Οι κλίμακες μήκους και χρόνου και η κβαντομηχανική

Αν διαβάζαμε την φράση
«Η κλασική φυσική από μόνη της δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή οποιασδήποτε συσκευής μέτρησης.»
Αρχικά σίγουρα θα μας ξένιζε, αιώνες οι άνθρωποι μετράμε μήκη και χρόνους.
Να δούμε λοιπόν το θέμα από λίγο πιο κοντά.

εδώ

Loading

Subscribe
Ειδοποίηση για
18 Σχόλια
Inline Feedbacks
Όλα τα σχόλια
Γιάννης Κυριακόπουλος
Αρχισυντάκτης

Εντυπωσιακό Άρη!
Από την αρχή όλα.

Διονύσης Μάργαρης
19/03/2023 5:56 ΜΜ

Καλησπέρα Άρη.
Πολύ “εξτρεμιστική” θεώρηση!
Πράγμα που δεν σημαίνει ότι δεν είναι αλήθεια, αφού στην βάση του κόσμου μας υπάρχει ο μικρόκοσμος, άρα όλα από εκεί ξεκινάνε…
Όμως προσωπικά με εκφράζει καλύτερα ο συγγραφέας όταν γράφει:
Το 1955 πήραμε πραγματικά την κάτω βόλτα όταν κάτι σχιζοφρενείς φυσικοί με μαχαίρια καισίου-133 τεμάχισαν το δευτερόλεπτο σε 9 δισεκατομμύρια ίσα μέρη και λίγες δεκαετίες αργότερα το Πρωτόκολλο Δικτυακού Χρόνου συγχρόνισε όλους τους υπολογιστές, τους δορυφόρους, τα κινητά και τα smartwatches με τα βαρίδια του Παγκόσμιου Ηλεκτρονικού Κούκου, για να αγχωνόμαστε και να βρίζουμε όλοι ταυτοχρόνως.”
Από χθεσινή δημοσίευση

Διονύσης Μάργαρης
19/03/2023 8:09 ΜΜ
Απάντηση σε  Αρης Αλεβίζος

Άρη με πειράζεις… αλλά προτιμώ να σκέφτομαι την μονάδα μήκους, όχι με βάση τη ράβδο του ιριδιούχου λευκοχρύσου, αλλά με βάση το μήκος του μεσημβρινού, παρά με βάση την εξίσωση:
comment image
Και αν με πεις οπαδό της Γαλλικής επανάστασης και του επιστημονικού της έργου, δεν με … ενοχλεί!
Άλλωστε τα αιτήματά της, ακόμα και σήμερα είναι ζητούμενα…

Χαράλαμπος Κασωτάκης
Απάντηση σε  Διονύσης Μάργαρης

Για να σε πειράξω και γω η πιο μικρή απόσταση που υπολογίστηκε θεωρητικά ποτέ είναι ένα 10 με σαράντα μηδενικά από πίσω μεγαλύτερη από το μήκος του πλανκ(για την ιστορία είναι η αύξηση της ακτίνας μιας “τυπικής” μαύρης τρύπας ακτίας μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων όταν προστεθεί σε αυτήν 1 bit πληροφορίας). Κάτι μου λέει ότι με το μέτρο σου θα είχες τεράστιες αποκλίσεις από μέτρηση σε μέτρηση σε μέτρηση από μικρομεταβολές της θερμοκρασίας. Εκεί δεν μας σώζει ούτε η κβαντική. Σε μαθητές πάντως που δεν είναι εξοικειωμένοι με την έννοια του φασικού χώρου θα μπορούσαμε να πούμε απλούστερα ότι κάθε αλληλεπίδραση ανάμεσα σε δύο δομές ή συστήματα προυποθέτει μια ανταλλαγή σε κατιτί ώστε να είναι δυνατόν να μιλάμε για αλληλεπίδραση και αυτό το κατιτί έχει ένα ελάχιστο ένα κβάντο αλληλεπίδρασης και αυτό αφορά όλες τις αλληλεπιδράσεις που ονομάζουμε δυνάμεις στην κλασική φυσική. Αντίθετα από ότι πιστεύουν πολλοί πάντως τη μ’ηκος του planck δεν έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί το μικρότερο μήκος στο χώρο.

Τελευταία διόρθωση8 μήνες πριν από Χαράλαμπος Κασωτάκης
Διονύσης Μάργαρης
19/03/2023 8:38 ΜΜ

Καλησπέρα Χαράλαμπε.
Μπορείς να με πειράξεις και συ…

Διονύσης Μάργαρης
19/03/2023 8:43 ΜΜ
Απάντηση σε  Διονύσης Μάργαρης

Εξάλλου Χαράλαμπε, ποιος είμαι εγώ;
Ένας γήινος άνθρωπος, δεν είμαι και κανένας εισοδιστής σε καμιά μαύρη τρύπα 🙂

Βαγγέλης Κουντούρης
Απάντηση σε  Διονύσης Μάργαρης

εξάλλου Διονύση, ποιός είμαι εγώ;
συμμαθητής και φίλος, διαδικτυακά, του Αβερέλ Ντάλντον, είμαι
πώς να προσαρμοστώ όταν αλλάζουν συνέχεια οι στήλες της πρώτης σελίδας;
το Κέντρο πήγε Αριστερά και η Αριστερά πήγε Δεξιά
Ήμαρτον Κύριε!
κάπως σαν πολιτικό μήνυμα μου μοιάζει…

