Δεν δίνω απάντηση απλά συνεχίζω τις απορίες μαθητού:
α) Αν η αρχή της αβεβαιότητας αφορά μόνο υπολογισμούς τάξης μεγέθους, όπως λέει και η απάντηση, από δύο απαντήσεις με την ίδια τάξη μεγέθους β, γ ποιά είναι η σωστή; Μήπως και οι δύο;
β) Το βιβλίο δεν έχει ορισμούς για το τι είναι τα Δx, Δp λέει απλά ότι δεν σημαίνουν τη μεταβολη αλλά το “εύρος αβεβαιότητας”(κανένα βιβλίο πλην του σχολικού δεν γραφει για “εύρος αβεβαιότητας” . Απλά αβεβαιότητα). Άραγε τι κανόνες χειρισμού έχουν αυτά τα άγνωστα σε μαθητές σύμβολα Δ; Ισχύει π.χ. Δp = mΔυ ή το θεωρούμε γνωστό στους μαθητές επειδή το θεωρεί γνωστό και το βιβλίο στην άσκηση 7.35 σελ 253;
Τελευταία διόρθωση2 έτη πριν από Χαράλαμπος Κασωτάκης
Καλησπέρα Γιάννη
Ευχαριστώ για τις παραπομπές.
Να διορθώσω λίγο τις πράξεις στο κείμενο ( διότι το 4π^2 προκύπτει στον αριθμητή και προκύπτει μια ποσότητα που είναι αυτή που προβλέπει και η επίλυση της εξίσωσης Schrödinger )
και όσον αφορά τις προσεγγίσεις κανείς δεν διαφωνεί.
Καλησπέρα Δημήτρη. 4 παρατηρησεις.
1. Ο τροπος επιλυσης των προβληματων αυτων, δηλ. των πηγαδιών με απειρο βαθος με την υποθεση των στασιμων κυμάτων ειναι λάθος και επιστημονικά και παιδαγωγικά. Θα στεναχωρήσω το Γιάννη γιατί νομίζω το χρησιμοποιεί και ο φίλος του ο Τραχανας δεν ειμαι απολυτα σιγουρος Δεν εχουμε στασιμα κύματα έχουμε στασιμες καταστασεις και οδηγούμε τους μαθητευόμενους σε παρανοήσεις. Για την ιστορία με τον τροπο των στασίμων κυμάτων το προσέγγιζε και ο Halliday στις πρώτες εκδόσεις και μετά απο σφοδρή κριτική απο τους διδάσκοντες πανεπιστημιακους σνα τον κοσμο το αφαίρεσε στις νεώτερες εκδόσεις.
2. Το προβλημα που λύνεις ειναι μια ποιοτική προσεγγιση του θεματος με πηγαδι και σου δίνει καποιο αποτέλεσμα. προφανως ποιοτικό που προσδιορίζει την ταξη μεγέθους και τη βρισκεις πολύ σωστά.
3. Ο τρόπος που διατυπώνει τη λυση ο συναδελφος στην τράπεζα τη λύση έχει πρόβλημα. Πρεπει αφου προσδιορίσει την απροσδιοριστία Δp να πει οτι η μέση ορμη ειναι μηδεν και συνεπως αφου η ορμη έχει τιμες περίπου απο 0-Δp έως 0+Δp άρα το μέτρο της ορμη είναι της τάξεως του Δp και να συνεχισει στην ενεργεια. Φυσικα τα παιδια δεν ξερουν τη σχέση Δp^2=μεσo p^2-(μεσο p)^2.
4.Εχει δικιο ο συναδελφος Χαράλαμπος ότι εδω μπορουμε να υπολογίσουμε ποιοτικά την ταξη μεγέθους και μόνο ( θα μπορουσε καποιος να παρει Δx Δpμεγαλυτερο hbar,/2) και συνεπως ειναι λάθος ως διατύπωσει όλο το θέμα.
