by Κάθε χρόνο κατά το μήνα Ιούνιο, όλη η Ελληνική κοινωνία ασχολείται με τα θέματα των Πανελλήνιων Εξετάσεων ( πιο σωστά Διαγωνισμών ). Αν ήταν εύκολα, δύσκολα, εντός ή εκτός διδακτέας ύλης, αν παρόμοια είχαν δημοσιευτεί σε διάφορα sites κλπ. Κανείς όμως οργανωμένος φορέας όπως κόμματα, συνδικαλιστικές και επιστημονικές οργανώσεις, σύλλογοι γονέων κλπ δεν αμφισβήτησε ποτέ το αδιάβλητο των Εξετάσεων. Όλοι πιστεύουν ότι είναι ο πιο αδιάβλητος θεσμός της Ελληνικής κοινωνίας. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Αρκετοί συμπολίτες μας καταναλώνουν μεγάλη ενέργεια και επινοητικότητα για να βρουν «τρύπες» της νομοθεσίας ώστε με παράνομα και ανήθικα μέσα να πετύχουν το στόχο τους. Είναι απορίας άξιο πως το κάθε νομοθέτημα που έχει συνταχτεί με τις πιο αγαθές προθέσεις, μπορεί να παίξει εν τέλει έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο από αυτόν για τον οποίο συντάχτηκε. Αυτό που ισχύει στους διάφορους τομείς της κοινωνικής μας ζωής, ισχύει και στο χώρο της Παιδείας. Με αποτέλεσμα το αδιάβλητο των Πανελληνίων Εξετάσεων να παρουσιάζει «τρύπες». Μερικές από τις «τρύπες» του συστήματος είναι οι παρακάτω:
Εισαγωγή μέσω των Εσπερινών Λυκείων:
Τα Εσπερινά Λύκεια έχουν ιδρυθεί για να καλύψουν τις εκπαιδευτικές ανάγκες εργαζόμενων μαθητών. Τι πιο ανθρωπιστικό για έναν νομοθέτη να δώσει μία ευκαιρία σε κάποιους αριστούχους εργαζόμενους μαθητές ώστε να μπορούν να εισαχθούν με ένα ποσοστό και με ειδικές εξετάσεις σε διάφορες σχολές των ΑΕΙ. Αυτό το ευεργετικό και καθ’ όλα σωστό νομοθέτημα το εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι επιτήδειοι ώστε να βοηθήσουν τα τέκνα τους να περάσουν στα ΑΕΙ από αυτή την τρύπα. Έτσι είδαμε τέκνα καθηγητών, γιατρών, δικηγόρων, διευθυντών της εκπαίδευσης και της διοίκησης κλπ να μεταγράφονται σε Εσπερινά Λύκεια με πλαστά έγγραφα ενσήμων εργασίας και να εισάγονται σε Ιατρικές, Οδοντιατρικές και Πολυτεχνικές σχολές, στερώντας στην ουσία αυτές τις θέσεις από τους πραγματικά δικαιούχους εργαζόμενους μαθητές.
