Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο εποχών. Εδώ και χρόνια έχει ανοίξει η κιβωτός του Νώε της εκπαίδευσης, το όνομα του οποίου είναι Ακαδημαϊκό απολυτήριο, το οποίο όπως υποστηρίζουν οι γνωστοί “σοφιστές”: είναι ένας νέος, εθνικός, αδιάβλητος τρόπος εξέτασης των μαθητών στο Λύκειο που θα “ισορροπήσει” το σύστημα εισαγωγής ανάμεσα στους δύο πυλώνες της ανώτατης εκπαίδευσης».
Ο ίδιος ο Μπαμπινιώτης μιλά για «”Ανάσταση τού Λυκείου”»: Η πιο μεγάλη μεταρρύθμιση».
Πόσο αληθές είναι όμως;
Η πιθανή δομή του νέου τρόπου εισαγωγής στη Γ’ βάθμια εκπαίδευση
Εν ολίγοις, πανελλήνιες θα δίνουν οι μαθητές μόνο δύο μαθήματα με συντελεστή βαρύτητας 30% και το υπόλοιπο 70% θα κατέχει το λεγόμενο Ακαδημαϊκό (ή Εθνικό) Απολυτήριο, το οποίο θα υπολογίζεται ως: 20% συντελεστή βαρύτητας θα έχει ο Γ.ΜΟ. της Α’ Λυκείου, 30% ο Γ.ΜΟ. της Β’ Λυκείου και 50% ο Γ.Μ.Ο της Γ’ Λυκείου.
Η μορφή των τελικών εξετάσεων Μαΐου – Ιουνίου θα έχει ως εξής:
Η μορφή των εξετάσεων θα είναι η εξής:
Στους μαθητές θα δίνονται συνολικά είκοσι (20) ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής από τέσσερις (4) κατηγορίες θεμάτων διαβαθμισμένης δυσκολίας που η κάθε κατηγορία θέτει πέντε (5) ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής/αντιστοίχισης τεσσάρων πιθανών απαντήσεων.
Κάθε ερώτηση έχει μόνο μια σωστή απάντηση η οποία βαθμολογείται από 1 μονάδα και υπάρχουν 3 λάθος απαντήσεις. Η κάθε λάθος απάντηση έχει ποινή λάθους ίση με ¼ δηλαδή ίση με -0.25 (ώστε να μην ενθαρρύνεται η τυχαία απάντηση). Εφόσον το σύνολο των θεμάτων θα είναι θέματα-ερωτήσεις κλειστού τύπου θα υπάρξει αυτόματη βαθμολόγηση με σκανάρισμα σε ψηφιακή εφαρμογή που θα αποθηκεύει αυτόματα το αποτέλεσμα (με παρόμοια διαδικασία των διαγωνισμών του ΑΣΕΠ καθώς και άλλων φορέων πιστοποίησης προσόντων).
Φαντάζομαι, ότι τα θέματα θα είναι κοινά για όλους.
Οι μαθητές μάλιστα, θα γράφουν συχνά τεστ και διαγωνίσματα που θα έχουν παρόμοια μορφή.
Οι νέες πανελλαδικές εξετάσεις πιθανόν να έχουν μόνο ερωτήσεις ανοικτού τύπου και να είναι μέτριας δυσκολίας.
Τι υπόσχεται η νέα μεταρρύθμιση
α) Θα ξανασταθεί στα πόδια του το Λύκειο ως καθοριστική εκπαιδευτική βαθμίδα για την πνευματική ωριμότητα που έχουν οι μαθητές 15-18 ετών. Θα υπάρξει «ανάσταση τού Λυκείου» που τώρα αποτελεί μια «περίεργη βαθμίδα» οιονεί άτυπου Φροντιστηρίου, αναξιόπιστου όμως επ’ ωφελεία ανεπίσημων ιδιαιτέρων μαθημάτων και επίσημων Φροντιστηριακών.
