Με αφορμή την ανάρτηση «Δυο πειράματα» του Διονύση Μάργαρη:
Διαβάζω από τη λύση που παρέθεσε ο Διονύσης στο δεύτερο πείραμα:
«Στο δεύτερο πείραμα καθώς ασκείται η δύναμη F, ελαττώνεται η ακτίνα της τροχιάς, οπότε η τάση του νήματος Τ=F, δεν είναι κάθετη στην ταχύτητα, συνεπώς παράγει έργο. Πώς υπολογίζεται η νέα ταχύτητα;
Η δύναμη που ασκείται στο σώμα κατευθύνεται στο κέντρο Ο της τροχιάς, συνεπώς δεν έχει ροπή ως προς το Ο και η στροφορμή του σώματος παραμένει σταθερή. Άρα:
Lαρχ=Lτελ → mυο×r=mυ1×r1 …»
Μου δημιουργήθηκε, λοιπόν, ο εξής προβληματισμός:
Η τάση είναι πάνω στη διεύθυνση του νήματος.
Εφόσον παράγει έργο, δεν μπορεί να είναι κάθετη στην ταχύτητα.
Άρα η ταχύτητα δεν μπορεί να είναι κάθετη στο νήμα.
Πως, όμως, τότε στην εξίσωση της στροφορμής λαμβάνουμε το μήκος του νήματος ως την κάθετη απόσταση του σημείο Ο από τον φορέα της ταχύτητας;
Κάνουμε προσέγγιση; Και αν ναι, υπό ποια προϋπόθεση είμαστε σωστοί;
Μπορούμε να κάνουμε «σιωπηλά» μια προσέγγιση, χωρίς, δηλαδή, να αναφέρουμε κάτω από ποια προϋπόθεση αυτή ισχύει;
Απαντήσεις