμάτησαν τα πανεπιστήμια μας να είναι ανταγωνιστικά με την ίδρυση πανεπιστημίου σε κάθε ραχούλα με αποτέλεσμα τη διάσπαση εγκεφάλων, βιβλιοθηκών, υποδομών, φοιτητών, καθηγητών κ.λ.π. Ταυτόχρονα εξαιτίας μιας αλλοπρόσαλλης πολιτικής τεράστιας αύξησης αριθμού εισακτέων αδιακρίτως σχολής σταμάτησαν να θέλουν, και ορθώς κατά τη γνώμη μου, το Φυσικό και Μαθηματικό οι “καλοί μαθητές” στην πλειονότητα τους. Απλά αντιγραφω και υιοθετώ το παρακάτω που γραφτηκε πριν απο μια δεκαετία. Τώρα τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα.
https://www.tovima.gr/2011/09/28/society/d-xristodoyloy-ta-ellinika-aei-exoyn-meinei-30-xronia-pisw/
θεωρώ υπερβολική την γενίκευση στην οποία προβαίνεις Χαράλαμπε
εκτιμώ ότι είναι πολύ περισσότεροι οι έλληνες που κάνουν διακριτή επιστημονική καριέρα εκτός των συνόρων, με πρώτες σπουδές σε ελληνικά πανεπιστήμια απ ότι πριν το 1980
άμεσα μου έρχονται στο μυαλό ο Μανώλης Δερμιτζάκης (γεν. 1973), η Βασιλική (Βίκυ) Καλογερά (γεν 1975), ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης (γεν 1981)
η διάδοση της γνώσης και της πληροφορίας μετά το 1990 μπορούσε να ξεπεράσει τις όποιες ατέλειες των ελληνικών πανεπιστημίων τις οποίες θεωρώ ότι μεγαλοποίησες, για εκείνους που διέθεταν πνεύμα διερευνητικό και αυτοσυγκέντρωση στους στόχους τους
και αυτοί που επωφελήθηκαν απ τις νέες συνθήκες είχαν ως γενιά περισσότερα πολιτιστικά εφόδια & γλώσσες για να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες των ξένων πανεπιστημίων απ τους προικισμένους εκπρόσωπους των παλαιότερων γενεών,
όταν η μετάβαση στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες γινόταν με το τραίνο, μέσω της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και η γλώσσα ήταν στην αρχική της εκδοχή τα “κουτσοαγγλικά”
αλλά και οι γνώσεις που αποκομίζουν απ τις σπουδές τους οι νεώτεροι φυσικοί, δες αυτούς εδώ στο υλικονετ, κάνουν αυτές με τις οποίες αποφοίτησαν οι παλαιοτέρων ετών να μοιάζουν «κολλυβογράμματα»
αυτές οι γνώσεις, ίσως να μην επαρκούν για την διδακτική πράξη, που σήμερα είναι πιο απαιτητική απ το χθες,
αλλά όπως και να το κάνουμε, όσοι αποφάσισαν να τιμήσουν τη διδασκαλία, κρίνοντας απ τις διδακτικές τους προτάσεις αλλά και τα ρεφλέξ με τα οποία αντιδρούν στις προκλήσεις, ας πούμε του ΚυρΓιάννη,
χαίρομαι να διαπιστώνω ότι κάνουν άλματα μήνα με τον μήνα
και να προσαρμόζονται στις δυσκολίες της διδακτικής πράξης με γρηγορότερους ρυθμούς από εκείνους που εγώ είχα δάσκαλους
οι τελευταίοι είχαν ως αποκλειστική αναφορά το σχολικό βιβλίο
ενώ στις συζητήσεις που εξελίσσονται σήμερα παρατίθενται δεδομένα, μερικές φορές και απ την πρωτογενή έρευνα αλλά και στοιχεία απ τις διδακτικές του απώτερου παρελθόντος
Προσωπικά ξέρω ελάχιστους έλληνες απόφοιτους φυσικών τμημάτων με διεθνείς διακρίσεις στη φυσική τα τελευταία 20 χρόνια (οι λίγες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα) αλλά και διεθνείς υποτροφίες που δόθηκαν από τα πανεπιστήμια του εξωτερικού σε έλληνες σχετικά πάντα με το παρελθόν αν και έχει αυξηθεί εκρηκτικά ο αριθμός αυτών των υποτροφιών. Πολλές χώρες που στη δεκαετία του 1980 ήταν πολυ πίσω από την Ελλάδα τώρα μας έχουν περάσει δραματικά. Βέβαια αυτό ίσως να οφείλεται στην σχετική ανάπτυξη άλλων χωρών σχετικά με την Ελλάδα που υπήρξε ραγδαία. Αν συγκρίνουμε τα αποτελέσματα της Ελλάδας με αυτά άλλων χωρών π.χ. Τουρκία, Κίνα, Πολωνία, Πορτογαλία, Ισπανία σε υποτροφίες διάσημων Πανεπιστημίων Φυσικής (με διεθνή κριτήρια) κυρίως δε με το ρυθμό αύξησης τους τα τελευταια 40 χρόνια είναι απογοητευτικά για τη χώρα μας.
