Οι αποδείξεις των σχέσεων της θεωριας ειναι πολυ σημαντικες, φυσικα οχι για να τις παπαγαλισουν τα παιδια και να τις γραψουν στις εξετασεις. Ειναι για να καταλαβουν υπο ποιες προυποθεσεις ισχυει η αντιστοιχη σχεση , ποιο ειναι το πεδιο ορισμου της σχεσης που προκυπτει και πολλα αλλα τετοια ομορφα πραγματα. Εκει νομιζω πρεπει να εστιαζουμε στην αποδειξη μιας σχεσης
Καλημερα Γιαννη , θα μου αρεσε πχ μια ερωτηση γιατι η φαση στη συγκεκριμενη συναρτηση που αφορα την ταλαντωση ενος σημειου, δεν μπορει να παρει αρνητικες τιμες
Να αλλάξω λίγο την ερώτηση;
Να ζητάμε ορισμούς; Δε νομίζω ότι έχει κανείς μας αμφιβολία ότι η γνώση ενός ορισμού είναι βασική ώστε να μπορέσει ο μαθητής να κατανοήσει ένα φαινόμενο. Να του ζητάμε όμως και να τον αναπαράγει όπως ακριβώς τον γράφει το σχολικό βιβλίο; Τι ακριβώς θα εξετάσουμε με αυτό; Πόσο καλά κατάλαβε το φαινόμενο που περιγράφει ή πόσο καλός “παπαγάλος” είναι;
Προσωπικά είμαι εντελώς εναντίον του να ζητάμε από τους μαθητές οτιδήποτε περιλαμβάνεται στο σχολικό βιβλίο! Στις ιδανικές εξετάσεις για μένα, οι μαθητές έχουν το βιβλίο μαζί τους (θα ήθελα και επιστημονικό κομπιουτεράκι) και εξετάζονται σε θέματα που αφορούν την κατανόηση των εννοιών που υπάρχουν στο σχολικό βιβλίο. Με λίγα λόγια τους ζητάμε να πάνε ένα βήμα πιο πέρα. Φυσικά αυτό θα μπορούσε να είναι μια απόδειξη αλλά προφανώς όχι απόδειξη που υπάρχει μέσα στο σχολικό βιβλίο.
Καταλήγοντας λοιπόν, και με βάση τη λογική του να δίνεται στους μαθητές το τυπολόγιο, είμαι υπέρ του να ζητούνται αποδείξεις αλλά εναντίον του να ζητούνται οι αποδείξεις των τύπων που υπάρχουν στο τυπολόγιο.
Υ.Γ. Υπάρχει κάποια μελέτη που μας λέει ότι οι μαθητές που μαθαίνουν παπαγαλία τις αποδείξεις του σχολικού βιβλίου κατανοούν καλύτερα το μάθημα; Το παράδειγμα των μαθητών όπου εκεί ζητείται απόδειξη από το σχολικό μας έχει δείξει κάτι τέτοιο;
Υ.Γ.2 Άσχετο θέμα αλλά δε θα ήταν πολύ ωραίο οι μαθητές να μπορούν να παίρνουν στις εξετάσεις το σχολικό βιβλίο με την προυπόθεση να ήταν καθαρό χωρίς τίποτα σημειωμένο; Δε θα τους οδηγούσε σε καλύτερη συμπεριφορά απέναντι στο σχολικό βιβλίο που τώρα όλοι το αντιμετωπίζουν σχεδόν σαν σκουπίδι;
Γιάννη, καλημέρα Κάποια, όχι βασανιστικά ερωτήματα, που προέκυψαν από την κουβέντα των ημερών Είναι δυνατόν μαθητής να χρησιμοποιεί και με ευχέρεια σε εκατοντάδες ασκήσεις – προβλήματα 1. Τη διαχείριση ενός κύματος και να μην ξέρει πως παράγεται η κυματική εξίσωση; 2. Την επαγωγική τάση κλπ και να μην γνωρίζει την αιτία του φαινομένου; 3. Την ΑΔΟ και την ΑΔΕ και να μην μπορεί να αποδείξει τη θεωρία του βιβλίου (ελαστική κρούση, κλπ που πάνω σε αυτές βασίζεται) κλπ Ναι, αν δεν το απαγορεύουν ρητά οι οδηγίες του ΦΕΚ, γιατί όχι (όχι βέβαια σημείο προς σημείο τα του βιβλίου). Είδα προβληματισμό αν βάλουν το – μπροστά από τη «μείωση» της συχνότητας αν πρέπει να κόβουν μονάδα (αφου το – εμπεριέχεται στη λέξη μείωση). Λυπάμαι.