β) Θα ξαναβρούν οι διδάσκοντες εκπαιδευτικοί όλων των ειδικοτήτων (όχι μόνο των μαθημάτων των Εισαγωγικών) το κίνητρο και το κύρος για ουσιαστικό παιδευτικό έργο. Αρα θα ξαναλειτουργήσει όπως παλιά το Λύκειο με ασφαλιστικές δικλίδες τον έλεγχο τής «τράπεζας θεμάτων» που θα αποτρέπει οποιεσδήποτε παρεκκλίσεις.
γ) Θα εκλείψει το ισχύον αναντίρρητα αντικειμενικό στη διεξαγωγή του σύστημα εξετάσεων, το οποίο όμως είναι άδικο, απάνθρωπο, αναξιόπιστο (υπερισχύει η απομνημόνευση), πανάκριβο και ψυχοφθόρο για μαθητές και γονείς.
Τα προβλήματα που πιστεύω διέπουν τη νέα μεταρρύθμιση
Θεωρητικά, το νέο σύστημα είναι ορθότερου του προηγούμενου. Αυτό ωστόσο ισχύει για μένα μόνο σε θεωρητικό επίπεδο. Αυτό γιατί ορισμένα θέματα είναι πολύ σημαντικά για να αγνοηθούν:
1. Πως θα ξέρουμε ότι όλοι οι καθηγητές θα είναι αντικειμενικοί; Για εμένα υπάρχει η διάκριση του ελαστικού και αυστηρού καθηγητή. Σαφώς τα πολλά τεστ θα δίνουν μια σαφή εικόνα. Ποιος θα καθορίζει όμως τα τεστ. Το λογικό θα ήταν η τράπεζα θεμάτων και όχι ο διδάσκων. Με αυτόν τον τρόπο ο προφορικός βαθμός καταργείται και αντικαθίσταται από εργασίες και project που όμως πάλι θα έχουν υποκειμενική βαθμολόγηση από καθηγητές. Πάλι στο τέλος της ημέρας ο καθηγητής θα βάζει τον βαθμό και όχι κάποιο ρομπότ. Και αν η τράπεζα θεμάτων δεν είναι δίκαιη; Όπως, τώρα πολλά θέματα ουδεμία σχέση έχουν ως προς το επίπεδο δυσκολίας έτσι και η νέα τράπεζα δεν θα μπορεί να είναι ομοιόμορφη. Γιατί αν ήταν, το μόνο διακριτό χαρακτηριστικό που θα είχε το κάθε θέμα θα ήταν η ελαφρώς διαφορετική εκφώνηση. Αυτά είναι όλα υποθετικά ξαναλέω. Μπορεί το υπουργείο να μην νοιαστεί ως συνήθως και να δώσει πλήρη ελευθερία στους καθηγητές να βαθμολογούν όπως θέλουν. Έτσι, σαφώς χάνεται το αδιάβλητο της διαδικασίας.
2. Αν υπάρχει πρόβλημα για την αντικειμενικότητα που θα δείξουν οι καθηγητές του δημοσίου, φανταστείτε αυτούς του ιδιωτικού … (εδώ το κυβερνών κόμμα έχει δείξει επανειλημμένα ότι θέλει να ευνοήσει την ελίτ)
3. Τα φροντιστήρια έχουν υπονομεύσει τον ρόλο του σχολείου. Σκεφτείτε όμως, αν όπως ανέφερα καταργηθεί η προφορική βαθμολόγηση, οι μαθητές πάλι θα νοιάζονται πως θα γράφουν στα τεστ της τράπεζας. Πάλι θα οδηγηθούν στα φροντιστήρια και μάλιστα νωρίτερα (Από Α’ Λυκείου όχι Β’ ή Γ’). Ο νέος τρόπος εισαγωγής δεν υπόσχεται να βελτιώσει τους καθηγητές των σχολείων. Αν βέβαια, οι καθηγητές βαθμολογούν όπως γουστάρουν χάνεται το αδιάβλητο της διαδικασίας. Εδώ που τα λέμε, σιγά μην ήθελαν να αντιμετωπίσουν τη βιομηχανία των φροντιστηρίων.
