Το αδιάβλητο των Πανελληνίων Εξετάσεων

Κάθε χρόνο κατά το μήνα Ιούνιο, όλη η Ελληνική κοινωνία ασχολείται με τα θέματα των Πανελλήνιων Εξετάσεων ( πιο σωστά Διαγωνισμών ). Αν ήταν εύκολα, δύσκολα, εντός ή εκτός διδακτέας ύλης, αν παρόμοια είχαν δημοσιευτεί σε διάφορα sites κλπ. Κανείς όμως οργανωμένος φορέας όπως κόμματα, συνδικαλιστικές και επιστημονικές οργανώσεις,  σύλλογοι γονέων κλπ δεν αμφισβήτησε ποτέ το αδιάβλητο των Εξετάσεων. Όλοι πιστεύουν ότι είναι ο πιο αδιάβλητος θεσμός της Ελληνικής κοινωνίας. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Αρκετοί συμπολίτες μας καταναλώνουν μεγάλη ενέργεια και επινοητικότητα για να βρουν «τρύπες» της νομοθεσίας ώστε με παράνομα και ανήθικα μέσα να πετύχουν το στόχο τους. Είναι απορίας άξιο πως το κάθε νομοθέτημα που έχει συνταχτεί με τις πιο αγαθές προθέσεις, μπορεί να παίξει εν τέλει έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο από αυτόν για τον οποίο συντάχτηκε. Αυτό που ισχύει στους διάφορους τομείς της κοινωνικής μας ζωής, ισχύει και στο χώρο της Παιδείας. Με αποτέλεσμα το αδιάβλητο των Πανελληνίων Εξετάσεων να παρουσιάζει «τρύπες».  Μερικές από τις «τρύπες» του συστήματος είναι οι παρακάτω:

Εισαγωγή μέσω των Εσπερινών Λυκείων:
Τα Εσπερινά Λύκεια έχουν ιδρυθεί για να καλύψουν τις εκπαιδευτικές ανάγκες εργαζόμενων μαθητών. Τι πιο ανθρωπιστικό για έναν νομοθέτη να δώσει μία ευκαιρία σε κάποιους αριστούχους εργαζόμενους μαθητές ώστε να μπορούν  να εισαχθούν με ένα ποσοστό και με ειδικές εξετάσεις σε διάφορες σχολές των ΑΕΙ. Αυτό το ευεργετικό και καθ’ όλα σωστό νομοθέτημα το εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι επιτήδειοι ώστε να βοηθήσουν τα τέκνα τους να περάσουν στα ΑΕΙ από αυτή την τρύπα. Έτσι είδαμε τέκνα καθηγητών, γιατρών, δικηγόρων, διευθυντών της εκπαίδευσης και της διοίκησης κλπ να μεταγράφονται σε Εσπερινά Λύκεια με πλαστά έγγραφα ενσήμων εργασίας και να εισάγονται σε Ιατρικές, Οδοντιατρικές και Πολυτεχνικές σχολές, στερώντας στην ουσία αυτές τις θέσεις από τους πραγματικά δικαιούχους εργαζόμενους μαθητές.

Εισαγωγή μέσω των ΕΠΑΛ
Η πιο κατάπτυστη Υπουργική απόφαση του Υπουργείου Παιδείας των τελευταίων δεκαετιών είναι κατά τη γνώμη μου η Φ.153/156280/Α5/20-9-2018 Φ.Ε.Κ 4195 με την υπογραφή Γαβρόλγου. Με την αιτιολογία να κάνουν πιο αρεστά τα ΕΠΑΛ οι τότε αξιωματούχοι του Υπουργείου ψηφίσανε τον παραπάνω νόμο ο οποίος προβλέπει την κάλυψη 5% των θέσεων των ΑΕΙ από απόφοιτους των ΕΠΑΛ χωρίς τη συμμετοχή τους στις Πανελλήνιες εξετάσεις των ΓΕΛ. Έτσι από τους 1000 περίπου φοιτητές που μπαίνουν κάθε χρόνο στην Ιατρική σε όλη την Ελλάδα, οι 50 ήταν απόφοιτοι των ΕΠΑΛ και μάλιστα συγκεκριμένων ειδικοτήτων που διδάσκονταν το μάθημα Υγείας, όπως π.χ οι Κομμώτριες!!!. Οι 50 αυτοί μαθητές των ΕΠΑΛ κλέβουν επί της ουσίας ισάριθμες θέσεις από υποψήφιους των ΓΕΛ οι οποίοι μένουν απέξω με Μ.Ο 18 και πάνω. Τα διεστραμμένα μυαλά που σκέφτηκαν αυτόν τον τρόπο για την αναβάθμιση των ΕΠΑΛ προφανώς καθοδηγήθηκαν από προσωπικά τους κόμπλεξ και όχι από την ανάγκη αναβάθμισης της Επαγγελματικής εκπαίδευσης της χώρας μας. Ο νόμος αυτός δημιούργησε μία τρύπα από την οποία αριστούχοι μαθητές των ΓΕΛ , με την κατάλληλη καθοδήγηση, μεταγράφτηκαν στα ΕΠΑΛ ώστε να πραγματοποιήσουν ποιο εύκολα τα όνειρά τους για μια θέση σε Πολυτεχνεία και Ιατρικές. Άλλαξε η κυβέρνηση και ήρθε το κόμμα της αριστείας. Θα περίμενε κανείς ότι το πρώτο που θα έκανε θα ήταν να καταργήσει αυτόν τον επαίσχυντο νόμο. Αμ δε. Τον διατήρησε χωρίς καμία απολύτως αιδώ και επιπλέον αύξησε και το ποσοστό στο 6%.