Καλημέρα Γιάννη.
Πριν λίγο καιρό, μιλώντας με φίλο και συνάδελφο φροντιστή, μου έλεγε ότι κανένα σχολείο στην περιοχή του, δεν διδάσκει θεωρία!!!
Μου φάνηκε απίστευτο και αυθόρμητα του είπα:
Δεν διδάσκουν θεωρία και τι κάνουν;
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, τι διδάσκουμε στα παιδιά; Διδάσκουμε ασκήσεις και προβλήματα; Μα αυτά τα κάνουμε, σε πρώτο επίπεδο τουλάχιστον, για να κατανοήσουν, να εμπεδώσουν την θεωρία τους…
Να μην συνεχίσω, νομίζω ότι είναι σαφής η θέση μου, οπότε ας περάσουμε σε κάτι παράπλευρο.
“Στο σχολείο καλλιεργείται η παπαγαλία και αυτό είναι ένα από τα πιο αρνητικά χαρακτηριστικά της ελληνικής εκπαίδευσης.”
Η παραπάνω θέση είναι κυρίαρχη και απόλυτη αλήθεια!!! Αλοίμονο αν κάποιος διαφωνήσει! Στην πυρά…
Αλήθεια διδάσκεται και εξετάζεται η παπαγαλία στη φυσική (ας περιοριστούμε στη φυσική, αν και το θέμα είναι γενικότερο);
Νομίζω ότι δεν εξετάζεται και ελπίζω ότι ούτε διδάσκεται η φυσική με βάση την “παπαγαλία”.
Κάποτε ίσως. Επί δεσμών, το ερώτημα θεωρίας, πολλές φορές ήταν η επικεφαλίδα μιας παραγράφου. Εκεί ο μαθητής θα έπρεπε να θυμάται τι περιέχει η παράγραφος και αυτό αναγκαστικά οδηγούσε σε ένα είδος παπαγαλίας.
Αλλά αυτό δεν συμβαίνει εδώ και 25 χρόνια, παρόλα αυτά καταδικάζουμε την παπαγαλία και θέλουμε θέματα που να ζητάνε κατανόηση!
Αλλά όταν πέσει ερώτημα που χρειάζεται κάποια σκέψη και δεν έχει διδαχτεί αυτούσιο, γίνεται χαμός…
Ερώτημα: Ο μαθητής πρέπει να μπορεί να διατυπώνει ένα νόμο, μια αρχή ή όχι; Να περιγράφει ένα πείραμα;
Να το διατυπώσω γενικότερα:
Όταν ο μαθητής διδάσκεται φυσική, δεν πρέπει να εκπαιδεύεται ΚΑΙ στα μαθηματικά ΚΑΙ στη γλώσσα;
Να κλείσω με μια ακόμη πιο αιρετική θέση:
Και η παπαγαλία, μπορεί να “κάνει καλό” σε κάποιες περιπτώσεις. Δεν είναι για λιθοβολισμό! Μπορεί να ενισχύει την μνήμη, να βελτιώνει το λεξιλόγιο, να αφήνει και κάποιο ίζημα γνώσης…
Τελευταία διόρθωση3 μήνες πριν από Διονύσης Μάργαρης
Καλημέρα Μιχάλη.