Επίσης τα στατιστικά που έχω δείχνουν ότι η κατάσταση, σε απόφοιτους, στα Φυσικά τμήματα τουλάχιστον που έχω στοιχεία, βελτιωνεται αργά αλλά σταθερά. Δεν είναι τυχαίο πάντως ότι το Φυσικό του Πανεπιστήμιου Κρήτης δεν καταφέρνει να έχει ούτε το ένα τρίτο των φοιτητών των προσφερόμενων θέσεων του Πανεπιστημιου τώρα που μπήκε μια ελάχιστη βάση εισαγωγής.Θα κλείσω με μια φραση του κ. Χριστοδουλου “Επίσης έχει μειωθεί σε τρομακτικό βαθμό ο αριθμός των ελλήνων μεταπτυχιακών φοιτητών σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Καμία σχέση με την εποχή που εγώ ήμουν μεταδιδακτορικός φοιτητής. Ο σύλλογος των Ελλήνων φοιτητών στο Πρίνστον ήταν μεγάλος σύλλογος. Σήμερα είναι τρεις κι ο κούκος». Βέβαια ως μη ειδικός και μπορεί να κάνω λάθος.
Δεν έχει σημασία τι γνωρίζουμε προσωπικά Χαράλαμπε. Και εγω προσωπικά γνωρίζω το ακριβώς αντίθετο από αυτο που υποστηρίζεις. Το θέμα είναι αν υπάρχουν στοιχεία/έρευνες για αυτά που λέμε εδώ. Προσωπικά δεν γνωρίζω καμία σχετική έρευνα, αν εχεις στατιστικά στοιχεια για το θέμα ανέβασέ τα. Τα τμήματα φυσικής της χώρας μας έχουν πολύ καλή φήμη στο εξωτερικό όπως και οι απόφοιτοί τους.
καλησπέρα Χαράλαμπε
επειδή το θέμα που άνοιξες έχει ψωμί, τουλάχιστον για μένα
αξίζει να μην το εξαντλήσουμε με αναφορές σε αποφάνσεις σεβαστών επιστημόνων, όπως ο καθηγητής Χριστοδούλου
επειδή από μόνες τους αυτές οι αναφορές κωδικοποιούν την άποψη σου αλλά μας παρέχουν ενίσχυση της υπόθεσης που στηρίζεις αλλά όχι τεκμήρια
σε παρακαλώ να κοινοποιήσεις τις στατιστικές που φάνηκε ότι έχεις υπόψη σου και περιγράφουν την σχετική ελάττωση των ευδόκιμων ελλήνων επιστημόνων με πρώτες σπουδές σε ντόπια πανεπιστήμια μετά μια συγκεκριμένη χρονολογία – εσύ προτείνεις το 1980, γιατί όχι!
