by 
Δήλωση μελών του διδακτικού προσωπικού του Π.Τ.Δ.Ε. Α.Π.Θ. για την κατασταλτική αντιμετώπιση του αγώνα των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση
11.11.2024
Τα υπογράφοντα μέλη του διδακτικού προσωπικού του ΠΤΔΕ ΑΠΘ
παρατηρούμε εδώ και καιρό με ανησυχία την προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλει στους εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ένα σύστημα ατομικής αξιολόγησης, το οποίο έχει συναντήσει την ευρεία δυσπιστία, αποδοκιμασία και απόρριψη εκ μέρους τους.
Το τελευταίο δε διάστημα διαπιστώνουμε την αύξηση των κρουσμάτων καταστολής του συνδικαλιστικού αγώνα των εκπαιδευτικών, όπως η άσκηση πειθαρχικών διώξεων για τη συμμετοχή τους στην προκηρυγμένη από την ΔΟΕ απεργία-αποχή από την ατομική αξιολόγηση ή η καθαίρεση για τον ίδιο λόγο διευθυντών και υποδιευθυντών δημοτικών σχολείων και προϊσταμένων νηπιαγωγείων.
Παρατηρούμε επίσης να συνεχίζεται -ακόμα και ενάντια σε σχετικές δικαστικές αποφάσεις- η απαράδεκτη ομηρία των εκπαιδευτικών που διορίστηκαν το 2020, για τους οποίους η κυβέρνηση αρνείται να εκδώσει τις διαπιστωτικές πράξεις μονιμοποίησής τους.
Ενώπιον αυτών των καταστάσεων θεωρούμε αναγκαίο να επισημάνουμε ότι η προσπάθεια εκφοβισμού των εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα δε των νεοδιόριστων, επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τις πολλαπλώς δύσκολες συνθήκες υλοποίησης του έργου τους, αποτελώντας κραυγαλέα απόδειξη ότι η ασκούμενη εκπαιδευτική πολιτική που αφορά την αξιολόγηση έχει αποτύχει.
Δηλώνουμε εμφατικά ότι η επιχειρούμενη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών παραγνωρίζει χονδροειδώς την ουσιώδη πολυπλοκότητα της διδακτικής δραστηριότητας και των παιδαγωγικών σχέσεων εντός των σχολικών τάξεων. Υποτάσσει δε τη δραστηριότητα αυτή σε πρακτικές μέτρησης, σύγκρισης, ιεραρχικής κατάταξης, ανταγωνισμού και ελέγχου, βάσει καταγραφών κάποιων στιγμιοτυπικών εντυπώσεων και της προσωπικής γνώμης του αξιολογητή για την «ορθή» διδασκαλία και ανταπόκριση των εκπαιδευτικών στην πληθώρα των ζητημάτων των διαφόρων πεδίων, στα οποία καλούνται να αξιολογηθούν.
Καταδικάζοντας αποφασιστικά την αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών με αυταρχικά μέσα και ιδιαίτερα την προσπάθεια ακύρωσης του θεμελιώδους συνδικαλιστικού δικαιώματός τους στην απεργία, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα τους ενάντια
α) στις εφαρμοζόμενες πολιτικές εμπορευματοποίησης της δημόσιας εκπαίδευσης και γραφειοκρατικοποίησης της σχολικής ζωής
β) στη μετατροπή τους σε χειραγωγημένα αντικείμενα, συγκρίσιμα, μετρήσιμα, διαρκώς επιτηρούμενα και ελεγχόμενα, χωρίς δυνατότητα παιδαγωγικής αυτονομίας και πρωτοβουλίας
γ) στη διαρκή αμφισβήτηση των επαγγελματικών τους προσόντων και ικανοτήτων
δ) στην ενοχοποίησή τους για όλα τα προβλήματα της εκπαίδευσης,
ε) στην εμβάθυνση της μεταξύ τους αποξένωσης ως συνέπεια της εξάπλωσης ανταγωνιστικών πρακτικών στα σχολεία,
στ) στην κατάσταση καθημερινού εργασιακού άγχους και εξουθένωσης που βιώνουν στις σχολικές τάξεις, αντιμετωπίζοντας πληθώρα προβλημάτων, απότοκων των κρισιακών κοινωνικών συνθηκών που αποτυπώνονται στον ψυχισμό και στη συμπεριφορά των μαθητών/μαθητριών.