Βάζεις πολλά και θα προσπαθήσω να απαντήσω οργανωμένα σε κάθε ένα. Να του ζητάμε όμως και να τον αναπαράγει όπως ακριβώς τον γράφει το σχολικό βιβλίο; Τι ακριβώς θα εξετάσουμε με αυτό; Πόσο καλά κατάλαβε το φαινόμενο που περιγράφει ή πόσο καλός “παπαγάλος” είναι;
Όχι να μην του ζητάμε να αναπαράγει το σχολικό βιβλίο. Να δεχόμαστε κάθε απόδειξη σωστή. Η Φυσική δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα και θα μου επιτρέψεις να πάω στη Γεωμετρία. Μικρός φυσικά διάβασα την απόδειξη της “δύναμης σημείου ως προς κύκλο”. Ξέροντας ότι ίσως μου ζητηθεί τις παραμονές των Εξετάσεων δοκίμαζα αν μπορώ να την κάνω χωρίς να ανοίξω το βιβλίο. Έτσι έγινε κτήμα μου μέχρι σήμερα που δεν έχω το σχολικό βιβλίο. Στην αρχή ουσιαστικά επαναλάμβανα τα του βιβλίου, όμως σιγά – σιγά άρχισα να δίνω και δικές μου αποδείξεις. Έμαθα κάτι από Γεωμετρία.
Ανάλογα συνέβησαν και στην απόδειξη του “συνισταμένη παραλλήλων δυνάμεων”.
Μετά Μιχάλη: Στις ιδανικές εξετάσεις για μένα, οι μαθητές έχουν το βιβλίο μαζί τους (θα ήθελα και επιστημονικό κομπιουτεράκι) Επικίνδυνο Μιχάλη. Η χαρά του τεμπέλη θεματοδότη. Ο μάστορας θεματοδότης με εμπειρία και δουλειά στήνει θέματα που έχουν εύκολες πράξεις. καλώς διότι το ανόητο, το παράγωγο, το δευτερεύον δεν πρέπει να μας τρώνε χρόνο. Δες τις ασκήσεις του Διονύση. Ο τεμπέλης θεματοδότης ρίχνει ότι λάχει στην κατσαρόλα. Όπως μαγειρεύω εγώ (όταν μαγειρεύω). Ποντάρει στο ότι θα τον ξελασπώσουν τα κομπιουτεράκια. Όμως η τεμπελιά δεν φέρνει μόνο δύσκολες πράξεις αλλά και άλλες ατέλειες στα θέματα. Επίσης υπάρχει και άλλος σοβαρός κίνδυνος: Να πάρουν φόρα οι πειραματικοί και να δούμε εκείνα τα ανόητα που οι μαθητές επεξεργάζονται μετρήσεις καθιστάμενοι ανθρώπινα εξέλ. (Φοβού τους πειραματικούς και δώρα φέροντας).
Μετά Μιχάλη λες: Υπάρχει κάποια μελέτη που μας λέει ότι οι μαθητές που μαθαίνουν παπαγαλία τις αποδείξεις του σχολικού βιβλίου κατανοούν καλύτερα το μάθημα; Το παράδειγμα των μαθητών όπου εκεί ζητείται απόδειξη από το σχολικό μας έχει δείξει κάτι τέτοιο; Ιδέαν δεν έχω. Εμπειρία έχω. Θυμάμαι μέτριους μαθητές, άριστους μαθητές, σημερινούς Μηχανικούς, γιατρούς , Διδάκτορες. Που τους λένε Γιώργο, Μαρία, Θανάση κ.λ.π. Θυμάμαι και τα παιδιά τους. Θυμάμαι πόσο ωφελήθηκαν όσοι ασχολήθηκαν με τις αποδείξεις. Καλές φυσικά οι μελέτες αλλά κάποιες φορές θα βαδίσεις με την αίσθησή σου με τις μνήμες σου και με τις απόψεις σου.
Τελευταία διόρθωση3 μήνες πριν από Γιάννης Κυριακόπουλος
Ναι να ζητάμε αποδείξεις, αυτό ήταν εξάλλου και το δεύτερο θέμα αρχικά, οι αποδείξεις αυτές θα έδειχναν ότι ο μαθητής έχει κατανοήσει την θεωρία. Αποδείξεις που δεν ήταν αυτούσιες μέσα στο σχολικό βιβλίο. Θα ήταν μικρές σε έκταση, θα αφορούσαν κάτι σημαντικό από την ύλη και θα είχαν αιτιολόγηση. Υπήρχαν τέτοιου τύπου θέματα αρχικά.
