by 
Ένα φύλλο εργασίας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο στο Γυμνάσιο όσο και στο Λύκειο σχετικό με τη μέτρηση της ατμοσφαιρικής πίεσης. Η εργαστηριακή άσκηση είναι ποσοτική και μπορεί να πραγματοποιηθεί μετωπικά, αφού για την πραγματοποίησή της απαιτείται ελάχιστος εξοπλισμός. Με αυτό το παράδειγμα αποδεικνύεται περίτρανα ότι ένα μετωπικό εργαστήριο υψηλών απαιτήσεων μπορεί να πραγματοποιηθεί ακόμη και με ευτελή μέσα.
Θεωρώ ότι τόσο η διαδικασία όσο και η καθ’ αυτού μέτρηση της ατμοσφαιρικής πίεσης, αποτελούν βασικά στοιχεία του γνωστικού αντικειμένου των Φυσικών Επιστημών που θα πρέπει να διδαχτούν οι μαθητές μας. Έτσι π.χ θα μπορούν ν’ αντιληφθούν ότι σ’ ένα μελλοντικό ταξίδι στον Άρη, εκτός των πολλών άλλων προβλημάτων όπως πχ έλλειψη, οξυγόνου, υψηλές ακτινοβολίες κλπ οι αστροναύτες θα πρέπει να φοράνε διαρκώς μία στολή η οποία να περιέχει αέρα υπό πίεση μίας ατμόσφαιρας.
φίλε και ομότεχνε, Πάνο, τί μου θύμησες…
«κι άμα το θυμηθώ γελώ…» έλεγε σε ένα τραγούδι της νιότης μας ο Κώστας Χατζής,
σε στίχους Σώτιας Τσώτου νομίζω,
εγώ, όμως και γελώ και διαολίζομαι,
διότι κυκλοφορούν κάποια σχολικά «βοηθήματα», λέμε,
και το σεβαστό Υπουργείο πριν τα εγκρίνει δεν αναθέτει σε κάποιον «γάτο» να ρίξει μια ματιά έστω,
και να δεις που τα βιβλία αυτά πουλάνε και «στραβώνουν» τα παιδιά, εννοείται
διαβάζω, λύση, περίπου, σε άσκηση του σχολικού βιβλίου της Β Γυμνασίου «σε κάποιο βάθος ενός πλοίου δημιουργείται ένα ρήγμα με εμβαδόν τόσο…, πόση δύναμη πρέπει να ασκήσουμε από μέσα ώστε να συγκρατηθεί το πώμα που θα βάλουμε;»
υπολογίζει ο άθλιος το άθροισμα της ατμοσφαιρικής και της υδροστατικής πίεσης και το πολλαπλασιάζει με το εμβαδόν της τρύπας και φεύγει…
από μέσα βρε δεν υπάρχει ατμοσφαιρική πίεση;
πώς άντεξε άλλως ο μάστορας που έφτιαξε το βούλωμα;
ηθικόν δίδαγμα δικής μου κατασκευής και προελεύσεως:
αξιολόγηση παντού, αυστηρή, μετρήσιμη και δίκαιη