Διονύσης Μάργαρης
20/03/2023 7:56 ΠΜ

Καλημέρα Βαγγέλη.
Έχεις ένα δίκιο, αλλά οι αλλαγές είναι μέσα στη ζωή!
Μόνο αν φτάσουμε σε κατάσταση ελάχιστης ενέργειας τα πράγματα αποκτούν “στάσιμη” κατάσταση.
Όπου εδώ, η ελάχιστη ενέργεια, σημαίνει ελάχιστος χρόνος ανοίγματος της σελίδας και σταθερότητα απεικόνισης, ανεξάρτητα των αναρτήσεων και των σχολίων…

Βαγγέλης Κουντούρης
Απάντηση σε  Διονύσης Μάργαρης

ε, ναι, ΄νταξ, Διονύση, καλημέρα
“αποτάξω τον Σατανά;”
“απεταξάμην”
“και συντάξω τω Χριστώ”
“συνεταξάμην”
(ρωτάει ο νονός και απαντάει εκ μέρους του βαπτιζομένου πάλι ο νονός)
θα προσαρμοστούμε σιγά-σιγά…

Διονύσης Μάργαρης
20/03/2023 7:57 ΠΜ
Απάντηση σε  Αρης Αλεβίζος

Καλημέρα Άρη.
Και να με πείραζες, δεν θα με ενοχλούσε, όπως έγραψα και στον Χαράλαμπο.

Χρήστος Αγριόδημας
Αρχισυντάκτης
20/03/2023 12:11 ΠΜ

Αρη καλησπέρα.
Πολύ καλή εργασία.
Η κβαντική θεωρία δεν μπορεί να καλυφθεί με τους κλασικούς ορισμούς και αναθεωρεί. Όπως λέει ο Διονύσης Το 1955 πήραμε πραγματικά την κάτω βόλτα όταν κάτι σχιζοφρενείς φυσικοί με μαχαίρια καισίου-133 τεμάχισαν το δευτερόλεπτο σε 9 δισεκατομμύρια ίσα μέρη …
Πρόσφατα διάβασα ότι ο τύπος του Plank περιέχει μόνο τι δύο θεμελιώδεις σταθερές c και h , που σημαίνει ότι είναι ο μοναδικός τύπος της φυσικής που δεν πρόκειται να τον τροποποιήσει καμία μελλοντική εξέλιξη.

Βασίλειος Μπάφας
20/03/2023 9:01 ΠΜ

Καλημέρα σε όλους.
Άρη πολύ καλό. 
Αν μου επιτρέπεις, πάντα καλοπροαίρετα να επισημάνω:
Ο κ. Τραχανάς νομίζω στο βίντεο της
κβαντικής για εκπαιδευτικούς ανέφερε ότι μέσα στον πυρήνα, λόγω υψηλών
ενεργειών, έχουμε ταχύτητες που χρειάζονται τη σχετικότητα.
Το καίσιο νομίζω γράφεται με αι.
Τέλος το σημαντικότερο και σου χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ, για τον προβληματισμό που μου έθεσες στην τελευταία συνεύρεση
στο Χαλάνδρι.
Λες εδώ:
Η κλασική φυσική δεν επιτρέπει την κατανόηση
των αισθήσεων και άρα των συναισθημάτων
Στο τραπέζι μου είχες πει, σχετικά με
την ανάδειξη διαφορετικής πραγματικότητας στην κβαντική, ανάλογα με τη μέτρηση:
«δηλαδή αν είμαι νευριασμένος θα αναδείξω άλλη πραγματικότητα και αν είμαι
χαρούμενος διαφορετική;»
Σκέφτηκα το ακόλουθο παράδειγμα και το μεταφέρω:
Αν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο υπάρχει ένα ελαφρύ φουσκωμένο μπαλόνι και μου ζητηθεί, ενώ είμαι απολύτως ήρεμος, να βρω πού είναι, θα αρχίσω να ψηλαφίζω. Όταν τελικά το ακουμπήσω, θα το βρω όχι εκεί που ήταν, αλλά εκεί που το πήγα (δημιουργία πραγματικότητας 1)
Αν είμαι τρομερά εκνευρισμένος, εκτιμώ ότι οι κινήσεις μου θα είναι πιο απότομες, επομένως θα το μετακινήσω περισσότερο και θα το βρω σε διαφορετική θέση (δημιουργία πραγματικότητας 2)
Μπορεί η σκέψη μου να είναι πολύ απλοϊκή ή απολύτως λάθος, όμως η παρατήρησή σου ανάγκασε το μυαλό μου να κινηθεί. Σαν κβαντική δεν επέτρεψε κατάσταση μηδενικής ενέργειας!!!
Να είσαι πάντα καλά και να μας τροφοδοτείς με υλικό!

Βασίλειος Μπάφας
20/03/2023 1:37 ΜΜ

Γειά σου και πάλι Άρη

Στην ταβέρνα σχολιάζαμε την ΕΡΜΗΝΕΙΑ της σχολής της Κοπεγχάγης για το πόσο ο ερευνητής που χρησιμοποιεί κάποιες συσκευές για την μέτρηση κβαντικών καταστάσεων επηρεάζει το αποτέλεσμα της μέτρησης. Και αναρωτιόμασταν αν και η ψυχολογική του κατάσταση αλλάζει το αποτέλεσμα.

Το παράδειγμά σου με το μπαλόνι έχω την αίσθηση ότι δεν περιλαμβάνει κβαντικές καταστάσεις. Εξάλλου όταν φύγουμε- σε διαστάσεις μήκους- από το υποατομικό επίπεδο οι κβαντικοί περιορισμοί πρακτικά δεν ισχύουν.

Ακριβώς.

Είναι δική μου παράλειψη που δεν τόνισα ότι το παράδειγμά μου είναι προσπάθεια αντίστοιχης μακροσκοπικής και όχι κβαντικής κατάστασης.

Σε ευχαριστώ και πάλι για την απάντηση!