web analytics

Τα φωτόνια και τα κύματα πιθανότητάς τους.

Κάθε σωματίδιο έχει το κύμα του. Αυτό έχει μήκος κύματος λ = h/p .

Τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι κάθε σωματίδιο μεταμορφώνεται σε κύμα όταν δεν το παρατηρούμε;

Σημαίνει ότι συνοδεύεται από ένα κύμα το οποίο το καθοδηγεί;

Δεν έχω απάντηση στο ερώτημα, ούτε είναι εύκολη κάποια απάντηση.

Ας δούμε αυτό το κύμα ως «κύμα πιθανότητας». Δηλαδή η πιθανότητα να βρεθεί κάπου ένα σωματίδιο είναι ανάλογη της έντασης του κύματος πιθανότητας. Αν θέλετε ανάλογη του τετραγώνου του πλάτους στο σημείο αυτό.

Συνέχεια:

Loading

Subscribe
Ειδοποίηση για
13 Σχόλια
Inline Feedbacks
Όλα τα σχόλια
Διονύσης Μάργαρης
10/01/2023 5:15 ΜΜ

Καλησπέρα Γιάννη.
Δυνατόν ανάγνωσμα, που απαιτεί συγκέντρωση και χρόνο αφομοίωσης, αφού αναφέρεται και σε μεγάλο εύρος φαινομένων…
Να είσαι καλά!!!

Αποστόλης Παπάζογλου
Διαχειριστής

Γεια σου Γιάννη. Την έχω διαβάσει καμια δεκαριά φορές και θα συνεχίσω. Είναι σπουδαία δουλειά.
Δυό απορίες:
Στη σελίδα 7 στην κορυφή, μήπως ένα από τα δύο “νωρίτερα” πρέπει να γίνει “αργότερα”;
Στη σελίδα 11 η φράση “το ζευγάρι ΝΑ και ΞΣ” μήπως είναι “το ζευγάρι ΝΑ και ΞΜ”;

Αρης Αλεβίζος
Αρχισυντάκτης
11/01/2023 7:53 ΜΜ

“Τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι κάθε σωματίδιο μεταμορφώνεται σε κύμα όταν δεν το παρατηρούμε;
Σημαίνει ότι συνοδεύεται από ένα κύμα το οποίο το καθοδηγεί;
Δεν έχω απάντηση στο ερώτημα, ούτε είναι εύκολο κάποια απάντηση.”

Το παρηγορητικό Γιάννη είναι ότι κανένας δεν είχε από αρχής κβαντομηχανικής ούτε σήμερα έχει, από όσο ξέρουμε.
Όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με την μέτρηση στην κβαντομηχανική εξακολουθούν να έχουν έναν “παράξενο” χαρακτήρα.
Τελευταία έτυχε να μετρήσω 11 επίσημες ερμηνείες.

Ένα κοινά αποδεκτό νομίζω είναι ότι όταν λέμε εδώ κύμα εννοούμε κύμα πιθανότητας.

Δεν έχω προλάβει να δω αναλυτικά όλη την δουλειά σου που με μια ματιά μου φαίνεται εξαιρετικά προσεγμένη.
Αν χρειαστεί, όταν την τελειώσω, θα επανέλθω.

Παντελεήμων Παπαδάκης
Αρχισυντάκτης

Γειά σου Γιάννη.
Τσιγκλάς …και συνέλαβα τον εαυτό μου, στις πέντε αξημέρωτα με το QED στον κόρφο μου, να συνθέτει του Feynman τα “βελάκια” προσπαθώντας…
Να είσαι πάντα καλά να τ(ζ)σιγκλάς

Αρης Αλεβίζος
Αρχισυντάκτης
13/01/2023 1:06 ΜΜ

Καλημέρα Γιάννη.

Σκέφτηκα να συμπληρώσω το κομμάτι της δουλειάς σου Η μερική ανάκλαση. που αφορά την μερική ανάκλαση του φωτός με δυο διασαφηνίσεις και κυρίως με το διάγραμμα που δείχνει την μεταβολή του ποσοστού ανάκλασης σε συνάρτηση με το πάχος του γυαλιού.
Τα κομμάτια είναι από το βιβλίο, Richard Feynman «QED» εκδόσεις τροχαλία 1988 σελ 38-57

Ο Feynman εξηγεί με τα βελάκια του την μερική ανάκλαση θεωρώντας τα φωτόνια σωματίδια.