Η προσπάθεια και ο αγώνας για ένα δημοκρατικό και δημιουργικό σχολείο που θα υπηρετεί τη θεμελιώδη και πολύπλευρη ανάπτυξη όλων των παιδιών συνδέεται άρρηκτα με την υποστήριξη του έργου των εκπαιδευτικών, τη μετεκπαίδευση και τη διαρκή τους επιμόρφωση στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας, τη διασφάλιση της παιδαγωγικής τους ελευθερίας και της συναδελφικής τους αλληλεγγύης, τον αποφασιστικό συλλογικό έλεγχό τους επί των θεσμών και των διαδικασιών της εργασίας τους.
Αϊδίνης Θανάσης, Καθηγητής
Αλεξίου Βασίλης, Καθηγητής
Ανδρούτσος Πολύβιος, ΕΕΠ
Αποστολίδου Βενετία, Καθηγήτρια
Γιώτη Λαμπρίνα, Αναπληρώτρια καθηγήτρια
Γκιόλμας Αριστοτέλης, Επίκουρος καθηγητής
Γουλής Δημήτρης, Επίκουρος καθηγητής
Γρόλλιος Γιώργος, Ομότιμος καθηγητής
Δεσλή Δέσποινα, Καθηγήτρια
Ζάχος Δημήτρης, Αναπληρωτής καθηγητής
Ζμας Αριστοτέλης, Επίκουρος καθηγητής
Ιωαννίδου Μάρθα, Επίκουρη καθηγήτρια
Κάντζου Βασιλική, Επίκουρη καθηγήτρια
Καραγιάννη Παναγιώτα, Καθηγήτρια
Κεφαλίδου Σοφία, ΕΔΙΠ
Κουγιουμουτζάκη Φωτεινή, Επίκουρη καθηγήτρια
Κωστούλη Τριανταφυλλιά, Καθηγήτρια
Λιάμπας Αναστάσιος, Καθηγητής
Μαλανδράκης Γιώργος, Αναπληρωτής καθηγητής
Μαυρομμάτη Μαρία, Επίκουρη καθηγήτρια
Μπέτσας Ιωάννης, Αναπληρωτής καθηγητής
Μπίμπου-Νάκου Ιωάννα, Καθηγήτρια
Μπονίδης Κυριάκος, Καθηγητής
Μπουγατζέλη Ευαγγελία, ΕΔΙΠ
Νικολούδης Δημήτρης, ΕΔΙΠ
Ντρενογιάννη Ελένη, Καθηγήτρια
Ξεφτέρη Ελένη, ΕΔΙΠ
Παπαδημητρίου Φωτεινή, Καθηγήτρια
Παπαδόπουλος Ιωάννης, Αναπληρωτής καθηγητής
Παυλίδης Περικλής, Καθηγητής
Πριμεράκης Γιώργος, ΕΔΙΠ
Τζήκας Χρήστος, Διατελέσας Αναπληρωτής καθηγητής
Τουρτούρας Χρήστος, Αναπληρωτής καθηγητής
Χαραλάμπους Δημήτρης, Καθηγητής
Χριστοδούλου Μιχάλης, Επίκουρος καθηγητής
Σημ. γράφοντα: Αν δεν μπορείτε να την αποφύγετε, υπάρχουν τρόποι να τη γελοιοποιήσετε… Αλήθεια πως οι σύμβουλοι ΠΕ04 θα αξιολογήσουν πειραματικές δραστηριότητες στη διδακτική πράξη, όταν ο αξιολογούμενος δεν έχει τη δυνατότητα να εξασκηθεί σε αυτές?
Και η θέση ενός μη πανεπιστημιακού.