4. Οι μαθητές θα γράφουν εξετάσεις που θα κρίνεται το μέλλον τους από τόσο νωρίς; Πως ξέρουμε ότι ο 15χρονος μπορεί να το αντιμετωπίσει ώριμα αυτό; Βέβαια θα πουν κάποιοι, ας μάθουν από μικροί να εργάζονται. Εγώ λέω ότι αυτό θα τους στρέψει στα φροντιστήρια από το γυμνάσιο ακόμα. Αν καταργηθεί μάλιστα ο προφορικός βαθμός, θα μιλάμε για ένα σύστημα που θα έπρεπε να λέγεται: 3ετής εξέταση της τράπεζας θεμάτων, οπότε πάει η συμμετοχή των μαθητών στην τάξη. Και αν οι γονείς ορισμένα παιδιά δεν τα στείλουν στα φροντιστήρια αναγκαστικά θα παρακολουθούν; Εδώ είναι που οι ανισότητες παραμένουν ως έχουν γιατί κάποια παιδιά θα έχουν γονείς που θα τους έχει τυφλώσει το σύστημα. Θα πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται εξωσχολική βοήθεια το παιδί τους ενώ πραγματικά θα χρειάζεται γιατί ξαναλέω το νομοσχέδιο δεν υπόσχεται νέους καλύτερους καθηγητές. Τα άλλα παιδιά θα πηγαίνουν στα φροντιστήρια και οι ανισότητες θα αμβλυνθούν.
Μισό λεπτό ρε κρις, τόση ώρα φαίνεται να έχεις απαξιώσει πλήρως τη δουλειά που γίνεται στα δημόσια σχολεία. Ζητώ συγνώμη, αλλά με τόσα που έχουν δει τα μάτια μου … Η μεταρρύθμιση βέβαια υπόσχεται ότι ο ρόλος των δασκάλων θα αναβαθμιστεί αφού πλέον θα έχουν νέο κίνητρο.
Πρώτον, αυτό δεν θα συμβεί αν καταργηθεί ο προφορικός βαθμός. Ο ρόλος των δασκάλων θα παραμείνει ως έχει απλά αντί να βαθμολογούν τα γραπτά των πανελληνίων, θα βαθμολογούν μηχανικά (αφού θα είναι κλειστού τύπου ερωτήσεις) περισσότερα γραπτά.
Δεύτερον, αν οι καθηγητές βαθμολογούν όπως γουστάρουν χάνεται το αδιάβλητο της διαδικασίας.
5. Οι μαθητές που θέλουν να περάσουν στο φυσικό, θα γράφουν μέχρι τη Γ’ Λυκείου σημαντικές εξετάσεις στα Θρησκευτικά; Κάτι δεν με κολλάει δεν ξέρω αν συμφωνείτε. Σίγουρα, η γενική παιδεία έχει τεράστια αξία. Αλλά, αυτό θα κάνει τα πράγματα για τους μαθητές ακόμα πιο δύσκολα από πριν … Και αν κοπούν μέσω των κατευθύνσεων τα τα γενικής παιδείας; Τότε πάει και το επιχείρημα ότι με το νέο νομοσχέδιο προωθείται η γενική παιδεία.
Ωραία, και τι προτείνεις να γίνει; Να παραμείνουμε με τις Πανελλήνιες;
Το σύστημα που έχουμε είναι τεχνοκρατικό και αμβλύνει τις ανισότητες μέσω των φροντιστηρίων. Πιστεύω όμως ότι:
Α. Είναι πιο αντικειμενικό (το παλιό) από το νέο. Ναι ξέρω άλλο μια τρίωρη εξέταση x 4 και άλλο πολυάριθμες εξετάσεις. Για τους λόγους που ανέφερα όμως παραπάνω εμμένω στην ιδέα ότι οι πανελλήνιες είναι πιο αντικειμενική βαθμολόγηση. Τουλάχιστον με τις ισχύουσες συνθήκες.
Β. Αν αλλάξουν οι συνθήκες και το εκπαιδευτικό μας σύστημα απαλλαγεί από τον τεχνοκρατισμό και τον βαθμοθηρικό χαρακτήρα του ίσως το νέο σύστημα να ήταν καλύτερο.