Καλημέρα σε όλους. Έχω γράψει και με άλλη αφορμή, ότι στο κεφάλαιο αυτό είτε δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ασκήσεις, είτε αν υπάρχουν να ασχολούνται με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και τις τάξεις μεγέθους της κβαντικής. Είναι αδιανόητο να ζητείται ερώτημα σαν αυτό που ανέβασε ο Μήτσος, διότι ο μαθητής δεν έχει καμια γνώση για την επίλυσή του.
Όσον αφορά την υπόθεση στάσιμων κυμάτων, ο Στέφανος Τραχανάς στο “Η συνθήκη κβάντωσης του Bohr ως συνέπεια της υπόθεσης de Broglie”από ότι αντιλαμβάνομαι δεν υιοθετεί την ιδέα, αλλά εξηγεί πώς η υπόθεση των υλικών κυμάτων, θα μπορούσε να εξηγήσει την αυθαίρετη απαίτηση του Bohr για κβάντωση στροφορμής στο άτομο του υδρογόνου. Στο αμέσως επόμενο βίντεο όμως “Μια λάθος εικόνα που πρέπει να αποσυρθεί: Πώς είναι πραγματικά τα ηλεκτρoνιακά κύματα στο άτομο του υδρογόνου”τονίζει με έμφαση ότι η υπόθεση στάσιμων είναι παραπλανητική και δημιουργεί στρεβλή εικόνα για την κατάσταση. Φυσικά ο Δάσκαλος Τραχανάς δεν χρειάζεται υπεράσπιση, αλλά καλό είναι να μην δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις.
Τέλος να θυμίσω ότι στις οδηγίες διδασκαλίας του μαθήματος διαβάζουμε με έκπληξη στις σελίδες 62 και 63
Καλημέρα Αποστόλη σιγουρα κανενας δεν χρειάζεται την υποστήριξη και το λιβανισμα κανενος.Εξάλλου ειναι τόσο διάφανα τα πράγματα με το internet ( google scholar, scopus) όπου μπορεί ευκολα να δει κάποιος τα επιστημονικά πεπραγμενα του καθενος.
Καλημέρα Νίκο.
Δεν θα έλεγα “λιβάνισμα”. Έπαινος είναι που διατυπώνεται δημοσίως, για έναν εξαιρετικό δάσκαλο.
Θυμάμαι μαθητές σε ημερίδα στο Αιγάλεω να χειροκροτούν όρθιοι όταν με τρεις απλές κουβέντες τους εξήγησε βασικά από τη Σχετικότητα και την Κβαντομηχανική.
Δημήτρη, καλημέρα.
Στην 5η γραμμή, στη λύση σου (αν δεν κάνω λάθος), βγαίνει p>=πh(bar)/d, οπότε τελικά Κ>=[π^2*h(bar)^2]/[2md^2].
Πάλι, όμως, δεν αντιστοιχεί σε κάποια από τις προτεινόμενες λύσεις.
Συμφωνώ με τον Αποστόλη: “Είναι αδιανόητο να ζητείται ερώτημα σαν αυτό που ανέβασε ο Μήτσος, διότι ο μαθητής δεν έχει καμία γνώση για την επίλυσή του.”
Και….να δεις τι σούχω για μετά Μήτσο.
Του χρόνου έχουμε
Κβαντομηχανική, ειδική σχετικότητα,
γενική σχετικότητα, κοσμολογία
… και το πιάνο της Σόλωνος (Σαββόπουλος)
Όλα αυτά να τα “αγκαλιάζει” η τράπεζα θεμάτων.