https://panosmourouzis.blogspot.com/2019/05/1.html
https://panosmourouzis.blogspot.com/2019/05/2.html
“τη βασική ευθύνη την έχουν τα εκάστοτε κόμματα εξουσίας που δεν τους ενδιέφερε να επιλέξουν τους καλύτερους αλλά τους ημέτερους”
προφανώς εγκρίνω και επαυξάνω, ομότεχνε και φίλε, Πάνο
και το έχω καταγγείλει και πολλές φορές,
διότι κρίνοντας όσο μπορώ πιο αντικειμενικά,
νομίζω ότι δεν υπήρξα τυχαίος και ως καθηγητής της Τάξης και ως Πειραματικός στο ΕΚΦΕ και ως Συγγραφέας επίσημων σχολικών βιβλίων,
και είδα άχρηστους Γκρούεζες, κομματόσκυλα, να αναρριχώνται και να γίνονται προϊστάμενοί μου
“απεφοίτησα” από το Δημόσιο σχολείο, όταν με παρακαλούσαν, ναι, μεγάλα φροντιστήρια της Αθήνας, να ενταχτώ εκεί, με τεράστιες αποδοχές,
ως απλός καθηγητής, ούτε καν Διευθυντής, με παραπάνω μισθό και σύνταξη,
διότι η Αριστερά, της νιότης μου, με κεφαλαίο Α, “με τραβούσε απ΄ το μανίκι”, καμιά σχέση με τις δήθεν τωρινές αριστερές
όπως στον στρατό, Πτυχιούχος καθηγητής Φυσικής, αλλά, λόγω φακέλλου, κοινωνικών φρονημάτων, απλός στρατιώτης-χειριστής πτύου, φτυαράς δηλαδή
άσε ρε, φίλε,,,
Καλησπέρα Βασίλη. Το περιεχόμενο της δήλωσης δείχνει ορθώς την πραγματικότητα, και στη Δευτεροβάθμια. Το υπουργείο χρησιμοποιεί ως μοχλό τους νεοδιόριστους, αγνοώντας ακόμα και δικαστικές αποφάσεις – που δεν συμφέρουν – για να προχωρήσει την υποτιθέμενη αξιολόγηση.
Όποιος αρνείται θα περάσει Πειθαρχικό Συμβούλιο.
Αναρωτιέμαι αν όλοι οι νεοδιόριστοι δεν λύγιζαν, πόσα Πειθαρχικά θα έστηναν; Αν όλοι εμείς οι παλιοί αντιδράσουμε τι θα κάνουν; Θα έρθουν αυτοί στις τάξεις να διδάξουν; Θα φέρουν εισαγόμενους εποχιακούς;
Δεν έχουν καταλάβει ότι ο δάσκαλος λειτουργεί ως ΔΑΣΚΑΛΟΣ αν έχει αξιοπρέπεια, οπότε ας τους το θυμίζουμε καθημερινά.
Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αποτελεί ένα αμφιλεγόμενο αλλά εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα στον τομέα της εκπαίδευσης. Η ανάγκη για αξιολόγηση πηγάζει από την επιθυμία για συνεχή βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου και την αναβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης, ενώ αποτελεί κοινή πρακτική σε πολλά εκπαιδευτικά συστήματα διεθνώς. Ωστόσο, η επιτυχής εφαρμογή ενός συστήματος αξιολόγησης εξαρτάται από την αντικειμενικότητα, τη διαφάνεια και τη δικαιοσύνη του, καθώς και από τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων.
Αναγκαιότητα της αξιολόγησης
Η αξιολόγηση εκπαιδευτικών δεν είναι μόνο ένας μηχανισμός λογοδοσίας, αλλά και ένα εργαλείο επαγγελματικής ανάπτυξης. Μέσω αυτής μπορούν να εντοπιστούν οι αδυναμίες και οι ανάγκες επιμόρφωσης, προάγοντας την προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη των εκπαιδευτικών. Επιπλέον, ενισχύει την αξιοπιστία του εκπαιδευτικού έργου στα μάτια της κοινωνίας, προσφέροντας αποδείξεις για την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα του εκπαιδευτικού συστήματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως οι εκπαιδευτικοί αξιολογούν τους μαθητές τους για να προσδιορίσουν τα μαθησιακά αποτελέσματα, έτσι και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να υπόκεινται σε αξιολόγηση, ώστε να διασφαλίζεται η συνεχής βελτίωση και η ευθυγράμμιση με τις εκπαιδευτικές ανάγκες.
Προβληματικές πτυχές και προϋποθέσεις αντικειμενικότητας
Το πρόβλημα που συχνά προκύπτει δεν είναι η ίδια η έννοια της αξιολόγησης, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αυτή πραγματοποιείται. Η αντικειμενικότητα μπορεί να διασφαλιστεί μέσα από:
Διεθνείς πρακτικές
Σε χώρες με υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικά συστήματα, όπως η Φινλανδία, η Σιγκαπούρη και ο Καναδάς, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την εκπαιδευτική αριστεία. Η Φινλανδία, για παράδειγμα, επενδύει στην αρχική εκπαίδευση των εκπαιδευτικών και εστιάζει στην αυτοαξιολόγηση και τη συνεργασία, ενώ η Σιγκαπούρη εφαρμόζει συστηματική αξιολόγηση συνδυασμένη με προγράμματα επαγγελματικής ανάπτυξης.