Εισαγωγή μέσω των ΕΠΑΛ
Η πιο κατάπτυστη Υπουργική απόφαση του Υπουργείου Παιδείας των τελευταίων δεκαετιών είναι κατά τη γνώμη μου η Φ.153/156280/Α5/20-9-2018 Φ.Ε.Κ 4195 με την υπογραφή Γαβρόλγου. Με την αιτιολογία να κάνουν πιο αρεστά τα ΕΠΑΛ οι τότε αξιωματούχοι του Υπουργείου ψηφίσανε τον παραπάνω νόμο ο οποίος προβλέπει την κάλυψη 5% των θέσεων των ΑΕΙ από απόφοιτους των ΕΠΑΛ χωρίς τη συμμετοχή τους στις Πανελλήνιες εξετάσεις των ΓΕΛ. Έτσι από τους 1000 περίπου φοιτητές που μπαίνουν κάθε χρόνο στην Ιατρική σε όλη την Ελλάδα, οι 50 ήταν απόφοιτοι των ΕΠΑΛ και μάλιστα συγκεκριμένων ειδικοτήτων που διδάσκονταν το μάθημα Υγείας, όπως π.χ οι Κομμώτριες!!!. Οι 50 αυτοί μαθητές των ΕΠΑΛ κλέβουν επί της ουσίας ισάριθμες θέσεις από υποψήφιους των ΓΕΛ οι οποίοι μένουν απέξω με Μ.Ο 18 και πάνω. Τα διεστραμμένα μυαλά που σκέφτηκαν αυτόν τον τρόπο για την αναβάθμιση των ΕΠΑΛ προφανώς καθοδηγήθηκαν από προσωπικά τους κόμπλεξ και όχι από την ανάγκη αναβάθμισης της Επαγγελματικής εκπαίδευσης της χώρας μας. Ο νόμος αυτός δημιούργησε μία τρύπα από την οποία αριστούχοι μαθητές των ΓΕΛ , με την κατάλληλη καθοδήγηση, μεταγράφτηκαν στα ΕΠΑΛ ώστε να πραγματοποιήσουν ποιο εύκολα τα όνειρά τους για μια θέση σε Πολυτεχνεία και Ιατρικές. Άλλαξε η κυβέρνηση και ήρθε το κόμμα της αριστείας. Θα περίμενε κανείς ότι το πρώτο που θα έκανε θα ήταν να καταργήσει αυτόν τον επαίσχυντο νόμο. Αμ δε. Τον διατήρησε χωρίς καμία απολύτως αιδώ και επιπλέον αύξησε και το ποσοστό στο 6%.
Εισαγωγή μέσω των διακριθέντων στον αθλητισμό
Τι πιο φυσιολογικό να βοηθάει ένα κράτος κάποιους διακριθέντες αθλητές που με τις διακρίσεις τους μας κάνουν όλους υπερήφανους αλλά και που διαφημίζουν διεθνώς τη χώρα μας. Και εν τέλει να μεριμνά για την Πανεπιστημιακή τους μόρφωση και καριέρα. Αυτή ακριβώς την ευεργετική διάταξη την εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι επιτήδειοι ώστε με την ολιγόλεπτη συμμετοχή των τέκνων τους σε εθνικές ομάδες από κάποια σπάνια σπορ, να απολαύσουν των ευεργετημάτων του νόμου, λαμβάνοντας κάποιες επί πλέον μονάδες. Η τρύπα αυτή τελικά μετατράπηκε σε ολόκληρη βιομηχανία.
Εισαγωγή μέσω της διάκρισης σε Επιστημονικούς Διαγωνισμούς
Ο νόμος αναφέρει ( και πολύ ορθά ) ότι εάν ένας μαθητής ή μία ομάδα μαθητών διακριθεί σ’ έναν Πανευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο επιστημονικό διαγωνισμό καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση και παίρνοντας το χρυσό, τη δεύτερη και τρίτη παίρνοντας αντίστοιχα το αργυρό ή το χάλκινο, τότε μπορεί να εισαχθεί στην αντίστοιχη σχολή χωρίς εξετάσεις. Πχ αν ο διαγωνισμός είναι στα Μαθηματικά, μπορεί να εισαχθεί στο Μαθηματικό τμήμα χωρίς εξετάσεις. Έλα όμως που σε πάρα πολλούς διαγωνισμούς τα χρυσά τα αργυρά και τα χάλκινα μετάλλια δίνονται με ποσοστά. Για παράδειγμα, Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό EOES 2024 δόθηκαν σε 7 ομάδες χρυσά μετάλλια, σε 14 ομάδες αργυρά και σε 24 ομάδες χάλκινα. Έτσι μία ομάδα μπορεί να έρθει 45η και να πάρει χάλκινο μετάλλιο. Δικαιούνται τα μέλη αυτής της ομάδας των ευνοϊκών διατάξεων; Το ερώτημα τέθηκε στο Υπουργείο Παιδείας όταν ήταν Υπουργός η Κα Κεραμέως από την Επιστημονική Ένωση που διοργανώνει τον διαγωνισμό. Δεν δόθηκε ποτέ απάντηση. Άλλη λοιπόν μια τρύπα του συστήματος.
