by 
Σε μια από τις βόλτες μου στα παλαιοβιβλιοπωλεια, πέτυχα τυχαία το εικονιζόμενο επετειακό τεύχος, προς τιμην του Φυσικού Θεόδωρου Κουγιουμζέλη. Σκάναρα τους συντελεστές, τα περιεχόμενα και ο,τι αφορά τον ίδιο (πρόλογος πρύτανη ΕΜΠ, πρόεδρος τμήματος Χ.Μ, βιογραφικό του σημείωμα και απόσπασμα από τα πρακτικά του CERN σχετικό με την αποχώρησή του λόγω ορίου ηλίκίας 16/12/1982). Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
Γεια σου Τάκη
Από το πλούσιο αρχειακό υλικό που δημοσιοποίησες για τον Θόδωρο Κουγιουμτζέλη, επισημαίνω τα ακόλουθα υπολειπόμενα, αλλά ίσως όχι εντελώς ασήμαντα.
1.Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή εκδιώχθηκε από την πατρίδα του το Αϊβαλί και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Μυτιλήνης το 1923, με βαθμό 9. Το 1927, αποφοίτησε από το Χημικό Αθηνών με Άριστα.
2.Σύμφωνα με τον αναμορφωτή της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ, Θόδωρο Σκουλικίδη, ο Κουγιουμτζέλης «ως Κοσμήτορας της Σχολής, από το 1961-1970, έδωσε μάχη στην Σύγκλητο και επέβαλε πρόγραμμα διδασκαλίας των Μαθηματικών στη Σχολή Χ.Μ., ίδιο με των Μηχανολόγων, αφού χωρίς Μαθηματικά υψηλής στάθμης η Σχολή δεν θα αποκτούσε τον επιθυμητό χημικομηχανικό χαρακτήρα της».
3.Ανάμεσα στα 13 βιβλία που συγκροτούν την προσωπική του συνεισφορά στην βιβλιογραφία της επιστήμης του, εντάσσει και το τρίτομο «Στοιχεία Φυσικής» μαζί με τον Σαλτερή Περιστεράκη, με τα οποία έγινε γνωστός στους μαθητές της εικοσαετίας 1960 – 1980 (δες και την σχετική καλοκαιρινή συζήτηση στο υλικονέτ).
4.Συνεργάστηκε ως υφηγητής του Φυσικού με τον καθηγητή Φυσικής του ΕΜΠ Αχιλλέα Παπαπέτρου, κατά τον Ελληνοαλβανικό Πόλεμο, για την κατασκευή φορητού ραδιοεντοπιστή εχθρικών ασυρμάτων. Το έργο παραγγέλθηκε από την Κρατική Αντικατασκοπία. Ο Κουγιουμτζέλης τιμήθηκε το 1984 από την ΕΕΧ για την συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση 1941-1944. Ο Παπαπέτρου δεν αξιώθηκε αντίστοιχες τιμές αφού λόγω της εμπλοκής του στα Δεκεμβριανά εκδιώχθηκε την Άνοιξη του 1945 από ΕΜΠ. Στη συνέχεια εξελίχθηκε σε διεθνώς διακριτό σχετικιστή, συνεργαζόμενος με τους κορυφαίους του χώρου. Επέλεξε όμως να μην επιστρέψει στην χώρα.
5.Επίκαιρη με την εξελισσόμενη συζήτηση για την ΕΕΦ, είναι η αναφορά στην εμπλοκή του με τα διοικητικά της ΕΕΦ. Υπήρξε για χρόνια μέλος του Δ.Σ. της ΕΕΦ και Πρόεδρός της.
Εντύπωση μου προξένησε ο μικρός αριθμός εργασιών που συγκροτούν την ερευνητική του συνεισφορά σε σχέση με τις θηριώδεις λίστες που συνοδεύουν τα βιογραφικά των σημερινών επαγγελματικών ερευνητών στη Φυσική. Συνεισέφερε με 14 εργασίες, εκ των οποίων οι 7 διεθνείς σε γερμανόφωνα περιοδικά. Επίσης, καθοδήγησε μόνον τρεις διδάκτορες, που και οι τρεις υποστήριξαν τις διατριβές τους μεταξύ 1970 και 1971.
Λειτούργησε ως ο σημαντικότερος ατομικός και πυρηνικός φυσικός της χώρας, αφού διετέλεσε ως μόνιμος εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Σερν από το 1955 ως το 1982 και συνεισέφερε από διάφορες υψηλόβαθμες θέσεις στην συγκρότηση και διοίκηση της Εθνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας και στην ίδρυση και λειτουργία του «Δημόκριτου» από το 1952 ως το 1974.
Το ίζημα, 60 χρόνια μετά την συγγραφή των εγχειριδίων που έφεραν το όνομά του, διαγράφει πολλά περισσότερα από «συγγραφέας βιβλίων Φυσικής ΜΕ».
Τάκη,δεν έχουμε παράπονο ούτε εμείς οι φυσικοί από τις ανοιξιάτικες “ψαριές” σου στα παλαιοβιβλιοπωλεία της Αθήνας.