Λίγα … προκαταρκτικά!
Πριν την προσπάθεια της επίλυσης, υπενθυμίζεται ότι για το ιδανικό ελατήριο (το οποίο θεωρούμε ότι έχει αμελητέα μάζα), ισχύει ο νόμος του Hooke F=k∙Δl, όπου F η δύναμη που του ασκείται και Δl η παραμόρφωσή του. Αλλά τότε με βάση το 3ο νόμο του Νεύτωνα ένα παραμορφωμένο ελατήριο, ασκεί στα άκρα του (στα σώματα με τα οποία συνδέεται) δύναμη με μέτρο:
|Fελ|= Fελ=k∙Δl.
Εξάλλου για να παραμορφώσουμε ένα ελατήριο απαιτείται να ασκήσουμε στο ένα άκρο του (αν το άλλο είναι δεμένο σε σταθερό σημείο, άλλως και στα δυο του άκρα του), μια δύναμη, η οποία μετακινεί το σημείο εφαρμογής της, παράγοντας έτσι έργο, το οποίο μετρά την ενέργεια που μεταφέρεται στο ελατήριο και αποθηκεύεται σε αυτό, με την μορφή της δυναμικής ενέργειας. Αποδεικνύεται ότι η δυναμική ενέργεια ενός παραμορφωμένου ελατηρίου δίνεται από την εξίσωση:
Και τώρα η άσκηση….
Σε λείο οριζόντιο επίπεδο σύρεται από ένα παιδί, ένα αμαξίδιο μάζας Μ=20kg. Πάνω στο καρότσι υπάρχει ένα σώμα Σ, μάζας m=10kg, το οποίο δεν παρουσιάζει τριβές με το αμαξίδιο, δεμένο στο άκρο οριζόντιου ιδανικού ελατηρίου, σταθεράς k=240Ν/m και φυσικού μήκους lο=0,8m, όπως στο σχήμα. Σε μια στιγμή tο το ελατήριο έχει μήκος l1=1,3m, το αμαξίδιο και το σώμα Σ έχουν την ίδια ταχύτητα u=2m/s, ενώ το μέτρο της δύναμης που ασκεί το παιδί είναι F=150Ν.
i) Να υπολογιστούν για την στιγμή αυτή:
Α) η ενέργεια του ελατηρίου καθώς και οι δυνάμεις που ασκεί στο σώμα Σ και στο αμαξίδιο.
Β) η ορμή και ο ρυθμός μεταβολής της ορμής:
α) του σώματος Σ, β) του αμαξιδίου, γ) του συστήματος αμαξίδιο-σώμα Σ.
ii) Την παραπάνω στιγμή tο το παιδί σταματά να τραβάει το αμαξίδιο. Να υπολογιστεί ο ρυθμός μεταβολής της ορμής κάθε σώματος, αμέσως μετά την κατάργηση της δύναμης F.
iii) Μετά από λίγο τη στιγμή t1 το αμαξίδιο κινείται προς τα δεξιά με ταχύτητα υ1=1m/s. Για την στιγμή αυτή:
α) Να υπολογιστεί η ταχύτητα του σώματος Σ την στιγμή αυτή.
β) Να υπολογιστεί ο ρυθμός μεταβολής της ορμής κάθε σώματος.
Διονύση καλημέρα!
Η ποσότητα “Δl” μπορεί να πάρει αρνητικές τιμές;
Καλημέρα Ανδρέα.
Ναι, η μεταβολή στο μήκος του ελατηρίου μπορεί να πάρει και θετικές τιμές (επιμήκυνση) και αρνητικές τιμές (συσπείρωση).
Παραπάνω όμως δεν μίλησα για μεταβολή στο μήκος (Δl=l-lo), αλλά παραμόρφωση, με την λογική που διδάσκεται ο νόμος του Hooke, όπου λέγοντας “παραμόρφωση” εννοούμε την απόλυτη τιμή της μεταβολής του μήκους.