Ανωνυμία των θεματοδοτών
Εδώ και αρκετά χρόνια έχει καθιερωθεί να μην ανακοινώνονται τα ονόματα των θεματοδοτών μετά το πέρας τον εξετάσεων, με το σκεπτικό την προσωπική τους προστασία. Αλίμονο όμως αν το κράτος υπό το φόβο της χειροδικίας κάποιων στελεχών να τα κρατάει σε ανωνυμία. Φανταστείτε αυτός ο παραλογισμός να επεκτείνεται και στους Δικαστικούς, ή στους Χειρουργούς Δημόσιων Νοσοκομείων. Αυτή η ανωνυμία κινεί δικαιολογημένες πιθανά υποψίες σχετικές με το αδιάβλητο των εξετάσεων. Γιατί η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια. Θα πρέπει να φαίνεται και τίμια. Αν για παράδειγμα αποκαλυφτούν τα ονόματα των θεματοδοτών των τελευταίων ετών και βρεθεί ότι ανήκουν σε έναν στενό κύκλο γεωγραφικών περιοχών ακόμη και σχολείων, τότε για ποιο αδιάβλητο των Πανελληνίων Εξετάσεων θα μπορούσαμε να μιλάμε;
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι οι τρύπες που έχουν ανοιχτεί είναι τόσες που το αδιάβλητο και το σουρωτήρι έχουν γίνει έννοιες ταυτόσημες. Η μόνη θεραπεία νομίζω ότι είναι να πάψουμε να σιωπούμε με οποιοδήποτε προσωπικό κόστος.
Το ποίημα Σώπα μη μιλάς του Αζίζ Νεσίν αφιερωμένο στους αναγνώστες του παραπάνω σημειώματος.
Καλημέρα Πάνο.
Θα απαντήσω στο ερώτημα σου : Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Η απάντηση μου είναι ΝΑΙ, έτσι είναι.
Και εξηγούμαι.
Οι εξετάσεις είναι αδιάβλητες και αποτελούν μόνο το πρώτο σκαλοπάτι για το επίπεδο πάνω από το Λύκειο. Μετά αρχίζουν όλα τα ευτράπελα που καυτηριάζεις ( και συμφωνώ απολύτως μαζί σου ). Ολα τα υπόλοιπα με τα οποία ορθώς δυσανασχετείς αποτελούν τον περιβόητο μηχανισμό εισαγωγής στα ΑΕΙ ο οποίος μπάζει από παντού.
ΥΓ. Το 90 δέχθηκα τηλεφωνική παρέμβαση Υπουργού για να βάλω προαγώγιμο βαθμό σε μαθητή της Α Λυκείου εν όψη του ότι ο Υπουργός θα έβαζε στα σχολικά πρωταθλήματα το ευγενές άθλημα του Γκόλφ και ήλπιζε ότι ο υπόψη μαθητής θα κατακτούσε την πρώτη θέση και θα εισαγόταν στην τότε ΕΑΣΑ ( τώρα τμήματα Φυσικής Αγωγής ) . Δεν γράφω την απάντηση μου στον υπουργό, είναι και σόκιν, “δεν μιλάμε έτσι στον υπουργό” ήταν το ψέλισμα του Δ/ντή μιας και μπροστά του έγινε η συνδιάλεξη.
ΦΥΣΙΚΑ και οιι εξετάσεις ΕΙΝΑΙ αδιάβλητες. Όλα όσα αναφέρει το κείμενο είναι παράλληλοι τρόποι εισαγωγής στα ελληνικά ΑΕΙ, ΠΕΡΑΝ των εξετάσεων.