γιατί αν και γω προσκομίσω αντίστοιχες αποφάνσεις που έχω υπόψη μου, επίσης διακριτών ελλήνων που σταδιοδρόμησαν πετυχαίνοντας διεθνώς αποδεκτά έργα και εκφράζουν την αντίθετη άποψη,
θα καταλήξουμε να διαλεγόμαστε για το ποιος είναι ο καλύτερος, ο Σιδέρης ή ο Παπαϊωάννου – άγονες διαλεκτικές μάχες για ποδοσφαιριστές του ’60 όπου, όλοι δίκιο είχαν αλλά … το πρωτάθλημα το πήρε η ομάδα του Δομάζου
όπως φάνηκε απ την παρέμβασή σου έχεις υπόψη σου στατιστικά για την ευδοκίμηση των σύγχρονων ελλήνων επιστημόνων έναντι Τούρκων και κεντρικοευρωπαίων – τους κινέζους λόγω μεγέθους και ανάπτυξης ας τους αφήσουμε έξω
δούλεψέ τα λίγο και κοινοποίησέ τα εδώ ή σε ξεχωριστή ανάρτηση για να ζεσταθούμε με ντοκουμέντα και όχι με αποφάνσεις και υπόσχομαι να προσπαθήσω και γω να συνδράμω
Θα ξεκινήσω με το τμήμα που τελείωσα: Το Φυσικό Κρήτης. Είναι το μόνο που έχει την τόλμη να καταγράφει στους απόφοιτους του την επιστημονική ή επαγγελματική τους πορεία ανά έτος. Ετσι είναι εύκολο να δεις ποιοι και πόσοι συνέχεισαν σπουδές αλλά και που από το 1978 ως το 2018 (φαίνεται στις ενέργειες).
https://alumni.physics.uoc.gr/
Για να ζεσταθούμε λίγο αλλά και να επιβεβαιώσουμε τον κ, Χριστοδούλου για το Princeton τουλάχιστον
https://www.collegefactual.com/colleges/princeton-university/student-life/international/#secCountryDeepDive
μια διαχρονική εξέταση της ίδιας σελίδας αρκεί για αν βγάλεις κάποια συμπεράσματα για την εκπαίδευση κάθε χώρας έστω και ερασιτεχνικά όπως εγώ
Επιστημονική έρευνα είναι κάτι άλλο Χαράλαμπε. Χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένες επιστημονικές έρευνες peer reviewed η κουβέντα όπως εξελίσσεται δεν έχει κανένα νόημα, είναι δυσφημιστική για τα εξαιρετικά Πανεπιστήμια μας και τους φοιτητές μας, και δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις σε όσους διαβάζουν την συζήτηση . Και εγώ αρχισα να φταρνίζομαι όπως ο Γιώργος (ελπίζω να μην είναι κορόνα).
Οι προσωπικες μας απόψεις δεν έχουν καμία σημασία όπως και οι εντυπώσεις που έχουμε δημιουργήσει.
Αν όμως έχεις σχετικές επιστημονικες έρευνες ή στατιστικά στοιχεια θα είχε πραγματι ενδιαφέρον.
Χαράλαμπε
οι παραπομπές που προτείνεις παρουσιάζουν λειτουργικά προβλήματα
η πρώτη, του Παν. Κρήτης, είναι εξαιρετικά δυσπρόσιτη στην πλοήγηση και από μόνη της δεν αρκεί για εξαγωγή συμπερασμάτων, αφού αφορά μια τοπικότητα
απαιτείται άλλη μια βάση δεδομένων, αξιόπιστη για σύγκριση
η δεύτερη του Πρίνστον, μετά την περιήγηση 5 σελίδων, στην προσπάθεια να αντιληφθώ τι σημαίνουν οι δείκτες Quality & Value Ranking, με πέταξε έξω και μου ζητά χίλια δυο ώστε να γίνω “member”, και δεν το επιθυμώ να κολλήσω ένσημα σε μια εμπορική – διαφημιστική ιστοσελίδα ενός, έστω σπουδαίου πανεπιστήμιου
αντί να επιμένουμε να ομνύουμε σε αναγνωρίσιμους επιστήμονες ωσάν να είναι άγιοι, δεν κάνεις μια ποσοτική προσέγγιση των αναφορών που πρότεινες
γιατί εγώ δεν ζεστάθηκα με το υλικό που παρέπεμψες – μη σου πω ότι άρχισα να φταρνίζομαι