Προτάσεις για την ελληνική πραγματικότητα
Η εκπαιδευτική κοινότητα στην Ελλάδα μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη διαμόρφωση ενός συστήματος αξιολόγησης που να είναι αποδεκτό από όλους τους εμπλεκόμενους. Οι προτάσεις μπορούν να περιλαμβάνουν:
Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αν σχεδιαστεί σωστά, μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Ενώ η συζήτηση για την εφαρμογή της μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις, είναι σημαντικό να αντιμετωπίζεται ως μια συλλογική προσπάθεια που θα ωφελήσει πρωτίστως τους μαθητές και τη συνολική ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος.
Γνωριζω οτι οι αποψεις μου δεν ειναι δημοφιλεις στην εκπαιδευτικη κοινοτητα αλλα τις καταθετω. Θέλουμε να έχουμε ένα υψηλου επιπέδου δημόσιο σχολείο; Αν ναι τοτε θα πρεπει να απαιτουμε να υπαρχει αξιολογηση σε ολες τις βαθμίδες της εκπαιδευσης.
Δεν είμαι ούτε ήμουν υπέρ της αξιολόγησης.
Μπορώ όμως να καταλάβω την ειλικρίνεια των προθέσεων.
Ένας φίλος μπορεί να θέλει καλύτερη Παιδεία και να πιστεύει ότι η αξιολόγηση συμβάλλει σ’ αυτό. Είναι ειλικρινής.
Αν δεν ενδιαφέρονται για την ποιότητα της Παιδείας, αν αυξάνουν τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα, αν αφήνουν τάξεις χωρίς καθηγητές, αν μειώνουν ώρες διδασκαλίας βασικών μαθημάτων, αν δεν διορθώνουν τα λάθη των βιβλίων, αν δεν συντάσσουν αναλυτικά προγράμματα σοβαρά, τι να καταλάβω;
Γιατί να πάρω στα σοβαρά τις προτάσεις για αξιολόγηση;
Επίσης θα ήθελα να μάθω σε τι αξιολογείται ένας καθηγητής.
Ένας γυμναστής θα αξιολογηθεί με βάση την κατάταξη της ομάδας λ.χ. του βόλευ στο σχολικό πρωτάθλημα;
Ένας Φυσικός με βάση την επιτυχία των μαθητών του στις Πανελλαδικές;
Θα αξιολογηθεί ένας συνάδελφος από τα σχέδια μαθήματος και τα φύλλα εργασίας του;
Θα αξιολογηθεί με βάση τα θεατρικά που ανέβασε και τις επισκέψεις σε μουσεία και Σερν;
Θα αξιολογηθεί με βάση τις παρουσιάσεις που συντάσσει και χρησιμοποιεί;
Θα εξεταστεί από τον σύμβουλο με ερωτήσεις του τύπου “Πως δουλεύει ο ψεκαστήρας και γιατί πετάνε τα αεροπλάνα”;
Όσο μένουμε σε γενικότητες συνεχίζω να μην καταλαβαίνω.
Crehan Lucy, Φυτώρια ευφυΐας
Ένα ταξίδι στα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου (ΠΕΚ)
Πριν μιλήσουμε για αξιολόγηση ας έχουμε υπόψη το παραπάνω βιβλίο.
Μετά ας θέσουμε μερικά ερωτήματα.
Οι Περιφερειακοί Διευθυντές πότε αξιολογήθηκαν για το έργο τους? Δύο οι κλίμακες αξιολόγησης. Μπλε – πράσινο. Άντε και ελάχιστο ροζ. (να μην μιλήσω για τον ατακτούλη περιφερειακό δ/ντη με καταδίκη πλέον).
Οι Δ/ντες εκπαιδευτικών μονάδων πότε αξιολογήθηκαν? Ακόμη και ο γράφων έπαιρνε μόρια για τις σφραγίδες που έβαζε στα erasmus των συναδέλφων! Μετά όλοι οι προηγούμενοι “άριστα”. Πόσοι πήγαν σπίτι τους γιατί διέλυσαν το σχολείο τους?
Πόσοι Δ/ντες εκπαίδευσης κρίθηκαν ανεπαρκείς?