Αυτός ήταν ο νόμος, πως φτάσαμε στα ερωτήματα ασκήσεων; στο βαθμό που οι καλύτερες πρώτες ασκήσεις που μπορούμε να λύσουμε σε μια παράγραφο είναι Β θέματα, γιατί είναι σύντομα και στοχευμένα.
Η αποστήθιση είναι απαράδεκτη και υπάρχει ακόμα στο Ελληνικό σχολείο.
Σχετικά με το σχόλιο : ” δε θα ήταν πολύ ωραίο οι μαθητές να μπορούν να παίρνουν στις εξετάσεις το σχολικό βιβλίο” , το επίπεδο των εξετάσεων θα γινόταν δυσκολότερο στην περίπτωση αυτή.
Διονύση να υπογράψω με χέρια και πόδια.
Ακόμα και το ακροτελεύτιο προκλητικό: Και η παπαγαλία, μπορεί να “κάνει καλό” σε κάποιες περιπτώσεις. Δεν είναι για λιθοβολισμό! Μπορεί να ενισχύει την μνήμη, να βελτιώνει το λεξιλόγιο, να αφήνει και κάποιο ίζημα γνώσης…
Κώστα θα συμφωνήσω μαζί σου.
Καλαμπούριζα πάντοτε με τους μαθητές μου. Μια φορά:
-Παίδες θέλετε να γράψουμε με ανοιχτά βιβλία;
Ακούστηκε ένα ΟΧΙ. Με κεφαλαία σαν αυτό της 28ης Οκτωβρίου.
Οι μαθητές μου ήταν έξυπνα λαϊκά παιδιά.
by 
Δεν πιστεύω να καταλάβει κάποιος ότι υποστηρίζω τα πρόσφατα θέματα.
Οι αποδείξεις των σχέσεων της θεωριας ειναι πολυ σημαντικες, φυσικα οχι για να τις παπαγαλισουν τα παιδια και να τις γραψουν στις εξετασεις. Ειναι για να καταλαβουν υπο ποιες προυποθεσεις ισχυει η αντιστοιχη σχεση , ποιο ειναι το πεδιο ορισμου της σχεσης που προκυπτει και πολλα αλλα τετοια ομορφα πραγματα. Εκει νομιζω πρεπει να εστιαζουμε στην αποδειξη μιας σχεσης
Καλημέρα Θανάση.
Και εγώ νομίζω το ίδιο.
Καλημερα Γιαννη , θα μου αρεσε πχ μια ερωτηση γιατι η φαση στη συγκεκριμενη συναρτηση που αφορα την ταλαντωση ενος σημειου, δεν μπορει να παρει αρνητικες τιμες
Τώρα μπερδεύτηκα Θανάση.
Εννοείς ότι η φάση είναι ένας μετρητής που ξεκινάει να γράφει όταν φτάνει το κύμα στο σημείο δεν έχουμε;
Να αλλάξω λίγο την ερώτηση;
Να ζητάμε ορισμούς; Δε νομίζω ότι έχει κανείς μας αμφιβολία ότι η γνώση ενός ορισμού είναι βασική ώστε να μπορέσει ο μαθητής να κατανοήσει ένα φαινόμενο. Να του ζητάμε όμως και να τον αναπαράγει όπως ακριβώς τον γράφει το σχολικό βιβλίο; Τι ακριβώς θα εξετάσουμε με αυτό; Πόσο καλά κατάλαβε το φαινόμενο που περιγράφει ή πόσο καλός “παπαγάλος” είναι;
Προσωπικά είμαι εντελώς εναντίον του να ζητάμε από τους μαθητές οτιδήποτε περιλαμβάνεται στο σχολικό βιβλίο! Στις ιδανικές εξετάσεις για μένα, οι μαθητές έχουν το βιβλίο μαζί τους (θα ήθελα και επιστημονικό κομπιουτεράκι) και εξετάζονται σε θέματα που αφορούν την κατανόηση των εννοιών που υπάρχουν στο σχολικό βιβλίο. Με λίγα λόγια τους ζητάμε να πάνε ένα βήμα πιο πέρα. Φυσικά αυτό θα μπορούσε να είναι μια απόδειξη αλλά προφανώς όχι απόδειξη που υπάρχει μέσα στο σχολικό βιβλίο.