Βέβαια μια συνεπής διδασκαλία, θα αντιμετώπιζε την εξίσωση F=kΔl, διανυσματικά και σε επόμενο βήμα αλγεβρικά, αφού ορίζαμε μια θετική κατεύθυνση η οποία να έδινε θετική δύναμη για την επιμήκυνση και αρνητική δύναμη για την συσπείρωση του ελατηρίου.
Προσωπικά δεν θα το δίδασκα έτσι και προφανώς δεν το προτείνω…
Νομίζω ότι η σύγχυση δημιουργείται όταν διδάσκουμε ότι με το σύμβολο Δl, δεν εννοούμε μεταβολή ενώ με τα σύμβολα Δx, Δυ, ΔΚ, ΔU κλπ εννοούμε μεταβολή.
Ναι Ανδρέα, ένα πρόβλημα υπάρχει.

Το πρόβλημα όμως είναι μεγαλύτερο, αν κάποιος ακολουθήσει την γραμμή του σχολικού βιβλίου, γράφοντας:
Να συμβολίσουμε δηλαδή την μεταβολή του μήκους με το x;
Ίσως μια λύση θα ήταν να γράφαμε |F|=k|Δl|, αλλά φαντάζεσαι σε πόσες άλλες περιπτώσεις πρέπει να γράφουμε, πριν από αυτό, συνεχώς το απόλυτο, για να καθορίσουμε το μέτρο;
Ίσως σε μια επόμενη συγγραφή βιβλίου, αυτό πρέπει να γίνει, αλλά μέχρι τότε πώς;
Συμφωνώ.
Νομίζω ωστόσο ότι περισσότερα προβλήματα δημιουργεί το να μαθαίνουν και να εξετάζονται οι μαθητές ότι άλλο πράγμα η αλγεβρική τιμή κι άλλο η απόλυτη τιμή και γι’ αυτό χρησιμοποιούμε διαφορετικό συμβολισμό (δηλαδή αυτό που ήδη γνωρίζουν και χρησιμοποιούν με ακρίβεια στα μαθηματικά) και μετά να απαιτούμε να χρησιμοποιούν το ίδιο σύμβολο και στις δύο περιπτώσεις. Και συγχρόνως θα πρέπει να διακρίνουν πότε εννοούμε αλγεβρική τιμή και πότε απόλυτη!
Εδώ θα συμφωνήσω με την άποψη του Γιώργου Χριστόπουλου: “Επίσης υπάρχουν πολλά παιδιά που δεν τα “συγκινούν” η Φυσική και τα Μαθηματικά τόσο πολύ και βλέποντας αυτή την ανάλυση ,που επιβεβαιώνει αυτό το αίσθημα, έχει αποτέλεσμα αντίθετο του επιδιωκόμενου.”
Και συμπληρώνω: Αν τα μαθηματικά έκαναν τη ζωή μας πιο δύσκολη, δεν θα είχαν επινοηθεί!
Ανδρέα, θα ήθελα να διάβαζα αναλυτικά, πώς εσύ θα διαπραγματευόσουν το ζήτημα της δύναμης του ελατηρίου. Ας μην μιλήσουμε για όλα, για την χρήση ή μη των αλγεβρικών τιμών…
Με τι σύμβολα και τι παραδοχές, θα δίδασκες το ελατήριο;
Διονύση καλημέρα!
Εδώ διαπραγματεύομαι αναλυτικά τη δύναμη του ελατηρίου και αναφέρω τις παραδοχές και τα σύμβολα.
Καλημέρα και από εδώ Ανδρέα.
Η δική μου θέση, σε σχόλιο-απάντηση εδώ.
Καλημέρα Διονύση
Ωραίο το θέμα σου.
Σκεφτόμουνα, αν τη δύναμη F την έβαζε το παιδί στο σώμα προς τ’αριστερά ,
θα άλλαζε κάτι ; Βλέπω απλά να αντιστρέφονται οι ρυθμοί μεταβολής των ορμών
Ο διάλογος με τον Ανδρέα δηλώνει το συμβολικό μπέρδεμα
Καλά εβδομάδα
Καλό μεσημέρι Παντελή.