Πολύ ωραία ανάρτηση.
Πάνο την αναδημοσιεύω στη σελίδα μου αυτούσια (θα χρειαστώ λίγο χρόνο), σε ευχαριστώ.
Σκέφτομαι πως το Ελληνικό κράτος μέσω της αστυνομίας προστατεύει όποιον πολίτη θεωρεί πως απειλείται.
Η ανωνυμία των μελών της επιτροπής των εξετάσεων δεν έχει νόημα. Μετά το πέρας ης διαδικασίας των εξετάσεων, θα έπρεπε να ανακοινώνεται η σύνθεση των μελών της επιτροπής. Δηλαδή η “υπογραφή” των θεμάτων από όσους τα επέλεξαν, τα διαμόρφωσαν, τα δημιούργησαν.
Τα ίδια τα μέλη των επιτροπών δεν θέλουν να υπογράψουν τα δημιουργήματα τους;
Καλημέρα σε όλα τα παιδιά.
Πάνο με εξαίρεση όσα σχετίζονται με την (ίσως γνωστή) διαφωνία μας θα συμφωνήσω πως οι απάτες δίνουν και παίρνουν. Και είναι απάτες κακοπροαίρετες.
Γιατί στερούν ένα δικαίωμα από έναν “αδύνατο”.
Βγάζοντας και εγώ έναν “υπέρ αδυνάτου” ας υπογραμμίσω ότι δεν μπορείς (εσύ που ξέρεις τα κόλπα) να τρως τη θέση ενός εργαζόμενου παιδιού προσκομίζοντας μαίμουδοένσημα και την ώρα της μαϊμού εργασίας σου να κάνεις ιδιαίτερα που θα σου επιτρέψουν να γράψεις καλύτερα από το παιδί που όντως εργάζεται και πηγαίνει ψόφιο στο εσπερινό σχολείο.
Αν το κάνεις είσαι απατεώνας που εκμεταλλεύεται ανόητες ή και πονηρές διατάξεις.
Έχεις θέσει ξανά το θέμα αλλά η επανάληψη πάντα ωφελεί.
Καλησπέρα Πάνο. Mπράβο για τη συνέπεια με την οποία υποστηρίζεις χρόνια τώρα τις θέσεις σου.
Να συμπληρώσω ότι δίνεται και 10% των θέσεων στις υπόλοιπες σχολές. Ποιος μαθητής ΕΠΑΛ θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα μαθήματα π.χ. του 1ου έτους των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ ΕΜΠ, που είναι
Γραμμική Άλγεβρα, Ανάλυση Γραμμικών Κυκλωμάτων, Λογική Σχεδίαση Ψηφιακών Συστημάτων, Διαφορικές Εξισώσεις, Μαθηματική Ανάλυση, Δομή και Ηλεκτρικές Ιδιότητες Υλικών, Προγραμματισμός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, Φυσική Ι (Μηχανική), Προγραμματιστικές Τεχνικές;
Το ΕΠΑΛ είναι Επαγγελματικό Λύκειο ή όχι; Γιατί σχεδιάστηκε; Για να προσφέρει παράθυρα στους αναρριχητές;
Να συμπληρώσω ότι ξεκινάει και νέα βιομηχανία: Κατ΄ιδίαν διδαχθέντες. Ψάξτο λίγο και θα καταλάβεις…
Όσον αφορά το απόρρητο της ΚΕΕ, είμαι πολύ επιφυλακτικός, γιατί – όπως αποδείχτηκε ξανά – οι ανθρωποφάγοι δεν είναι μειοψηφία.
Ας σκεφτούμε την περίπτωση να βάλει κάποιος υποψηφιότητα, που δεν έχει περάσει ούτε απέξω από πολιτικό γραφείο και αν έχει τα προσόντα αξιοκρατικά, να τον πάρουν. Να συμφωνήσει σε κάποια θέματα, και να γίνει μετά κάποια στραβή… Ποιο θα είναι το λιγότερο που θα υποστεί;
Βρισίδι και διασυρμός.
