by Είναι αλήθεια πως δεν είναι μόνο αυτό το θέμα που με κάνει να αισθάνομαι …”άβολα”…
Ρίξτε μια ματιά στο θέμα 26471/2.1 που επισυνάπτω την εκφώνηση και την ενδεικτική λύση του συγγραφέα.
Εγώ δεν θα κάνω σχόλια διότι τελευταία παρεκτρέπομαι σε άστοχους χαρακτηρισμούς. Θα θέσω μόνο μερικούς προβληματισμούς και ερωτήματα :
- Έχει καμιά διαφορά η συμπεριφορά της αυτεπαγωγής στο εναλλασσόμενο (που νομίζω πως έχουμε στο σπίτι μας) με την συμπεριφορά της στο συνεχές ( που μελετά το βιβλίο )
- Έχει σημαντική αυτεπαγωγή ο θερμοσίφωνας ή ο διακόπτης ;
- Εξαρτάται ο χρόνος μεταβολής του ρεύματος από το πόσο γρήγορα μετακινούμε ένα διακόπτη ;
- Κάνω λάθος που νόμιζα πως ο κρίσιμος παράγοντας στον σπινθηρισμό είναι η διηλεκτρική αντοχή του μέσου σε ένα διακόπτη καθώς και η χωρητικότητά του ;
σταματώ εδώ
Η εκφώνηση και η απάντηση του θ. 26471 /2.1.
Δικό σας
Καλημέρα Δημήτρη, καλημέρα σε όλους,
Να προσθέσω κι εγώ την εξής παρατήρηση σχετικά με τους διακόπτες στα σπίτια μας:
Το πολύ αργό άνοιγμα ή κλείσιμο ενός διακόπτη μπορεί να είναι καταστροφικό και για τις επαφές του διακόπτη, αλλά και για το κύκλωμα.
Τούτο συμβαίνει διότι για όσο χρόνο οι επαφές του διακόπτη είναι πολύ κοντά (σχεδόν σε επαφή) προκαλούνται διαρκείς σπινθηρισμοί μεταξύ των μικροανωμαλιών των δύο επαφών, με αποτέλεσμα, αφ’ ενός το “καρβούνιασμα” των επαφών και, αφ’ ετέρου, τη διακύμανση του ρεύματος στο κύκλωμα με κίνδυνο βλάβης.
Γι’ αυτό, εδώ και … πολλά χρόνια, όλοι οι διακόπτες κατασκευάζονται με κάποιο μηχανισμό ανατροπής που λειτουργεί με τη φόρτιση ενός ελατηρίου.
Όσο σιγά και να κινήσει κανείς το μοχλό του διακόπτη, αυτό που πετυχαίνει είναι να συμπιέσει πιο αργά το σχετικό ελατήριο.
Ο διακόπτης θα ανοίξει ή θα κλείσει μόνο όταν η συμπίεση του ελατηρίου ξεπεράσει το όριο που ενεργοπειεί το μηχανισμό ανατροπής.
Δεν μπορούμε λοιπόν να ανοίξουμε ή να κλείσουμε ένα διακόπτη “πολύ αργά” ή “πολύ γρήγορα”!
Καλημέρα παιδιά.
Μήτσο και Διονύση, ευχάριστη έκπληξη η ταυτόχρονη επανεμφάνισή σας στο δίκτυο.
Και δεν ήρθε μόνο ένας φίλος…
Καλημέρα Διονύση και Διονύση.
Μητρόπουλε η παρατήρησή σου ειναι αυτή που ξεκαθαρίζει πλήρως το θέμα των σπινθηρισμών και κακώς την παρέλειψα.
(γι αυτό και το βιβλίο στην παρουσίαση του χρησιμοποιεί μεταβλητή αντίσταση και όχι διακόπτη μαχαιτωτό π.χ. σαν αυτούς που έχουμε στα σχολικά εργαστήρια )
Προβληματιζόμουν για το που θα μπορούσα να εστιάσω για να εξηγήσω σύντομα σε έναν μαθητή την αδυναμία μου να διορθώσω το θέμα με μικρή παρέμβαση
Μάργαρη ευχαριστούμε για το καλωσόρισμα. Όμως παρόντες είμαστε. Απλά δεν έχουμε και πολλά να προσθέσουμε στα τόσα όμορφα που αναρτώνται εδώ από τόσους εξαιρετικούς συναδέλφους.
Καλημέρα Δημήτρη και σε όλους τους συμμετέχοντες.
Πολύ σωστές οι παρατηρήσεις. Δεν έχω μπει στον κόπο να ασχοληθώ με την Τράπεζα καμίας τάξης. Από τα σχόλια όμως των συναδέλφων που ασχολούνται, φαίνεται ότι εκεί μέσα βρίσκεται συνονθύλευμα αστήρικτων και ανέλεγκτων απαντήσεων, χωρίς ισοστάθμιση στο επίπεδο δυσκολίας. Ποιος τις αξιολογεί; Το Μάη που θα πατήσουμε το κουμπί πως θα βαθμολογήσουμε μαθητές ιδιαίτερα μάλιστα της Γ΄τάξης, που θα πάρουν αυτό το βαθμό στο Απολυτήριο;
Στην προκειμένη περίπτωση, δεν αρκεί το φαινόμενο αυτεπαγωγής για την εξήγηση. Σε κενό συμβαίνει; Αν συνδέσουμε μια δίοδο συμβαίνει;
Σπινθήρας δημιουργείται από τον ιονισμό των ατόμων του μονωτικού υλικού.
Εάν η τάση ανάμεσα στις επαφές του διακόπτη ξεπεράσει το δυναμικό ιονισμού του αέρα, τότε τα μόρια του αέρα κοντά στον διακόπτη θα ιονιστούν εν μέρει, επιτρέποντάς τους να μεταφέρουν ηλεκτρισμό που εκδηλώνεται ως «σπινθήρας» κατά μήκος του διακόπτη.