Οι απαντήσεις που θα ήθελα να δω

Γεια σου Θεοδωρή και σ’ ευχαριστώ.
Όπως βλέπεις, πολύ προσεκτικά διατύπωσα τον τίτλο: «Οι απαντήσεις (όχι τα θέματα) που θα ήθελα να δω».
Αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει. Τόση κατακραυγή 20 χρόνια για το συγκεκριμένο βιβλίο και δεν ίδρωσε το αφτάκι κανενός.
Ας μην έχουμε παράπονο όμως… Την Φυσική τού πραγματικού κόσμου δεν την μαθαίνουμε στα παιδιά, αλλά (τους) μαθαίνουμε πώς να μιλάμε δικηγορίστικα, ώστε να πληρούνται 3 συνθήκες: Να είμαστε σύμφωνοι με το βιβλίο, με την επιστημονική ορθότητα και με ό,τι ζητούν στις εξετάσεις. Και συχνά πληρούνται μόνο οι 2 από τις 3…
Τα καινούργια βιβλία θα έχουν, άραγε, δυνατότητα διορθώσεων σε κάθε επανέκδοση ή θα «σφαζόμαστε» πάλι μεταξύ μας;
−Όχι αυτό που γράφεις είναι αντιεπιστημονικό!
−Ναι αλλά συμφωνεί με το σχολικό βιβλίο!
−Ναι αλλά τα παιδιά τα μαθαίνουμε λάθος!
−Ναι, μα αν τους πεις αυτό που ισχύει, θα τα μπερδέψεις και δε θα ξέρουν τι να γράψουν!
Κι αν το πράγμα πάει κατά κει που πολλοί προτείνουν, στο να δίνουν τα παιδιά εισαγωγικές εξετάσεις στη σχολή που θέλουν, εκεί να δεις πόσο θα ξεφύγει το πράγμα.
 
Το σχολικό βιβλίο όμως δεν είναι το μόνο πρόβλημα.
Σε άλλη συζήτηση διάβασα ότι συνάδελφος ρώτησε 98άρη μαθητή:
−Τι είναι η δυναμική ενέργεια;
−Το m . g . h. Τι με ρωτάτε τώρα…
Είμαι σίγουρος ότι αν η συζήτηση προχωρούσε:
−Τι είναι το έργο δύναμης;
−Το F . Δx
−Και η ροπή δύναμης;
−Το F . l (Ωπ! Μοιάζουν αυτά… Αλλά τι με νοιάζει … Οι ασκήσεις να βγαίνουν.)
Κάτι σαν το παλιό: «Ο αστυνόμος είναι όργανο. Το μπουζούκι είναι όργανο. Άρα ο αστυνόμος είναι μπουζούκι.»
Είμαστε ικανοποιημένοι που κατάντησαν τις πανελλαδικές Φυσικής σε εφαρμοσμένων Μαθηματικών;
Θέματα πολλαπλής επιλογής ή σωστού−λάθους χωρίς αιτιολόγηση τι αξιολογούν;
Ο μαθητής που επιλέγει τη σωστή απάντηση για λάθος λόγους ή «παίζοντας τζόκερ» ή επειδή «του το σφύριξε ένα πουλάκι», γιατί παίρνει μόρια;
Τα θέματα Β γιατί κατάντησαν Γ και Δ;
Πού και πώς εξετάζεται η θεωρητική κατάρτηση, η κατανόηση εννοιών και φαινομένων, η ορθή χρήση τής επιστημονικής γλώσσας, η ανάπτυξη επιχειρημάτων, η κριτική ικανότητα;
Κι αν προάγει την “παπαγαλία” η εκμάθηση κάποιων θεωρητικών ρουτινών σκέψης (π.χ. αποδείξεων, ορισμών μεγεθών, ερμηνείας φυσικών φαινομένων), δεν την προάγει η εκμάθηση μεθοδολογιών-συνταγών για την επίλυση ασκήσεων, που συχνά μάλιστα δεν αντιστοιχούν στον φυσικό κόσμο;
Είναι αξιότερος να εισαχθεί στις σχολές θετικών επιστημών ο υποψήφιος που λύνει μια άσκηση με 3 τροχαλίες, 5 ελατήρια, 8 νήματα και 2 πεδία δυνάμεων, αλλά αγνοεί τη φυσική σημασία των μεγεθών που χρησιμοποιεί, τα βλέπει ως μαθηματικά σύμβολα και κακοδιατυπώνει οποιονδήποτε ορισμό, φυσικό νόμο ή ερμηνεία φυσικού φαινομένου ή ο υποψήφιος εκείνος που διατυπώνει άρτια τον Νόμο τού Faraday, γνωρίζει τον ορισμό και τη φυσική σημασία των μεγεθών που εμπεριέχει, μπορεί με αυτόν να ερμηνεύσει φαινόμενα και να τον εφαρμόσει για να υπολογίσει την επαγωγική ΗΕΔ σε ευθύγραμμο αγωγό;
Είναι «παπαγάλος» αυτός που μπορεί να επικοινωνεί τον επιστημονικό λόγο / σκέψη (στον βαθμό που τον κατανοεί σε αυτή την ηλικία και με τις παραστάσεις που έχει) ή αυτός που αναπαράγει συνταγές / μεθοδολογίες ασκήσεων;
Δεν ξέρω, λοιπόν, αν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα: Εμείς επηρεάσαμε τα θέματα να καταντήσουν έτσι (γιατί περί κατάντιας πρόκειται) με όλη αυτή την ευφάνταστη κι ατέρμονη ασκησιολαγνεία ή τα θέματα επηρέασαν εμάς;
Γιατί δεν ξεκινάμε μια αντίστοιχη θεωρητικολαγνεία, μπας και ισιώσει το πράγμα;