by Τα τελευταία χρόνια πληρώνουμε τό ότι επί δεκαετίες έμπαιναν περισσότεροι στο φυσικό απ όσους είχε αν’αγκη ο τόπος. Πλήρης αδιαφορία ΕΕΦ αλλά και πανεπσιημίων. Ιδύθηκαν μάλιστα και νέα φυσικά τμήματα. Απλά αντιγράφω και ελπίζω να μην χρειαστούν 4 δεκαετίες (τόσες ήταν το σφάλμα) για επανόρθωση της βλάβης σε φυσικά και μαθηματικά και ορισμένα τμήματα φιλολογίας. Για ιδιωτικά πανεπιστήμια ούτε λόγος. Ποιός θα φτιάξει ιδιωτικό φυσικό τμήμα όταν ο τομέας έχει ήδη απαξιωθεί από τη υπερπροσφορά του δημόσιου τομέα επι δεκαετίες;
“Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε τα τμήματα Φυσικής όπου λόγω Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, έμεινε και φέτος (όπως και τις προηγούμενες χρονιές) σημαντικός αριθμός κενών θέσεων.
“Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε τα τμήματα Φυσικής όπου λόγω Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, έμεινε και φέτος (όπως και τις προηγούμενες χρονιές) σημαντικός αριθμός κενών θέσεων.
ΕΚΠΑ 157 θέσεις, 93 επιτυχόντες
Α.Π.Θ. 146 θέσεις, 54 επιτυχόντες
Παν. Πατρών 193 θέσεις, 69 επιτυχόντες
Παν. Κρήτης118 θέσεις, 26 επιτυχόντες
ΔΠΘ 89 θέσεις, 28 επιτυχόντες
Παν. Θεσσαλίας 90 θέσεις, 43 επιτυχόντες
Παν. Ιωαννίνων 219 θέσεις, 86 επιτυχόντες” Πηγή alfavita.gr
Συγγνώμη Χαράλαμπε, αλλά δεν καταλαβαίνω το πνεύμα της ανάρτησης.
Ποιο είναι το πρόβλημα;
Ότι μένουν κενές θέσεις στα τμήματα Φυσικής αφού το ενδιαφέρον των υποψηφίων φοιτητών για σπουδές στη φυσική μειώνεται κάθε χρόνο;
ή
Ότι λόγω των κενών θέσεων στα τμήματα φυσικής των δημόσιων πανεπιστήμιων,
δεν θα ιδρυθούν τμήματα φυσικής ιδιωτικών πανεπιστημίων;
Και ποιος είναι ο υπεύθυνος;
Ο Γαβρόγλου που ίδρυσε δύο νέα τμήματα φυσικής και έτσι μένουν κενές θέσεις σε ΕΚΠΑ και ΑΠΘ;
Η ΣΕΜΦΕ γιατί γεμίζει (αν και η αναλογία μαθηματικών – φυσικής είναι συντριπτικά υπέρ των μαθηματικών);;;
Υπεύθυνοι όλοι οι υπουργοί και σύμβουλοι τους από το 1979(που ιδρύθηκαν κι άλλα φυσικά) έως σήμερα και η ΕΕΦ που δεν αντέδρασε στην ίδρυση. Φυσικά και ο Γαβρόγλου αν ήταν αυτός που ίδρυσε 2 νέα φυσικά σε κλάδο ήδη υπερκορεσμένο. Τώρα υπολειτουργούν όλα πλην Αθήνας γιατί μη μου πεις ότι τμήμα με 25 φοιτητές ανά έτος είναι τμήμα. Έγινε διάσπαση κονδυλίων, καθηγητών (π.