εν τω μεταξύ, και γω ξεκίνησα το ψάξιμο, ελπίζω σε περισσότερο προσβάσημα και πλέον αξιόπιστα ντοκουμέντα
αν/ όταν βγάλω άκρη επανέρχομαι
θα σχολιάσω μια εργασία που αναφέρεται στη δημιουργία βάσης δεδομένων που περιλαμβάνει 63951 επιστήμονες με ελληνική καταγωγή, που έχουν 5 τουλάχιστον δημοσιεύσεις ανθολογημένες στο Scopus
στόχος αυτής της εργασίας ήταν η μελέτη διαρροής επιστημόνων απ τη χώρα και την υπογράφουν οι John P. A. Ioannidis, Chara Koutsioumpa, Angeliki Vakka, Georgios Agoranos, Chrysanthi Mantsiou, Maria Kyriaki Drekolia, Nikos Avramidis, Despina G. Contopoulos-Ioannidis, Konstantinos Drosatos, Jeroen Baas
και μπορείς να την προσεγγίσεις απ εδώ
η εργασία πιστοποιεί το προφανές, ότι δηλαδή το 94% των κορυφαίων επιστημόνων με βάση τις ετεροαναφορές που απέσπασαν, δραστηριοποιούνται εκτός Ελλάδας, αλλά και το ότι πολλοί επιστήμονες που εργάζονται στη χώρα βρίσκονται στο 20% των κορυφαίων του κλάδου τους
τέλος, επισημαίνει ότι η χώρα παράγει ένα απ τα υψηλότερα ποσοστά ιατρών στον κόσμο
σ αυτή την έρευνα αναδεικνύεται και το χαρακτηριστικό της αριστείας των ελλήνων, με κριτήριο την ένταξη μεταξύ των 15 πρώτων σε ετεροαναφορές, στον επιστημονικό κλάδο που θεραπεύουν
παραθέτω εκείνους που εντάσσονται σ αυτή την διακριτή κατάταξη, με την προϋπόθεση ότι απέκτησαν το πρώτο τους πτυχίο από ελληνικό πανεπιστήμιο και όχι στην αλλοδαπή
ο πρώτος αριθμός (π.χ. 5) δηλώνει τη θέση του ερευνητή ως προς τον αριθμό αναφορών στις εργασίες του στον στενό κλάδο που μελετά, στη συνέχεια υπάρχει το όνομα του ερευνητή και το ίδρυμα που υπηρετεί, η ειδικότητά του, το πανεπιστήμιο του βασικού του πτυχίου και το έτος που το απέκτησε
η λατινική γραφή μαρτυρά τεμπελιά και κοπιπέιστ
1 – Santamouris, Mattheos – (UNSW) Australia, πριν στο Φυσικό Αθηνών – Building & Construction –Φυσικό Πατρών/ 1979
1 – Peppas, Nicholas A. – The Univ of Texas, Austin – Pharmacology & Pharmacy – ΕΜΠ/ 1971
2 – Papadimitriou, Christos H. – Columbia University – Comput Theory & Maths – ΕΜΠ/ 1972
2 – Ioannidis, John P. A. – Stanford Univ – General & Internal Medicine –ΕΚΠΑ/ 1996
5 – Ntziachristos, Vasilis – Helmholtz Center Munich – ΑΠΘ/ 1992
6 – Buhalis, Dimitrios – Bournemouth University – Sport, Leisure & Tourism – Παν Αιγαίου/ 1990
6 – Giannelis, Emmanuel – Cornell University – Polymers – ΕΚΠΑ/ 1980
6 – Kanatzidis, Mercouri G. – Northwestern University – Materials – ΑΠΘ/ 1979
9 – Bertsekas, Dimitri – Arizona State University – Operations Research – ΕΜΠ/ 1965
9 – Stephanopoulos, Gregory – ΜΙΤ – Biotechnology –ΕΜΠ/ 1974
10 – Gazetas, G. – ΕΜΠ – Strategic, Defence & Security Studies – ΕΜΠ/ 1974
12 – Antonarakis, Stylianos E. – Université de Genève Faculté de Médecine – Genetics & Heredity – ΕΚΠΑ/ 1973
12 – Pratsinis, Sotiris E. – ETH Zürich – Chemical Engineering – ΑΠΘ/ 1977
12 – Chrousos, George P. – ΕΚΠΑ – Endocrinology & Metabolism – ΕΚΠΑ/ 1975