Αν σε κάποιον πατέρα, θείο, αδερφό, με διαταραγμένη προσωπικότητα, δεν άρεσαν τα θέματα ή θεωρήσει ότι αυτός φταίει, που χαντακώθηκε το βλαστάρι και έρθει έξω από το σπίτι ή το σχολείο του, τα πάντα μπορούν να συμβούν… Από το να τον σπάσει στο ξύλο ως να τον στείλει να βρει το Νεύτωνα.
Εδώ μας βρίζουν και είναι έτοιμοι να μας δείρουν για τους βαθμούς στο Τετράμηνο, που δεν χρειάζονται πουθενά…
Να είσαι καλά και να συνεχίσεις να μιλάς, κάποιοι ακούνε…
Καλησπέρα και από μένα.
Δε νομίζω ότι το κείμενο σχετίζεται τόσο με το αδιάβλητο των εξετάσεων. Θα μου ταίριαζε περισσότερο σαν τίτλος το “οι αδικίες του τρόπου εισαγωγής”. Και σε αυτές να προσθέσω τη μεγαλύτερη κατά τη γνώμη μου, την εισαγωγή σε ίδιες σχολές με εξέταση σε διαφορετικά μαθήματα. Και σε αυτό περιλαμβάνω και τα διαφορετικά πεδία αλλά και τα διαφορετικά σχολεία. Θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο ότι για την εισαγωγή σε κάποια σχολή θα πρέπει όλοι οι υποψήφιοι να εξεταστούν στα ίδια ακριβώς μαθήματα με τα ίδια ακριβώς θέματα. Οτιδήποτε διαφορετικό δημιουργεί αδικίες.
Υ.Γ. Στην ερώτηση “και τι να κάνουν όσοι πηγαίνουν σε διαφορετικό σχολείο και άρα δε διδάσκονται κάποια μαθήματα” η απάντηση εξακολουθεί και είναι η ίδια: “ίδια μαθήματα για την εισαγωγή σε κάποια σχολή”.
Αντρέα,
Θα ήθελες και οι δικαστές να διατηρούν την ανωνυμία τους; Να αποφασίζουν πίσω από κλειστές αίθουσες και να μη μαθαίνουμε ποτέ ποιος αποφάσισε για κάτι; Γιατί αν σε κάποιον δεν αρέσει η απόφαση του δικαστή μπορεί να υποστεί βρισίδι και διασυρμό;
Δεν ξέρω αν ασχολείσαι με τον αθλητισμό… Θα ήθελες και οι διαιτητές να είναι ανώνυμοι; Πίσω από μια τηλεόραση να αποφασίζουν και να μην τους μαθαίνουμε ποτέ; Εκεί μάλιστα το βρισίδι και ο διασυρμός είναι σε υπερθετικό βαθμό.
Μήπως και ο σταθμάρχης στο ατύχημα στα Τέμπη να έμενε ανώνυμος; Αυτός και αν άκουσε!
Μήπως και οι νομοθέτες να έμεναν ανώνυμοι; Να μην ξέραμε ποτέ ποιος ψήφισε τον κάθε νόμο μήπως αυτός δεν αρέσει σε κάποιον και αυτός ξεσπάσει εναντίον κάποιου βουλευτή;
Με άλλα λόγια και η δική μου άποψη είναι ξεκάθαρη. Όλα στο φως. Όλα επώνυμα και όλα ξεκάθαρα. Αν κάποιος “φοβάται” ας κάτσει στο σπίτι του. Δε νομίζω ότι υποχρεώνεται κάποιος να γίνει θεματοδότης. Όπως δεν υποχρεώνεται να γίνει και δικαστής, διαιτητής, βουλευτής.
Μιχάλη καλησπέρα. Σεβαστή η άποψή σου. Αλλά βάζεις κάποια ετερόκλητα στοιχεία.