Γ. Τι σύστημα θα πρότεινα; ΔΕΝ έχει σημασία. Ένα νέο σύστημα εισαγωγής στη τριτοβάθμια δεν μπορεί από μόνο του να λύσει άλλα καίρια ζητήματα όπως η επιτακτική ανάγκη των φροντιστηρίων και η ποιότητα της δημόσιας εκπαίδευσης. Πρέπει πρώτα να αναζητήσουμε την αλλαγή των συνθηκών και όχι της βαθμολόγησης.
Αποτελεί στοίχημα αν οι νέες γενιές που έρχονται μπορούν να αλλάξουν τις συνθήκες. Ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρουν.
Ένα θέμα που έχει συζητηθεί πολλές φορές στο χώρο που την θέτεις.
Ένα θέμα που έχουμε όλοι (οι καθηγητές) άποψη και όλοι την θεωρούμε σωστή.
Σχόλια:
Το «εκπαιδευτικό» σύστημα της χώρας μας. Άραγε σε τι εκπαιδεύει τα παιδιά (όλων μας αλλά και εμάς παλαιότερα); Σκεφτόμουν ότι υπάρχουν ορισμένες ιδιαιτερότητες: τα μαθήματα ξεκινούν 8 η ώρα το πρωί, η αξιολόγηση είναι αποτελεσματική ή όχι ανάλογα τον αξιολογητή, όλοι οι μαθητές τελικά περνάνε την τάξη έχουν /δεν έχουν μάθει τα βασικά, έχει συνεχώς πενθήμερα και όλες τις αργίες (full), χάνεται χρόνος σε γιορτές – εκδρομές, χάνεται χρόνος σε γραφειοκρατικές εργασίες, χρόνος για να ψηφίσουν καθηγητές – μαθητές αλλά όχι ταυτόχρονα (γιατί άραγε;), όλα γίνονται 8 με 2:30 εκτός αν γίνει σεισμός – βαρυχειμωνιά, το τι μάθημα γίνεται σε κάθε τάξη έχει σχέση με το ποιος καθηγητής θα βρίσκεται σε αυτή .. μερικές από τις ιδιαιτερότητες. Οι μελλοντικοί δημόσιοι υπάλληλοι και μόνο θα συναντήσουν ανάλογες ιδιαιτερότητες στον εργασιακό τους χώρο. Το πρόβλημα έχει να κάνει με το σοκ που θα νιώσουν οι υπόλοιποι που θα εργαστούν στον ιδιωτικό τομέα, ένα τομέα που διαρκώς αγριεύει..
Το σύστημα που τρέχει στα Γυμνάσια και Λύκεια της χώρας μας είναι αναποτελεσματικό, χρονοβόρο και παράλογο σε αρκετά σημεία, άρα δεν θα μπορούσε κάποια αλλαγή να το κάνει χειρότερο. Βέβαια υποστηρίζω αυτή την άποψη χρόνια και παρόλα αυτά γίνεται χειρότερο κάθε χρόνο.. 🙂 .
Για να αναστηθεί το Λύκειο πρέπει πρώτα να πεθάνει (όσο αφορά τον Μπαμπινιώτη).
Με τις απουσίες (ήδη έγινε) και τους βαθμούς (μελλοντικά;) θέλουν να δημιουργήσουν ένα σύστημα που θα «κρατήσει» τους μαθητές στα σχολεία.
Το σχολείο αποτελεί για τους μαθητές χάσιμο χρόνου, άσχετα αν είναι επίσημη (για το κράτος που το πληρώνει, δηλαδή όλους μας) εκπαίδευση. Κάτι σαν την ΕΡΤ που την πληρώνω έχω / δεν έχω τηλεόραση στο σπίτι μου.