13 – Yannakakis, Mihalis – Columbia University – Comput. Theory & Maths – ΕΜΠ/ 1975
13 – Avouris, Phaedon – IBM T. J. Watson Research Center – Applied Physics – ΑΠΘ/ 1969
14 – Giannakis, Georgios B. – University of Minnesota Twin Cities – Networking & Telecommunications – ΕΜΠ/ 1981
14 – Davatzikos, Christos – University of Pennsylvania – Nuclear Medicine & Medical Imaging –ΕΜΠ/ 1989
15 – Karniadakis, George Em – Brown University – Applied Mathematics – ΕΜΠ/ 1982
με επίγνωση ότι οι εργασίες αυτών που εντάσσονται στην πρώτη 15δαδα των ετεροαναφερθέντων, αφορούν κυρίως τεχνολογίες ή στοχαστικές επεξεργασίες και όχι βαριά θεωρία, όπου η παραγωγή αλλά και το ενδιαφέρον είναι μικρότερες,
διαπιστώνω ότι, οι επιστήμονες που διακρίθηκαν με πρώτο πτυχίο πριν το 1974, «τότε που γινόταν μάθημα» είναι 5
απ το 1974 – 1980, τότε που ξεκίνησε η «αποχαρβάλωση» των ελληνικών πανεπιστημίων, σύμφωνα με μια ισχυρή ιδεοληψία που κυκλοφορεί (αποχουντοποίηση, πολύμηνες καταλήψεις και αποχές, απώλεια σεβασμού εκ μέρους των φοιτητών), οι διακριτοί επιστήμονες με πρώτο πτυχίο μεταξύ 74 – 80, είναι 8
και μετά το 1980, που «διοικούσαν οι φοιτητές τη Σύγκλητο», οι διακριθέντες πτυχιούχοι αυτής της περιόδου είναι 6
δηλαδή;
εκ πρώτοις, το σκορ 5 – 8 – 6 θα μπορούσε να δηλώνει «ίσα βάρκα – ίσα νερά»
αντιλαμβάνομαι ότι αυτό το συμπέρασμα αποτελεί μια ασθενή ποσοτική ένδειξη – σε καμιά περίπτωση τεκμήριο – που όμως ενισχύει την υπόθεση ότι δεν επήλθε ο όλεθρος στα πανεπιστήμια μετά το 1974 ή μετά το 1980, παρά την ενάντια θέση
πιο σίγουρα προκύπτει ο ισχυρισμός πως η ποσοτική αποτίμηση της αριστείας μπορεί να έχει και άλλες αναγνώσεις περισσότερο έγκυρες απ τις ατεκμηρίωτες και απόλυτα καταστροφολογικές που διακινούνται στη δημόσια σφαίρα
χαρακτηρίζω ως ασθενή την ποσοτική ένδειξη που ανέδειξα,
κυρίως γιατί υποθέτει ως στεγανά όρια το 1974 και το 1980, ενώ π.χ. οι πτυχιούχοι του 1973 έζησαν μέσα στα αμφιθέατρα το εξεγερτικό αντιχουντικό κλίμα που οδήγησε στην Κατάληψη της Νομικής (1972) και κυοφόρησε την κατάληψη του Πολυτεχνείου το επόμενο έτος
αλλά και το ότι με δείγμα 19 ερευνητές οι γενικεύσεις είναι επισφαλείς
αν όμως ενδιαφέρομαι για κάποια απ τα χαρακτηριστικά αυτής της αριστείας, αξίζει να επιμείνω λίγο περισσότερο
εδώ αποδελτιώνονται διακριτοί ερευνητές που ως πτυχιούχοι μηχανικοί, γιατροί, χημικοί, ένας οικονομολόγος κι ένας φυσικός, στις μεταπτυχιακές τους σπουδές καθοδηγήθηκαν ή διαισθάνθηκαν μέσα σε γόνιμα επιστημονικά περιβάλλοντα να επιλέξουν ειδικεύσεις αιχμής, όπως η επιδημιολογία, η αρχιτεκτονική των υπολογιστών, η βιοτεχνολογία, η γενετική, οι νευροεπιστήμες, το αθλητικό και τουριστικό μάνατζμεντ και η επιστήμη των υλικών,
εγκαταλείποντας τις τότε βασικές σταθερές που θεράπευαν τα ελληνικά πανεπιστήμια, δηλαδή την χειρουργική και την παθολογία, τις κατασκευές και την μη εφαρμοσμένη φυσική και χημεία, είτε στις παλιές καλές εποχές που οι φοιτητές «μαθαίναν γράμματα» είτε τότε που «όλα έγιναν μπάχαλο»