Εισαγωγή μέσω των διακριθέντων στον αθλητισμό

Τι πιο φυσιολογικό να βοηθάει ένα κράτος κάποιους διακριθέντες αθλητές που με τις διακρίσεις τους μας κάνουν όλους υπερήφανους αλλά και που διαφημίζουν διεθνώς τη χώρα μας. Και εν τέλει να μεριμνά για την Πανεπιστημιακή τους μόρφωση και καριέρα. Αυτή ακριβώς την ευεργετική διάταξη την εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι επιτήδειοι ώστε με την ολιγόλεπτη συμμετοχή των τέκνων τους σε εθνικές ομάδες από κάποια σπάνια σπορ,  να απολαύσουν των ευεργετημάτων του νόμου,  λαμβάνοντας κάποιες επί πλέον μονάδες. Η τρύπα αυτή τελικά μετατράπηκε σε ολόκληρη βιομηχανία.

Εισαγωγή μέσω της διάκρισης σε Επιστημονικούς Διαγωνισμούς
Ο νόμος αναφέρει ( και πολύ ορθά ) ότι εάν ένας μαθητής ή μία ομάδα μαθητών διακριθεί σ’ έναν Πανευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο επιστημονικό διαγωνισμό καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση και παίρνοντας το χρυσό, τη δεύτερη και τρίτη παίρνοντας αντίστοιχα το αργυρό ή το χάλκινο, τότε μπορεί να εισαχθεί στην αντίστοιχη σχολή χωρίς εξετάσεις. Πχ αν ο διαγωνισμός είναι στα Μαθηματικά, μπορεί να εισαχθεί στο Μαθηματικό τμήμα χωρίς εξετάσεις. Έλα όμως που σε πάρα πολλούς διαγωνισμούς τα χρυσά τα αργυρά και τα χάλκινα μετάλλια δίνονται με ποσοστά. Για παράδειγμα, Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό EOES 2024 δόθηκαν σε 7 ομάδες χρυσά μετάλλια, σε 14 ομάδες αργυρά και σε 24 ομάδες χάλκινα. Έτσι μία ομάδα μπορεί να έρθει 45^η και να πάρει χάλκινο μετάλλιο. Δικαιούνται τα μέλη αυτής της ομάδας των ευνοϊκών διατάξεων; Το ερώτημα τέθηκε στο Υπουργείο Παιδείας όταν ήταν Υπουργός η  Κα Κεραμέως από την Επιστημονική Ένωση που διοργανώνει τον διαγωνισμό. Δεν δόθηκε ποτέ απάντηση. Άλλη λοιπόν μια τρύπα του συστήματος.

Ανωνυμία των θεματοδοτών
Εδώ και αρκετά χρόνια έχει καθιερωθεί να μην ανακοινώνονται τα ονόματα των θεματοδοτών μετά το πέρας τον εξετάσεων, με το σκεπτικό την προσωπική τους προστασία. Αλίμονο όμως αν το κράτος υπό το φόβο της χειροδικίας κάποιων στελεχών να τα κρατάει σε ανωνυμία. Φανταστείτε αυτός ο παραλογισμός να επεκτείνεται και στους Δικαστικούς, ή στους Χειρουργούς Δημόσιων Νοσοκομείων. Αυτή η ανωνυμία κινεί δικαιολογημένες πιθανά υποψίες σχετικές με το αδιάβλητο των εξετάσεων. Γιατί η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια. Θα πρέπει να φαίνεται και τίμια. Αν για παράδειγμα αποκαλυφτούν τα ονόματα των θεματοδοτών των τελευταίων ετών και βρεθεί ότι ανήκουν σε έναν στενό κύκλο γεωγραφικών περιοχών ακόμη και σχολείων, τότε για ποιο αδιάβλητο των Πανελληνίων Εξετάσεων θα μπορούσαμε να μιλάμε;

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι οι τρύπες που έχουν ανοιχτεί είναι τόσες που το αδιάβλητο και το σουρωτήρι έχουν γίνει έννοιες ταυτόσημες. Η μόνη θεραπεία νομίζω  ότι είναι να πάψουμε να σιωπούμε με οποιοδήποτε προσωπικό κόστος.

Το  ποίημα Σώπα  μη μιλάς του Αζίζ Νεσίν  αφιερωμένο στους αναγνώστες του παραπάνω σημειώματος.