by 
Αν διαβάζαμε την φράση
«Η κλασική φυσική από μόνη της δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή οποιασδήποτε συσκευής μέτρησης.»
Αρχικά σίγουρα θα μας ξένιζε, αιώνες οι άνθρωποι μετράμε μήκη και χρόνους.
Να δούμε λοιπόν το θέμα από λίγο πιο κοντά.
Εντυπωσιακό Άρη!
Από την αρχή όλα.
Ευχαριστώ Γιάννη.
Η συνέχεια, αν το σκεφτούμε λίγο είναι πιο εντυπωσιακή.
Η κλασική φυσική δεν επιτρέπει την κατανόηση των αισθήσεων και άρα των συναισθημάτων. και βέβαια της ίδιας της ζωής. Αφού
Κάθε χρώμα είναι ένα κβαντικό φαινόμενο.
Κάθε μέγεθος είναι ένα κβαντικό φαινόμενο.
Όλα τα σχήματα είναι κβαντικά φαινόμενα.
Όλες οι υλικές ιδιότητες προκύπτουν από το κβάντο της δράσης.
Καλησπέρα Άρη.
Πολύ “εξτρεμιστική” θεώρηση!
Πράγμα που δεν σημαίνει ότι δεν είναι αλήθεια, αφού στην βάση του κόσμου μας υπάρχει ο μικρόκοσμος, άρα όλα από εκεί ξεκινάνε…
Όμως προσωπικά με εκφράζει καλύτερα ο συγγραφέας όταν γράφει:
“Το 1955 πήραμε πραγματικά την κάτω βόλτα όταν κάτι σχιζοφρενείς φυσικοί με μαχαίρια καισίου-133 τεμάχισαν το δευτερόλεπτο σε 9 δισεκατομμύρια ίσα μέρη και λίγες δεκαετίες αργότερα το Πρωτόκολλο Δικτυακού Χρόνου συγχρόνισε όλους τους υπολογιστές, τους δορυφόρους, τα κινητά και τα smartwatches με τα βαρίδια του Παγκόσμιου Ηλεκτρονικού Κούκου, για να αγχωνόμαστε και να βρίζουμε όλοι ταυτοχρόνως.”
Από χθεσινή δημοσίευση…
Καλησπέρα Διονύση.
Μιλάς ως γνήσιο τέκνο της Γαλλικής επανάστασης που μαζί με όλα τα άλλα καλά της καθιέρωσε και της γνωστές μονάδες μέτρησης όπως την περίφημη
«Ράβδο εξ ιριδιούχου λευκοχρύσου η οποία φυλλάσεται στο Διεθνές Γραφείο Μέτρων και Σταθμών.» Πολύ σημαντική πράξη για την εποχή της.
Αλλά ήρθε η υπεριώδης καταστροφή στην ακτινοβολία μέλανος σώματος, τα φάσματα των αερίων, και το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, αλλά κυρίως κάτι τρελοί φυσικοί την πρώτη τριακονταετία του 20ου αιώνα και μας τα αναποδογύρισαν όλα, σχεδόν.
Μετανεωτερικότητα που λένε οι σπουδαγμένοι.
Αυτό που μας σώζει ως άτομα, νομίζω, είναι η τελευταία παράγραφος του κειμένου που αναφέρεσαι, που λέει :
«Eυτυχώς όμως, εκτός από τον απόλυτο χρόνο (27 λεπτά μακριά σου), υπάρχουν και οι παρυφές του υποκειμενικού, η αυθαίρετη αντίληψη του χρόνου από το ανθρώπινο μυαλό, που χωρά μια ολόκληρη ζωή σε ένα σύντομο όνειρο ακόμα κι αν αργήσεις ένα βράδυ να κοιμηθείς στο ανάποδο καράβι της σοφίτας σου.»
Άρη με πειράζεις… αλλά προτιμώ να σκέφτομαι την μονάδα μήκους, όχι με βάση τη ράβδο του ιριδιούχου λευκοχρύσου, αλλά με βάση το μήκος του μεσημβρινού, παρά με βάση την εξίσωση:
Και αν με πεις οπαδό της Γαλλικής επανάστασης και του επιστημονικού της έργου, δεν με … ενοχλεί!