χ. περνούσα όλα τα μαθήματα στο Παν. Κρήτης στο 4ο έτος δίνονταν το α εξάμηνο μονο 2 μαθήματα ειδικότητας – 6 διδακτικές μονάδες- και πέρασα ένα μεταπτυχιακό και ένα μάθημα από το μαθηματικό για να συμπληρώσω τις διδ. μονάδες του εξαμήνου). Πλέον υπολειτουργούν πολλά φυσικά έχει απαξιωθεί ο κλάδος. Μόνη λύση το κλείσιμο των φυσικών που ιδρύθηκαν πρόσφατα και μείωση αριθμού εισακτέων στα υπόλοιπα (έτσι κι αλλιώς μειώθηκαν από μόνοι τους) ώστε σε μια δεκαετία να συνέλθει ο κλάδος. Α και μεταφορά των διδασκόντων, φοιτητών, υλικοτεχνικής υποδομής, βιβλιοθηκών , περιοδικών κ.λ.π. στα άλλα τμήματα προς ενίσχυσή τους. Το χειρότερο απ όλα είναι ότι μαθητές που τους αρέσει η φυσική δεν επιλέγουν φυσικό αλλά ΕΜΠ ή χημικό καθώς δεν θέλουν να είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης σε ένα υπερκορεσμένο κλάδο. Ήδη πολλοί καθηγητές φυσικών τμημάτων δεν είναι απόφοιτοι φυσικού αλλά ΕΜΠ. Αυτό λέει πολλά για την ακαδημαική πορεία των ικανών στη φυσική μαθητών και την απαξίωση των φυσικών τμημάτων από τους φοιτητές με κλίση στη φυσική. Αλλά η ίδρυση πανπιστημιακών τμημάτων από τη μεταπολίτευση και μετά ακολουθεί μια χαοτική δυναμική με τοπικιστικό χαρακτήρα. Έχοντας παρακολουθήσει τον αγώνα ίδρυσης του πανεπιστημίου κρήτης(που οι πολιτικοί ήθελα να έχει απαράδεκτα μικρό αριθμό διδασκόντων και χρειάστηκε η επιμονή ιδρυτών το 1978 στον τότε υπουργό παιδείας Μητσοτακη για να έχει το τμήμα έναν σοβαρό αριθμό διδασκόντων το 1988 που μπήκα που και πάλι ήταν λίγοι ) αυτό το συμπέρσαμα έχω βγάλει.
Καλημέρα Χαράλαμπε, καλημέρα σε όλους.
Τα προβλήματα είναι εδώ και είναι φανερά…
Οι λύσεις υπάρχουν; Μαγικές λύσεις προφανώς όχι. Επώδυνες ίσως…
Θα έλεγα όμως, να δούμε γενικότερα το πρόβλημα, παραθέτοντας και εδώ μια απάντηση του Heisenberg σε συνέντευξή του που παρουσιάζει δίπλα ο Αποστόλης.
Heisenberg:
Θα αναφέρω ένα πολύ γενικό πρόβλημα στην ιστορία του πολιτισμού γενικότερα. Είμαι προσωπικά πεπεισμένος, ότι το πλήθος των ενδιαφερομένων είναι πιθανά σχεδόν το ίδιο σε όλες τις εποχές ανά τους αιώνες. Αλλά θα έλεγα ότι οι πολύ προικισμένοι άνθρωποι το 15ο αιώνα προσανατολίστηκαν προς τη ζωγραφική ή τη γλυπτική. Τον 18ο αιώνα αναμφίβολα κατευθύνθηκαν προς τη μουσική και έγιναν Mozart και Beethoven. Θα έλεγα ότι αντιμετωπίζω την όλη ανάπτυξη μάλλον διαφορετικά από την ιδέα, ότι αυτοί που κάνουν τη δουλειά είναι οι πολύ προικισμένοι. Θα έλεγα ότι υπάρχει μια ιστορική διαδικασία σε εξέλιξη και αυτή θέτει ερωτήματα και οι πραγματικά προικισμένοι βλέπουν ότι: «τώρα είναι η στιγμή που καλούμαι να κάνω κάτι μ’ αυτό». Εγώ δεν πιστεύω, για παράδειγμα, ότι υπάρχει σήμερα μικρότερο πλήθος ανθρώπων πολύ προικισμένων για τη μουσική σε σχέση