Δεν θέλω ΓΚΡΙΝΙΕΣ.
by 
Δεν δίνω απάντηση απλά συνεχίζω τις απορίες μαθητού:
α) Αν η αρχή της αβεβαιότητας αφορά μόνο υπολογισμούς τάξης μεγέθους, όπως λέει και η απάντηση, από δύο απαντήσεις με την ίδια τάξη μεγέθους β, γ ποιά είναι η σωστή; Μήπως και οι δύο;
β) Το βιβλίο δεν έχει ορισμούς για το τι είναι τα Δx, Δp λέει απλά ότι δεν σημαίνουν τη μεταβολη αλλά το “εύρος αβεβαιότητας”(κανένα βιβλίο πλην του σχολικού δεν γραφει για “εύρος αβεβαιότητας” . Απλά αβεβαιότητα). Άραγε τι κανόνες χειρισμού έχουν αυτά τα άγνωστα σε μαθητές σύμβολα Δ; Ισχύει π.χ. Δp = mΔυ ή το θεωρούμε γνωστό στους μαθητές επειδή το θεωρεί γνωστό και το βιβλίο στην άσκηση 7.35 σελ 253;
Καλησπέρα Χαράλαμπε
Από τον Στέφανο Τραχανά:
Από τον Θρασύβουλο:
Σε επόμενο εδάφιο:
Καλησπέρα Γιάννη
Ευχαριστώ για τις παραπομπές.
Να διορθώσω λίγο τις πράξεις στο κείμενο ( διότι το 4π^2 προκύπτει στον αριθμητή και προκύπτει μια ποσότητα που είναι αυτή που προβλέπει και η επίλυση της εξίσωσης Schrödinger )
και όσον αφορά τις προσεγγίσεις κανείς δεν διαφωνεί.
Μετά την διόρθωσή μου , …
Aν γίνει σωστά η αντικατάσταση το h με 2p*(hbar)
η προσέγγιση του μαθητή φαίνεται να δίνει
[2(π^2) (hbar)]/(d^2)
Το πρόβλημα με το τι κάνουμε με τις προσεγγίσεις παραμένει.
Καλησπέρα Δημήτρη. 4 παρατηρησεις.
1. Ο τροπος επιλυσης των προβληματων αυτων, δηλ. των πηγαδιών με απειρο βαθος με την υποθεση των στασιμων κυμάτων ειναι λάθος και επιστημονικά και παιδαγωγικά. Θα στεναχωρήσω το Γιάννη γιατί νομίζω το χρησιμοποιεί και ο φίλος του ο Τραχανας δεν ειμαι απολυτα σιγουρος Δεν εχουμε στασιμα κύματα έχουμε στασιμες καταστασεις και οδηγούμε τους μαθητευόμενους σε παρανοήσεις. Για την ιστορία με τον τροπο των στασίμων κυμάτων το προσέγγιζε και ο Halliday στις πρώτες εκδόσεις και μετά απο σφοδρή κριτική απο τους διδάσκοντες πανεπιστημιακους σνα τον κοσμο το αφαίρεσε στις νεώτερες εκδόσεις.
2. Το προβλημα που λύνεις ειναι μια ποιοτική προσεγγιση του θεματος με πηγαδι και σου δίνει καποιο αποτέλεσμα. προφανως ποιοτικό που προσδιορίζει την ταξη μεγέθους και τη βρισκεις πολύ σωστά.
3. Ο τρόπος που διατυπώνει τη λυση ο συναδελφος στην τράπεζα τη λύση έχει πρόβλημα. Πρεπει αφου προσδιορίσει την απροσδιοριστία Δp να πει οτι η μέση ορμη ειναι μηδεν και συνεπως αφου η ορμη έχει τιμες περίπου απο 0-Δp έως 0+Δp άρα το μέτρο της ορμη είναι της τάξεως του Δp και να συνεχισει στην ενεργεια. Φυσικα τα παιδια δεν ξερουν τη σχέση Δp^2=μεσo p^2-(μεσο p)^2.
4.Εχει δικιο ο συναδελφος Χαράλαμπος ότι εδω μπορουμε να υπολογίσουμε ποιοτικά την ταξη μεγέθους και μόνο ( θα μπορουσε καποιος να παρει Δx Δpμεγαλυτερο hbar,/2) και συνεπως ειναι λάθος ως διατύπωσει όλο το θέμα.