Καταλήγοντας λοιπόν, και με βάση τη λογική του να δίνεται στους μαθητές το τυπολόγιο, είμαι υπέρ του να ζητούνται αποδείξεις αλλά εναντίον του να ζητούνται οι αποδείξεις των τύπων που υπάρχουν στο τυπολόγιο.
Υ.Γ. Υπάρχει κάποια μελέτη που μας λέει ότι οι μαθητές που μαθαίνουν παπαγαλία τις αποδείξεις του σχολικού βιβλίου κατανοούν καλύτερα το μάθημα; Το παράδειγμα των μαθητών όπου εκεί ζητείται απόδειξη από το σχολικό μας έχει δείξει κάτι τέτοιο;
Υ.Γ.2 Άσχετο θέμα αλλά δε θα ήταν πολύ ωραίο οι μαθητές να μπορούν να παίρνουν στις εξετάσεις το σχολικό βιβλίο με την προυπόθεση να ήταν καθαρό χωρίς τίποτα σημειωμένο; Δε θα τους οδηγούσε σε καλύτερη συμπεριφορά απέναντι στο σχολικό βιβλίο που τώρα όλοι το αντιμετωπίζουν σχεδόν σαν σκουπίδι;
Γιάννη, καλημέρα
Κάποια, όχι βασανιστικά ερωτήματα, που προέκυψαν από την κουβέντα των ημερών
Είναι δυνατόν μαθητής να χρησιμοποιεί και με ευχέρεια σε εκατοντάδες ασκήσεις – προβλήματα
1. Τη διαχείριση ενός κύματος και να μην ξέρει πως παράγεται η κυματική εξίσωση;
2. Την επαγωγική τάση κλπ και να μην γνωρίζει την αιτία του φαινομένου;
3. Την ΑΔΟ και την ΑΔΕ και να μην μπορεί να αποδείξει τη θεωρία του βιβλίου (ελαστική κρούση, κλπ που πάνω σε αυτές βασίζεται)
κλπ
Ναι, αν δεν το απαγορεύουν ρητά οι οδηγίες του ΦΕΚ, γιατί όχι (όχι βέβαια σημείο προς σημείο τα του βιβλίου).
Είδα προβληματισμό αν βάλουν το – μπροστά από τη «μείωση» της συχνότητας αν πρέπει να κόβουν μονάδα (αφου το – εμπεριέχεται στη λέξη μείωση). Λυπάμαι.
Καλημέρα Γιάννη.
Πριν λίγο καιρό, μιλώντας με φίλο και συνάδελφο φροντιστή, μου έλεγε ότι κανένα σχολείο στην περιοχή του, δεν διδάσκει θεωρία!!!
Μου φάνηκε απίστευτο και αυθόρμητα του είπα:
Δεν διδάσκουν θεωρία και τι κάνουν;
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, τι διδάσκουμε στα παιδιά; Διδάσκουμε ασκήσεις και προβλήματα; Μα αυτά τα κάνουμε, σε πρώτο επίπεδο τουλάχιστον, για να κατανοήσουν, να εμπεδώσουν την θεωρία τους…
Να μην συνεχίσω, νομίζω ότι είναι σαφής η θέση μου, οπότε ας περάσουμε σε κάτι παράπλευρο.
“Στο σχολείο καλλιεργείται η παπαγαλία και αυτό είναι ένα από τα πιο αρνητικά χαρακτηριστικά της ελληνικής εκπαίδευσης.”