με την εποχή του Mozart και του Beethoven. Είναι μόνο το ότι εκείνη την εποχή οι ιστορικές διαδικασίες πρόσφεραν μια τεράστια δυνατότητα, να κάνει κανείς αυτά που έκανε ο Haydn στη Βιέννη και ούτω καθεξής. Συνεπώς, κάθε νέος άνθρωπος που ένιωθε πραγματικά ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι στη μουσική, προσπαθούσε να πάει στη Βιέννη εκείνο τον καιρό. Με τον ίδιο τρόπο, το 15ο αιώνα θα πήγαιναν πιθανά στην Ολλανδία και στην Ιταλία. Συνεπώς, θα έλεγα ότι οι προικισμένοι άνθρωποι συνειδητοποίησαν πως κάτι συνέβαινε στη φυσική. Πρακτικά, αυτή ήταν η κατάστασή μου όταν τελείωσα το σχολείο. Είχα καταλάβει ότι μπορούσα να χειρίζομαι σχετικά εύκολα τα μαθηματικά και είχα δει κάποια βιβλία φυσικής. Αφού είχα διαβάσει κάποια βιβλία για αυτή την μοντέρνα ανάπτυξη, αφού είχα δει το βιβλίο του Weyl για τη σχετικότητα και αφού είχα παρακολουθήσει τη δημοφιλή διάλεξη του Sommerfeld για τα άτομα, ένιωσα ότι αυτό ήταν ένα πεδίο που θα μπορούσα να προσπαθήσω να κάνω κάτι. Συνεπώς, έμοιαζε σαν ο αριθμός των προικισμένων ανθρώπων να αυξήθηκε ξαφνικά, αλλά πιθανά δεν είναι έτσι. Ο αριθμός έχει υπάρξει λίγο πολύ ο ίδιος, αλλά οι ιστορικές διαδικασίες είχαν οδηγήσει σε ένα κρίσιμο σημείο, στο οποίο κάποιος μπορούσε να προσφέρει κάτι και έτσι η διαδικασία επέλεγε τους προικισμένους. Ίσως πρόκειται για ακραία άποψη, αλλά νομίζω ότι περιέχει μεγάλο μέρος της αλήθειας.
Αλήθεια ποια είναι η θέση της Φυσικής σήμερα παγκόσμια, αλλά και στην Ελλάδα; Και ποια είναι η θέση των Φυσικών στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα;
Με όσα γράφεις Χαράλαμπε, θα μπορούσε κάποιος να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει….
Οι κενές θέσεις στο ΕΚΠΑ και στο ΑΠΘ οφείλονται στην ίδρυση φυσικών τμημάτων σε Λαμία και Καβάλα, αντίστοιχα;;;;
Σίγουρα όχι….
Η ίδρυση φυσικών τμημάτων σε Λαμία και Καβάλα ήταν αναγκαία;;;
Μάλλον όχι… Σίγουρα όμως δεν έγινε για να νοικιαστούν μερικά σπίτια ακόμα στις παραπάνω πόλεις…
Γιατί τις δεκαετίες 80, 90 γέμιζαν και τα 5 τμήματα φυσικής με αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο σπουδαστών που τουλάχιστον οι μισοί είχαν το φυσικό 1η επιλογή;;;
Όμως, εξακολουθώ να μην κατανοώ το περιεχόμενο της φράσης:
“Για ιδιωτικά πανεπιστήμια ούτε λόγος. Ποιος θα φτιάξει ιδιωτικό φυσικό τμήμα όταν ο τομέας έχει ήδη απαξιωθεί από τη υπερπροσφορά του δημόσιου τομέα επι δεκαετίες;”
Αντιλαμβάνομαι να εννοείς πως θα ήταν θετικό να ιδρυθεί ιδιωτικό φυσικό τμήμα.