Το επιχείρημα ότι υπάρχουν όμως παιδιά που δεν μπορούν να πάνε στα φροντιστήρια, τι θα γίνει με τα παιδιά αυτά; Αν και τελικά μπορεί η συντριπτική μερίδα του κόσμου και παρακολουθεί μαθήματα, στους υπόλοιπους μπορούμε να προσφέρουμε ένα android κινητό των 80 ευρώ για να παρακολουθήσει το «ψηφιακό» φροντιστήριο. Για την δημιουργία του φροντιστηρίου αυτού δημιουργήθηκε από το υπουργείο στούντιο, δηλαδή αρρωσταίνει ο καθηγητής στο τάδε τμήμα και θα λείπει π.χ. ένα μήνα, βάζεις μια οθόνη στο τμήμα και πάει η γραμματέας ή η καθαρίστρια και πατάει το play στο κατάλληλο video.. ή στο μέλλον εκπέμπει ζωντανά κάθε μέρα το υπουργείο με πλήθος «ζωντανών» μαθημάτων. Άρα γιατί να πάει σχολείο κάποιος; Ας συνδεθεί με το κινητό του, τηλε-μάθημα μπορεί να γίνει, όχι βέβαια σαν αυτό που είδαμε στον covid.
Το σχολείο έχει υπονομεύσει τον ρόλο του σχολείου. Για την κατάντια της εκπαίδευσης δεν φταίνε τα φροντιστήρια, τα φροντιστήρια μαζί με την προσπάθεια των μαθητών θα δώσουν τα αποτελέσματα που θα δούμε τέλη Ιουνίου. Αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν οι συνάδελφοι του δημόσιου τομέα (που δεν κάνουν μαθήματα εκτός σχολείου), είναι ότι η προσαρμογή σε κάθε αλλαγή του υπουργείου είναι άμεση για τα μαθήματα εκτός σχολικού ωραρίου, παρουσιάζεται δηλαδή μηδενική αδράνεια. Καταλαβαίνω τους συναδέλφους του δημόσιου τομέα που συναντώ και θεωρούν ότι η επιτυχία ενός μαθητή είναι και δική τους συνεισφορά γιατί βρισκόταν ο μαθητής κάθε πρωί στο τμήμα που δίδασκαν. Υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά δεν είναι ο κανόνας.
Οι διδάσκοντες εκπαιδευτικοί στο δημόσιο τομέα θα βοηθηθούν πιστεύω να βρουν κίνητρα και ενδιαφέρον στην εργασία τους, αν τους πληρώσει το κράτος περισσότερο.
Τώρα όσο αφορά την ουσιαστική εκπαίδευση:
Αλλαγή από το νηπιαγωγείο και σε όλο το Δημοτικό. Μετά ισοπέδωση του Γυμνασίου, του περισσότερου χαμένου χρόνου σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα. Μετά να φτάσουμε στο Λύκειο.
Θα πρέπει κάποιος να καθορίσει τι πρέπει να μάθει κανείς την εποχή μας, άρα αναγκαστικά ειδικότητες πρέπει να διδάξουν νέα μαθήματα που μπορεί να μην έχουν σχέση με την ειδικότητα τους. Καταλαβαίνω το πρόβλημα αλλά δεν είναι λύση να αξιοποιούμε π.χ. τους φιλολόγους με το να έχουμε πληθώρα ωρών φιλολογικών μαθημάτων και οι μαθητές να μην γνωρίζουν βασικά στοιχεία της Ελληνικής γλώσσας, ας αφήσουμε και τις ξένες γλώσσες που έτσι και αλλιώς πληρώνουν οι μαθητές για να μάθουν.
Έχω ξαναπεί ότι απαραίτητα θα έπρεπε να υπάρχει στο μελλοντικό σχολείο καθημερινή πρωινή γυμναστική (που θα μπορούσαν να κάνουν και οι καθηγητές), σίγουρα δραστηριότητες όπως θέατρο και μουσική, μάθημα οικονομίας, την τεχνολογία και τη σωστή χρήση της, το σύνταγμα της χώρας μας γιατί πρέπει ο καθένας να ξέρει τα δικαιώματα του αλλά και τις υποχρεώσεις του κράτους και φυσικά να αλλάξει ο τρόπος που διδάσκονται οι θετικές επιστήμες.