Από το μάθημά του:
Σε άλλο εδάφιο:
Καλημέρα σε όλους. Έχω γράψει και με άλλη αφορμή, ότι στο κεφάλαιο αυτό είτε δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ασκήσεις, είτε αν υπάρχουν να ασχολούνται με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και τις τάξεις μεγέθους της κβαντικής. Είναι αδιανόητο να ζητείται ερώτημα σαν αυτό που ανέβασε ο Μήτσος, διότι ο μαθητής δεν έχει καμια γνώση για την επίλυσή του.
Όσον αφορά την υπόθεση στάσιμων κυμάτων, ο Στέφανος Τραχανάς στο “Η συνθήκη κβάντωσης του Bohr ως συνέπεια της υπόθεσης de Broglie” από ότι αντιλαμβάνομαι δεν υιοθετεί την ιδέα, αλλά εξηγεί πώς η υπόθεση των υλικών κυμάτων, θα μπορούσε να εξηγήσει την αυθαίρετη απαίτηση του Bohr για κβάντωση στροφορμής στο άτομο του υδρογόνου. Στο αμέσως επόμενο βίντεο όμως “Μια λάθος εικόνα που πρέπει να αποσυρθεί: Πώς είναι πραγματικά τα ηλεκτρoνιακά κύματα στο άτομο του υδρογόνου” τονίζει με έμφαση ότι η υπόθεση στάσιμων είναι παραπλανητική και δημιουργεί στρεβλή εικόνα για την κατάσταση. Φυσικά ο Δάσκαλος Τραχανάς δεν χρειάζεται υπεράσπιση, αλλά καλό είναι να μην δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις.
Τέλος να θυμίσω ότι στις οδηγίες διδασκαλίας του μαθήματος διαβάζουμε με έκπληξη στις σελίδες 62 και 63
Καλημέρα Αποστόλη σιγουρα κανενας δεν χρειάζεται την υποστήριξη και το λιβανισμα κανενος.Εξάλλου ειναι τόσο διάφανα τα πράγματα με το internet ( google scholar, scopus) όπου μπορεί ευκολα να δει κάποιος τα επιστημονικά πεπραγμενα του καθενος.
Καλημέρα Νίκο.
Δεν θα έλεγα “λιβάνισμα”. Έπαινος είναι που διατυπώνεται δημοσίως, για έναν εξαιρετικό δάσκαλο.
Θυμάμαι μαθητές σε ημερίδα στο Αιγάλεω να χειροκροτούν όρθιοι όταν με τρεις απλές κουβέντες τους εξήγησε βασικά από τη Σχετικότητα και την Κβαντομηχανική.
Δημήτρη, καλημέρα.
Στην 5η γραμμή, στη λύση σου (αν δεν κάνω λάθος), βγαίνει p>=πh(bar)/d, οπότε τελικά Κ>=[π^2*h(bar)^2]/[2md^2].
Πάλι, όμως, δεν αντιστοιχεί σε κάποια από τις προτεινόμενες λύσεις.
Συμφωνώ με τον Αποστόλη: “Είναι αδιανόητο να ζητείται ερώτημα σαν αυτό που ανέβασε ο Μήτσος, διότι ο μαθητής δεν έχει καμία γνώση για την επίλυσή του.”
Καλησπέρα Συνάδελφοι
ευχαριστώ για τα σχόλια
Μακάρι να μην έχουμε λοιπόν τέτοια θέματα
Γρηγόρη σαν να έχεις δίκιο για την διόρθωση ( του διορθωμένου )
Ευχαριστώ
(άντε πάλι … ο νόμος του Μέφρι λέει ο Σαραντάκος )
Και….να δεις τι σούχω για μετά Μήτσο.
Του χρόνου έχουμε
Κβαντομηχανική, ειδική σχετικότητα,
γενική σχετικότητα, κοσμολογία
… και το πιάνο της Σόλωνος (Σαββόπουλος)
Όλα αυτά να τα “αγκαλιάζει” η τράπεζα θεμάτων.
Δεν θέλω ΓΚΡΙΝΙΕΣ.