«Όταν το φως γίνεται πολύ ασθενές ο ανιχνευτής (εξηγεί ότι για ασθενές φως χρησιμοποιούμε φωτοπολλαπλασιαστές) δίνει ηχητικά ίδιας έντασης αλλά πολύ λιγότερα σε αριθμό., έτσι το φως μοιάζει με σταγόνες βροχής.»

………………………………………………………..

Πιθανότητα όχι συγκεκριμένη τροχιά

«Η προσπάθεια να ανακαλύψουμε μια εύλογη θεωρία που θα εξηγούσε το πώς αποφασίζει ένα φωτόνιο να περάσει μέσα από το γυαλί ή να ανακλαστεί, μα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είναι αδύνατο να προβλέψουμε την διαδρομή (τροχιά) που θα εκτελέσει ένα φωτόνιο.»

«Δεν μπορούμε να προβλέψουμε αν ένα ορισμένο φωτόνιο θα φτάσει στο Α ή στο Β. Το μόνο που μπορούμε να προβλέψουμε είναι ότι από τα 100 φωτόνια που πέφτουν στο γυαλί θα ανακλαστούν κατά μέσο όρο 4

Σχέση ανάμεσα στα πάχη των φύλων του γυαλιού και στα ποσοστά ανάκλασης.

«Με το λεπτότερο φύλο γυαλιού βρίσκουμε ότι ο αριθμός των φωτονίων που φτάνουν στο Α είναι πάντα μηδέν και ελάχιστες φορές 1. Με λίγο παχύτερο φύλο βρίσκουμε ότι ο αριθμός των φωτονίων  αρχίζει να πλησιάζει το αναμενόμενο 8%. Αφού χρησιμοποιήσουμε ακόμη μερικά φύλλα με μεγαλύτερα πάχη βρίσκουμε ο αριθμός των φωτονίων που φτάνουν στο Α ξεπερνούν το 8%. Καθώς συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε παχύτερο φύλο η ποσότητα του φωτός που ανακλάται από τις δυο επιφάνειες  φτάνει σε μια μέγιστη τιμή 16%. Και στην συνέχεια αρχίζει να μειώνεται περνώντας πάλι από το 8% και μέχρι το μηδέν.

Αν τώρα συνεχίσουμε να  αυξάνουμε το πάχος το γυαλιού, η μερική ανάκλαση πάλι θα μεγαλώνει από μηδέν έως 16% και πάλι θα επιστρέφει στο μηδέν, έχουμε δηλαδή ένα κύκλο που επαναλαμβάνεται συνέχεια.  Εικ. 1.»

comment image

                                      Εικ. 1 
………………………………………
«Σημειώστε ότι καθώς το πάχος του γυαλιού αυξάνεται συνεχώς το βέλος της πρώτης ανάκλασης  δείχνει συνέχεια στην ίδια κατεύθυνση, ενώ το βέλος της δεύτερης ανάκλασης αλλάζει συνεχώς την διεύθυνσή του. Η μεταβολή της σχετικής κατεύθυνσης των δύο βελών είναι η αιτία του επαναλαμβανόμενου κύκλου του τελικού βέλους.»

Καταπληκτική η δουλειά του Ηλία Σιτσανλή που παραπέμπεις.

Αρης Αλεβίζος
Αρχισυντάκτης
13/01/2023 4:09 ΜΜ

Καλησπέρα Γιάννη.

Πέρασε από το μυαλό μου ότι το υπόλοιπο κείμενο σε παρέσυρε και ξέχασες το συγκεκριμένο διάγραμμα  με την περιοδική μεταβολή στο ποσοστό της ανακλώμενης ακτινοβολίας. Συμβαίνουν αυτά σε όλους.

Και η μεν περιοδικότητα είναι προφανής από την «διανυσματική» άθροιση  όπου το ένα διάνυσμα έχει σταθερή κατεύθυνση και το άλλο περιστρέφεται με σταθερή γωνιακή ταχύτητα (συχνότητα της ακτινοβολίας) η τρέλα είναι το πειραματικά διαπιστούμενο 16%.

Γιατί 16 και όχι 33,   12,   60; Αυτό αναπάντητο τουλάχιστον μέχρι σήμερα μαζί με το

«πως το φωτονιο αποφασιζει να εισελθει η να ανακλασθει απο το γυαλι …μας οδηγει στο συμπερασμα οτι …ειναι αδυνατο να προβλεψουμε τον τροπο με τον οποιο το φωτονιο αποφασιζει να αντιδρασει» (Feynman)