Τι σημασία έχει αν το σύστημα εξετάσεων που έχουμε είναι αδιάβλητο (θα είχε σημασία αν υπήρχαν και άλλες προϋποθέσεις), αν είναι ανίκανο να αξιολογήσει σωστά και είναι στη δομή του ηλίθιο, π.χ. δεν δίνει την δυνατότητα στο μαθητή να ξαναδώσει μέσα σε ένα τρίμηνο. Γιατί πρέπει οι εξετάσεις να είναι μια μοναδική στιγμή μέσα στη διάρκεια ενός έτους;
Εξετάσεις: Θα μπορούσαν να γίνουν αξιολογήσεις σε πανελλαδικό επίπεδο κάθε δίμηνο, λίγα θέματα σε βασικά σημεία του μαθήματος. Ο σχεδιασμός θα μπορούσε να γίνει ώστε η διόρθωση να ήταν άμεση, να μην απαιτούσε τον ανθρώπινο παράγοντα, ο καθηγητής είναι χρήσιμος στο να μάθει στο μαθητή και φυσικά να έχει πρόσβαση στα αποτελέσματα για να διδάξει το πιθανό λάθος του μαθητή.
Η βαθμολογία θα μπορούσε να βγαίνει από ένα πλήθος αξιολογήσεων του μαθητή από το Δημοτικό έως το Λύκειο, αλλά και το αποτέλεσμα της «προσπάθειας» του συστήματος θα φαινόταν με ένα πλήθος δεικτών, ουσιαστικά δίμηνη αξιολόγηση του συστήματος και διαδοχικές διορθώσεις.
Κώστα συμφωνώ με την πλειονότητα των λεγομένων σου. Πιστεύω πάντως ότι ακόμα και το σύστημα που προτείνεις με τα σημερινά δεδομένα δεν θα μπορούσε να καρποφορήσει. Η σημερινή κουλτούρα που διέπει το εκπαιδευτικό μας σύστημα (απαξίωση του δημοσίου, φροντιστήρια, μόνο εξετάσεις και βαθμοί) ευθύνεται για το ότι βγάζουμε πανεπιστήμονες χωρίς θεμελιώδεις γνώσεις. Αυτή η κουλτούρα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Γενικά απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας.
Για να καλλιεργηθεί μια διαφορετική εκπαιδευτική κουλτούρα, χρειάζονται παρεμβάσεις σε πολλά επίπεδα. Ορίστε μερικά παραδείγματα από άλλες χώρες:
Φινλανδία: Δεν υπάρχουν τυποποιημένες εξετάσεις έως το Λύκειο. Η αξιολόγηση είναι συνεχής, χωρίς βαθμούς στις μικρές τάξεις, και δίνεται έμφαση στη συνεργασία, την κοινωνική ωρίμανση και την αγάπη για τη μάθηση.
Καναδάς (Αγγλόφωνο σύστημα): οι εκπαιδευτικοί έχουν ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση του αναλυτικού προγράμματος. Υπάρχουν εκπαιδευτικές κοινότητες (communities of practice), όπου εκπαιδευτικοί σχεδιάζουν, συνεργάζονται και επιμορφώνονται συνεχώς. Σε αντίθεση με εμάς που ορισμένοι “σοφιστές” δημιουργούν αυθαίρετα Προγράμματα σπουδών χωρίς να ρωτήσουν κανένα.
Σκωτία: Το σύστημα Curriculum for Excellence δίνει βάση σε δεξιότητες ζωής και μάθησης, όχι απλώς στην αποστήθιση. Οι αξιολογήσεις περιλαμβάνουν project-based learning και αυτοαξιολόγηση. Υπάρχει δηλαδή μείωση της εξάρτησης από τις εξετάσεις.
Ολλανδία: Υπάρχει ισχυρή σύνδεση σχολείου-τοπικής κοινωνίας. Οι γονείς συμμετέχουν σε συμβούλια και δραστηριότητες και η παιδεία θεωρείται συλλογική υπόθεση. Σε αντίθεση με εμάς που οι γονείς μόνο κατακρίνουν και συμμετέχουν μόνο για εκδρομές.
