by Διάστημα. Ο χώρος που δοξάστηκαν ο Kepler και ο Newton αλλά αναθεματίστηκε ο Tsiolkovsky. Κυρίως όμως ο χώρος που έλαμψαν τα μεγαλύτερα μυαλά κυρίως στους τομείς της φυσικής και της τεχνολογίας. Προφανώς απαιτείται βιβλίο για να περιγράψει κάποιος τι πετύχαμε στο διάστημα και πως, το σίγουρο είναι πως αν αύριο σας πουν ότι αποσύρονται όλοι οι τεχνητοί δορυφόροι θα πέσετε σε βαριά κατάθλιψη.
Με δεδομένο ότι στους δορυφόρους χαμηλής τροχιάς το έχει ξεφτιλίσει ο Μάσκ ανεβάζοντας 50 50, θα σας παρουσιάσω με τη μορφή ασκήσεων 3 ειδικές κατηγορίες δορυφόρων με κύρια φιλοσοφία να μένουν όσο το δυνατόν περισσότερο ή συνεχώς πάνω από μία χώρα ή ευρύτερη περιοχή. Οι δορυφόροι αυτής της κατηγορίας έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές προκλήσεις. Πρώτον και κυριότερο επειδή βρίσκονται μακριά από τη γη υπόκεινται στις παρέλξεις της σελήνης και του Ήλιου που διαταράσσουν τις τροχιές τους και χρειάζονται διορθώσεις τροχιάς σε τακτά χρονικά διαστήματα πλην των molniya, δεύτερον κινούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα στις ζώνες van Allen και τρίτον απαιτούν ακρίβεια χειρισμών και αναζήτηση φτηνών λύσεων τόσο κατά την τοποθέτηση σε τροχιά όσο και για να παραμείνουν πολλά χρόνια ενεργοί.
Από αυτούς οι γεωσύχρονοι δορυφόροι με περίοδο μία αστρική ημέρα 23h 56m δεν είναι κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο με μόνο γνώρισμα ότι κάθε αστρική ημέρα εμφανίζονται στο ίδιο σημείο του ουρανού για έναν επίγειο παρατηρητή. Μπορεί όμως να είναι ένα ενδιάμεσο βήμα για να μεταβούμε σε γεωστατική τροχιά που είναι γεωσύχρονη στον ισημερινό. Το πρόβλημα με τις γεωστατικές τροχιές είναι ότι θέλουν μία γερή ώθηση από πύραυλο σε χαμηλή τροχιά για να φτάσουν τα 36000 km περίπου στο απόγειο. Στη συνέχεια η ελλειπτική τροχιά μεταφοράς πρέπει να γίνει κύκλος και να αλλάξει επίπεδο μεταφερόμενη στον ισημερινό. Αυτό γίνεται όπως θα δούμε και στις ασκήσεις με πυροδοτήσεις κινητήρων του ίδιου του δορυφόρου. Εγώ έδωσα μια απλοική λύση με δύο πυροδοτήσεις, μπορεί όμως να χρειαστούν 3 και περισσότερες πυροδοτήσεις.
Όταν πυροδοτείται ένας πύραυλος κινείται ανατολικά σε τροχιά που πρέπει να περνάει από το κέντρο της γης. Ο δορυφόρος που μεταφέρει αυτός ο πύραυλος μπορεί να γίνει γεωστατικός με μία μόνο πυροδότηση στο απόγειο μόνο αν η εκτόξευση γίνει από τον ισημερινό, σε κάθε άλλη περίπτωση η τροχιά του έχει κλίση ως προς τον ισημερινό ίση με το γεωγραφικό πλάτος του τόπου εκτόξευσης. Βάσεις εκτόξευσης πυραύλων στον ισημερινό δεν υπάρχουν. Οι πιό κοντινές από τις οποίες τοποθετούνται γεωστατικοί δορυφόροι είναι στη Γαλλική Γουιάνα στις 60 βόρεια και στην Νότια Ινδία στις 19,30 βόρεια.
Η Ρωσία διαθέτει δύο κοσμοδρόμια Baikonur στο Καζακστάν στις 450 περίπου και το Plesetsk στις 630. Για γεωστατικό δορυφόρο ούτε συζήτηση, είναι πολλά τα λεφτά Άρη. Αναμφισβήτητα η σοβιετική ένωση διέθετε πολύ καλύτερο επιστημονικό δυναμικό απο την Αμερική γι’ αυτό στην ξέφρενη κούρσα του διαστήματος ήταν πρωτοπόροι. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 βρήκαν τη λύση με τις τροχιές molniya και μάλιστα με κλίση 63,40 όπου μηδενίζονται οι παρέλξεις και δεν διαταράσσεται η τροχιά ώστε να χρειάζονται παρεμβάσεις….Η συνέχεια στο pdf μαζί με μια σύντομη θεωρητική εισαγωγή.