Πέρασε ασχολίαστη η παρατήρησή σου, από χθες…
Αν η δύναμη στο αμαξίδιο ήταν προς τα αριστερά, το ελατήριο θα παρουσίαζε συπείρωση, για να μπορέσει έτσι να ασκήσει δύναμη προς τα αριστερά, επιταχύνοντας έτσι το σώμα Σ.
Κατά τα λοιπά, συμφωνώ ότι απλά οι αντίστοιχοι ρυθμοί θα είχαν φορά προς τα αριστερά.
Καλημέρα παιδιά. Κάποιες σκέψεις για το θέμα που βάζει ο Ανδρέας.
Είναι αλήθεια, ότι θα ήταν τυπικά σωστότερο, να χρησιμοποιείται διαφορετικό σύμβολο για την αλγεβρική τιμή και διαφορετικό για το μέτρο ενός μεγέθους σε συμφωνία και με τα μαθηματικά. Όμως:
α. τα σχολικά βιβλία δεν υποστηρίζουν τη διάκριση αυτή
β. τα θέματα των πανελληνίων το ίδιο. Ενδεικτικά:
γ. κάποιες φορές που επιχείρησα στην Α Λυκείου να διαφοροποίησω τους συμβολισμούς, είδα μια δυσφορία στα παιδιά και κατά τη γνώμη μου δικαιολογημένη, αφού έτσι κι αλλιώς η μετάβαση από το Γυμνάσιο είναι ζόρικη, πόσο μάλλον αν την “βαρύνουμε” και με φορμαλισμό.
Θεωρώ ότι αν στις εκφωνήσεις δηλώνεται ότι το σύμβολο αναφέρεται σε αλγεβρική τιμή ή μέτρο μεγέθους, το περιθώριο σύγχυσης είναι μικρό. Φυσικά πρέπει να γίνεται κουβέντα για το ζήτημα αυτό στην τάξη.
Καλημέρα Αποστόλη!
Συμμερίζομαι την αγωνία σου να διευκολύνεις την κατανόηση της λυκειακής Φυσικής. Και βεβαίως αυτό πρέπει να είναι το ζητούμενο για όλους μας. Σε αυτό το πνεύμα λοιπόν διατυπώνονται οι επόμενες παρατηρήσεις.
Αναφέρεις ότι “τα σχολικά βιβλία δεν υποστηρίζουν τη διάκριση” μεταξύ του συμβόλου της αλγεβρικής τιμής και της απόλυτης τιμής. Νομίζω ότι σε αυτή την περίπτωση ο διδάσκων πρέπει να επιλέξει μεταξύ της σύγχυσης που προκαλείται από τα σχολικά βιβλία και της υιοθέτησης μια ξεκάθαρης “γλώσσας”. Και αυτό το δίλημμα δεν το αντιμετωπίζει μόνο στην περίπτωση της χρησιμοποιούμενης “γλώσσας”.
Σχετικά με τη “γλώσσα” λοιπόν, αναφέρεις τη δυσφορία των μαθητών στη χρήση μαθηματικών συμβόλων. Ωστόσο η απόλυτη τιμή διδάσκεται, χρησιμοποιείται και εξετάζεται από την Α’ Γυμνασίου μέχρι την Γ’ Λυκείου. Και εμείς χρειαζόμαστε μόνο τον ορισμό της. Πώς είναι δυνατό λοιπόν μαθητές της Γ’ Λυκείου, που προετοιμάζονται με απαιτήσεις για την εισαγωγή τους στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, να δυσφορούν όταν βλέπουν να χρησιμοποιείται το σύμβολο της απόλυτης τιμής; Νομίζω ότι αυτοί οι μαθητές δυσφορούν περισσότερο, όταν κάθε στιγμή πρέπει να διακρίνουν, σύμφωνα με όσα δηλώνουν οι εκφωνήσεις και όσα δηλώνουν οι τύποι που γνωρίζουν, αν το ίδιο σύμβολο αντιστοιχεί σε αλγεβρική ή σε απόλυτη τιμή (όπως συμβαίνει με τις εκφωνήσεις και τους τύπους της ελαστικής κρούσης που αναφέρεις στο παράδειγμα των Πανελλαδικών).