Σιγκαπούρη: Εκπαίδευση βασισμένη σε δεξιότητες και καινοτομία (critical thinking, entrepreneurship, problem solving), με συνεχή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
Επιπλέον:
Ιαπωνία – Καλλιέργεια υπευθυνότητας και συλλογικής προσπάθειας
Πρόβλημα: Στη μεταπολεμική Ιαπωνία υπήρχε αποσπασματικό σύστημα χωρίς κοινωνικές δεξιότητες.
Λύση: Εισήγαγαν την αυτοδιαχείριση του σχολείου: οι μαθητές καθαρίζουν τις αίθουσες, σερβίρουν το φαγητό και συμμετέχουν ενεργά στη λειτουργία του σχολείου.
Αποτέλεσμα: Ενίσχυση της κοινωνικής συνείδησης, της συνεργασίας και του σεβασμού.
Πορτογαλία – Αντιστροφή της εκπαιδευτικής αποτυχίας
Πρόβλημα: Υψηλά ποσοστά σχολικής διαρροής και ανισοτήτων (1990s).
Λύση: Ξεκίνησαν εκπαιδευτικό ανασχεδιασμό με βάση την κοινωνική δικαιοσύνη: περιορισμός του εξεταστικού φόρτου, μεγαλύτερη αυτονομία στα σχολεία, προσέγγιση βάσει πρόληψης (και όχι ποινής) για αδύναμους μαθητές.
Αποτέλεσμα: Από τις χειρότερες χώρες στην Ευρώπη, η Πορτογαλία βρίσκεται πλέον στις υψηλότερες θέσεις του PISA για τις χώρες με πρόοδο στη μαθησιακή ισότητα.
Νότια Κορέα – Το δίκοπο μαχαίρι του ανταγωνισμού
Ιστορικό: Ανέβηκε ραγδαία στις διεθνείς κατατάξεις με εξαιρετικά επιτεύγματα στα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες.
Πρόβλημα: Πολύ υψηλό άγχος, εξάρτηση από ιδιωτικά μαθήματα (hagwons), εξάντληση.
Αντίδραση: Το κράτος επέβαλε αυστηρούς περιορισμούς στα ιδιωτικά φροντιστήρια (π.χ. να κλείνουν μέχρι τις 7 το βράδυ), ενίσχυσε τα δημόσια σχολεία, και ξεκίνησε καμπάνιες για «μάθηση με υγεία».
Αποτέλεσμα: Μέτρια μείωση του άγχους, αλλά το πρόβλημα παραμένει έντονο — είναι παράδειγμα για το πού μπορεί να οδηγήσει η φροντιστηριακή κουλτούρα αν δεν ελεγχθεί.
Ουρουγουάη – Ψηφιακή μετάβαση χωρίς ανισότητες
Καινοτομία: Το πρόγραμμα Ceibal προσέφερε δωρεάν laptop και internet σε όλους τους μαθητές, ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές.
Φιλοσοφία: Η τεχνολογία ως εργαλείο ισότητας, όχι προνόμιο.
Αποτέλεσμα: Ενίσχυση της προσβασιμότητας, ανανέωση των παιδαγωγικών μεθόδων, και μείωση του ψηφιακού χάσματος.
Εσθονία – Εκπαιδευτικό θαύμα σε πρώην σοβιετική χώρα
Εκκίνηση: Μετά την ανεξαρτητοποίησή της το 1991, η Εσθονία ξεκίνησε από μηδενική βάση.
Κατευθύνσεις:
Αυτονομία στα σχολεία.
Δωρεάν και προσβάσιμο Ίντερνετ παντού.
Έμφαση στον ψηφιακό γραμματισμό και την υπολογιστική σκέψη από το δημοτικό.
Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών με σκοπό την υποστήριξη, όχι την ποινή.
Αποτέλεσμα: Σήμερα, η Εσθονία είναι στην κορυφή του PISA στην Ευρώπη, με χαμηλό κόστος ανά μαθητή και μεγάλη εμπιστοσύνη στην εκπαίδευση.
