Ξενοφών Στεργιάδης

Γεια σου Ξενοφώντα.Σε μένα …γράφει
Oops! That page can’t be found.

Παντελή μου το εμφανίζει κανονικά. Για ξαναδοκίμασε και πες μου. Ίσως έπεσες πάνω στη μεταφορά του στο cloud…

Τα ιδια Αποστόλη και μετά από ανανέωση

Καλο μεσημέρι, Παντελή μου εμφανίζεται η ανάρτηση κανονικά.

Περίεργο Ξενοφώντα,
υποθέτω πως θα πως θα επέλθει “σασμός”

Ok
με το “ή εδώ” άνοιξε

Καλησπέρα Ξενοφώντα. Το πρώτο θέμα σου είναι καλό διδακτικά, αν εξαιρέσουμε τις πράξεις, που χωρίς κομπιουτεράκι αν το έβαζε κάποιος θα καθυστερούσαν τους μαθητές. Αλλά εφόσον ζητάς ταχύτητα και ορμή δε γίνεται παρά να εργαστούμε στο S.I. και πόσο να βελτιώσουμε τα νούμερα;
Το δεύτερο θέμα σου νομίζω ότι ξεπερνάει τις δυνατότητες των μαθητών δεν μπορεί και δεν πρέπει να ζητηθεί.
Από που στο σχολικό βιβλίο προκύπτει ότι η αβεβαιότητα στην ορμή ισούται με την ορμή;
Δpx,min = p
ώστε να υπολογίσουμε ενέργεια Ε = pc;
Η μόνη συσχέτιση ενέργειας και αβεβαιότητας στην ύλη, είναι στη σχέση ΔΕ Δt >= h/2π
Το νοητικό άλμα, από αβεβαιότητα σε ενέργεια και μετά συμπέρασμα για παραμονή ηλεκτρονίου στον πυρήνα είναι τεράστιο.
Επειδή η ανάρτηση απευθύνεται σε μαθητές, παραμονές εξετάσεων, ας μην αγχωθούν με αυτό το θέμα, που κατά τη γνώμη μου απευθύνεται σε καθηγητές.
Το θέμα βαραίνει επίσης – για μαθητές – από την γραφή της πυρηνικής εξίσωσης διάσπασης β, που προφανώς την έγραψες για την πληρότητα του φαινομένου. Αλλά οι μαθητές που την βλέπουν τι σκέφτονται;

Καλό μεσημέρι, Ανδρέα σε σχέση με το πρώτο θέμα οι πράξεις είναι “αναγκαίο κακό”.
Σε σχέση με το δεύτερο , ως θέμα που δόθηκε σε δημόσιο σχολείο ήρθε πριν από λίγο καιρό στα χέρια μου. Δεν είναι απαραίτητο να είναι θέμα εξετάσεων.Όπως θα είδες στο 2ο σχόλιο αναφέρομαι στα της α και β διάσπασης απευθυνόμενος σε διδάσκοντες.
Το θέμα δεν σχετίζεται με χρονική διάρκεια παραμονής του e στον πυρήνα , αλλά με το αν το e υπήρχε στον πυρήνα ή δημιουργήθηκε κατά την διάσπαση.Η υπέρβαση που χρειάζεται να κάνει ο μαθητής είναι να θεωρήσει την αβεβαιότητα της ορμής ίση με την ορμή.Αυτό συμφωνώ ότι πρέπει να το έχει ακούσει από τον διδάσκοντα, όπως και τόσα άλλα, που δεν υπάρχουν στο σχολικό βιβλίο.
Γράφοντας αυτές τις γραμμές δεν ξέρω γιατί θυμήθηκα την νοητική υπέρβαση που κάναμε , όταν διδάσκαμε την κινητική θεωρία των αερίων,λέγοντας ότι η διάρκεια της κρούσης των μορίων με το τοίχωμα ισούται με το χρόνο που χρειάζεται να πάει στο απέναντι τοίχωμα και να επιστρέψει.
Σ’ ευχαριστώ για το σχολιασμό , καλή συνέχεια.