Η παραπάνω θέση είναι κυρίαρχη και απόλυτη αλήθεια!!! Αλοίμονο αν κάποιος διαφωνήσει! Στην πυρά…
Αλήθεια διδάσκεται και εξετάζεται η παπαγαλία στη φυσική (ας περιοριστούμε στη φυσική, αν και το θέμα είναι γενικότερο);
Νομίζω ότι δεν εξετάζεται και ελπίζω ότι ούτε διδάσκεται η φυσική με βάση την “παπαγαλία”.
Κάποτε ίσως. Επί δεσμών, το ερώτημα θεωρίας, πολλές φορές ήταν η επικεφαλίδα μιας παραγράφου. Εκεί ο μαθητής θα έπρεπε να θυμάται τι περιέχει η παράγραφος και αυτό αναγκαστικά οδηγούσε σε ένα είδος παπαγαλίας.
Αλλά αυτό δεν συμβαίνει εδώ και 25 χρόνια, παρόλα αυτά καταδικάζουμε την παπαγαλία και θέλουμε θέματα που να ζητάνε κατανόηση!
Αλλά όταν πέσει ερώτημα που χρειάζεται κάποια σκέψη και δεν έχει διδαχτεί αυτούσιο, γίνεται χαμός…
Ερώτημα: Ο μαθητής πρέπει να μπορεί να διατυπώνει ένα νόμο, μια αρχή ή όχι; Να περιγράφει ένα πείραμα;
Να το διατυπώσω γενικότερα:
Όταν ο μαθητής διδάσκεται φυσική, δεν πρέπει να εκπαιδεύεται ΚΑΙ στα μαθηματικά ΚΑΙ στη γλώσσα;
Να κλείσω με μια ακόμη πιο αιρετική θέση:
Και η παπαγαλία, μπορεί να “κάνει καλό” σε κάποιες περιπτώσεις. Δεν είναι για λιθοβολισμό! Μπορεί να ενισχύει την μνήμη, να βελτιώνει το λεξιλόγιο, να αφήνει και κάποιο ίζημα γνώσης…
Καλημέρα Μιχάλη.
Βάζεις πολλά και θα προσπαθήσω να απαντήσω οργανωμένα σε κάθε ένα.
Να του ζητάμε όμως και να τον αναπαράγει όπως ακριβώς τον γράφει το σχολικό βιβλίο; Τι ακριβώς θα εξετάσουμε με αυτό; Πόσο καλά κατάλαβε το φαινόμενο που περιγράφει ή πόσο καλός “παπαγάλος” είναι;
Όχι να μην του ζητάμε να αναπαράγει το σχολικό βιβλίο. Να δεχόμαστε κάθε απόδειξη σωστή. Η Φυσική δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα και θα μου επιτρέψεις να πάω στη Γεωμετρία. Μικρός φυσικά διάβασα την απόδειξη της “δύναμης σημείου ως προς κύκλο”. Ξέροντας ότι ίσως μου ζητηθεί τις παραμονές των Εξετάσεων δοκίμαζα αν μπορώ να την κάνω χωρίς να ανοίξω το βιβλίο. Έτσι έγινε κτήμα μου μέχρι σήμερα που δεν έχω το σχολικό βιβλίο. Στην αρχή ουσιαστικά επαναλάμβανα τα του βιβλίου, όμως σιγά – σιγά άρχισα να δίνω και δικές μου αποδείξεις.
Έμαθα κάτι από Γεωμετρία.
Ανάλογα συνέβησαν και στην απόδειξη του “συνισταμένη παραλλήλων δυνάμεων”.
Μετά Μιχάλη:
Στις ιδανικές εξετάσεις για μένα, οι μαθητές έχουν το βιβλίο μαζί τους (θα ήθελα και επιστημονικό κομπιουτεράκι)
Επικίνδυνο Μιχάλη. Η χαρά του τεμπέλη θεματοδότη. Ο μάστορας θεματοδότης με εμπειρία και δουλειά στήνει θέματα που έχουν εύκολες πράξεις. καλώς διότι το ανόητο, το παράγωγο, το δευτερεύον δεν πρέπει να μας τρώνε χρόνο.
Δες τις ασκήσεις του Διονύση.