Και επειδή οι απόψεις πρέπει να αποσαφηνίζονται εμπράκτως, εδώ υπάρχει μια πρόταση για μαθητές που έχουν μάθει να χρησιμοποιούν τον ορισμό της απόλυτης τιμής.
Παραμόρφωση ενός ελατηρίου ονομάζεται η μεταβολή της μορφής του και Συμβολίζεται με Δl
Είναι ίση με το μετρό της μετατόπισης Δχ της ελεύθερης άκρης του ελατηρίου από τη θέση στην οποία βρίσκεται όταν το ελατήριο έχει το φυσικό του μήκος
Το φυσικό μήκος ισορροπίας αντιστοιχεί στη θέση χ = 0. Η αλγεβρική τιμή της μετατόπισης της άκρης είναι θετική όταν το ελατήριο είναι επιμηκυμένο και αρνητική όταν είναι συσπειρωμένο
Είναι Fελ = -k Δχ
Καλησπέρα συνάδελφοι.

Παντελή, Αποστόλη και Γιώργο σας ευχαριστώ για το σχολιασμό.
Γιώργο, έγραψα παραπάνω:
“Ναι, η μεταβολή στο μήκος του ελατηρίου μπορεί να πάρει και θετικές τιμές (επιμήκυνση) και αρνητικές τιμές (συσπείρωση).”
Αλλά, δεν μπορώ να μην ρωτήσω, πώς εφαρμόζεται η θεωρία που διατυπώνεις (όπου σωστά τα λες…) στο παράδειγμα της άσκησης, που έχω δώσει.
Ποια είναι η μετατόπιση του άκρου του ελατηρίου; Ποια δύναμη του ελατηρίου έχει αλγεβρική τιμή F=-kΔl και στην περίπτωσή μας είναι αρνητική; Και οι δυο δυνάμεις στο παραπάνω σχήμα;
Και όλα αυτά προφανώς, όχι απάντηση μεταξύ καθηγητών, αλλά απάντηση σε απορίες μαθητή.
Πώς είναι καλύτερα να ειπωθεί; Να διδαχτεί;
Καλησπέρα Διονύση. Εξαιρετική διαχείρηση σε ένα πολύπλοκο σύστημα, που διδάσκει όσους μαθητές αλλά και …καθηγητές τη διαβάσουν.
Κάθε χρόνο τους κάνω την άσκησή σου
Ένα σύστημα επιταχύνεται
που είναι εξίσου υψηλού επιπέδου και ας μην έχει ΑΔΟ.
Για την Fελ τα έχουμε συζητήσει εκτενώς. Η σχέση Fελ = kx είναι σχεδόν λάθος αν τη χρησιμοποιήσει μαθητής Γ΄Λυκείου.
Fελ = -k Δl, με τα διανύσματα Fελ, Δl πάντα αντίρροπα με το Δl να κατευθύνεται πάντα προς τη θέση Φ.Μ.
Στην Προσομοίωση ΕΔΩ
έβαλα παρατηρητή πάνω στο σύστημα και βλέπουμε την ταλάντωση του m, να μειώνει το πλάτος της αμέσως μετά την παύση της δύναμης F. Η Fελ στην πρώτη φάση πρέπει να συνεισφέρει και στην μεταφορική κίνηση του Σ, που είναι επιταχυνόμενη.
Καλημέρα Ανδρέα!
Η φράση: “η σχέση Fελ = kx είναι σχεδόν λάθος αν τη χρησιμοποιήσει μαθητής Γ΄Λυκείου” νομίζω ότι φανερώνει τη σύγχυση που συζητάμε, δηλαδή την απουσία διάκρισης μεταξύ αλγεβρικής τιμής και απόλυτης.