Αντιλαμβάνομαι σωστά;;;
Όχι. Δεν έγινα κατανοητός. Η μη ίδρυση ιδιωτικου πανεπιστήμιου απλά είναι ενδεικτικό της απαξίωσης του κλάδου
Προφανώς σε ένα κλάδο όπου επί δεκαετίες είναι απαξιωμενος δεν είναι καλό να ιδρυθεί οποιοδήποτε ιδιωτικό η δημόσιο πανεπιστήμιο. Μάλλον να κλείσουν πρέπει. Τα πανεπιστήμια είναι ζωντανοι οργανισμού γεννιούνται και πεθαίνουν. Τώρα για τις δεκαετίες του 1980 και 1990 που λέτε ότι ήταν γεμάτα τα πανεπιστήμια το 1988 που μπήκα στο φυσικό Κρήτης καθηγητής πανεπιστημίου μας ρώτησε πόσοι είχαν δηλώσει το φυσικό ως πρώτη επιλογή και σηκώσαμε μόνο 2 τα χέρια μας από τους 120 τότε εισακτεους. Το φυσικό ήταν ήδη απαξιωμενο δες τις βάσεις του 1988 για του λόγου το αληθές. Τότε ο καθηγητής μας είπε πω πω ανέργους που θα βγάλει η Ελλάδα.!!! Άλλος μας ρώτησε τι ήρθαμε να κάνουμε. Το ποσοστό επιτυχίας σε βασικά μαθήματα σπάνια περνούσε το 30 ,τοις εκατό. Σε μάθημα στοιχειωδών σωματιδίων το 1992προαιρετικό τότε μείναμε μετά από δέκα διαλέξεις μόνο 2 άτομα και μεταφέρθηκαμε στο γραφείο του καθηγητή. Η ζημιά υπήρχε από τοτε
Καλημέρα Χαράλαμπε, καλημέρα συνάδελφοι.
Ο Χαράλαμπος έχει δίκιο. Ένας απόφοιτος του φυσικού τμήματος στην Ελλάδα του σήμερα, ποια ακριβώς δουλειά θα κάνει; Απλά η αγορά εργασίας δεν μπορεί να απορροφήσει 700 νέους φυσικούς κάθε έτος. Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν σε όλες τις “καθηγητικές” σχολές.
Θοδωρή, στις δεκατίες του 80 και του 90, ο κυρίαρχος στόχος της πλειοψηφίας ήταν να μπεί στο δημόσιο, για αυτό και τα τμήματα φυσικής γέμιζαν. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν.
Η απαξίωση που ορθά αναφέρεις Χαράλαμπε είναι (για εμένα) η απαξίωση της κοινωνίας στην επιστήμη της Φυσικής.
Η Φυσική έλκει ανήσυχους και ευφυείς ανθρώπους ιστορικά, δεν γνωρίζω τι συμβαίνει παγκόσμια στις μέρες μας.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα (στο εξωτερικό) για φοιτητές που σπούδαζαν διαφορετικές επιστήμες, σε κάποιο επιλεγόμενο μάθημα (ή μέσω φίλου, συμφοιτητή τους) γνώρισαν την Φυσική και άλλαξαν κατεύθυνση στις σπουδές τους.
Στην Ελλάδα γνωρίζω παραδείγματα φοιτητών Φυσικής που άλλαξαν την κατεύθυνση των σπουδών τους, στα μαθηματικά ή στους υπολογιστές.
Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, είχαν δίκιο οι καθηγητές μας όταν σπουδάζαμε (και εμάς στα Γιάννενα τα ίδια μας έλεγαν) : «υποψήφιοι άνεργοι» εκεί οδεύετε..