Και το ελληνικό παράδοξο στην παγκόσμια εκπαιδευτική κοινότητα. Πρώτα συμμετέχω σε θεσμοθετημένες επιμορφώσεις, σεμινάρια, δράσεις και μετά αξιολογούμαι. Εδώ ξεκινάμε αντίστροφα. Πρώτα αξιολογούμε (φύλλα εργασίας, εποικοδομητική διδασκαλία, ομαδοσυνεργατική προσέγγιση, πειραματικές δραστηριότητες) και μετά τον στέλνουμε για επιμόρφωση (αν δεν κριθεί ικανός) . Όλα τα προηγούμενα που τα διδάχθηκε?
Τελειώνω το σημείωμα όπως ξεκίνησα. Οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης το μέγα επίτευγμα του Στ. Τραχανά είχαν άσχημο ξεκίνημα. Ο Τραχανάς κατήγγειλε πανεπιστημιακούς και εκδοτικούς οίκους για το μεγάλο φαγοπότι των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων. Σύρθηκε στα δικαστήρια. Ευτυχώς αθωώθηκε. Πόσοι από αυτούς “αξιολογήθηκαν’ ως πανεπιστημιακοί “δάσκαλοι” – συγγραφείς με το copy paste να “πηγαίνει σύννεφο’?
Αν θέλουμε να μιλάμε για αξιολόγηση (την όποια αξιολόγηση) και να είναι αποδεκτή από τους εκπαιδευτικούς ας ξεκινήσει από την κορυφή της πυραμίδας. Από τους ‘δικούς” μας πρώτα. τους όποιους δικούς μας.
Καλησπέρα συνάδελφοι
κατά την γνώμη μου η αξιολόγηση είναι απαραίτητο βήμα, αλλά:
Μπαίνει συνάδελφος σε τμήμα της Β (για παράδειγμα) με 27 παιδιά. Από αυτά μπορούν από βασικές γνώσεις να παρακολουθήσουν τα 10. Τα υπόλοιπα, αγνοούν πλήρως το μθμ και αδιαφορούν ή δεν αδιαφορούν αλλά δεν μπορούν. Αλλά και τα 27 είναι εκεί. Σε ένα μάθημα 45 -50 λεπτών, 2 φορών την εβδομάδα στον Προσανατολισμό. Με εκδρομές και άλλες δραστηριότητες να απορροφούν διδακτικές ώρες.
Για ποιά αξιολόγηση μιλάμε;
Η αξιολόγηση πρώτα των μαθητών (που σημαίνει ότι όσοι δεν αξίζουν και κοπιάζουν “κόβονται”, και το ξέρουν αυτό) και των καθηγητών τους (οι οποίο επίσης μπορούν να “κοπούν”, όπως οι μαθητές τους), πάνε μαζί, χέρι -χέρι. Μόνο τότε είναι ουσιαστική και απαραίτητη.
Καλά τα λες Βασίλη.
Καλησπέρα Στάθη.
Χαίρομαι για την επανεμφάνιση.
Είσαι από τις περιπτώσεις που είχα στο μυαλό μου όταν έγραψα:
Μπορώ όμως να καταλάβω την ειλικρίνεια των προθέσεων.
Ένας φίλος μπορεί να θέλει καλύτερη Παιδεία και να πιστεύει ότι η αξιολόγηση συμβάλλει σ’ αυτό. Είναι ειλικρινής.
Διότι και ειλικρινής είσαι και καλοπροαίρετος και ξέρεις και γράμματα.
Συμφωνώ απόλυτα ότι απαιτούνται πολλές αλλαγές στη δημόσια παιδεία. Το ζήτημα δεν είναι να κατηγορούμε πολιτικούς ή ανώτερα διοικητικά στελέχη, αλλά να εστιάσουμε σε προτάσεις που μπορούν να έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο. Η βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης είναι το κύριο μέλημα όλων μας πιστεύω και η βελτίωση πρέπει να αποτελεί τον κεντρικό στόχο της εκπαιδευτικής πολιτικής- δυστυχώς δεν το κάνει.
Ένα κρίσιμο θέμα είναι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Για να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα το αίτημα για βελτίωση της εκπαίδευσης, είναι αναγκαία μια τεκμηριωμένη πρόταση από μας για το πώς η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μπορεί να εφαρμοστεί ουσιαστικά και αποτελεσματικά. Δεν είναι πειστικό να ζητούμε την κατάργηση της αξιολόγησης· αντίθετα, πρέπει ως κλάδος να διατυπώνουμε αντιπροτάσεις που θα εξασφαλίζουν ότι η αξιολόγηση έχει νόημα, προάγει τη βελτίωση της δημοσιας εκπαιδευσης, και ενισχύει τη διαφάνεια και την αποδοτικότητα του κλάδου μας.