Πως θα αποκρύψουμε το όνομα του διατητή σε αγώνα, όταν ο αγώνας γίνεται σε γήπεδο με θεατές; Δεν τον βλέπουν;
Πως θα αποκρύψουμε το όνομα του δικαστή όταν η δίκη είναι δημόσια; Δε φαίνεται;
Ο σταθμάρχης δεν πάει κάθε μέρα στη δουλειά του; Δεν τον γνωρίζει μέχρι και ο περιπτεράς;
Η ΚΕΕ συνεδριάζει δημόσια; Έχει θεατές; Μήπως πρέπει να γίνεται συνεδρίαση στο Σύνταγμα;
Το ποιος έδωσε όμως εντολές για το μπάζωμα στα Τέμπη, για τη μεταφορά ξυλόλιου, για τις υποκλοπές, για το κόψιμο των συνομιλιών του σταθμάρχη, για τις απευθείας αναθέσεις μεγάλων έργων… και πολλά άλλα, μένει κρυφό. Ο μεγάλος ένοχος για τα χάλια της Παιδείας είναι εκείνος ο ανώνυμος θεματοδότης! Αν δοθούν τα ονόματα, όλα θα είναι τέλεια, το κράτος θα γίνει επιτέλους διαφανές, οι μαθητές θα αριστεύουν, τα αποτελέσματα θα ακολουθούν την καμπύλη Gauss, δε θα υπάρχει γκρίνια από κανέναν.
Οι σοβάδες θα σταματήσουν να πέφτουν, τα κοντέινερ δε θα πλημμυρίζουν, τα σχολεία δε θα συγχωνεύονται, οι μαθητές δε θα είναι 27 στις τάξεις…
Αυτό λέγεται δάσος. Ο θεματοδότης λέγεται δένδρο. Ή τελευταίος τροχός της αμάξης.
Κύριε Μουρούζη συμφωνώ με το κείμενο, εκτός από το σημείο που αναφέρετε ότι οι αθλητές πρέπει να επιβραβεύονται με την εισαγωγή στα πανεπιστήμια επειδή διαφημίζουν τη χώρα. Εγώ τουλάχιστον παρότι αγαπώ τον αθλητισμό και αθλούμαι, δεν κρίνω μία χώρα από τους αθλητές της. Χρησιμοποιώ άλλα κριτήρια. Επίσης θα προτιμούσα χίλιες φορές ένα γιατρό που “κόπηκε” με 18,5, παρά κάποιον που “πέρασε” ως αθλητής.
Συμφωνώ βέβαια και με τους προηγούμενους στην παρατήρηση ότι το κείμενο δεν αφορά αυτές καθαυτές τις εξετάσεις, αλλά το σύστημα εισαγωγής γενικά. Εάν ήθελα να βρω μειονεκτήματα στις εξετάσεις, θα ανέφερα φαινόμενα αντιγραφών μέσα στην αίθουσα (σε μικρό πιστεύω βαθμό) και κυρίως την υποκειμενικότητα της βαθμολόγησης. Είμαι υπέρ – για τα δικά μας τουλάχιστον μαθήματα – τη χρήση ερωτήσεων κλειστού τύπου, όπως στους διαγωνισμούς χημείας-φυσικής ή σε κάποιους παλιότερους διαγωνισμούς διορισμού εκπαιδευτικών.
Καλησπέρα Άγγελε.
Θα διαφωνήσω για τους αθλητές. Αρκεί να είναι πραγματικοί.
Στη συνέχεια γράφεις δύο πράγματα που μου φαίνονται αντιφατικά:
Αναφέρεις τα περί αντιγραφής και στη συνέχεια τάσσεσαι υπέρ θεμάτων κλειστού τύπου. Μα εκεί γίνεται η αντιγραφή.
Μού έχουν εξηγήσει και το πώς.
Ο επιτηρητής δεν μπορεί να κάνει παρατήρηση σε παιδί αν αγγίξει το σαγόνι του.