Καλησπέρα Ξενοφώντα. Μια και το ανέφερες, υπάρχει ακόμα η απόδειξη στο βιβλίο της Β, αλλά έτσι όπως έχουν κάνει τη Θερμοδυναμική και εκτός ύλης είναι και χρόνος για να την αναφέρουμε αλώς στην τάξη δεν υπάρχει…
https://i.ibb.co/mVRgwccM/19-5-2025-203451-ebooks-edu-gr.jpg

Ο χρόνος επαφής μορίου με τοίχωμα είναι της τάξεως του 10^(*15)s. Οπότε υπάρχει σύγχυση. Μάλλον θέλουμε να βρούμε τη μέση δύναμη στο τοίχωμα και χρησιμοποιούμε τη συχνότητα κρούσεων στο τοίχωμα.

Καλησπέρα , Ανδρέα γι’ αυτό πρόκειται, στο σχολικό βιβλίο της Γ Λυκείου επί Δεσμών γίνοταν η προσέγγιση στην οποία αναφέρομαι και η αιτιολόγηση ήταν ότι αυτό γίνεται επειδή ο χρόνος επαφής μορίου – τοιχώματος ήταν πολύ μικρός.
Αν d= η ενεργός διάμετρος του μορίου π.χ 2 10^-10m και υ=500 m/s, ο χρόνος επαφής( επιβράνδυση- αποσχηματισμός, επιτάχυνση επανασχηματισμος) είναι
Δt=2d/υ=4 10^-13s.

Καλησπέρα. Θυμάμαι ότι στο βιβλίο της Γ Λυκείου των Δεσμών ,το συγκεκριμένο θέμα το προσεγγίζει λανθασμένα. Εξισώνει τον χρονο που μεσολαβεί μεταξύ των δυο επαφων με το τοίχωμα με τον χρονο επαφής του σωματιδίου με το τοίχωμα αυθαίρετα ,με την λογική ότι και οι δύο είναι πολύ μικροί.Αυτο είναι λάθος επειδή ο χρονος επαφής είναι πολύ μικρότερος του χρόνου του πηγενε -έλα του σωματιδίου.
Μαλιστα για την αντίστοιχη απόδειξη ο χρονος κρουσης θεωρείται αμελητέος σε σχεση με το χρονο του πηγενε – ελα του σωματιδίου.
Η απόδειξη στηρίζεται στις σχέσεις που πολύ όμορφα αναπτύσσει ο Ανδρέας. Το ίδιο κάνει και ο Haiiiday στο βιβλιο του.

Καλησπέρα Ξενοφώντα, ¨Οχι.Ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ δύο διαδοχικών κρούσεων μορίου με το τοιχωμα δεν είναι συγκρίσιμος με το χρόνο επαφής με το τοίχωμα.
Ο χρονος επαφής με το τοιχωμα είναι αμελητέος με τον χρόνο που μεσολαβεί μεταξύ δύο διαδοχικών κρούσεων του μορίου με το τοιχωμα.

Καλησπέρα Γιώργο,η σύγχυση οφείλεται στο ότι o χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ δύο διαδοχικών κρούσεων μορίου με μόριο είναι συγκρίσιμος με το χρόνο επαφής με το τοίχωμα.Ένας χρόνος που σε συνηθισμένες συνθήκες δωματίου είναι της τάξεως του 10 ^-12 – 10^-13 και δίνει μέση ελεύθερη διαδρομή 60-70 nm.

Αναφέρομαι σε χρόνο κρούσης μορίου με μόριο ,ενώ η παραδοχή επί δεσμών ήταν ότι από τοίχωμα σε τοίχωμα η διαδρομή ήταν ελεύθερη συγκρούσεων μορίου με μόριο.

Στην απόδειξη θεωρούμε ότι δεν έχουμε κρουσεις μεταξύ των μορίων (άλλωστε και αυτός ο χρονος θεωρείται αμελητέος).

Σ΄ αυτό αναφέρομαι, επειδή οι διάρκειες της κρούσης μορίου -τοιχώματος και μορίου-
μoρίου είναι συγκρίσιμες, ο τύπος που δίνει τον αριθμό των κρούσεων ενός μορίου στη μονάδα του χρόνου z=sqr2​πd^2nvavg​ προκύπτει με την παραδοχή ότι και τα δύο “είδη” κρούσης έχουν διάρκεια 2d/υ.