Άλλωστε τα αιτήματά της, ακόμα και σήμερα είναι ζητούμενα…
Για να σε πειράξω και γω η πιο μικρή απόσταση που υπολογίστηκε θεωρητικά ποτέ είναι ένα 10 με σαράντα μηδενικά από πίσω μεγαλύτερη από το μήκος του πλανκ(για την ιστορία είναι η αύξηση της ακτίνας μιας “τυπικής” μαύρης τρύπας ακτίας μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων όταν προστεθεί σε αυτήν 1 bit πληροφορίας). Κάτι μου λέει ότι με το μέτρο σου θα είχες τεράστιες αποκλίσεις από μέτρηση σε μέτρηση σε μέτρηση από μικρομεταβολές της θερμοκρασίας. Εκεί δεν μας σώζει ούτε η κβαντική. Σε μαθητές πάντως που δεν είναι εξοικειωμένοι με την έννοια του φασικού χώρου θα μπορούσαμε να πούμε απλούστερα ότι κάθε αλληλεπίδραση ανάμεσα σε δύο δομές ή συστήματα προυποθέτει μια ανταλλαγή σε κατιτί ώστε να είναι δυνατόν να μιλάμε για αλληλεπίδραση και αυτό το κατιτί έχει ένα ελάχιστο ένα κβάντο αλληλεπίδρασης και αυτό αφορά όλες τις αλληλεπιδράσεις που ονομάζουμε δυνάμεις στην κλασική φυσική. Αντίθετα από ότι πιστεύουν πολλοί πάντως τη μ’ηκος του planck δεν έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί το μικρότερο μήκος στο χώρο.
Καλησπέρα Χαράλαμπε.
Μπορείς να με πειράξεις και συ…
Εξάλλου Χαράλαμπε, ποιος είμαι εγώ;
Ένας γήινος άνθρωπος, δεν είμαι και κανένας εισοδιστής σε καμιά μαύρη τρύπα 🙂
εξάλλου Διονύση, ποιός είμαι εγώ;
συμμαθητής και φίλος, διαδικτυακά, του Αβερέλ Ντάλντον, είμαι
πώς να προσαρμοστώ όταν αλλάζουν συνέχεια οι στήλες της πρώτης σελίδας;
το Κέντρο πήγε Αριστερά και η Αριστερά πήγε Δεξιά
Ήμαρτον Κύριε!
κάπως σαν πολιτικό μήνυμα μου μοιάζει…
Καλημέρα Βαγγέλη.
Έχεις ένα δίκιο, αλλά οι αλλαγές είναι μέσα στη ζωή!
Μόνο αν φτάσουμε σε κατάσταση ελάχιστης ενέργειας τα πράγματα αποκτούν “στάσιμη” κατάσταση.
Όπου εδώ, η ελάχιστη ενέργεια, σημαίνει ελάχιστος χρόνος ανοίγματος της σελίδας και σταθερότητα απεικόνισης, ανεξάρτητα των αναρτήσεων και των σχολίων…
ε, ναι, ΄νταξ, Διονύση, καλημέρα
“αποτάξω τον Σατανά;”
“απεταξάμην”
“και συντάξω τω Χριστώ”
“συνεταξάμην”
(ρωτάει ο νονός και απαντάει εκ μέρους του βαπτιζομένου πάλι ο νονός)
θα προσαρμοστούμε σιγά-σιγά…
Και βέβαια δεν σε πειράζω Διονύση, Όλοι δουλεύουμε χρόνια με τα παλιά πρότυπα στην κλασσική φυσική και τα καταφέρναμε μια χαρά -ως επιστήμη φυσικής εννοώ- όταν είμαστε μακρυά από το πολύ μεγάλο ή το πολύ μικρό.
Εξάλλου έτσι που έχουν έρθει τα πράγματα θα πρέπει να ξαναπαλέψουμε πάλι για τις αρχές της Γαλλικής επανάστασης γενικά.
