by 
Στο εν λόγω post αναρτώ 3 συχνά λάθη τα οποία συναντώνται στους μαθητές της Χημείας Α Λυκείου. Ταυτόχρονα τα λάθη αυτά θα πρέπει να αποτελέσουν και παρατηρήσεις κατά την διδασκαλία μας και να επισημαίνονται στους μαθητές.
- Η ΜΟΝΑΔΑ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ : Ένα πολύ συνηθισμένο λάθος είναι ο όγκος στον τύπο της συγκέντρωσης να μην αντικαθίσταται σε L αλλά σε mL. Mάλιστα όταν δίνεται η περιεκτικότητα w/v και ζητείται η συγκέντρωση ,είναι πολύ συχνό οι μαθητές μηχανικά να αντικαθιστούν 100 mL στον τύπο της C και όχι 0,1 L
- ΠΥΚΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ : Ένα δεύτερο λάθος είναι πως η πυκνότητα ενός υλικού ,αερίου κτλπ δεν διαφοροποιείται ανάλογα με την θερμοκρασία .Πολλοί μαθητές αγνοούν την διαφοροποίηση της πυκνότητας βάσει θερμοκρασίας, θεωρώντας πως σε όλες τις θερμοκρασίες έχει την ίδια τιμή .Προσωπικά θεωρώ πως αρκετοί διδάσκοντες παραλείπουν μάλιστα να το επισημάνουν.
- Η ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΝΑ : Είναι πολύ συνηθισμένο όταν δίνεται μία ένωση πχ η ΝΗ3 και ζητείται ο αριθμός ατόμων υδρογόνου που περιέχεται στο 1 mol ΝΗ3 ,οι μαθητές να απαντούν 3 και όχι 3NA. Είναι συνεπώς σημαντικό η έννοια του ΝΑ να εμπεδωθεί στους μαθητές .
Καλησπέρα Τόνια.
Παρακολουθώ τις αναρτήσεις σου και χαίρομαι γιατί φέρνεις κάτι πιο νεανικό και αυθόρμητο εδώ.
Θα προτιμούσα βέβαια άρθρα με σύνδεσμο σε pdf αλλά δευτερεύον θέμα.
Όσον αφορά το σημερινό θα ήθελα μια δυο παρατηρήσεις να κάνω στο 2. ( Πυκνότητα και θερμοκρασία )
Και μακάρι να ήταν αυτές οι μόνες “τρύπες” στο πρόγραμμα .
Να είσαι καλά .
Καλησπέρα σας κύριε Γκενε . Ευχαριστώ πολύ για τα καλα σας λόγια . Οι αναρτήσεις μου είναι γενικά σε google drive είτε pfd είτε doc ,απλώς επειδή σε αυτό το post ήταν σχετικά λίγα αυτά που ηθελα να αναφερω δεν τα ανέρτησα μέσω του drive. Πολύ χρήσιμες οι παρατηρησεις σας .Δυστυχώς το πρόγραμμα σπουδων εμφανίζει πολλά κενά τα οποία δεν αποκαθίστανται
Τονια καλησπερα,
να προσθέσω:
Οι μαθητές δυσκολεύονται να περιγράψου πλήρως τους ομοιοπολικους δεσμούς και να κάνουν τους κατάλληλους συντακτικούς τύπους (για αυτό και αισθητά αποφεύγονται τέτοια θέματα στη τράπεζα).
Δεν γνωρίζουν τι είναι ο γραμμοριακος όγκος (φταίνε και η Ελληνική βιβλιογραφία)
Δεν κατανοούν τον ορισμό του αριθμού οξείδωσης.
Αν και αναγράφεται στο σχολικό βιβλίο, δεν μπορούν να βρουν δεσμικα και μη δεσμικα ζεύγη ηλεκτρονίων από συντακτικούς τύπους
Καλημερα σας κυριε Κοτσακινε! Πράγματι αυτά και πολλα ακόμη….