ίσως αυτή η ευέλικτη τάση να γονιμοποιήθηκε περισσότερο από τις σπουδές στο ΕΜΠ, αφού 9/19 ερευνητές που σχολιάζω είναι απόφοιτοι αυτής της σχολής
μια δευτερεύουσα παρατήρηση για το Φυσικό Αθηνών. Ο Ματθαίος Σανταμούρης ενώ ως πρώτος στην ειδικότητά του με τα συγκεκριμένα κριτήρια είναι ο δεύτερος σ αυτή τη συζήτηση που επιλέγει να αποχωρίσει απ το τμήμα για πιο γόνιμα ιδρύματα της αλλοδαπής
αξίζει να αξιολογηθεί αυτή η τάση ή είναι τυχαία;
τέλος, η πλειοψηφία των ερευνητών που ανέδειξε η εργασία που σχολιάζω, αποφεύγει την θορυβώδη δημόσια έκθεση. Εγώ, ως απόλυτα μη ειδικός, γνώριζα μόνον τους Παπαδημητρίου, Χρούσο και Ιωαννίδη
όλοι οι υπόλοιποι είναι αγοραφοβικοί; δεν επιθυμούν να δημοσιοποιήσουν τις κοινωνικές τους απόψεις;
για την κατάσταση βραδελφέ της εκπαίδευσης των προπτυχιακών τους χρόνων- όπως τις δημοσιοποίησε με αρνητικό πρόσημο π.χ. ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης ή η σπουδαία δασκάλα, καθηγήτρια Ευθυμίου, που συζητείται σε διπλανή ανάρτηση
πιθανόν δεν βρίσκουν ενδιαφέρον ή δεν έχουν ταλέντο για την μεταμοντέρνα κοινωνία των δημόσιων σχέσεων ή και ίσως γιατί αρκούνται στη δικαίωση που απολαμβάνουν στους στενούς επιστημονικούς και επαγγελματικούς κύκλους που αφιερώθηκαν
Πολύ ενδιαφέρον το paper που ανέβασες Γιώργο. Βλέπω ότι κρίνουν μόνον με βάση το Scopus οπότε και η κατάταξη αλλάζει τελείως σε σχέση με το Google Scholar.
Προσωπικά δεν εμπιστεύομαι ούτε το Scopus ούτε τον Ιωαννίδη. Αν όμως εμπιστεύεσαι και τους δύο δώσε στο Google το κείμενο που προκύπτει από έρευνα τους Not a single paper from Greece made it into the top 750 cited papers, according to data from the Scopus database for 2015 through September 2017,” he said. Για μένα το πρόβλημα βρίσκεται στην έλλειψη υποτροφιων στα Ελληνικά πανεπιστήμια οι τελευταίες μηδενιστηκαν πριν λίγα χρόνια αλλά κυρίως στην μήνυση που κατέθεσε πριν λίγα χρόνια ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης εναντίον του κράτους με μοναδικό αντικείμενο ότι τα κονδύλια που δίνει ανά φοιτητή το Ελληνικό κράτος είναι ανεπαρκή ώστε το Πανεπιστήμιο Κρήτης να μορφώσει στοιχειωδώς τους φοιτητές του. Παγκόσμια πρωτοτυπία τα αποτελέσματα της οποίας θα φανούν τα επόμενα 20 χρόνια.Ευχομαι να διαψευστω
Να υποθέσω ότι μάλλον δεν γνωρίζεις τι είναι το Scopus;
Είναι ο πιο αξιοπιστος χώρος για να δεις αν ένας ερευνητής/Πανεπιστημιακός έχει αξιόλογες επιστημονικές δημοσιεύσεις σε υψηλού κύρους επιστημονικά περιοδικά με peer review. Το Scopus εμπιστεύονται όλα τα Πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα διεθνώς.
Στο Google Scholar ανεβαίνουν όλες οι εργασιες, και μπορείς και να προσθέσεις τα δικά σου paper αν θες. Λειτουργεί δε με διαφορετικό τρόπο.
Στο Scopus ανεβαίνουν μόνον οι εργασίες που έχουν δημοσιευθεί σε συγκεκριμένα επιστημονικά περιοδικά υψηλού κύρους για αυτό και αλλάζουν όλοι οι δείκτες εκεί.
Θα σου πρότεινα αν σε ενδιαφέρει πραγματικά να μιλήσεις με ερευνητές για το θέμα.
