Ιδανικά λέμε τα ελατήρια τα οποία υφίστανται μονάχα ελαστική παραμόρφωση, δηλαδή το ελατήριο επανέρχεται στο αρχικό του σχήμα αφού παραμορφωθεί χωρίς εσωτερικές απώλειες ενέργειας. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν ιδανικά ελατήρια αλλά υπό ορισμένες συνθήκες τα ελατήρια συμπεριφέρονται σαν ιδανικά, κυρίως όταν η παραμόρφωση είναι σχετικά μικρή (ελαστική περιοχή*)…
Τα ελατήρια τα οποία δεν βρίσκονται στην ελαστική περιοχή, υφίστανται πλαστική παραμόρφωση, δηλαδή το ελατήριο επανέρχεται στο αρχικό του σχήμα αφού παραμορφωθεί. Για τα μη-ιδανικά (πραγματικά) ελατήρια δεν ισχύει ο νόμος του Hooke, δηλαδή η δύναμη του ελατηρίου δε μεταβάλλεται γραμμικά με την παραμόρφωσή του (επιμήκυνση ή συσπείρωση).
Η σχέση δύναμης-παραμόρφωσης μπορεί να προσδιοριστεί από την λήψη πειραματικών μετρήσεων και με τη βοήθεια κατάλληλου λογισμικού.
Στα πραγματικά ελατήρια, η «σταθερά» του ελατηρίου δεν είναι καν σταθερή και για αυτό…
Ιδανικά vs Πραγματικά Ελατήρια: Θεωρία και Πείραμα
Ή η συνέχεια εδώ
Πολύ ενδιαφέρον θέμα, το οποίο μας κάνει να σκεφτόμαστε τι ισχύει στον πραγματικό κόσμο, δηλαδή πέρα από τον ιδανικό κόσμο της Φυσικής του Λυκείου. Το επόμενο θέμα θα είναι οι ιδιότητες των υλικών σε σχέση με την παραμόρφωσή τους, όπου θα δούμε διάφορα πράγματα όπως τα στάδια παραμόρφωσης, η ελαστική περιοχή και το όριο θραύσης.
Συγχαρητήρια Κωνσταντίνε.
Πραγματικά καταπληκτικό θέμα κ. Κωνσταντίνε! Έτσι είναι, όταν τα πράγματα σοβαρεύουν και γίνονται ρεαλιστικά, το Δ γίνεται d και το Σ γίνεται… Καλή Συνέχεια!