Παραδείγματα προς μίμηση υπάρχουν. Εμείς απλά επιτακτικά τα αγνοούμε. Γιατί όλοι μας, ακόμα και οι σοφιστές των Π.Σ., έχουμε βιώσει το βαθμοθηρικό Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, τότε που στα χωριά πήγαινε ο μπάμπας ο παππούς και κερνούσε όλο το χωριό όταν το παιδί έβγαζε 18 στους βαθμού. Πιστεύουμε ότι όλα τα προβλήματα μας θα λυθούν αν τα θέματα στις Πανελλήνιες αλλάξουν από ΘΕΜΑ 1ο σε ΘΕΜΑ Α. Κρίμα…
Γεια σας Χρήστο και Κώστα.
Δεν κατάλαβα αυτό με τα δύο μαθήματα:
Εν ολίγοις, πανελλήνιες θα δίνουν οι μαθητές μόνο δύο μαθήματα με συντελεστή βαρύτητας 30% και το υπόλοιπο 70% θα κατέχει το λεγόμενο Ακαδημαϊκό (ή Εθνικό) Απολυτήριο…….
Δηλαδή ένας υποψήφιος του Πολυτεχνείου θα εξετάζεται σε Μαθηματικά – Φυσική ή σε Μαθηματικά – Χημεία;
Ένας υποψήφιος της Ιατρικής σε Φυσική – Βιολογία ή σε Χημεία – Βιολογία;
Μήπως τα δυο μαθήματα θα είναι Έκθεση – Μαθηματικά ή Έκθεση – Βιολογία ή Έκθεση – Χημεία ή Έκθεση – (άλλο μάθημα);
Ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.
Γεια σου Γιάννη,
κάπου είχα διαβάσει ότι θα είναι:
2ο Ε.Π. : Μαθηματικά – Φυσική (20% – 10%)
3ο Ε.Π. : Βιολογία – Χημεία (20% – 10%)
4ο Ε.Π. σπάει σε τεχνολογικό και οικονομικό
Τεχνολογικό: Πληροφορική – Μαθηματικά
Οικονομικό: ΑΟΘ – Μαθηματικά
Ξαναλέω το είχα διαβάσει σε ένα άρθρο γνωστής βέβαια εφημερίδας
Το φοβήθηκα Χρήστο.

Έτσι στο τμήμα Μηχανικών Βιοϊατρικής θα μπορεί να μπει ένα παιδί χωρίς να εξεταστεί σε Μαθηματικά και Φυσική. Μικρό τμήμα από το πρόγραμμά τους:
Οι Χημικοί Μηχανικοί δεν θα εξετάζονται στη Χημεία;
Χρήστο σε ευχαριστώ για την απάντηση. Γράφω χωρίς φίλτρα, όπως τα σκέφτομαι και δεν έχω την δυνατότητα να εξηγήσω τις σκέψεις μου όπως σε ένα διάλογο, ελπίζω ότι δεν προσβλήθηκε κανείς.
Μου άρεσε η παρουσίαση που κάνεις στις χώρες και στα εκπαιδευτικά τους συστήματα.
Παρακολουθώ τις τοποθετήσεις.
Να σχολιάσω επίσης ότι αυξήθηκε (μόλις διάβασα) ο αριθμός των αναπληρωτών που παραιτήθηκε μέσα στο 2024, κάτι που οφείλεται στο χαμηλό μισθό σε σχέση με τα έξοδα, κάτι απαράδεκτο αλλά δυστηχώς αληθινό.
Γιάννη πράγματι σε αυτό που λες έχεις απόλυτα δίκιο. Βεβαία θα εξετάζονται οι μαθητές στα τετράμηνα και στις τελικές του Ιουνίου πχ στη Χημεία, αλλά την ίδια εξέταση θα έχουν και για την Ιστορία, τα Θρησκευτικά…
Κωστα πιστεύω ότι από κοντά μέσω διαλόγου θα είχαμε αναλύσει πλήρως το ζήτημα και θα είχαμε εξάγει πολλά ενδιαφέροντα συμπεράσματα (καλή η πληκτρολόγηση αλλά είναι αυτό που λες δεν μπορούμε να εκφράσουμε πλήρως τις σκέψεις μας)