Διότι: Αν πρόκειται για σχέση μεταξύ απόλυτων τιμών, τότε η σχέση είναι σωστή. Αντιθέτως, αν πρόκειται για σχέση μεταξύ αλγεβρικών τιμών η σχέση είναι λανθασμένη.
Η σύγχυση επιτείνεται, όταν στην ίδια σχέση εμφανίζονται συγχρόνως αλγεβρικές και απόλυτες τιμές, όπως συμβαίνει στη σχέση: ΣF = w – F’, που υπάρχει στο Παράδειγμα 1.1, του τρίτου τεύχους του σχολικού βιβλίου: Στο αριστερό μέλος έχουμε αλγεβρική τιμή και στο δεξιό απόλυτες, χωρίς διάκριση μεταξύ των συμβόλων.
Καλημέρα Ανδρέα και σε ευχαριστώ για το σχολαισμό.
Συμφωνώ για την επισήμανση ότι:
“Για την Fελ τα έχουμε συζητήσει εκτενώς. Η σχέση Fελ = kx είναι σχεδόν λάθος αν τη χρησιμοποιήσει μαθητής Γ΄Λυκείου.”
‘Οταν με το ίδιο σύμβολο (x) συμβολίζει ο μαθητής και την απομάκρυνση (στην ταλάντωση) και την παραμόρφωση του ελατηρίου, έρχεται η πλήρης σύγχιση!
Καλησπέρα Διονύση, νομίζω πως με την παρούσα ανάρτηση κυριολεκτικά δίνεις
“το Μέτρον το άριστον στη διδασκαλία της Φυσικής”
Πριν μερικές μέρες είχες δώσει την ανάρτηση “Ένα σύστημα και οι δυνάμεις”.
Η παραπάνω αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης και οι δύο μαζί οριοθετούν
ένα εξαιρετικό σενάριο διδασκαλίας, το οποίο προσωπικά θα διαμορφώσω
και θα αξιοποιήσω.
Τέτοια σενάρια θα πρέπει να περιέχει το υλικό που ετοιμάζεται για την υποστήριξη
των νέων προγραμμάτων σπουδών.
Το σενάριο είναι εξαιρετικό και το menu περιέχει από όλα:
Τί άλλο να ζητήσουμε; Το απόλυτο ΦΕ για όποιον ενδιαφέρεται να διδάξει φυσική
και όχι τεχνικές επίλυσης
Δεν ξέρω για τη διερευνητική μάθηση, αλλά εδώ προκύπτει αβίαστα πως:
p(ολ)=p(Σ)+p(α) –> dp(ολ)/dt= dp(Σ)/dt + dp(α)/dt
Συμφωνώ πως “‘Οταν με το ίδιο σύμβολο (x) συμβολίζει ο μαθητής και την απομάκρυνση (στην ταλάντωση) και την παραμόρφωση του ελατηρίου, έρχεται η πλήρης σύγχυση” και αποφεύγω ευλαβικά τον ίδιο συμβολισμό…
Εσύ όμως το παραβίασες :)= αφού στην ΑΔΜΕ έγραψες χ στην άγνωστη παραμόρφωση…..
Θα ετοιμάσω το ΦΕ, ευχαριστούμε
Καλημέρα Θοδωρή και σε ευχαριστώ για το σχολιασμό.
“Εσύ όμως το παραβίασες :)= αφού στην ΑΔΜΕ έγραψες χ στην άγνωστη παραμόρφωση…..”
Όταν κάτι είναι άγνωστο, συνηθίζουμε να το συμβολίζουμε με το γράμμα x. Και παραπάνω το θέμα απευθύνεται σε μαθητές της Β, όπου δεν γνωρίζουν ταλαντώσεις και δεν θα δημιουργήσει σύγχιση!
(Θα μου πεις τώρα ότι μπορεί οι περισσότεροι μαθητές να έχουν ήδη ξεκινήσει την προετοιμασία για την Γ… Αλλά ξέρεις ότι αυτή η τακτική δεν με βρίσκει σύμφωνο!).