Οι προσωπικές απόψεις δεν έχουν καμία σημασία για την επιστημονική κοινότητα που λειτουργεί με συγκεκριμένους αντικειμενικούς κανόνες. Ευτυχώς.
Πιστεύεις δηλαδή ότι το γεγονός που ανέφερα που βασίζεται σε έρευνα του Ιωαννιδη δημοσιευμένη σε έγκυρο περιοδικο και καταλήγει ο Ιωαννίδης στην ίδια έρευνα βασισμένος στο Scopus ότι χειροτερεύουν διαρκώς τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι αληθινό; Ο λόγος που δεν εμπιστεύομαι το scopus είναι ότι περιλαμβάνει μόνο αριθμό δημοσιεύσεων σε περιοδικά κύρους. Ο αριθμός ετεροαναφορων πάλι δεν είναι αξιόπιστος δείκτης καθως μπορεί να αφορά ακόμα και κριτική για λανθασμενη εργασία όπως επεσήμανε ο Γιώργος για το Ιράν στο . Για google scolar ανεγέρθηκες εσύ. Για να προσληφθείς π.χ. σε Αμερικανικό πανεπιστήμιο αντίθετα από πολλά ευρωπαϊκά παίζει ρόλο η ποιότητα των δημοσιεύσεων σου που δεν ξέρω κανένα δείκτη να την μετράει.παντως αν πιστέψουμε το scopus που εσύ γράφειςβοτι εμπιστεύεσαι τα ελληνικά πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια έχουν απλά πιάσει πατο. Βρες πόσες αναφορές στις 750 πρώτες εργασίες του scopus έχουν γραφτεί τα τελευταία 10 χρόνια από καθηγητές σε ελληνικά πανεπιστήμια και θα καταλάβεις
Μαλλον δεν εχει νοημα η κουβεντα. Δεν εχει σημασια τι εμπιστευομαι εγω αλλα τι εμπιστεύεται η επιστημονικη κοινοτητα διεθνως. Ρωτα καποιον Πανεπιστημιακο ή ερευνητή που εμπιστευεσαι για το πως λειτουργει η επιστημονική κοινότητα (αν έχεις την δυνατοτητα) και ξαναμιλαμε.
Δεν θα ανακαλύψουμε τον τροχο εδω.
Η ερευνα γινεται με εναν συγκεκριμενο τροπο διεθνως και τα εργαλεια ειναι γνωστα.
Καλο βραδυ.
αρκετό “μινόρε” η προηγούμενη συζήτηση, ας το γυρίσουμε σε “ματζόρε”
όλοι έχουμε επιφυλάξεις για τους στόχους των εκπαιδευτικών αξιολογήσεων, ιδιαίτερα όταν αισθανόμαστε ότι μας αφορούν
εγώ επιλέγω να επωφεληθώ απ τη σκληρή δουλειά της συλλογής και επεξεργασίας των δεδομένων που παρέχουν, για να τις χρησιμοποιήσω με τη σειρά μου στον έλεγχο των υποθέσων που μ ενδιαφέρουν
προσπαθώ, όσο μπορώ, να κατανοήσω τις παραμέτρους και τα φίλτρα που χρησιμοποιούν
όχι για να τα κριτικάρω ή να τ αποθεώσω, αλλά για να κερδίσω απ την πληροφορία και τη δουλειά που κουβαλάνε,
γιατί αλλιώς … θα πρέπει να τα κάνω όλα μόνος μου
κάνοντας μια στοιχειώδη δευτερογενή επεξεργασία, στην αξιολόγηση των πανεπιστημίων και στο άρθρο – χαρτογράφηση των ελλήνων ερευνητών
κατέληξα στα αποτελέσματα, που τα επαναφέρω με την ανοχή σας στη συζήτηση
οι επιστήμονες των ελληνικών πανεπιστημίων, αξιολογούνται σχετικά καλά στον δείκτη των ετεροαναφορών (στην όποια αξιολογική κλίμακα), είναι λιγότερο καλοί σ αυτό που χαρακτηρίζεται «ποιότητα έρευνας» και έχουν τους πιο αδύνατους δείκτες στην προσφερόμενη διδασκαλία και τις υποδομές
