Μια παρουσίαση βασικών ιδεών της αριστοτελικής φυσικής που αναφέρονται στην κίνηση των σωμάτων στην υποσελήνια περιοχή.
Η Θεωρία της Κίνησης στον Αριστοτέλη
Επειδή το να μοιράζεσαι πράγματα, είναι καλό για όλους…
Μια παρουσίαση βασικών ιδεών της αριστοτελικής φυσικής που αναφέρονται στην κίνηση των σωμάτων στην υποσελήνια περιοχή.
Η Θεωρία της Κίνησης στον Αριστοτέλη
Και όμορφο Θανάση και χρήσιμο.
Καλησπέρα σε όλους.
Θανάση καλώς ήρθες!
Όμορφη και χρήσιμη εργασία, όπως αναφέρει και ο Γιάννης.
Η αλήθεια είναι ότι γνώριζα πολύ λίγα για τις απόψεις του
Αριστοτέλη, οπότε η εργασία σου ήταν για μένα διαφωτιστική!
Κυριολεκτικά την απόλαυσα!
Καλησπέρα,
θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Διονύση, καθώς και όλους τους συντελεστές του ylikonet, για τη φιλοξενία. Χαίρομαι που βρίσκομαι στην παρέα των συναδέλφων που συμμετέχουν στο Υλικό Φυσικής-Χημείας.
Γιάννη Κυριακόπουλε, σε ευχαριστώ για τα λόγια σου και χαίρομαι που ξαναβρισκόμαστε μετά από καιρό.
Γιάννη Φιορεντίνο, σε ευχαριστώ για τα σχόλιά σου, καθώς και για τη βοήθειά σου.
Πολύ καλή παρουσίαση σύντομη και περιεκτική που σε εισάγει , όσον αφορά την κίνηση, στη σκέψη του Αριστοτέλη. Θα ήθελα μόνο να αναφέρω κάτι που έχει ενδιαφέρον. Η Αριστοτελική εισαγωγή της απόλυτης βαρύτητας [στοιχείο γη] και της απόλυτης ελαφρότητας [στοιχείο φωτιά ] όπου η τελευταία ισοδυναμεί με απουσία βάρους ,αποτέλεσε μεγάλο εμπόδιο στην ανάπτυξη της θεωρίας της βαρύτητας. Σε αντίθεση με τον Πλάτωνα και τους ατομιστές , που είχαν αποδώσει βάρος σε όλα τα σώματα και για τους οποίους το βάρος ήταν μια σχετική έννοια.
Σταύρο, καλησπέρα.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου καθώς και για τις ενδιαφέρουσες επισημάνσεις που έκανες.
Θα ήθελα να συμπληρώσω και εγώ, πάνω στη δική σου λογική, ότι τα τέσσερα (4) εμπεδόκλεια στοιχεία διατηρήθηκαν στην σκέψη πολλών μελετητών μέχρι περίπου τα μέσα του 18ου αιώνα. Τότε, οι χημικοί προχώρησαν σταδιακά σε μια διαφορετική ταξινόμηση των ουσιών που οδήγησε τελικά στην σύγχρονη έννοια του χημικού στοιχείου.
Ο Γαλιλαίος που μελέτησε την πτώση των σωμάτων, δεν τα αντέκρουσε. Απλά δεν ασχολήθηκε μαζί τους.
Θανάση, καλησπέρα. Οι παρατηρήσεις σου είναι γόνιμες για συζήτηση . Η εφαρμογή των μαθηματικών ιδεών στη φυσική αλλά και στη χημεία συνδέεται με την αποδοχή των ατομιστικών αντιλήψεων της αρχαιότητας. Η μαθηματικοποίηση των μορφών του Αριστοτέλη ήταν αδύνατο να επιτευχθεί. Αντίθετα τα άτομα και το κενό υποβάλλονται στον έλεγχο του αριθμού , τα άτομα με την ανάλυση ποτέ με την ταξινόμηση, το κενό με τη γεωμετρική σύνθεση και τα δυο μαζί με την αναλυτική γεωμετρία . Το επόμενο σκαλοπάτι ήταν ο απειροστικός λογισμός του Νεύτωνα και του Λάιμπνιτς. Ο Νεύτων [1642 -1727] ένωσε την πλατωνικο- αρχιμήδεια παράδοση με τον ατομισμό . Να θυμηθούμε ότι ο Αρχιμήδης ένωσε τις αντιλήψεις του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και σε αυτό τον ακολουθήσε ο Γαλιλαίος. Στη χημεία ο Dalton [1766-1844] φέρνοντας αντιμέτωπους τον Νεύτωνα και τον Λαβουαζιέ [1743-1794] έδειξε ότι είναι προτιμότερες οι ροές σωματιδίων από τις ροές ρευστών . Τα σωματίδια μπορούν να μετρηθούν.
Σταύρο, καλησπέρα.
Πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις που παρουσιάζεις. Έχεις δίκιο σχετικά με τον Αριστοτέλη. Θα ήθελα, όμως, να επισημάνω ότι πριν από το μεγάλο και καθοριστικό σταθμό που αναφέρεις (αναλυτική γεωμετρία, Νεύτων, Λάϊμπνιτς), υπήρξαν και κάποιοι άλλοι σημαντικοί σταθμοί στην χρήση μαθηματικών στη φυσική.
Δύο τέτοιοι σταθμοί είναι ο Αρχιμήδης (όπως ήδη το έχεις προαναφέρει), αλλά και η περίοδος του Ύστερου Μεσαίωνα. Κατά τον Ύστερο Μεσαίωνα, μια περίεργη θεωρία περί «έντασης και μείωσης των μορφών των ιδιοτήτων» οδήγησε σε αναπάντεχα αποτελέσματα, όπως το θεώρημα Merton (θεώρημα μέσης ταχύτητας) και τη χρήση γεωμετρίας για την περιγραφή της κίνησης.
Θα καθαρογράψω ένα παλιό μου άρθρο για το θεώρημα Merton, που είχα παρουσιάσει τον Δεκέμβριο του 2019 και θα ήθελα να το συζητήσουμε, καθώς και με όποιον άλλον συνάδελφο επιθυμεί. Όμως, οι εποχικές αγροτικές εργασίες θα με καθυστερήσουν λίγο.
Σε κάθε περίπτωση, χαίρομαι να ακούω τις απόψεις σου.
Θανάση περιμένω το άρθρο σου, φυσικά όποτε εσύ μπορέσεις , πάντα με ενδιαφέρει να μαθαίνω κάτι περισσότερο.
Σταύρο, σε ευχαριστώ. Τα λέμε.