Ο τεμπέλης θεματοδότης ρίχνει ότι λάχει στην κατσαρόλα. Όπως μαγειρεύω εγώ (όταν μαγειρεύω). Ποντάρει στο ότι θα τον ξελασπώσουν τα κομπιουτεράκια.
Όμως η τεμπελιά δεν φέρνει μόνο δύσκολες πράξεις αλλά και άλλες ατέλειες στα θέματα.
Επίσης υπάρχει και άλλος σοβαρός κίνδυνος:
Να πάρουν φόρα οι πειραματικοί και να δούμε εκείνα τα ανόητα που οι μαθητές επεξεργάζονται μετρήσεις καθιστάμενοι ανθρώπινα εξέλ.
(Φοβού τους πειραματικούς και δώρα φέροντας).
Μετά Μιχάλη λες:
Υπάρχει κάποια μελέτη που μας λέει ότι οι μαθητές που μαθαίνουν παπαγαλία τις αποδείξεις του σχολικού βιβλίου κατανοούν καλύτερα το μάθημα; Το παράδειγμα των μαθητών όπου εκεί ζητείται απόδειξη από το σχολικό μας έχει δείξει κάτι τέτοιο;
Ιδέαν δεν έχω. Εμπειρία έχω. Θυμάμαι μέτριους μαθητές, άριστους μαθητές, σημερινούς Μηχανικούς, γιατρούς , Διδάκτορες. Που τους λένε Γιώργο, Μαρία, Θανάση κ.λ.π. Θυμάμαι και τα παιδιά τους. Θυμάμαι πόσο ωφελήθηκαν όσοι ασχολήθηκαν με τις αποδείξεις.
Καλές φυσικά οι μελέτες αλλά κάποιες φορές θα βαδίσεις με την αίσθησή σου με τις μνήμες σου και με τις απόψεις σου.
Καλημέρα Ντίνο.
Καλά τα λες.
Ναι να ζητάμε αποδείξεις, αυτό ήταν εξάλλου και το δεύτερο θέμα αρχικά, οι αποδείξεις αυτές θα έδειχναν ότι ο μαθητής έχει κατανοήσει την θεωρία. Αποδείξεις που δεν ήταν αυτούσιες μέσα στο σχολικό βιβλίο. Θα ήταν μικρές σε έκταση, θα αφορούσαν κάτι σημαντικό από την ύλη και θα είχαν αιτιολόγηση. Υπήρχαν τέτοιου τύπου θέματα αρχικά.
Αυτός ήταν ο νόμος, πως φτάσαμε στα ερωτήματα ασκήσεων; στο βαθμό που οι καλύτερες πρώτες ασκήσεις που μπορούμε να λύσουμε σε μια παράγραφο είναι Β θέματα, γιατί είναι σύντομα και στοχευμένα.
Η αποστήθιση είναι απαράδεκτη και υπάρχει ακόμα στο Ελληνικό σχολείο.
Σχετικά με το σχόλιο : ” δε θα ήταν πολύ ωραίο οι μαθητές να μπορούν να παίρνουν στις εξετάσεις το σχολικό βιβλίο” , το επίπεδο των εξετάσεων θα γινόταν δυσκολότερο στην περίπτωση αυτή.
Διονύση να υπογράψω με χέρια και πόδια.
Ακόμα και το ακροτελεύτιο προκλητικό:
Και η παπαγαλία, μπορεί να “κάνει καλό” σε κάποιες περιπτώσεις. Δεν είναι για λιθοβολισμό! Μπορεί να ενισχύει την μνήμη, να βελτιώνει το λεξιλόγιο, να αφήνει και κάποιο ίζημα γνώσης…
Κώστα θα συμφωνήσω μαζί σου.
Καλαμπούριζα πάντοτε με τους μαθητές μου. Μια φορά:
-Παίδες θέλετε να γράψουμε με ανοιχτά βιβλία;
Ακούστηκε ένα ΟΧΙ. Με κεφαλαία σαν αυτό της 28ης Οκτωβρίου.
Οι μαθητές μου ήταν έξυπνα λαϊκά παιδιά.