Πολύ πετυχημένη η σύνοψη σου Χαράλαμπε.
“Σε μαθητές πάντως που δεν είναι εξοικειωμένοι με την έννοια του φασικού χώρου θα μπορούσαμε να πούμε απλούστερα ότι κάθε αλληλεπίδραση ανάμεσα σε δύο δομές ή συστήματα προυποθέτει μια ανταλλαγή σε κατιτί ώστε να είναι δυνατόν να μιλάμε για αλληλεπίδραση και αυτό το κατιτί έχει ένα ελάχιστο ένα κβάντο αλληλεπίδρασης και αυτό αφορά όλες τις αλληλεπιδράσεις που ονομάζουμε δυνάμεις στην κλασική φυσική.”.
Καλημέρα Άρη.
Και να με πείραζες, δεν θα με ενοχλούσε, όπως έγραψα και στον Χαράλαμπο.
Αρη καλησπέρα.
Πολύ καλή εργασία.
Η κβαντική θεωρία δεν μπορεί να καλυφθεί με τους κλασικούς ορισμούς και αναθεωρεί. Όπως λέει ο Διονύσης “Το 1955 πήραμε πραγματικά την κάτω βόλτα όταν κάτι σχιζοφρενείς φυσικοί με μαχαίρια καισίου-133 τεμάχισαν το δευτερόλεπτο σε 9 δισεκατομμύρια ίσα μέρη …
Πρόσφατα διάβασα ότι ο τύπος του Plank περιέχει μόνο τι δύο θεμελιώδεις σταθερές c και h , που σημαίνει ότι είναι ο μοναδικός τύπος της φυσικής που δεν πρόκειται να τον τροποποιήσει καμία μελλοντική εξέλιξη.
Γεια σου Χρήστο.
Στο σύστημα Planck χρησιμοποιούνται
h, c και G (για να καλύπτει την βαρύτητα) στα άλλα μεγέθη και h, c και ε0 για το ηλεκτρικό φορτίο
Κοίτα εδώ
Καλημέρα σε όλους.
Άρη πολύ καλό.
Αν μου επιτρέπεις, πάντα καλοπροαίρετα να επισημάνω:
Ο κ. Τραχανάς νομίζω στο βίντεο της
κβαντικής για εκπαιδευτικούς ανέφερε ότι μέσα στον πυρήνα, λόγω υψηλών
ενεργειών, έχουμε ταχύτητες που χρειάζονται τη σχετικότητα.
Το καίσιο νομίζω γράφεται με αι.
Τέλος το σημαντικότερο και σου χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ, για τον προβληματισμό που μου έθεσες στην τελευταία συνεύρεση
στο Χαλάνδρι.
Λες εδώ:
“Η κλασική φυσική δεν επιτρέπει την κατανόηση
των αισθήσεων και άρα των συναισθημάτων“
Στο τραπέζι μου είχες πει, σχετικά με
την ανάδειξη διαφορετικής πραγματικότητας στην κβαντική, ανάλογα με τη μέτρηση:
«δηλαδή αν είμαι νευριασμένος θα αναδείξω άλλη πραγματικότητα και αν είμαι
χαρούμενος διαφορετική;»
Σκέφτηκα το ακόλουθο παράδειγμα και το μεταφέρω:
Αν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο υπάρχει ένα ελαφρύ φουσκωμένο μπαλόνι και μου ζητηθεί, ενώ είμαι απολύτως ήρεμος, να βρω πού είναι, θα αρχίσω να ψηλαφίζω. Όταν τελικά το ακουμπήσω, θα το βρω όχι εκεί που ήταν, αλλά εκεί που το πήγα (δημιουργία πραγματικότητας 1)
Αν είμαι τρομερά εκνευρισμένος, εκτιμώ ότι οι κινήσεις μου θα είναι πιο απότομες, επομένως θα το μετακινήσω περισσότερο και θα το βρω σε διαφορετική θέση (δημιουργία πραγματικότητας 2)
Μπορεί η σκέψη μου να είναι πολύ απλοϊκή ή απολύτως λάθος, όμως η παρατήρησή σου ανάγκασε το μυαλό μου να κινηθεί. Σαν κβαντική δεν επέτρεψε κατάσταση μηδενικής ενέργειας!!!