Καλησπέρα σας και από εμένα. Πράγματι από την καθημερινή εμπειρία μας μέσα στην τάξη βλέπουμε διάφορες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μαθητές σε διάφορα θέματα που αποτελούν αντικείμενο μελέτης των φυσικών επιστημών. Οι λόγοι στους οποίους μπορεί να οφείλεται αυτό ίσως είναι πολλοί. Ωστόσο, αν δεν δυσκολεύονταν οι μαθητές στις φυσικές επιστήμες, ε τότε που θα δυσκολεύονταν; Θεωρώ ότι τα μαθήματα των φυσικών επιστημών έχουν μια εγγενή δυσκολία. Κατά τη γνώμη μου είναι με διαφορά τα πιο δύσκολα στην κατανόησή τους. Και καλά, οκ, αν θέλετε βάλτε και τα μαθηματικά. Όμως οι φυσικές επιστήμες, απαιτούν, τουλάχιστον από το Λύκειο, και ανεπτυγμένη μαθηματική σκέψη και δεξιότητες αλλά και κατανόηση φαινομένων και βέβαια έχουν δομήσει τη θεωρία τους πάνω σε έννοιες και μεγέθη που εμφανίζουν, πολλά από αυτά, ιδιαίτερες δυσκολίες στην κατανόησή τους. Μόνο την ενέργεια να σκεφτούμε, φτάνει. Αυτή η εγγενής δυσκολία που εμφανίζουν οι φυσικές επιστήμες σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες (αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα, βιβλία, τρόπος διδακτικής προσέγγισης, θέματα εξετάσεων, δύσκολη μετάβαση από γυμνάσιο σε λύκειο, γενικότερη δομή εκπαιδευτικού συστήματος) θεωρώ ότι δικαιολογούν, ως ένα βαθμό, αυτήν την δυσκολία που βλέπουμε μέσα στην τάξη. Το θέμα βέβαια είναι μεγάλο και μάλλον πολυπαραγοντικό.
ΥΓ. Κύριε Κοτσακινέ, γιατί λέτε ότι η ελληνική βιβλιογραφία ευθύνεται, τουλάχιστον εν μέρει, για το ότι οι μαθητές δεν γνωρίζουν τον γραμμομοριακό όγκο; Το βιβλίο της χημείας της Α’ λυκείου δεν ορίζει ξεκάθαρα το μέγεθος αυτό; Αναφέρεστε σε κάποια άλλη βιβλιογραφία;
Καλησπέρα κύριε Βαχλιωτη,
το σχολικό βιβλίο της Χημείας της Α’ Λυκείου ορίζει τον γραμμομοριακό όγκο και τον συνδέει με την αρχή του Avogadro και τις πρότυπες συνθήκες. Ωστόσο, η κριτική μου δεν αφορά την ύπαρξη του ορισμού, αλλά το βάθος και την πληρότητα της παρουσίασης, καθώς και τη διδακτική του αξιοποίηση.
Αν εξετάσει κανείς τη διεθνή βιβλιογραφία, ο γραμμομοριακός όγκος:
Με βάση τα παραπάνω, θεωρώ ότι η ελληνική σχολική βιβλιογραφία ευθύνεται εν μέρει για το ότι οι μαθητές δεν κατανοούν πλήρως ούτε τη φύση ούτε τη σημασία του γραμμομοριακού όγκου: όχι γιατί δεν τον αναφέρει, αλλά γιατί τον παρουσιάζει αποσπασματικά, χωρίς σύνδεση με φυσικές και χημικές ιδιότητες, και χωρίς ουσιαστική αξιοποίηση σε ποσοτικές εφαρμογές.
Πάντως στο gold book της IUPAC αναφέρει ότι “Molar volume is volume divided by amount of substance.” Δηλαδή ότι Vm = V/n που θεωρώ ότι σημαίνει ότι ο Vm είναι ο όγκος 1 mol. Όσον αφορά τη χρήση του σε υγρά και στερεά, νομίζω ότι τα περισσότερα βιβλία Χημείας τον ορίζουν και τον χρησιμοποιούν για τα αέρια. Το βρίσκω λογικό, αφού ο Vm είναι ίδιος για όλα τα αέρια σε ορισμένη P, T. Αντίθετα στα υγρά και στερεά δεν ισχύει αυτό, οπότε πρέπει να ξέρουμε τον Vm (ή εναλλακτικά την πυκνότητα όπως είπατε) κάθε υγρού ή στερεού ξεχωριστά. Ωστόσο, συμφωνώ ότι θα έπρεπε να γίνεται πιο ξεκάθαρο ότι ο Vm ορίζεται για οποιαδήποτε ουσία και όχι μόνο για αέρια.