Χθες συναντήθηκα με μια ομάδα που περιλάμβανε φοιτητές και υποψήφιους φοιτητές του 2ου Επιστημονικού Πεδίου: Τεχνολογικών και Θετικών Σπουδών. Όταν τους ρώτησα γιατί δεν επιλέγουν τα τμήματα Φυσικής της χώρας και προτιμούν τα Πολυτεχνεία, μου απάντησαν ότι οι σπουδές στη Φυσική είναι ιδιαίτερα απαιτητικές και διαρκούν, κατά μέσο όρο, οκτώ χρόνια για την απόκτηση πτυχίου. Ο νέος νόμος του ν+2 δίνει περιθώριο έξι ετών για την ολοκλήρωση των σπουδών, μετά το οποίο ο φοιτητής δεν μπορεί να πάρει πτυχίο. Αντιθέτως, στα Πολυτεχνεία το όριο είναι ν+3, δηλαδή οκτώ έτη συνολικά.
Η δυσκολία των θεμάτων στη Φυσική και η παρατεταμένη διάρκεια σπουδών αποθαρρύνουν τους φοιτητές. Επιπλέον, η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) περιορίζει τις μετεγγραφές και αποκλείει φοιτητές με χαμηλότερες επιδόσεις, δημιουργώντας πρόσθετα εμπόδια για την εισαγωγή στα τμήματα Φυσικής. Ωστόσο, το Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (ΣΕΜΦΕ) του ΕΜΠ, το οποίο πλέον εντάσσεται στο ΤΕΕ, είναι πενταετούς φοίτησης και προσφέρει το ν+3, δηλαδή συνολικά οκτώ χρόνια σπουδών. Αυτό το τμήμα προτιμάται πλέον, καθώς προσφέρει integrated master, επαγγελματικά δικαιώματα και πτυχίο φυσικομαθηματικής του ΕΜΠ.
Η κακογραμμένη και άκαμπτη Τράπεζα Θεμάτων της Φυσικής, που ξεκινά από την Α’ Λυκείου, αποθαρρύνει τους μαθητές από τη Φυσική. Η έμφαση στην εντατική ασκησιολογία και τα θεωρητικά θέματα, που δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματική φύση της επιστήμης, σε συνδυασμό με την έλλειψη χρόνου για πειράματα, απομακρύνουν τους μαθητές από την ενασχόληση με τη Φυσική. Τα κακογραμμένα σχολικά βιβλία, η φήμη περί της δυσκολίας των σπουδών στα τμήματα Φυσικής και το νέο μέτρο του ν+2 συμβάλλουν στην απομάκρυνση των υποψήφιων φοιτητών από τα τμήματα Φυσικής.
Ακόμη και αν κάποιος καταφέρει να υπερβεί όλα αυτά τα εμπόδια, αντιμετωπίζει την προοπτική της ανεργίας, καθώς δεν υπάρχει επαρκής μέριμνα για τα επαγγελματικά δικαιώματα των φυσικών. Επομένως, είναι λογικό οι νέοι φοιτητές να επιλέγουν τα Πολυτεχνεία, όπου οι επαγγελματικές προοπτικές είναι καλύτερες και τα δικαιώματα πιο σαφή, χάρη στις ρυθμίσεις των Τεχνικών Επιμελητηρίων Ελλάδας (ΤΕΕ).
Πολλά πρέπει να αλλάξουν στην εκπαίδευση της Φυσικής από το Δημοτικό σχολείο, ώστε να ξανακερδίσουμε τους μαθητές και μελλοντικούς φοιτητές μας στην επιστήμη της Φυσικής. Η αγάπη για τη Φυσική κερδίζεται νωρίς, από το Δημοτικό σχολείο, αλλά πρέπει να φροντιστεί και στη συνέχεια από τους διδάσκοντες μέσω της πειραματικής διδασκαλίας και των πρότζεκτ που δείχνουν τους ορίζοντες που ανοίγει η επιστήμη της Φυσικής, καθώς και αργότερα στα πανεπιστήμια με τη συστηματικη στήριξη των φοιτητών σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες.