by 
Όπως έγινε γνωστό σήμερα, πέθανε ο Μίμης Παπαϊωάννου, ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί στα 81 του χρόνια.
Ο Μίμης Παπαϊωάννου πάλεψε για χρόνια με σοβαρά προβλήματα υγείας.
Καταγόμενος από τη Νέα Νικομήδεια Ημαθίας, γεννημένος στις 23 Αυγούστου 1942 αποτέλεσμα ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο και μάλιστα η IFFHS τον αναγνώρισε ως τον κορυφαίο Έλληνα ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα.
Το 2003 ψηφίστηκε ως ο τρίτος καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής από την ΕΠΟ για το εορτασμό των 50 χρόνων της UEFA, ενώ και πάλι η IFFHS τον επέλεξε στην καλύτερη 11άδα όλων των εποχών του ελληνικού ποδοσφαίρου στο 2021.
Ο Μίμης Παπαϊωάννου ήταν ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για την ΑΕΚ, με 289 γκολ σε 566 εμφανίσεις. Τα 236 σε 481 εμφανίσεις στην Α’ Εθνική. Ηταν επίσης πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα, το 1964 και το 1966. Στην Εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε 61 φορές με 21 γκολ.
Μετά το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας επεδίωξε να εργαστεί ως προπονητής σε μερικές ομάδες, όπως στην Κέρκυρα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Υπήρξε συνεργάτης του Αλκέτα Παναγούλια στον πάγκο της Εθνικής Ελλάδας στο Μουντιάλ 1994 στις ΗΠΑ.
πηγή: ieidiseis.gr
στον καιρό μου οι “γαύροι”, αλλά και οι “βάζελοι” και οι “χανούμισες”, πηγαίναμε και σε “ξένα” γήπεδα για να δούμε καλούς ποδοσφαιριστές
τον είχα δει πολλές φορές
καλό σου ταξίδι, Μίμη…
Τότε Βαγγέλη που η ομάδα σου ήταν οι άνθρωποί της….και όχι επαγγελματίες
που κυνηγάνε βολικά συμβόλαια…..
Τότε που ΔΕΝ έπαιζαν για το χρήμα…..
Τότε που ακόμα τα συνθήματα, μπορούσες να τα πεις παντού….
“Σας πήρε το ποτάμι, σας πήρε ο ποταμός, σας έκλεισε το σπίτι ο Παπαγιάνναρος”
Δεν ήρθε στα εγκαίνια του νέου γηπέδου…..λόγοι υγείας είπαν
Ευτυχώς, θα είναι εκεί για πάντα
Ο Μίμης ήταν από τους τελευταίους μεγάλους των χρόνων αθωότητας
του ποδοσφαίρου….
Τώρα ΟΛΑ είναι αλλιώς….
Θα σε θυμόμαστε ως τον αρχηγό της γενιάς που μας έκανε να νιώθουμε περήφανοι για την ΑΕΚ
αλλάξανε οι καιροί, Θοδωρή,
δεν πάω γήπεδο από χρόνια,
ψάχνεις για Έλληνα παίχτη και δεν…
Η ζωή παίζει παιχνίδια…
16 Μαρτίου 1977
Με γκολ του Μίμη Παπαϊωάννου 8 λεπτά πριν το τέλος γίνεται το 3-0.
Η μεγάλη και αμιγώς ελληνική τότε ΑΕΚ
(Στεργιούδας (117’ Χρηστίδης), Θεοδωρίδης, Ιντζόγλου, Ραβούσης, Νικολάου (115’ Ζαρζόπουλος), Τσάμης, Τάσος, Νικολούδης, Βάγκνερ, Παπαϊωάννου, Μαύρος)
στέλνει το παιχνίδι στην παράταση και κατόπιν στα πέναλτι
Η ΑΕΚ προκρίνεται σε βάρος της λονδρέζικης QPR …..
Μαθητής της ΣΤ’ δημοτικού, 11 ετών, στις κερκίδες της τότε Νέας Φιλαδέλφειας,
χωρίς ακόμα τη σκεπαστή, κλαίω από χαρά…. ένα συναίσθημα τόσο έντονο
που ελάχιστες φορές στη ζωή βιώνεις…..
15 Μαρτίου 2023 έφυγε για το μεγάλο ταξίδι….
Αντίο Μίμη
Μαζί με έναν ακόμα φανατικό Αεκτζή, τον Στέλιο Καζαντζίδη
Και της Ρεάλ το φόβητρο έγινε το όνομά σου
Ο ύμνος που τραγουδάμε στην αυθεντική του εκτέλεση
Καλό σου ταξίδι Μίμη Παπαϊωάννου! Αιωνία σου η μνήμη! ΟΛΟΙ οι ΑΕΚτσήδες, αλλά και οι Έλληνες φίλαθλοι , θα θυμούνται, όσοι τον είδαν στα γήπεδα ή στην τηλεόραση, την αιώρησή σου στον αέρα για κλάσματα του δευτερολέπτου, όπως και ο Γκάλης, αγνοώντας την βαρύτητα! Με ύψος μόνο 1.70!