επί πλέον, αξιολόγησα μια παράμετρο της ερευνητικής αριστείας, και διαπίστωσα ότι δεν προκύπτει σημαντική υποβάθμιση αυτής της ελληνικής αριστείας για εκείνες τις περιόδους για τις οποίες η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται με μη ποσοτικές καταστροφολογικές εκτιμήσεις, δηλώνοντας παράλληλα τις αβεβαιότητες του τρόπου που διάβασα αυτά τα δεδομένα
και τα δυο συμπεράσματα δεν έρχονται σε αντίθεση με την εμπειρία,
αφού δεν είμαστε – διδάσκοντες & διδασκόμενοι – ικανοποιημένοι απ την ποιότητα της τυπικής πανεπιστημιακής διδασκαλίας και γι αυτό υπερθεματίζουμε τις εξαιρέσεις
και δεν ακούγεται παράδοξη ούτε η άποψη πως είτε σε γόνιμες είτε σε άγονες συνθήκες διδασκαλίας, υποδομών και ποιότητας στην έρευνα υπάρχει ένα σταθερό ποσοστό φοιτητών που ξεπερνά επιτυχώς τους σκοπέλους, συνήθως συγκροτώντας παρέες που ανταλλάσσουν απορίες, ιδέες, βιβλία, πληροφορίες, δηλαδή οργανώνουν συνθήκες ενεργής μάθησης που συντελεί αποφασιστικά στην υψηλού επιπέδου αυτομόρφωση – οι πιο αδύνατοι και παλαιότερα και σήμερα αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα καταφεύγοντας σε ιδιωτικά πανεπιστημιακά φροντιστήρια
αντιλαμβάνομαι ότι το μοντέλο της αυτοοργάνωσης πυρήνων ενεργής μάθησης δεν αφορά τον μέσο φοιτητή
επέλεξα όμως να σχολιάσω την αριστεία γιατί έπαιξε πολύ ως ιδεολογικό εργαλείο, όχι για να λειτουργήσει παραδειγματικά, όσο για να συγκαλύψει την εστίαση στα προφανή χρειώδη, που απαιτούν υποδομές, χρηματοδότηση και υπομονή που ξεπερνά τις τετραετίες των εκλογών
ο σεβασμός στο εξειδικευμένο έργο όσων επιφανών αναφέρθηκαν στη συζήτηση, δεν συνεπάγεται αυτονόητα και την άκριτη αποδοχή όσων εκφράζουν με τον δημόσιο λόγο τους
αλλά δεν ξεχνώ και την άλλη όψη του κέρματος
δηλαδή να υπονομεύω ή και να απορρίπτω μια εργασία, πολύ περισσότερο μια βάση δεδομένων που κουβαλάει πολύ δουλειά, πολλών ανθρώπων, μόνο γιατί έχω αρνητική γνώμη, όχι για την επιστημοσύνη αυτών που την συνέταξαν αλλά για τις όποιες ενοχλητικές για τα πιστεύω μου δημόσιες παρεμβάσεις τους
ποιός Λαντάου;
απ το δεκάχρονο παρελθόν του «υλικού» & τις προσωπικές μου φιλίες
απ αυτό το παρελθόν αντλώ μια σχετική ιστοριούλα, που πρωταγωνίστησαν δυο φίλοι απ το 1973, που απόλαυσα την παρέα τους και μου έμαθαν πολλά και για τη φυσική – και αυτές τις συναναστροφές εκτιμώ ως την ουσιαστικότερη θετική παράμετρο της μαθητείας μου στη Σόλωνος, τότε που «όλα έγιναν μπάχαλο»
και γι αυτό δεν χολοσκάω αν με παρεξηγήσουν
ανταλλάσσοντας στο «υλικό» απόψεις οι δυο τους για ένα ζεστό τότε τεχνικό θέμα διαχείρισης της Μηχανικής, ο ένας επικαλέστηκε, εύστοχα θεώρησα τότε, την άποψη του … Λαντάου
και ο άλλος απάντησε ότι η κεφαλίδα της ιστοριούλας
κλείνω, με τις καλύτερες αναμνήσεις απ τους παλιούς μου φίλους, κι απ τους δυο!
επειδή δεν νομίζω ότι αν συνεχίσω θα συνεισφέρω με κάτι παραγωγικό,
Τίνα και Μπάμπη, το παιχνίδι πάνω σας!