Όμως αυτό σημαίνει “Σωστό είναι το δ” (ή ότι έχει προσυμφωνηθεί).
Η υποκειμένικότητα στη βαθμολόγηση πάντα θα υπάρχει αλλά υπάρχουν και οδηγίες και αναβαθμολογήσεις και μηχανισμοί ελέγχου από τους συντονιστές.
Γιάννη καλημέρα. Έχεις δίκιο βέβαια στο ότι η αντιγραφή είναι πιο εύκολη στις κλειστού τύπου ερωτήσεις, αλλά αυτό μπορεί να ξεπεραστεί με την αποστολή από την ΚΕΕ 3-4 αρχείων με διαφορετική σειρά των ερωτήσεων που θα φωτοτυπουνται 20-30 φορές το καθένα και με κάποιο barcode ,το οποίο θα διαβάζει το σκάνερ της διόρθωσης. Δεν είναι ιδιαίτερα περίπλοκο και είναι πολύ πιο γρήγορο και ακριβές στη διόρθωση.
Η υποκειμενικότητα στη βαθμολόγηση δεν αίρεται πλήρως με τον συντονισμό. Αυτό λέει η δική μου εμπειρία τουλάχιστον. Και υπάρχουν και άλλα προβλήματα που δεν μπορώ λόγω χώρου να αναλύσω εδώ.
Όσο για τους αθλητές, εδώ απλά διαφωνούμε κάθετα.
Γι’ αυτό μου αρέσει το υλικονέτ Άγγελε.
Γιατί διαφωνούμε κάθετα πλην όμως πολιτισμένα.
Αντρέα καλησπέρα.
Οι απαντήσεις που μου δίνεις δεν είναι στην ουσία των ερωτήσεων που έθεσα. Το πρόβλημα είναι πως θα καταφέρουμε να κρύψουμε τους δικαστές και τους διαιτητές ή αν θέλουμε να τους κρύψουμε; Γιατί αν θέλουμε να τους κρύψουμε είναι πολύ εύκολο να το κάνουμε. Οι δικαστές πίσω από ένα τζαμί – καθρέφτη και οι διαιτητές σε μια αίθουσα όπως είναι τώρα οι var (αν ασχολείσαι με τον αθλητισμό). Τους θέλουμε όμως ανώνυμους; Θα έλεγα προφανώς και όχι. Όπως δε θέλουμε ανώνυμους ούτε εκείνους που αποφάσισαν για το μπάζωμα, ούτε εκείνους που έκαναν υποκλοπές, ούτε κανέναν. Ούτε τον πρώτο τροχό αλλά ουτε και τον τελευταίο. Ο οποιοσδήποτε παίρνει αποφάσεις πρέπει να τις παίρνει επώνυμα. Να είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και όλοι να τον γνωρίζουμε. Μικρές ή μεγάλες αποφάσεις δεν έχει σημασία. Η ανωνυμία και το ακαταδίωκτο ή ο νόμος περί “ευθύνης” υπουργών δεν ταιριάζουν σε δημοκρατίες. Όλοι επώνυμοι, όλοι υπεύθυνοι! Και όσοι δεν μπορούν ή όσοι φοβούνται ας πηγαίνουν σπίτια τους.
“Όλα στο φως”, μου άρεσε, θα συμπλήρωνα: ας μάθουμε όσα αντέχουμε.
Τα ονόματα των μελών των επιτροπών, κάποια στιγμή μελλοντικά θα δοθούν, το απαιτεί η καταγραφή της ιστορίας. Ας κριθούν οι θεματοδότες, από μελλοντικές γενιές Φυσικών.
Προσωπικά θεωρώ ότι η ανωνυμία προστατεύει τις εκάστοτε κυβερνητικές και υπουργικές επιλογές, αλλά προστατεύει και την φήμη των μελών της.
Καλημέρα παιδιά.
Μου έρχεται στο μυαλό η δίκη των 6.