Να είσαι πάντα καλά και να μας τροφοδοτείς με υλικό!
Καλημέρα Βασίλη. Σ’ ευχαριστώ για τα λόγια και τον σχολιασμό σου.
Να ξεκινήσουμε με το εύκολο.
Στο «Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας» της Ακαδημίας Αθηνών βλέπουμε ότι ισχύει καίσιο & κέσιο.
Τα άλλα δυο που θίγεις είναι, νομίζω, λίγο διαφορετικά μεταξύ τους.
Η παράγραφος ,
«Κάθε αίσθηση μας περιέχει συσκευές μέτρησης. Και κάθε συσκευή μέτρησης, όπως και κάθε μοτίβο ή ρυθμός, χρειάζεται μια εσωτερική κλίμακα, ή, γενικότερα, μια εσωτερική μονάδα μέτρησης. Επειδή η κλασική φυσική δεν παρέχει καμία κλίμακα, η κλασική φυσική δεν εξηγεί πώς λειτουργούν οι συσκευές μέτρησης,»,
εννοεί ότι είτε μιλάμε π.χ. για τον τρόπο που τα κβάντα φωτός αλληλεπιδρούν με τα ραβδία και τα κονία στο μάτι μας είτε για τον τρόπο που τα άτομα ή τα μόρια μιας ουσίας ερεθίζουν τα αντίστοιχα οσφρητικά κύτταρα στη μύτη μας ισχύει η αρχή της ελάχιστης δράσης. Δηλαδή κάθε αλληλεπίδραση ανάμεσα σε δύο δομές ή συστήματα προϋποθέτει μια ανταλλαγή ώστε να είναι δυνατόν να μιλάμε για αλληλεπίδραση και γι’ αυτή την ανταλλαγή υπάρχει ένα ελάχιστο κβάντο αλληλεπίδρασης με όλες τις συνεπαγωγές αυτού του γεγονότος. Στην κλασσική φυσική αυτό το ελάχιστο δεν προβλέπεται.
Στην ταβέρνα σχολιάζαμε την ΕΡΜΗΝΕΙΑ της σχολής της Κοπεγχάγης για το πόσο ο ερευνητής που χρησιμοποιεί κάποιες συσκευές για την μέτρηση κβαντικών καταστάσεων επηρεάζει το αποτέλεσμα της μέτρησης. Και αναρωτιόμασταν αν και η ψυχολογική του κατάσταση αλλάζει το αποτέλεσμα.
Το παράδειγμά σου με το μπαλόνι έχω την αίσθηση ότι δεν περιλαμβάνει κβαντικές καταστάσεις. Εξάλλου όταν φύγουμε- σε διαστάσεις μήκους- από το υποατομικό επίπεδο οι κβαντικοί περιορισμοί πρακτικά δεν ισχύουν.
Να είσαι καλά.
Γειά σου και πάλι Άρη
Στην ταβέρνα σχολιάζαμε την ΕΡΜΗΝΕΙΑ της σχολής της Κοπεγχάγης για το πόσο ο ερευνητής που χρησιμοποιεί κάποιες συσκευές για την μέτρηση κβαντικών καταστάσεων επηρεάζει το αποτέλεσμα της μέτρησης. Και αναρωτιόμασταν αν και η ψυχολογική του κατάσταση αλλάζει το αποτέλεσμα.
Το παράδειγμά σου με το μπαλόνι έχω την αίσθηση ότι δεν περιλαμβάνει κβαντικές καταστάσεις. Εξάλλου όταν φύγουμε- σε διαστάσεις μήκους- από το υποατομικό επίπεδο οι κβαντικοί περιορισμοί πρακτικά δεν ισχύουν.
Ακριβώς.
Είναι δική μου παράλειψη που δεν τόνισα ότι το παράδειγμά μου είναι προσπάθεια αντίστοιχης μακροσκοπικής και όχι κβαντικής κατάστασης.
Σε ευχαριστώ και πάλι για την απάντηση!