Η αξιολόγηση δεν είναι απειλή. Είναι ένα εργαλείο που, όταν σχεδιαστεί σωστά (και τωρα απο οτι φαινεται δεν έχει σχεδιαστει σωστα), μπορεί να ενισχύσει την ποιότητα της διδασκαλίας. Άλλωστε, εμείς οι ίδιοι αξιολογούμε καθημερινά τους μαθητές μας. Είναι λογικό, λοιπόν, να επιδιώκουμε και την αυτοβελτίωση μας μέσω μιας δίκαιης και αντικειμενικής αξιολόγησης, όπως συμβαίνει σε πολλά εκπαιδευτικά συστήματα διεθνώς.
Για τις ΠΕΚ και την πραγματική αριστεία
Η αναφορά σας στις ΠΕΚ (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) είναι απόλυτα εύστοχη. Πράγματι, οι ΠΕΚ αποτελούν υπόδειγμα εκδοτικής αριστείας στη χώρα μας. Με την ποιοτική τους παραγωγή έχουν συμβάλει στη διαμόρφωση υψηλών προτύπων, υπερβαίνοντας τη μετριότητα που χαρακτηρίζει τις Πανεπιστημιακές αυτοεκδόσεις και πολλά αδύναμα ακαδημαϊκά εγχειρίδια που έχουμε διαβάσει όλοι μας κατά καιρούς. Και αυτό ειναι το μέγα έργο Τραχανά για το οποιο και πολεμήθηκε σφοδρα.
Αξίζει να σκεφτούμε τι θα μπορούσε να επιτευχθεί εάν οι ΠΕΚ αναλάμβαναν τη συγγραφή και την παραγωγή των σχολικών βιβλίων. Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να αναβαθμίσει ουσιαστικά το επίπεδο της σχολικής εκπαίδευσης και να προσφέρει στους μαθητές βιβλία υψηλής ποιότητας, κορυφαίων συγγραφέων που θα επιλέξουν οι ΠΕΚ, ενισχύοντας ουσιαστικά την παιδεία της χώρα μας . Θυμίζω οτι οι ΠΕΚ ανήκουν στο δημόσιο. Μπορεί λοιπον να υπαρχει και αυτο το δημόσιο, το απολυτο πρότυπο αριστείας και αξιοκρατείας.
Γεια σου Τίνα.
Ακριβώς προτάσεις.
Όμως δεν βλέπω να διατυπώνονται προτάσεις για το πως θα γίνει η αξιολόγηση ούτε για το τι θα περιλαμβάνει.
Όταν τις δω θα τις σχολιάσω.
Ελπίζω να μην είναι σαν τα κωμικά που έγραψα σε προηγούμενο σχόλιο.
Όταν έφυγα από την Εκπαίδευση οι συνάδελφοί μου ήταν τουλάχιστον ελευθερόφρονες. Σήμερα άλλα μου μεταφέρονται. Δεν θα ήθελα να τους δω να γλείφουν τον σύμβουλο, τον διευθυντή και τον εκφετζή για να πάρουν καλό βαθμό.
Ούτε θα ήθελα να δω τον σύμβουλο να αποκτά ύφος επιθεωρητή, τον διευθυντή ύφος συνταγματάρχη και τον εκφετζή ύφος κριτικού φαγητών.
Τους προτιμώ ευγενείς και σεμνούς όπως ήταν όσο υπηρέτησα.
Πάει λοιπόν ένας φίλος, ακόμα εν ενεργεία, να περάσει επιμόρφωση Β΄ επιπέδου.
Του λένε σαχλαμάρες. Μου τις μεταφέρει και γελάγαμε παρέα στο διάλειμμα.
Όταν τους είπε τις αντιρρήσεις του, του είπαν να μην τις διατυπώσει γιατί θα χάσει.
Δεν γνωρίζω Γιάννη μου δεν είναι η ειδικότητά μου. Οι Πανεπιστημιακοί που αναφέρονται στην ανάρτηση σίγουρα θα μπορουσαν να κάνουν μια αξιολογη πρόταση. Χωρίς αντιπροτάσεις κανένας δεν θα μας πάρει σοβαρά ως κλάδο.
Καλημέρα Τίνα.
Προτάσεις για την αξιολόγηση δεν υποβάλλουν όσοι δεν την υποστηρίζουν.