Για του λόγου το αληθές
Μία “πτήση” του Μίμη, μπροστά από τον τερματοφύλακα της Ίντερ, Ιβάνο Μπορντόν
Τότε δεν ζητούσαμε αυτόγραφα από τους ποδοσφαιριστές, γιατί δεν ήταν ακριβοθώρητοι και απόμακροι. Τον Παπαϊωάννου τον πετύχαινα στο τρόλεϊ. Κι όταν μαζεύονταν στο προποτζίδικο που άνοιξε στη γειτονιά μας ο Αλέκος ο Σοφιανίδης, Κωνσταντινουπολίτης κι αυτός, προπο δεν έπαιζα, απεχθανόμουν τον τζόγο κάθε μορφής, αλλά πήγαινα, και καθόμουν δίπλα τους, χωρίς να μιλάω, για να ακούω -με πολλή προσοχή- τα σχόλια που έκαναν για τα παιχνίδια. Τους αγαπημένους παίχτες, δεν τους ξεχώριζες από τους άλλους πολίτες ούτε από τα ρούχα ούτε από τις λιμουζίνες που δεν είχαν
…..
Γι’ αυτό κόλλαγε ο Παπαϊωάννου με τον Καζαντζίδη. Λαϊκοί ήταν και λαϊκοί έμειναν. Δύσκολα μπορεί κανείς σήμερα να καταλάβει πώς ήταν αυτοί οι άνθρωποι. Πώς σκέφτονταν και πώς λειτουργούσαν. Θα παρατούσε ο Μέσι την Μπαρτσελόνα –σε ένδειξη διαμαρτυρίας– για να πάει στη Γερμανία να τραγουδήσει με τον Χούλιο Ιγκλέσιας; Αδύνατο και αδιανόητο
…..
Επηρεαζόμουν πάρα πολύ από τη δεξιοτεχνία του Παπαϊωάννου, κι όταν η ΑΕΚ πήρε το πρωτάθλημα το 1964, έφτιαξα τη δική μου ΑΕΚ. Παρέσυρα όλη την εφηβική μας παρέα και ιδρύσαμε την Αθλητική Ένωση Καλλιγά, δηλαδή, με τα αρχικά, ΑΕΚ, στην πλατεία Αμερικής. Μαζέψαμε τα χαρτζιλίκια μερικών μηνών και πήγαμε στην Ομόνοια, όπου φτιάξαμε μία στρογγυλή σφραγίδα ΑΕΚ με τη φιγούρα ενός παίχτη στη μέση και αγοράσαμε στολές (φανέλες, σορτσάκια και κάλτσες) για να παίζουμε με τις ομάδες των γύρω περιοχών. Και για να κομπλάρουν όταν θα άκουγαν ότι θα παίξουν με μια ομάδα που λεγόταν ΑΕΚ. Τελικά, τα παιδιά στις αλάνες έπαιζαν πολύ σκληρά τότε, και δεν προκόψαμε. Χάρη στην επιρροή του Παπαϊωάννου, όμως, περάσαμε πολύ ωραία, με αγωνία, ένταση και χαρά. Και προσωπικά, του το χρωστάω ακόμα
….
Τώρα, παρακολουθώ τους ποδοσφαιρικούς αγώνες χωρίς πάθος, χωρίς ταύτιση, σαν ένα θέαμα, άλλοτε καλό κι άλλοτε κακό. Δεν έχω ιδιαίτερη αγωνία για το αποτέλεσμα, ούτε με νοιάζει ποιος θα κερδίσει πλην ελαχίστων ειδικών περιπτώσεων, σαν της Εθνικής που διεκδίκησε και πήρε το ευρωπαϊκό κύπελλο. Τώρα είναι αλλιώς. Αυτό το ποδόσφαιρο, το βιομηχανικό, των ανωνύμων εταιριών, δεν έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο των νεανικών μας χρόνων. Τότε δεν ξέραμε ούτε μας ενδιέφερε να ξέρουμε ποιος ήταν πρόεδρος της κάθε ομάδας. Η ΑΕΚ άλλαξε δέκα προέδρους από το 1964 μέχρι το 1974. Μας ήταν αδιάφοροι και δεν μας καθοδηγούσαν. Και βέβαια, δεν ήμασταν του καναπέ
….
Το παίξιμο του Παπαϊωάννου ήταν σαν ένα λαϊκό τραγούδι, με αρχή, μέση και τέλος και, το κυριότερο, με ένα ρεφρέν-γκολ που αποτελούσε την κορύφωσή του
Στέλιος Ελληνιάδης
Καλό ταξίδι ,αξέχαστε Μίμη Παπαϊωάννου
Εχθές κατά σύμπτωση είδα καθισμένο έξω σ’ένα βενζινάδικο,
να λιάζεται κάποιος που το πρόσωπο και το μπόι του μου θύμισαν
τον Αντώνη Αντωνιάδη. Τον πλησίασα με απλωμένο το χέρι και
αυτός ανασηκώθηκε και τον χαιρέτησα λέγοντάς του… φοιτητής
έμενα κοντά στη Λεωφόρο ,χαίρομαι που σε βλέπω , να είσαι καλά.
Έβαλε την παλάμη του χεριού στην καρδιά και μου είπε ευχαριστώ
Διέκρινα …συγκίνηση
Παλιά ήταν αλλιώς και τώρα είναι αλλιώς …Γιώργο