Καλημέρα Μήτσο.
Να και ένας πόλεμος που βρίσκεται σε ύφεση, αντίθετα με δυο άλλους στην γειτονιά μας, που βρίσκονται σε έξαρση…
Ο πόλεμος ενάντια στη λήθη !
Σε ευχαριστούμε που μας τον θύμισες…
Τελευταία διόρθωση6 μήνες πριν από Διονύσης Μάργαρης
Σε ευχαριστούμε Μήτσο. Το ανέβασα και εγω ειναι εξαιρειτικο το ειδα απο σενα στο φβ. Εδω δυστυχως χανονται πολλες πολυ καλες αναρτησεις γιατι ουδεις τις σχολιάζει.
Ωραία φτιαγμένο και έκανες πολύ καλά που το προβάλεις Δημήτρη.
Είμαι σίγουρος πως οι νέοι σε όλο τον πλανήτη αδιαφορούν, όλο και περισσότερο, για ένα γεγονός που δεν πρέπει να ξεχαστεί και παρόλη την θλίψη που προκαλεί μπορεί να διδάξει.
Ένα μικρό μόνο μέρος από την απόλυτη ιστορία της φρίκης, μέσα από δύο φωτογραφίες στη γέφυρα Miyuki, τη γέφυρα που συνέδεσε τη ζωή με το θάνατο. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν παράνομα από τον Yoshito Matsushige τρεις ώρες μετά τη ρίψη της βόμβας (κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν αδίκημα η λήψη φωτογραφιών, που έκαναν κακό στο δημόσιο αίσθημα). Με τη βοήθεια της τεχνολογίας εντοπίζονται κάποιοι από τους πρωταγωνιστές των φωτογραφιών και μέσα από τις διηγήσεις τους γράφεται προφορική ιστορία.
Δύο σημεία που προκαλούν εντύπωση είναι αφενός ο κυνισμός του στρατού, που – μπρος σε μια τέτοια τραγωδία – έδωσε προτεραιότητα στη διάσωση των στρατιωτών, αφού τα γυναικόπαιδα δεν ήταν χρήσιμα για τη συνέχιση του πολέμου και αφετέρου η αντιμετώπιση των θυμάτων εκ μέρους των ΗΠΑ όχι με την ανθρώπινη ιδιότητά τους, αλλά ως στατιστικές για την καταγραφή των συνεπειών της ακτινοβολίας.
Αυτό το καμπανάκι που χτυπά κάθε πρωί στις 8:15 στη Χιροσίμα, μήπως θα έπρεπε να χτυπά σε όλο τον κόσμο; Αλλά και πάλι, έχουμε καταντήσει τόσο αδιάφοροι, που ίσως να μην το ακούγαμε καν.
Μήτσο σε ευχαριστούμε!
Καλημέρα Μήτσο.
Να και ένας πόλεμος που βρίσκεται σε ύφεση, αντίθετα με δυο άλλους στην γειτονιά μας, που βρίσκονται σε έξαρση…
Ο πόλεμος ενάντια στη λήθη !
Σε ευχαριστούμε που μας τον θύμισες…
Σε ευχαριστούμε Μήτσο. Το ανέβασα και εγω ειναι εξαιρειτικο το ειδα απο σενα στο φβ. Εδω δυστυχως χανονται πολλες πολυ καλες αναρτησεις γιατι ουδεις τις σχολιάζει.
Καλησπέρα Διονύση
Καλησπέρα Τίνα.
Είναι σχετικά νέο ντοκυμαντέρ με πληροφορίες καινούριες και καλοφτιαγμένο
Αύγουστος γαρ … δικαιολογούνται πολλά.
Τ’ινα αυτό το είδες
Θα άξιζε η διαάδοσή του και μόνο για την ακροτελεύτια απάντησητου Δάσκαλου
Ωραία φτιαγμένο και έκανες πολύ καλά που το προβάλεις Δημήτρη.
Είμαι σίγουρος πως οι νέοι σε όλο τον πλανήτη αδιαφορούν, όλο και περισσότερο, για ένα γεγονός που δεν πρέπει να ξεχαστεί και παρόλη την θλίψη που προκαλεί μπορεί να διδάξει.
Ωραίο και το άρθρο που μας δίνεις.
Καλά να είσαι.
Ένα μικρό μόνο μέρος από την απόλυτη ιστορία της φρίκης, μέσα από δύο φωτογραφίες στη γέφυρα Miyuki, τη γέφυρα που συνέδεσε τη ζωή με το θάνατο. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν παράνομα από τον Yoshito Matsushige τρεις ώρες μετά τη ρίψη της βόμβας (κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν αδίκημα η λήψη φωτογραφιών, που έκαναν κακό στο δημόσιο αίσθημα). Με τη βοήθεια της τεχνολογίας εντοπίζονται κάποιοι από τους πρωταγωνιστές των φωτογραφιών και μέσα από τις διηγήσεις τους γράφεται προφορική ιστορία.
Δύο σημεία που προκαλούν εντύπωση είναι αφενός ο κυνισμός του στρατού, που – μπρος σε μια τέτοια τραγωδία – έδωσε προτεραιότητα στη διάσωση των στρατιωτών, αφού τα γυναικόπαιδα δεν ήταν χρήσιμα για τη συνέχιση του πολέμου και αφετέρου η αντιμετώπιση των θυμάτων εκ μέρους των ΗΠΑ όχι με την ανθρώπινη ιδιότητά τους, αλλά ως στατιστικές για την καταγραφή των συνεπειών της ακτινοβολίας.
Αυτό το καμπανάκι που χτυπά κάθε πρωί στις 8:15 στη Χιροσίμα, μήπως θα έπρεπε να χτυπά σε όλο τον κόσμο; Αλλά και πάλι, έχουμε καταντήσει τόσο αδιάφοροι, που ίσως να μην το ακούγαμε καν.
Μήτσο σε ευχαριστούμε!